1.Ρεπορτάζ για την πρώτη παρέμβαση των "Επιβατών Αθήνας"
«Κίνημα επιβατών» και στην Αθήνα!
2. Ρεπορτάζ του "Ξ" για την πορεία των εργαζομένων στις 13/1:
Αστικές Συγκοινωνίες: η ηγεσία κατώτερη των εργαζομένων και των περιστάσεων
3. Συνέντευξη με τον Αποστόλη Κασιμέρη, μέλος ΔΣ του Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΑΣΑ:
Αστικές Συγκοινωνίες Αττικής – οι συνδικαλιστές πίσω απ’ τις ανάγκες – συνέντευξη με τον Α. Κασιμέρη
4.Άρθρο του σ. Νίκου Αναστασιάδη για το κίνημα ενάντια στις αυξήσεις στα ΜΜΜ της Θεσσαλονίκης:
«Δεν Πληρώνω»: μαζική δράση ενάντια στις αυξήσεις του ΟΑΣΘ στη Θεσσαλονίκη
5.Άρθρο της σ. Ελένης Μήτσου για την επίθεση στον δημόσιο χαρακτήρα των ΜΜΜ:
Οι δημόσιες συγκοινωνίες στη λαιμητόμο!
6.Συνέντευξη με τον πρόεδρο του σωματείου εργαζομένων στο Μετρό, Αντώνη Σταματόπουλο και τους εργαζόμενους, Αρετή Κοκόρου, Δημήτρη Κληρονομίδη και Κωσταντίνο Μενεγάτο:
Εργαζόμενοι Μετρό: «Αφού δεν το κάνει η ΓΣΕΕ προσπαθούμε να το κάνουμε εμείς…»
____________________
1.«Κίνημα επιβατών» και στην Αθήνα!
Έγινε σήμερα το εναρκτήριο λάκτισμα για ένα μαζικό κίνημα άρνησης πληρωμής εισιτηρίων στις αστικές συγκοινωνίες στην Αθήνα. Γύρω στα 150 άτομα συγκεντρώθηκαν στο μετρό του Συντάγματος στις 3.30 μμ και με συνθήματα κάλεσαν τους επιβάτες να αντισταθούν στις αυξήσεις των εισιτηρίων και να συμπαρασταθούν στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων.
Με διαρκή συνθήματα για τη μιάμιση ώρα περίπου που κράτησε η διαμαρτυρία, μέχρι τις 5.00 μμ, οι ντουντούκες καλούσαν τον κόσμο να προχωρήσει στη δημιουργία επιτροπών στις γειτονιές με κεντρικό σύνθημα την άρνηση πληρωμής και για συμμετοχή στην πλατιά συνάντηση που καλεί η Ανοιχτή Πόλη στην αίθουσα της ΟΤΟΕ στην Αθήνα, τη Δευτέρα 25 Γενάρη, για την επέκταση και μαζικοποίηση του κινήματος.
Οι συγκεντρωμένοι έκλεισαν με ταινία τις ακυρωτικές μηχανές κι εξηγούσαν στον κόσμο ότι αν έβρισκαν ελεγκτές στους σταθμούς αποβίβασης να τους έλεγαν ότι έρχονται από το Σύνταγμα όπου τα μηχανάκια έχουν κλείσει από τις επιτροπές ενάντια στις αυξήσεις των εισιτηρίων.
Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πολύ καλή, με ελάχιστες εξαιρέσεις – που μετριούνται στα δάχτυλα. Όπως της μεσήλικης κυρίας που θυμωμένα διαμαρτυρόταν ότι «μ’ αυτά θα βουλιάξετε τη χώρα» κάτι όμως που δεν μπορούσε καν να προκαλέσει θυμό παρά μόνο γέλια…
Το «Ξ» είχε σημαντική παρουσία στη διαμαρτυρία, μαζί με την «GreenAttack – Μέτωπο για το Περιβάλλον», τη νεολαία ΣΥΝ, τον βουλευτή Π. Λαφαζάνη, συνδικαλιστές (Δημήτρη Στρατούλη, Απόστολο Κασιμέρη, κα) κι άλλους σ. από τις οργανώσεις «Ρόζα», «Κόκκινο» και ΑΚΟΑ.
Η διαμαρτυρία είχε αρκετή κάλυψη από τηλεοπτικά κανάλια.
Εκ μέρους των οργανωτών και της GreenAttack η σ. Ελένη Μήτσου, μίλησε στην τηλεόραση του Μέγκα και άλλα τηλεοπτικά συνεργεία, κάνοντας την ακόλουθη δήλωση:
Κάθε χρόνο μέσω της φορολογίας μας πληρώνουμε, σύμφωνα με τους υπάρχοντες νόμους, 500 – 600 εκατομμύρια ευρώ για τις αστικές συγκοινωνίες της Αττικής. Για να έχουν φθηνό εισιτήριο, ταχτικά δρομολόγια κοκ. Τα τελευταία 12 χρόνια όμως, από αυτά τα λεφτά μόνο το 20% καταλήγει τελικά στις αστικές συγκοινωνίες. Οι κυβερνήσεις επιλέγουν να μην δώσουν το σύνολο των χρημάτων που οι αστικές συγκοινωνίες από το νόμο δικαιούνται και τις παραπέμπουν να δανειστούν από τράπεζες – με ληστρικά επιτόκια – για να αντεπεξέλθουν στις λειτουργικές τους δαπάνες. Έτσι δημιουργήθηκαν τα ελλείμματα και τα χρέη που σήμερα καλούμαστε να πληρώσουμε εμείς, επιβάτες και εργαζόμενοι.
