Η συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με την Άγγελα Μέρκελ και άλλους Γερμανούς αξιωματούχους, την τελευταία βδομάδα του Μαρτίου, προκάλεσε πολλά χαμόγελα και αισιοδοξία στα Γερμανικά ΜΜΕ, στα ελληνικά ΜΜΕ, στις «αγορές» και τα χρηματιστήρια. Οι Έλληνες εργαζόμενοι, όμως, ή αν το δούμε και ευρύτερα, η Αριστερά και τα λαϊκά στρώματα στην Ευρώπη που χάρηκαν και επένδυσαν στη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, έχουν κάτι να κερδίσουν απ’ αυτή τη συνάντηση; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι αρνητική – όσο και αν για πλατιά λαϊκά στρώματα υπάρχει μια αίσθηση ανακούφισης που δεν έχουν οδηγηθεί τα πράγματα σε μετωπική ρήξη με την ΕΕ.
Μέρκελ – η «σωτήρας»
Η συνάντηση της Μέρκελ με τον Τσίπρα έρχεται μετά από μια διαδικασία «εξόντωσης» του ΣΥΡΙΖΑ από την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ).
Από την ημέρα της εκλογής του ΣΥΡΙΖΑ η ΕΕ και η ΕΚΤ οδηγούν την ελληνική οικονομία σε ασφυξία. Σε μερικές βδομάδες η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει λεφτά για να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της – μισθούς και συντάξεις (εκτός βέβαια αν αποφάσιζε να μην πληρώσει τις δόσεις στους δανειστές). Την ίδια στιγμή 26 δισ. € έχουν αποχωρήσει από τις ελληνικές τράπεζες τους τελευταίους 2-3 μήνες.
Οι «εταίροι» (με τέτοιους φίλους τι τους θέλεις τους εχθρούς;) έδειξαν έτσι τα δόντια τους: είτε θα ακολουθήσετε τις επιταγές μας, είτε θα σας συντρίψουμε οικονομικά και θα σας πετάξουμε εκτός ευρώ.
Παράξενο; Απροσδόκητο; Όχι, εντελώς προβλέψιμο! Το λάθος βρίσκεται στη μεριά της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ που δεν είχε κατανοήσει ποτέ το μέχρι που ήταν διατεθειμένο να φτάσει το διευθυντήριο της ΕΕ και η γερμανική άρχουσα τάξη (που καθορίζει την πολιτική του διεθυντηρίου).
Μεγάλο μαστίγιο, μικρό καρότο
Ο κεντρικός στόχος όλης αυτής της πολιτικής του «μαστίγιου και του καρότου» από τη μεριά της γερμανικής άρχουσας τάξης και του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου είναι η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα «συστημικό κόμμα». Σε ένα κόμμα δηλαδή που δεν θα απειλεί με κανένα τρόπο τα μεγάλα συμφέροντα που λυμαίνονται τον τόπο καθώς και τις βασικές δομές και λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος.
Ασφαλώς η Μέρκελ και η κλίκα που διοικεί την ΕΕ είναι διατεθειμένοι να δώσουν στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κάποια ανταλλάγματα για να τον «βοηθήσουν» να αποδεχτεί τους δικούς τους όρους. Όμως αυτά θα είναι ψίχουλα. Και δεν θα είναι αρκετά για να λύσουν κανένα βασικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, δεν θα είναι αρκετά για να βγάλουν την οικονομία από τη λιτότητα και να της δώσουν μια δυναμική αναπτυξιακή τροχιά, μείωση της ανεργίας και αύξηση του βιοτικού επιπέδου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορέσει να εφαρμόσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις
Το πρόγραμμα που ο ΣΥΡΙΖΑ εξήγγειλε προεκλογικά (πρόγραμμα Θεσ/νίκης) δεν αποτελεί κανενός είδους ριζοσπαστικό ή επαναστατικό πρόγραμμα. Ούτε για εθνικοποιήσεις μιλά, ούτε για κοινωνικό και εργατικό έλεγχο και διαχείριση, πόσο μάλλον για… σοσιαλισμό και άλλα οράματα της Αριστεράς. Το πρόγραμμα της Θεσ/νίκης είναι βασικά μια σειρά προτάσεων για την αντιμετώπιση των χειρότερων συνεπειών της κρίσης και των 5 χρόνων Μνημονίων που επέβαλαν οι «εταίροι».
