Ήρθε λοιπόν ξανά η ώρα του ασφαλιστικού. Από την εποχή που η κυβέρνηση Σημίτη (το 2002) πέρασε το νόμο Ρέππα, ο οποίος ισχύει μέχρι και σήμερα, για πρώτη φορά η κυβέρνηση της ΝΔ ανοίγει επίσημα το «διάλογο», εφ όλης της ύλης, με σκοπό να παρθούν άμεσα μέτρα για την λεγόμενη λύση του ασφαλιστικού προβλήματος.
Σε 4 μήνες θα παρθούν αποφάσεις
Ήδη ο αρμόδιος υπουργός, Β. Μαγγίνας, ξεκίνησε τις διαδικασίες κηρύσσοντας την έναρξη του «κοινωνικού διαλόγου», ο οποίος μετά από 4 μήνες θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί. Ο πρόεδρος της «επιτροπής σοφών» για το ασφαλιστικό και πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ (… τα σχόλια περιττεύουν)Ν. Αναλυτής, ανακοίνωσε τις απόψεις του, οι οποίες πάντα δείχνουν και τους βασικούς άξονες γύρω από τους οποίους κινείται η εκάστοτε κυβέρνηση. Οι άξονες λοιπόν αυτοί είναι οι εξής:
– αύξηση ορίων συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67,
– εξίσωση ηλικιακών ορίων μεταξύ αντρών και γυναικών,
– μεγάλη περικοπή στις πρόωρες και αναπηρικές συντάξεις,
– αλλαγή τρόπου υπολογισμού των συντάξεων που οδηγεί σε μείωσή τους,
– θέσπιση κινήτρων για παραμονή στην εργασία και μετά τα 67.
Άνδρες και γυναίκες στα 67
Ας ξεκινήσουμε με τα δύο πρώτα. Οι βιομήχανοι και η κυβέρνηση θέλουν κατ’ αρχάς αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης από το 65 που ισχύει σήμερα στα 67. Κι αν για τους άντρες η διαφορά είναι «μόνο» 2 χρόνια δουλειάς περισσότερα, για τις γυναίκες είναι τουλάχιστον 7, αφού σήμερα οι γυναίκες συνταξιοδοτούνται στα 60. Για τις γυναίκες μάλιστα εργαζόμενες στο δημόσιο ή στις ΔΕΚΟ, οι οποίες δικαιούνται πρόωρη συνταξιοδότηση όταν έχουν εξαρτώμενα παιδιά, μπορεί ακόμα και 17 χρόνια περισσότερα! (Η εξίσωση ορίων συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών είναι ένα καλό παράδειγμα του τι εννοούν οι καπιταλιστές όταν μιλάνε για ισότητα…)
Ψαλίδι σε πρόωρες και αναπηρικές συντάξεις
Περικοπή στις πρόωρες και αναπηρικές συντάξεις είναι επίσης μια καραμέλα στο στόμα αστών και κυβερνήσεων. Πρέπει να πούμε πως η Ελλάδα είναι πραγματικά στις πρώτες θέσεις αναπηρικών συντάξεων στην Ευρώπη. Πού οφείλεται αυτό; Ως ένα βαθμό, στην πρακτική που τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ επιδίδονται όλα αυτά τα χρόνια, δηλαδή το ρουσφέτι, με άλλα λόγια την εξαγορά ψήφων και συνειδήσεων με αντίτιμο την καταβολή μιας αναπηρικής σύνταξης. Είναι γνωστό σε όλους πως οι κομματάρχες των δύο μεγάλων κομμάτων έχουν βγάλει «ανάπηρους» πολλούς από τους οπαδούς τους και πολλά μέλη τοπικών και νομαρχιακών επιτροπών ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ξαφνικά μένουν ανάπηροι κάπου στα 45…
Οι τελευταίοι όμως που ευθύνονται γι’ αυτή την εικόνα, είναι οι πραγματικά έχοντες ανάγκη αυτής της σύνταξης, οι οποίοι θα είναι και οι πρώτοι που θα θιχτούν. Οι διαδικασίες για τους πραγματικά ανάπηρους θα γίνουν σχεδόν εφιαλτικές για να μπορέσουν να διατηρήσουν μια μικρή αναπηρική σύνταξη, αν τα καταφέρουν! Είναι εξωφρενικό ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να χρησιμοποιούν το ρουσφέτι για να κάνουν «τη δουλειά τους» στις εκλογές και μετά να χτυπάνε τους εργαζόμενους συνολικά στο όνομα της αποκατάστασης της ηθικής τάξης!