Οι επιβάτες με αύξηση της τιμής του εισιτήριου, αραίωση δρομολογίων και περικοπή γραμμών.
Οι εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες με περικοπές στους μισθούς τους, μετατάξεις, απολύσεις κ.α.
Εμείς καλούμε τον κόσμο να οργανωθεί σε επιτροπές άρνησης πληρωμής του εισιτηρίου των αστικών συγκοινωνιών.
Συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα των εργαζομένων στις αστικές συγκοινωνίες.
Ο καθένας μόνος του είναι αδύναμος, όλοι μαζί όμως μπορούμε να αντισταθούμε.
2. Αστικές Συγκοινωνίες: η ηγεσία κατώτερη των εργαζομένων και των περιστάσεων
Ρεπορτάζ από τη χτεσινή πορεία των εργαζομένων στην Αθήνα
Μετά από μια μεγάλη συγκέντρωση και μια μαχητική πορεία, με πολλά συνθήματα, κόρνες από μηχανές και παπιά (ένα τμήμα της πορείας ήταν μηχανοκίνητο) και σφυρίχτρες, γύρω στις 2.500 εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες, έφτασαν στη Βουλή σήμερα γύρω στις 1.30 το μεσημέρι.
Η απεργία τους είχε κηρυχτεί παράνομη από τα δικαστήρια. Οι εργαζόμενοι όμως είπαν: εμείς προχωράμε με την απεργία ότι κι αν αποφασίσουν τα δικαστήρια. Έτσι, οι «κύριοι» δικαστές –που κατά τα άλλα είναι πανίσχυροι και που ο λόγος τους είναι νόμος και η εξουσία τους αδιαμφισβήτητη, αποδείχτηκαν «γυμνοί βασιλιάδες»… Όταν τα κινήματα είναι αποφασισμένα οι δικαστές είναι ανίσχυροι.
Τα συνθήματα ήταν μαχητικά και μπροστά στη Βουλή η ένταση μεγάλη. Κυριάρχησαν:
- Κλέφτες, κλέφτες… (μόλις έστριψε η πορεία τη Σταδίου και μπήκε στην πλ. Συντάγματος)
- Τον δρόμο τον δείχνει η Αργεντινή, Γιωργάκη μ’ ελικόπτερο θα βγεις απ’ τη Βουλή.
- Για τους τραπεζίτες δεν κάνουμε θυσίες, κάτω τα χέρια απ’ τις συγκοινωνίες.
- Τίποτα, τίποτα δεν μας σταματά, αυτό το νομοσχέδιο θα μείνει στα χαρτιά.
- Οι Συγκοινωνίες ανήκουν στο λαό και όχι στο κεφάλαιο το ιδιωτικό.
- Παπακωνσταντίνου κάνε ένα καλό, έβγα στο παράθυρο και πέσε στο κενό.
Ακούστηκαν επίσης αρκετά άλλα που έδειχναν ότι όταν οι εργαζόμενοι δέχονται τέτοιες επιθέσεις (και με τόση λασπολογία απ’ τα ΜΜΕ) δεν είναι ιδιαίτερα ευγενικοί ή διπλωματικοί… Το σύνθημα «να καεί να καεί το μπουρδέλο η βουλή» είναι βέβαια πολύ ενοχλητικό για την «υψηλή» παρέα των κυρίων και κυριών του Μέγκα και των άλλων καναλιών, αλλά για τους εργαζόμενους είναι η έκφραση των πραγματικών αισθημάτων τους απέναντι στους απατεώνες, ψεύτες και κλέφτες, που παριστάνουν τους αντιπροσώπους του λαού. Το δε «Ρέπα παραιτήσου και άντε και γαμήσου» δεν ήταν από τα ευγενέστερα, ήταν όμως πολύ πιο ήπιο απ’ αυτά που ακούστηκαν για τον Πάγκαλο…
Στάση ή περικύκλωση της Βουλής;
Με το που έφτασε η πορεία στο Σύνταγμα, η πλειοψηφία της ηγεσίας του Συνδικάτου των εργαζομένων στην ΕΘΕΛ (βρισκόταν στην κεφαλή της πορείας), έκανε μια ολιγόλεπτη στάση και μετά επιχείρησε συνέχιση της πορείας. Αυτό συνάντησε αμέσως την αντίδραση τεράστιου αριθμού εργαζομένων. Έτσι οι επικεφαλής συνδικαλιστές αναγκάστηκαν να σταματήσουν και να αρχίσουν τη ζύμωση για να πείσουν τους εργαζόμενους να φύγουν.
Πολλοί εργαζόμενοι υποστήριζαν με μαχητικό τρόπο ότι πρέπει να στρατοπεδεύσουν εκεί κυκλώνοντας τη Βουλή. Κάποιοι από τους συνδικαλιστές έλεγαν στον κόσμο να δείξει εμπιστοσύνη και ότι «υπήρχε σχέδιο», άλλοι άφηναν να εννοηθεί ότι η πορεία θα τελείωνε σ τα γραφεία της ΓΣΕΕ, σύμφωνα με απόφαση που είχε παρθεί τις προηγούμενες μέρες.