Όμως ούτε αυτά τα ελάχιστα μέτρα οι «εταίροι» δεν θα αφήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει!
Όπως γράψαμε ξανά σε προηγούμενα άρθρα μας το πρόγραμμα της Θεσ/νίκης δεν μπορεί να εφαρμοστεί από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ αποδεχτεί τα πλαίσια και τα όρια που θέτει η ΕΕ και η Ευρωζώνη. Και όσο ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει πως δεν πρόκειται να αποχωρήσει από το Ευρώ, τότε γίνεται έρμαιο αυτών των κανόνων!
Η διαδικασία μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα «συστημικό» κόμμα έχει ήδη ξεκινήσει και, μάλιστα, βρίσκεται σε προχωρημένη φάση. Όσοι από τα ηγετικά του στελέχη δεν το βλέπουν αυτό, είναι γιατί είτε επιλέγουν να εθελοτυφλούν, είτε ανήκουν στη δεξιά του πτέρυγα που έτσι κι αλλιώς πάντα ήθελε τον ΣΥΡΙΖΑ να είναι ένα κόμμα του συστήματος (με μια προοδευτική χροιά σε σχέση με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ).
Επικίνδυνες υποχωρήσεις
Οι υποχωρήσεις που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι θεωρητικές και αφηρημένες. Όλα τα αρχικά μέτρα που εξαγγέλθηκαν τις πρώτες μέρες της ανάληψης των καθηκόντων των νέων υπουργών, αναβάλλονται – ακόμα και τα πιο απλά, όπως η κατάργηση του εισιτηρίου των 5 ευρώ στα νοσοκομεία. Η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, επίσης αναβάλλεται, η άμεση θεσμοθέτηση του βασικού μισθού των 750 € επίσης, κοκ. Ενώ τα έργα στις Σκουριές συνεχίζονται – μετά από ένα πάγωμα των εργασιών για μερικές μέρες, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να εξετάσει τη νομιμότητα κάποιων από τις συμβάσεις…
Τέλος, με βάση τη συμφωνία του ΣΥΡΙΖΑ με τους «εταίρους» στη συνάντηση της 20ης Φεβρουαρίου, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα προχωρεί σε καμία «μονομερή ενέργεια», που σημαίνει πως για κάθε σημαντικό νομοσχέδιο που θέλει να περάσει θα πρέπει να έχει την έγκριση του διευθυντηρίου της ΕΕ!
Είναι ώρα να μιλήσουν τα κινήματα
Ο δρόμος στον οποίο έχει μπει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ ολισθηρός, και εξαιρετικά επικίνδυνος.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε την αλήθεια στον ελληνικό λαό, αν έλεγε «για να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας πρέπει να συγκρουστούμε κι αυτό μπορεί να σημαίνει την έξοδο και από το ευρώ», ο κόσμος θα ήταν μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Γι’ αυτό, για το ελληνικό εργατικό κίνημα και τα κοινωνικά κινήματα, υπάρχει μόνο ένας δρόμος. Το να κινητοποιηθούν, να βγουν στους δρόμους, να υπενθυμίσουν και να διεκδικήσουν από την κυβέρνηση, απλά, αυτά που υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές.
Να πιέσουν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση απ’ αυτή που θέλει να τον σπρώξει η Μέρκελ, ο Σόιμπλε, ο Ραχόι και όλοι οι άλλοι αντιδραστικοί της ΕΕ.