Μέσος όρος όλων των ετών αντί των τελευταίων 5!
Αλλάζει επίσης ο τρόπος υπολογισμού των συντάξεων. Αντί να υπολογίζεται το ύψος της σύνταξης με βάση τον μέσο όρο του εισοδήματος της τελευταίας (καλύτερης) 5ετίας, όπως ισχύει σήμερα, προτείνεται ο μέσος όρος όλων των εργάσιμων ετών.
Αυτό σημαίνει ψαλίδι σε ΟΛΕΣ τις συντάξεις 25-35%!
Είναι πασιφανές, όσο και αν το κρύβει η κυβέρνηση, πως τα μέτρα δεν αφορούν μόνο τους 30ρηδες και όσους μπουν από τώρα και στο εξής στην παραγωγή. Με την αλλαγή του τρόπου υπολογισμού των συντάξεων ΟΛΟΙ οι εργαζόμενοι θίγονται, ακόμα και αυτοί που θα συνταξιοδοτηθούν το καλοκαίρι.
Άμα δε ληφθεί υπόψη ότι στους νέους εργαζόμενους 7 στους 10 κατά μέσο όρο ξεκινάνε με 300 – 500 ευρώ τον μήνα (μελέτη ΙΝΕ–ΓΣΕΕ, 2007) οι προοπτικές για το ύψος των συντάξεων για τους σημερινούς νέους εργαζόμενους θα είναι σε επίπεδα πραγματικής εξαθλίωσης. Να σημειώσουμε πως με τα σημερινά δεδομένα το 50% περίπου των συντάξεων είναι κάτω από τα επίπεδα φτώχειας και οι κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ και μετά ΝΔ) έχουν καταφύγει στο ΕΚΑΣ – το ειδικό επίδομα για τους χαμηλόμισθους συνταξιούχους ώστε να μην πεθαίνουν κυριολεκτικά της πείνας. Ο Καραμανλής βέβαια υποσχέθηκε από το 2004 να μην υπάρχουν συντάξεις κάτω των 550 € – υπόσχεση την οποία βέβαια δεν τήρησε.
«Κίνητρα» παραμονής στην εργασία μετά τη σύνταξη
Τελευταία προτεινόμενη από τον Αναλυτή αλλαγή είναι η θέσπιση κινήτρων για παραμονή στην εργασία και μετά από την επίσημη συνταξιοδότηση. Αυτό στην ουσία λέγεται ακόμα μεγαλύτερη αύξηση του ηλικιακού ορίου συνταξιοδότησης από την πίσω πόρτα.
Ας υποθέσουμε πως ένας εργάτης που θα έβγαινε στη σύνταξη στα 65, με 750 ευρώ, θα παίρνει τελικά σύνταξη 550 ευρώ (περίπου 25% μείωση) λόγω της αλλαγής του τρόπου υπολογισμού. Αν του δίνεται η δυνατότητα να δουλέψει 5 χρόνια ακόμα ώστε να φτάσει στα 750 ευρώ, είναι πολύ πιθανό να το κάνει, αφού, με τα 550 € δεν θα μπορεί να ζήσει.
Ο πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ, μαζί του και η κυβέρνηση, ονομάζουν αυτή τη δυνατότητα «επιλογή». Στην πραγματικότητα είναι εξαναγκασμός: μειώνουν τις συντάξεις για να αναγκάσουν τους εργαζόμενους να μην σταματάνε να δουλεύουν και μετά το παρουσιάζουν σαν επιλογή των εργαζομένων!
ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ κάνουν μελέτες αλλά δεν απειλούν με κινητοποιήσεις
ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ έχουν καταδικάσει τις προτάσεις Αναλυτή, αλλά αυτό δεν φτάνει.
Οι γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες αρκούνται να αντιπροτείνουν τη μελέτη του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ (ΙΝΕ-ΓΣΕΕ) για το ασφαλιστικό. Πράγματι, η συγκεκριμένη μελέτη είναι αποκαλυπτική, καθώς δείχνει τη τεράστια ληστεία των ταμείων από τους κυβερνώντες και τους καπιταλιστές. Δε φτάνει όμως η σύνταξη μιας μελέτης για να ανατρέψεις τέτοια αντιλαϊκή θύελλα.
Χρειάζεται πολύ σοβαρός και πολύ μεγάλος αγώνας, αν θέλουμε να επαναλάβουμε τη νίκη του ασφαλιστικού του 2001, τότε που πάνω από 100.000 διαδηλωτές στην Αθήνα μόνο, μαζί με δεκάδες χιλιάδες στις άλλες πόλεις, και εκατομμύρια απεργούς ακύρωσαν το νόμο Γιανίτση.