Πράγματι, η γενική συνέλευση των εργαζομένων στην ΕΘΕΛ στις αρχές της εβδομάδας, αποφάσισε όχι μόνο τις στάσεις εργασίας των προηγούμενων ημερών και τη χτεσινή 24ωρη απεργία αλλά και πορεία, στα γραφεία της ΓΣΕΕ – όχι για να εκφράσουν τις ευχαριστίες τους στον Παναγόπουλο αλλά για να τα καταλάβουν!
Αποχώρηση της ηγεσίας – η μεγάλη πλειοψηφία δεν ακολουθεί
Με τα πολλά η ηγεσία του σωματείου αποχώρησε συνεχίζοντας «την πορεία». Η πραγματική διάθεση του κόσμου φάνηκε από το γεγονός ότι μόνο μερικές εκατοντάδες ακολούθησαν την ηγετική ομάδα, η συντριπτική πλειοψηφία παρέμεινε στο Σύνταγμα. Χωρίς όμως κάποιο σχέδιο για το τι να γίνει σιγά οι εργαζόμενοι άρχισαν να φυλλορροούν απογοητευμένοι. Τελικά κάποιοι έφυγαν και κάποιοι ακολούθησαν την ηγετική ομάδα που ήταν ήδη σε κάποια απόσταση.
Πατησίων και Πανεπιστημίου
Στην διασταύρωση Πατησίων και Πανεπιστημίου η ηγεσία του συνδικάτου (μιλάμε πάντα για την πλειοψηφία, ΠΑΣΚΕ), αντί να στρίψει δεξιά, για να πάει στη ΓΣΕΕ, όπως περίμεναν οι εργαζόμενοι έστριψε αριστερά!
Δεκάδες εργαζόμενοι έτρεξαν μπροστά ζητώντας εξηγήσεις. Η ηγεσία δήλωνε αντίθετη με κάθε ιδέα περί κατάληψης των γραφείων της ΓΣΕΕ – η ΠΑΣΚΕ δεν επρόκειτο να επιτρέψει την κατάληψη των γραφείων του «συντρόφου» της, Παναγόπουλου. Το θέμα κατέληξε σε αναμέτρηση δυνάμεων. Οι εργαζόμενοι, βάζοντας τα σώματά τους, μπροστά προσπαθούσαν να εμποδίσουν την ηγεσία να διαλύσει την πορεία. Όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι έτρεχαν μπροστά, και κατάληξαν να συγκροτήσουν αλυσίδες με στόχο να εμποδίσουν την ηγεσία τους να αποχωρήσει παίρνοντας μαζί και το πανό του σωματείου και κηρύσσοντας έτσι τη λήξη της κινητοποίησης. Μάταια … Τελικά η ηγεσία του συνδικάτου κατάφερε να ξεφύγει και να απομακρυνθεί κάτω από τις οργισμένες κραυγές των εργαζομένων «πουλημένοι, πουλημένοι».
Στη ΓΣΕΕ τελικά κατάφεραν να πάνε γύρω στους 100 εργαζόμενους, με ένα μέλος του ΔΣ του σωματείου που τους στήριζε («Ανεξάρτητη Παρέμβαση»). Δεν ήταν αρκετοί για να υλοποιήσουν της απόφαση της γενικής τους συνέλευσης (εξάλλου η ΓΣΕΕ φυλασσόταν κι’ όλας από μερικές διμοιρίες των ΜΑΤ!) ωστόσο αποφάσισαν να διεκδικήσουν να γίνει άμεσα νέα γενική συνέλευση για να καταγγείλουν την ηγεσία του σωματείου και να προτείνουν την οργάνωση νέων κινητοποιήσεων.
Αυτός είναι… ο κυβερνητικός συνδικαλισμός
Είναι δύσκολο να περιγραφεί η εικόνα. Μια ηγεσία που αρνείται να ανταποκριθεί στο σωστό αίτημα των εργαζομένων να παραμείνει στο Σύνταγμα, που λέει ψέματα ότι θα πάει η πορεία στη ΓΣΕΕ και που τελικά αρνείται να εφαρμόσει την απόφαση της συνέλευσης των εργαζομένων για πορεία στη ΓΣΕΕ.
Μια ηγεσία που φοβάται τη μαχητική κλιμάκωση του αγώνα και που λέει ψέματα για να παραπλανήσει τους εργαζόμενους.
Συμπεράσματα
Για τους εργαζόμενους χρειάζονται καθαρά συμπεράσματα για το πώς να προχωρήσει ο αγώνας:
- Η περικύκλωση και η παραμονή έξω από τη Βουλή είναι μια πολύ σωστή θέση. Από τη στιγμή που το νομοσχέδιο έχει δρομολογηθεί, μόνο με δυναμικές ενέργειες μπορούν οι εργαζόμενοι να νικήσουν, κι αυτό σημαίνει είτε απεργία διαρκείας είτε επαναλαμβανόμενες 24ωρες και 38ωρες απεργίες, μαζί με περικύκλωση της Βουλής και κάλεσμα άλλων στρωμάτων και κλάδων που χτυπιούνται, ιδιαίτερα των ΔΕΚΟ, να προστρέξουν για να ενισχύσουν την περικύκλωση της Βουλής. Αυτό είχαν επιχειρήσει να κάνουν οι οδηγοί φορτηγών το Σεπτέμβρη που πέρασε, όταν στρατοπέδευσαν έξω απ τη βουλή για μια βδομάδα, αλλά οι υπόλοιπες συνδικαλιστικές ηγεσίες, με πρώτη τη ΓΣΕΕ, τους άφησε μόνους τους να ηττηθούν.
- Είναι ξεκάθαρο ότι η ηγεσία του Συνδικάτου των εργαζομένων του ΟΑΣΑ, που ελέγχεται από το ΠΑΣΟΚ δεν είναι διατεθειμένη να δώσει τη μάχη μέχρι το τέλος, Γι αυτό χρειάζεται η πιο αποφασιστική συσπείρωση όλων των εργαζομένων που θέλουν να δοθεί πραγματικά η μάχη, για την επιβολή στην συνδικαλιστική ηγεσία ενός μαχητικού προγράμματος πάλης αλλά και γύρω από ένα κατά βάση δημοκρατικό αίτημα: το δικαίωμα των συνελεύσεων να έχουν αυτές τον τελικό λόγο και να εκλέγουν απεργιακές επιτροπές, που να συντονίζουν τον αγώνα τους, αποτελούμενες από τα πιο μαχητικά στοιχεία του σωματείου. Οι επιτροπές αυτές θα έχουν την ευθύνη της σωστής εφαρμογής ενός μαχητικού προγράμματος δράσης, και θα είναι ανακλητές από κάθε γενική συνέλευση. Δηλαδή, όσα άτομα δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους να αντικαθιστούνται από άλλους αγωνιστές.
- Οι εργαζόμενοι, πέρα από τα πιο πάνω, να εμπλακούν και να ενισχύσουν τη δημιουργία επιτροπών «δεν πληρώνω» εισιτήρια στις αστικές συγκοινωνίες, ένα κίνημα που βρίσκεται ήδη σε διαδικασία ανάπτυξης συνδυασμένο με την άρνηση πληρωμής διοδίων. Η συμβολή των εργαζομένων στον ΟΑΣΑ στο κίνημα άρνησης πληρωμής τους φέρνει κοντά στο επιβατικό κοινό το οποίο η κυβερνητική προπαγάνδα προσπαθεί να στρέψει εναντίον τους. Συχνά είναι πιο σωστό οι κινητοποιήσεις να συνδυάζονται με μέρες ελεύθερης μετακίνησης –χωρίς εισιτήριο– για τον κόσμο έτσι ώστε να χτιστεί το μέτωπο εργαζομένων και επιβατικού κοινού. Ακόμα, με την ανάπτυξη ενός κινήματος άρνησης πληρωμής εισιτηρίων επιτυγχάνεται ο πιο δύσκολος στόχος των εργαζομένων: το να αποφευχθεί η ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών. Γιατί, αλήθεια, ποιος ιδιώτης θα αγοράσει τις αστικές συγκοινωνίες όταν με την συμπαράσταση των εργαζομένων και με την ενεργή παρέμβαση δεκάδων κι εκατοντάδων επιτροπών «δεν πληρώνω», το επιβατικό κοινό θα επιβάλει αυτό που ήταν και είναι πάντα σωστό: τη δωρεάν μεταφορά με τις αστικές συγκοινωνίες.
_________________
Υ.Γ. Η στάση της ηγεσίας της ΠΑΣΚΕ είναι απαράδεκτη, όπως περιγράφεται πιο πάνω, τι να πει όμως κανείς και για το ΠΑΜΕ; Η πορεία των εργαζομένων ξεκίνησε από τον Πειραιά, πέρασε απο Πέτρου Ράλλη, μετά από Βοτανικό και κατέληξε στο Σύνταγμα. Το ΠΑΜΕ δεν είχε καμία παρουσία σε όλα αυτά τα χιλιόμετρα που διάνυσαν οι εργαζόμενοι. Όμως, γύρω στις 30 σημαίες του ΠΑΜΕ περίμεναν στην Ομόνοια και όταν εμφανίστηκε η πορεία ενώθηκαν μαζί της. Χώθηκαν μέσα στο μπλοκ των εργαζομένων του Βοτανικού, προς το τέλος της πορείας, για να δημιουργούν την εντύπωση πως πίσω από τις σημαίες του ΠΑΜΕ είχε κόσμο… Στην πραγματικότητα ήταν σαν ξένο σώμα μέσα στους εργαζόμενους!
Έτσι θα χτιστούν οι ταξικές δυνάμεις κι έτσι θα πάει το ΚΚΕ στη "λαϊκή εξουσία" που στα λόγια υποστηρίζει;
____________________
3. Συνέντευξη με τον Αποστόλη Κασιμέρη, μέλος ΔΣ του Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΑΣΑ
Πώς έχουν δημιουργηθεί τα χρέη των αστικών συγκοινωνιών της Αττικής;
Πώς έχουν δημιουργηθεί τα χρέη των αστικών συγκοινωνιών της Αττικής;
Οι αστικές συγκοινωνίες υποτίθεται ότι επιδοτούνται σε ποσοστό 70%. Από το 2001 όμως στην ουσία σταμάτησε να δίνεται η επιδότηση – για την ακρίβεια δίνεται μόλις το 18%. Η κυβέρνηση μας στέλνει να δανειστούμε από τράπεζες με ληστρικά επιτόκια, με αποτέλεσμα να πληρώνουμε 100 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο σε τοκοχρεολύσια. Επίσης, τα υπουργεία που υπογράφουν συμβάσεις για τη δωρεάν ή με έκπτωση μετακίνηση πολλών κοινωνικών ομάδων, δεν καταβάλλουν το αντίτιμο ή τη διαφορά που προκύπτει από το ισχύον εισιτήριο. Σήμερα τα χρέη 7 υπουργείων προς τον ΟΑΣΑ φτάνουν το μισό δις ευρώ.