Ο Παναγόπουλος και η υπόλοιπη ηγεσία της ΓΣΕΕ, δεν φαίνονται διατεθειμένοι ούτε καν να απειλήσουν την κυβέρνηση με σοβαρές απεργιακές κινητοποιήσεις. Χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε όλοι οι εργαζόμενοι ότι μόνο η δική μας πίεση από τα κάτω μπορεί να αναγκάσει τις συνδικαλιστικές ηγεσίες να κηρύξουν μαχητικές κινητοποιήσεις.
Η Αριστερά;
Τα κόμματα και οι οργανώσεις της Αριστεράς, έχουν βασική ευθύνη για την ανάληψη πρωτοβουλιών για την οργάνωση και τη συμμετοχή στους αγώνες που έρχονται.
Πρέπει πρώτα απ’ όλα να ξεπεραστεί η «κακή συνήθεια» των χωριστών συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων – κι αυτή η κριτική αφορά βασικά το ΚΚΕ – αν θέλουν να συσπειρωθεί ο περισσότερος δυνατόν κόσμος γύρω ενάντια στις αλλαγές του ασφαλιστικού.
Πρέπει ταυτόχρονα η Αριστερά να αναδείξει τις προτάσεις της για το θέμα, ώστε να εμπνεύσει και να συσπειρώσει τους εργαζόμενους γύρω από τις ιδέες της κοινωνικής ισότητας και δικαιοσύνης.
Ποια θα μπορούσε να είναι η εναλλακτική της Αριστεράς;
Οι βασικοί άξονες πάνω στους οποίους θα μπορούσε η αριστερά να δημιουργήσει κοινό μέτωπο, είναι οι εξής:
– καμία αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, καμία μείωση συντάξεων για κανένα στρώμα εργαζομένων!
– Να επιστραφούν όλα τα κλεμμένα (από τις κυβερνήσεις και τις επιχειρήσεις) από τα ασφαλιστικά ταμεία στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, που αγγίζουν τα 30 δις ευρώ!
– Να ξοφλήσει το δημόσιο όλα τα χρέη του στα ασφαλιστικά ταμεία, άμεσα, και να χτυπηθεί στη ρίζα της η εισφοροδιαφυγή των ιδιωτικών επιχειρήσεων.
– Να δημιουργηθεί επιτροπή ελέγχου των πρόωρων και αναπηρικών συντάξεων, στην οποία η πλειοψηφία θα είναι οι εργαζόμενοι,
– Να υπάρξουν πραγματικά μέτρα για τη μείωση της ανεργίας – γιατί όσο η ανεργία είναι κοντά στο 10% και όσο ένα άλλο 10% (τουλάχιστον) είναι δουλειές του ποδαριού, οι εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία φυσιολογικά μειώνονται δραστικά.
– Τέλος στα πλαίσια μιας οικονομίας στην οποία οι στρατηγικές επιχειρήσεις είναι στα χέρια του δημοσίου, κάτω από συνθήκες κοινωνικού ελέγχου, διαφάνειας και εργατικής διαχείρισης, υπάρχει η δυνατότητα δραστικής μείωσης των ορίων συνταξιοδότησης από τα σημερινά 60 στα 55 κι ακόμα πιο κάτω, με μαζικές επενδύσεις από το κράτος σε νέες τεχνολογίες που να επιτρέπουν διατήρηση και αναβάθμιση του σημερινού βιοτικού επιπέδου με εξάλειψη της ανεργίας και λιγότερη δουλειά από όλους τους εργαζόμενους.
Χρέη, κακοδιαχείριση
Μόνο τα χρέη του δημοσίου στο ΙΚΑ ξεπερνούν τα 9 δις ευρώ – αυτό από μόνο του δείχνει την τεράστια υποκρισία της κυβέρνησης όταν παριστάνει pως αγωνιά για τα ελλείμματα και την μελλοντική πορεία των ταμείων .
Πριν 2 χρόνια η κυβέρνηση νομοθέτησε την ενοποίηση των επικουρικών ταμείων των τραπεζών και την υπαγωγή τους στο ΙΚΑ, ταυτόχρονα με το χάρισμα στους τραπεζίτες των οφειλών τους από τις ασφαλιστικές εισφορές. Δηλαδή ότι χάρισε στους τραπεζίτες το φόρτωσε στο ΙΚΑ. Ας μην ξεχνάμε όμως και την πρώτη νομοθετική ρύθμιση της κυβέρνησης της ΝΔ το 2004, που ήταν να χαρίσει στις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες τις ασφαλιστικές εισφορές από τα έργα για τους Ολυμπιακούς αγώνες.