Η κυβέρνηση χαρακτηρίζει τους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες «ρετιρέ», λέγοντας πως στην ΕΘΕΛ για παράδειγμα ο μέσος όρος μισθοδοσίας είναι 2.600 ευρώ. Ποια είναι η πραγματικότητα;
Εγώ με 2 παιδιά και 20 χρόνια υπηρεσίας παίρνω μισθό 1.500 ευρώ μεικτά. Αν δουλέψω όμως και τα 8 ρεπό που δικαιούμαι το μήνα, όπως έκανα όταν η γυναίκα μου δεν είχε δουλειά, και δεδομένου ότι κάποια από αυτά είναι Κυριακές, οι οποίες δια του νόμου αμείβονται 75% περισσότερο, ο μισθός μου θα φτάσει τα 2.500 ευρώ. Αν εργάζεσαι παραπάνω, πληρώνεσαι παραπάνω.
Στις αστικές συγκοινωνίες της Αττικής υπάρχει μεγάλη έλλειψη προσωπικού. Στην ΕΘΕΛ για παράδειγμα λείπουν 1200 οδηγοί και 200 τεχνικοί. Γι’ αυτό το λόγο οι εργαζόμενοι καλούνται να εργαστούν στα ρεπό τους. Οι οδηγοί στην ΕΘΕΛ έχουν 8-9 ρεπό το μήνα και όσοι έχουν ανάγκη τα δουλεύουν όλα. Το 2009 καταγράφηκαν 180.000 δεδουλευμένα ρεπό. Αυτά αντιστοιχούν σε 2000 θέσεις εργασίας. Η κυβέρνηση προτιμά αντί να προσλάβει 2000 άνεργους να πληρώνει υπερεργασίες.
Σε κάποιες περιοχές της Αθήνας, έχουν ήδη αρχίσει να πραγματοποιούνται συγχωνεύσεις και αναστολές γραμμών, οι οποίες υποτίθεται ότι ήταν πλεοναστικές… Ποιες είναι οι συνέπειες για το επιβατικό κοινό;
Να σας δώσω μερικά παραδείγματα. Και οι 3 γραμμές του Κορυδαλλού που είχαν προορισμό το κέντρο της Αθήνας σήμερα τερματίζουν στον Εσταυρωμένο στο Αιγάλεω. Οι πολίτες που έχουν τη φτηνή μηνιαία κάρτα των 15 ευρώ (ισχύει για λεωφορεία, τρόλλευ και τραμ) για να πάνε στο κέντρο πρέπει να περιμένουν τη διαδημοτική γραμμή 256, η οποία είναι πολύ αραιή. Η ταλαιπωρία που υφίστανται είναι πολύ μεγάλη. Επίσης οι γραμμές αυτές που ξεκινούσαν από τον Κορυδαλλό για το κέντρο έπιαναν εναλλακτικές διαδρομές, στις οποίες δεν πάει το μετρό.
Στην Ηλιούπολη έκοψαν την γραμμή 208 (Αθήνα – Κάτω Ηλιούπολη). Η περιοχή εξυπηρετείται τώρα από τη γραμμή Α4, η οποία ξεκινά από την Άνω Γλυφάδα. Πολλές ώρες της ημέρας το Α4 δεν μπορεί να πάρει τον κόσμο από την Κάτω Ηλιούπολή γιατί είναι γεμάτο, ενώ οι επιβάτες που ξεκινούν από την Άνω Γλυφάδα για το κέντρο, κάνουν πλέον τουλάχιστον 15 λεπτά περισσότερο για να φτάσουν. Η ταλαιπωρία είναι αφάνταστη. Στις 16 του μήνα δυο ακόμα δρομολόγια που ξεκινούσαν από την Ηλιούπολη για το κέντρο (206 & 237), τροποποιούνται και θα τερματίζουν στο μετρό της Δάφνης. Εκεί θα γίνει πανηγύρι…
Η διοίκηση του ΟΑΣΑ προχώρησε σε αναστολές και συγχωνεύσεις γραμμών χωρίς να ρωτήσει τους εργαζόμενους. Αυτοί που είναι όμως στη διοίκηση δεν έχουν μπει ποτέ σε λεωφορείο ούτε πρόκειται να μπουν. Τους περιμένει κάθε μέρα το υπηρεσιακό αυτοκίνητο στην πόρτα τους…
____________________
4. «Δεν Πληρώνω»: μαζική δράση ενάντια στις αυξήσεις του ΟΑΣΘ στη Θεσσαλονίκη
Του Νίκου Αναστασιάδη, Θεσσαλονίκη
Σήμερα Σάββατο, 8 Γενάρη, έγινε μια πολύ σημαντική παρέμβαση στην πόλη μας ενάντια στις αυξήσεις που προσπαθεί να επιβάλει στα εισιτήρια ο ΟΑΣΘ (Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης).
Ο ΟΑΣΘ προχωρεί από 1η Φλεβάρη σε νέα αύξηση του εισιτηρίου, λίγους μόλις μήνες από την προηγούμενη αύξηση (από 0,50 λεπτά σε 0,60 λεπτά), και σε περίοδο όπου η Θεσσαλονίκη μαστίζεται από τεράστια ανεργία, φτώχεια και εξαθλίωση.
Η νέα αύξηση (από 0,60 λεπτά σε 0,80 λεπτά, με ταυτόχρονη κατάργηση ουσιαστικά του δικαιώματος μετεπιβίβασης) δεν πρέπει να περάσει. Την ώρα που οι εργαζόμενοι στενάζουν, ο ΟΑΣΘ εξακολουθεί να θέλει να βγάζει εξασφαλισμένα υπερκέρδη στις πλάτες μας.
Έτσι 70-80 άτομα από διάφορους χώρους συμμετείχαμε στην δράση. Η παρέμβαση ξεκίνησε από το Άγαλμα Βενιζέλου, όπου χωριστήκαμε σε ομάδες και μπήκαμε σε διαφορετικά λεωφορεία προς τα ανατολικά και τα δυτικά της πόλης. Η κάθε ομάδα σταματούσε το λεωφορείο, κρεμούσε πανό στην εξωτερική πλευρά του, και έμπαινε μέσα, μιλώντας με τον κόσμο και προτρέποντας τους να μην ακυρώνουν τα εισιτήρια. Η αποδοχή της ενέργειας αυτής ήταν εξαιρετικά θετική από την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου.
Σημαντικό είναι να ότι οι οδηγοί δεν ήταν εχθρικοί (παρότι ο ΟΑΣΘ είναι ιδιωτικός και ένας αριθμός οδηγών είναι ταυτόχρονα μέτοχοι) αλλά κρατούσαν ουδέτερη στάση, ενώ οι ελεγκτές που μπήκαν σε κάποια λεωφορεία δεν τόλμησαν καν να απειλήσουν με πρόστιμα όσους δεν είχαν ακυρώσει το εισιτήριο, και ήταν απολογητικοί.
Η προσπάθεια αυτή εντάσσεται σε μια σειρά δράσεων που αποφάσισε μια ευρεία σύσκεψη που έγινε την Τετάρτη 5/1 στο Εργατικό Κέντρο, και στην οποία συμμετείχαν πολλές οργανώσεις και άτομα από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της υπόλοιπης εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς καθώς και ανένταχτος κόσμος. Στην συνάντηση αποφασίστηκε να ενταθούν οι δράσεις ενάντια στις αυξήσεις μέχρι την 1η Φλεβάρη που είναι η μέρα επίσημης εφαρμογής του μέτρου.
Η διάθεση του κόσμου φάνηκε ότι υπάρχει! Κι έδειξε ότι μπορούμε να νικήσουμε φτάνει να οργανωθούμε σε κάθε γειτονιά και να προγραμματίζονται συνεχώς τέτοιες παρεμβάσεις μέχρι να γίνει μαζικό φαινόμενο!
____________________
5. Οι δημόσιες συγκοινωνίες στη λαιμητόμο!
Της Ελένης Μήτσου
Τα μέσα μαζικής μεταφοράς (ΜΜΜ) επιτελούν κοινωνικό έργο. Χρησιμοποιούνται κυρίως από τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα, ενώ σε σχέση με τα ΙΧ, βελτιώνουν το σύνολο των μετακινήσεων σε μια πόλη και είναι, έτσι, εξαιρετικά «φιλικά» προς το περιβάλλον. Γι’ αυτό, τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ, τις μητροπόλεις του καπιταλισμού, τα ΜΜΜ θεωρούνται ένα αγαθό το οποίο πρέπει να είναι εύκολα προσβάσιμο στους πολίτες (άρα και το εισιτήριό τους πρέπει να είναι φθηνό) και επιδοτούνται από το κράτος σε ποσοστό 60% κατά μέσο όρο.
Πώς δημιουργήθηκε το έλλειμμα των 2,3 δις ευρώ του ΟΑΣΑ…
Στο Λεκανοπέδιο της Αττικής υποτίθεται πως οι δημόσιες συγκοινωνίες επιδοτούνται σε ποσοστό 70%.
Ωστόσο, οι κυβερνήσεις των δυο τελευταίων δεκαετιών κατέβαλλαν στον ΟΑΣΑ (λεωφορεία, τρόλεϊ και ηλεκτρικό σιδηρόδρομο) μόλις το 1/3 της επιδότησης (σήμερα έχει μειωθεί ακόμα περισσότερο και συγκεκριμένα στο 1/5). Για τα υπόλοιπα 2/3 έστελναν τον ΟΑΣΑ να… δανειστεί από τράπεζες (ελληνικές και ξένες) με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου. Πράγμα το οποίο σήμαινε ταυτόχρονα, εύκολα και παχυλά κέρδη για τους τραπεζίτες και συσσώρευση ελλειμμάτων και χρεών για το δημόσιο.
Από την μια λοιπόν οι τόκοι των δανείων του ΟΑΣΑ «έτρεχαν» και από την άλλη, μια σειρά υπουργεία που υπέγραφαν συμβάσεις για τη δωρεάν ή με έκπτωση μετακίνηση ειδικών κοινωνικών ομάδων (π.χ. φοιτητές, πολύτεκνοι, στρατιώτες κοκ) σπάνια κατέβαλλαν το αντίτιμο ή τη διαφορά που προέκυπτε από το ισχύον εισιτήριο – παρόλο που σύμφωνα με το νόμο 2669/98 υποχρεούνταν να το κάνουν. Κάπως έτσι, σήμερα τα χρέη εφτά υπουργείων προς τον ΟΑΣΑ ανέρχονται στο μισό δις ευρώ (500.000.000 €) ενώ το συνολικό έλλειμμα του οργανισμού φτάνει τα 2,3 δις ευρώ!