Πρέπει επίσης να αναδεικνύεται η «κακοδιαχείριση» (διάβαζε «ληστεία»)των ταμείων, από την εποχή που τα λεφτά των ταμείων ήταν τοποθετημένα άτοκα στις κρατικές τράπεζες (δεκαετίες ’50, ’60 και ’70), μετά στην εποχή που η κυβέρνηση της «Αλλαγής» χάριζε τα λεφτά των ταμείων στις επιχειρήσεις (δεκαετία 80), τάχα για να τα επενδύσουν, ως τη σύγχρονη εποχή, που διάφοροι επιτήδειοι έπαιξαν τα χρήματα των ασφαλισμένων στο χρηματιστήριο (εποχή Σημίτη) και έκαναν αγοροπωλησίες ομολόγων (εποχή Καραμανλή) με μίζες εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.
Άμεση σύνδεση ανεργίας-ασφαλιστικού
Κυρίως όμως, πρέπει να συνδεθεί το μείζον πρόβλημα της ανεργίας με το ασφαλιστικό ζήτημα. Η ανεργία, είναι το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα του ασφαλιστικού, γιατί κόβει τις εισφορές στα ταμεία – και αν δε λυθεί αυτό τότε δεν μπορεί να υπάρξει βιώσιμη λύση. Δεύτερον, η ανασφάλιστη, μαύρη, εργασία (στην οποία οι μεγαλοεργολάβοι, βιομήχανοι, εφοπλιστές κλπ επιδίδονται ατιμώρητοι) κόβει πολύτιμες εισφορές από τα ταμεία.
Εδώ όμως φαίνεται η υποκρισία των κυβερνώντων, είτε ΝΔ είτε ΠΑΣΟΚ. Ο πιο σίγουρος και λογικός τρόπος να μειωθεί η ανεργία, για την οποία τόσο κόπτονται υποτίθεται, θα ήταν να μείωναν τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης, ώστε νέοι εργαζόμενοι να πάρουν τη θέση όσων συνταξιοδοτούνται. Αυτοί όμως προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους που έχουν φτάσει στη σύνταξη να παραμείνουν στην εργασία, στερώντας έτσι θέσεις εργασίας από τους νεότερους. Έτσι η υποτιθέμενη «πολιτική» τους για «καταπολέμηση της ανεργίας» καταλήγει να μην είναι τίποτα περισσότερο από σκέτη υποκρισία. Οι πραγματικοί τους στόχοι είναι άλλοι: να κρατούν ομήρους τους εργαζόμενους, απειλώντας τους όποτε θέλουν με τον «μπαμπούλα» της ανεργίας, κι έτσι να κρατάνε ακόμα πιο χαμηλά τα μεροκάματα.
Φτάνει πλέον η «ώρα μηδέν», για τη μάχη του ασφαλιστικού. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, τα κόμματα και οι οργανώσεις της αριστεράς, έχουν όλοι υποχρέωση να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Αν τα σχέδια της κυβέρνησης της ΝΔ περάσουν, υπεύθυνοι δεν θα είναι μόνο ο Καραμανλής, η κυβέρνηση και το κόμμα του – αυτοί εξάλλου τη δουλειά τους κάνουν – υπεύθυνες θα είναι και οι ηγεσίες των συνδικάτων και των κομμάτων της αριστεράς, αν δεν παλέψουν μαχητικά, ενωτικά και με όλες τους τις δυνάμεις ενάντια σ αυτές τις πολιτικές. Και επειδή δεν μπορεί να υπάρχει εμπιστοσύνη στις ηγεσίες των συνδικάτων, ούτε και στις ηγεσίες της αριστεράς ότι θα μπορέσουν να ξεπεράσουν την πολυδιάσπαση και από κοινού να καταθέσουν αγωνιστικές προτάσεις για την αντιμετώπιση της κυβερνητικής επίθεσης, για τους αγωνιστές στη βάση του εργατικού κινήματος υπάρχει μόνο ένας δρόμος: να πάρουμε πρωτοβουλίες από τα κάτω, ενωτικές, που να ωθούν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις και να θέτουν τις ηγεσίες της αριστεράς μπροστά στις ευθύνες τους.
Γιώργος Κασαμπαλάκος