Την ίδια στιγμή, η πολιτική των επιδοτήσεων προς τους ιδιώτες ήταν εντελώς διαφορετική! Για παράδειγμα, οι ιδιωτικές συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης, ή οι εφοπλιστές που εκτελούν τα δρομολόγια των άγονων γραμμών – και μάλιστα με σαπιοκάραβα τύπου «Ρομίλντα» και δυσανάλογα ακριβά εισιτήρια – δεν είδαν ποτέ τις επιδοτήσεις τους να περικόπτονται!
Το αποτέλεσμα ήταν ο ιδιωτικός τομέας να «λειτουργεί» και να βγάζει κέρδη, ενώ ο δημόσιος να χαρακτηρίζεται «προβληματικός». Για δυο δεκαετίες το κράτος υπόσκαπτε τις δημόσιες συγκοινωνίες για να τις οδηγήσει στην ιδιωτικοποίηση, την ίδια στιγμή που «αγκάλιαζε με στοργή» τον ιδιωτικό τομέα για να τον κάνει ακόμα πιο ισχυρό οικονομικά.
… και ποιος θα το πληρώσει
Τα χρέη που συσσώρευσαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στις δημόσιες συγκοινωνίες καλούμαστε να πληρώσουμε σήμερα εμείς – επιβάτες και εργαζόμενοι. Κι’ αυτό γιατί η «εξυγίανση» των δημόσιων συγκοινωνιών, που σχεδιάζει η κυβέρνηση περιλαμβάνει:
– Μείωση της επιδότησης των δημόσιων συγκοινωνιών από το 70% στο 50%. Ωστόσο το ύψος της επιδότησης των διαφόρων μέσων μαζικής μεταφοράς (ΜΜΜ) δεν θα είναι εγγυημένο, αλλά θα καθορίζεται κάθε χρόνο μετά από αξιολόγηση που θα περιλαμβάνει κριτήρια όπως τακτικότητα δρομολογίων, ποιότητα μετακίνησης κοκ. Στην πραγματικότητα, τα προβλήματα που θα παρουσιάζουν οι δημόσιες συγκοινωνίες και για τα οποία σε τελική ανάλυση θα ευθύνεται η κυβέρνηση και τα ΔΣ που διορίζει σε αυτές, θα χρησιμοποιούνται ως άλλοθι για την περαιτέρω μείωση της επιδότησής τους.
– Αύξηση της τιμής του εισιτηρίου. Το ενιαίο εισιτήριο αναμένεται από 1 ευρώ που είναι σήμερα να φτάσει σύντομα τα 2 ευρώ, ενώ ο έλεγχός τους θα δοθεί σε ιδιωτική εταιρία. Όσο για την περίπτωση που οι αστικές συγκοινωνίες ιδιωτικοποιηθούν σε ποσοστό 49% όπως σχεδιάζει η κυβέρνηση (βλ. συνέχεια) το ύψος του εισιτηρίου μπορεί να αυξηθεί ακόμα περισσότερο. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι η ίδια διαδρομή που στις αστικές συγκοινωνίες κοστίζει 1 ευρώ, με τα ιδιωτικά ΚΤΕΛ το κόστος ανέρχεται στα 3,8 ευρώ.
– Μείωση του αριθμού των εργαζομένων μέσω μετατάξεων, «εθελούσιων εξόδων» και μη ανανέωση συμβάσεων, γεγονός που αναμφισβήτητα θα θέσει σε κίνδυνο όχι μόνο την ποιότητα αλλά και την ασφάλεια των δημόσιων συγκοινωνιών. Ήδη οι ελλείψεις οδηγών και τεχνικών (μόνο στην ΕΘΕΛ λείπουν 1200 οδηγοί και 200 τεχνικοί) αναγκάζουν τους εργαζόμενους να κάνουν συχνά έως και 4 ώρες υπερωρίες την ημέρα και να χάνουν τα ρεπό τους (τα οποία μετρούν ως υπερεργασία). Να σημειώσουμε εδώ πως όταν η κυβέρνηση μιλά για τους «παχυλούς» μισθούς των εργαζομένων στις δημόσιες συγκοινωνίες, ποτέ δεν αναφέρει τις ατέλειωτες ώρες υπερωριών και υπερεργασιών…
– Μείωση των μισθών των εργαζομένων, κατ’ αρχήν με περικοπές επιδομάτων και υπερωριών. Στη συνέχεια μέσω της συγχώνευσης των διάφορων συγκοινωνιακών ΔΕΚΟ (ο ΗΣΑΠ θα συγχωνευτεί με το μετρό και το τραμ και η ΕΘΕΛ με τον ΗΛΠΑΠ) οι μισθοί των εργαζομένων θα εξισωθούν… προς τα κάτω! Όσο για τους νεοπροσλαμβανόμενους, αυτοί θα υπόκεινται σε διαφορετικό, εργασιακό καθεστώς!
– Αραίωση και περικοπή δρομολογίων με χαμηλή επιβατική κίνηση, γεγονός που θα οδηγήσει στη μεγαλύτερη απομόνωση των απομακρυσμένων από το κέντρο και αραιοκατοικημένων περιοχών.
Στο τέλος του δρόμου… ιδιωτικοποίηση!
Όλα τα παραπάνω μέτρα, αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για να γίνουν οι δημόσιες συγκοινωνίες ελκυστικές και κερδοφόρες για το ιδιωτικό κεφάλαιο.
Η μόνη προϋπόθεση που λείπει μέχρι στιγμής, είναι η ανάληψη των χρεών του ΟΑΣΑ από το Δημόσιο (όπως έγινε και το 1991-1993 επί κυβέρνησης ΝΔ, πριν ο Μητσοτάκης ξεπουλήσει τα μπλε λεωφορεία). Οι σοσια-ληστές όμως δεν χάνουν χρόνο. Η κυβέρνηση έχει ήδη ξεκινήσει τη συζήτηση για την ανάληψη των χρεών του ΟΑΣΑ από το Δημόσιο, έτσι ώστε στη συνέχεια να μπορεί να πουλήσει το 49% των μετοχών των δημόσιων συγκοινωνιών σε ιδιωτικές εταιρίες.
Διεκδικούμε:
– Τέρμα στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, της υποταγής στα συμφέροντα του ιδιωτικού κεφαλαίου και της συκοφάντησης των εργαζομένων.
– Δραστική αύξηση της κρατικής επιδότησης στις δημόσιες συγκοινωνίες για να μπορέσουν να εκπληρώσουν τον κοινωνικό τους ρόλο. Σε πρώτη φάση η μετακίνηση τις πρωϊνές ώρες να είναι δωρεάν (όπως στα πρώτα χρόνια της δεκ του ’80) ενώ τις απογευματινές το εισιτήριο να είναι πολύ φθηνό, με τελικό στόχο τη δωρεάν χρήση και μετακίνηση.
– Ενιαίο και 100% Δημόσιο Φορέα Αστικών συγκοινωνιών, η διαχείριση και ο έλεγχος του οποίου να περάσει στους εργαζόμενους και την κοινωνία, μέσα από εκλεγμένους εκπροσώπους και ανακλητές επιτροπές αντί των κομματικά διορισμένων ΔΣ, σε συνθήκες πλήρους διαφάνειας.
– Κάλυψη όλων των κενών θέσεων στις δημόσιες συγκοινωνίες. Καμία περικοπή στο εισόδημα των εργαζομένων σε αυτές.
– Επέκταση του δικτύου των δημόσιων συγκοινωνιών, αύξηση της τακτικότητας των δρομολογίων όπου χρειάζεται και επαρκή νυκτερινά δρομολόγια. Αυτά τα μέτρα, σε συνδυασμό με φθηνά εισιτήρια θα οδηγήσουν τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου να προτιμήσει τη χρήση των αστικών συγκοινωνιών από τα ΙΧ.
– Σταδιακή αντικατάσταση των συμβατικών κινητήρων στις δημόσιες συγκοινωνίες, με κινητήρες που χρησιμοποιούν ενέργεια φιλική προς το περιβάλλον όπως το υδρογόνο ή η ηλιακή ενέργεια.
Οι εργαζόμενοι στις δημόσιες συγκοινωνίες χρειάζονται τη στήριξη του συνόλου του εργατικού κινήματος και της κοινωνίας. Η ΓΣΕΕ έχει υποχρέωση να αναλάβει μαζική εκστρατεία συμπαράστασης και κινητοποιήσεις υπέρ των εργαζομένων, γιατί μόνοι τους δεν μπορούν να κερδίσουν αυτή τη μάχη. Επειδή όμως δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στην ηγεσία της ΓΣΕΕ καλούμε τους εργαζόμενους σε όλους τους χώρους και τους ανιδιοτελείς συνδικαλιστές της βάσης να κινηθούν από τα κάτω με αποφάσεις σωματείων, ομοσπονδιών κλπ. για να υποχρεώσουν τους γραφειοκράτες των συνδικαλιστικών οργανώσεων να καλέσουν μαχητικές κινητοποιήσεις αλληλεγγύης και συντονισμού.
____________________
6. Εργαζόμενοι Μετρό: «Αφού δεν το κάνει η ΓΣΕΕ προσπαθούμε να το κάνουμε εμείς…»
Συνέντευξη με τον πρόεδρο του σωματείου εργαζομένων στο Μετρό, Αντώνη Σταματόπουλο και τους εργαζόμενους, Αρετή Κοκόρου, Δημήτρη Κληρονομίδη και Κωσταντίνο Μενεγάτο.
Τη συνέντευξη πήρε η Ελένη Μήτσου
Οι εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες της Αττικής βρίσκονται εδώ και καιρό σε κινητοποιήσεις ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης για την «εξυγίανση» των δημόσιων ΜΜΜ. Ένα σχέδιο που περιλαμβάνει αύξηση στην τιμή του εισιτηρίου, αραιώσεις και καταργήσεις δρομολογίων, απολύσεις και μετατάξεις εργαζομένων καθώς και μείωση των μισθών τους – έως και 25% …για αρχή. Τα μέτρα αυτά έχουν έναν και μόνο στόχο: να κάνουν τις δημόσιες συγκοινωνίες ελκυστικές και κερδοφόρες για τους μεγαλοεπιχειρηματίες, στους οποίους και θα τις ξεπουλήσουν στη συνέχεια.
Στα πλαίσια αυτού του σχεδίου, η κυβέρνηση, με τη βοήθεια των ΜΜΕ, ρίχνει τόνους λάσπης στους εργαζόμενους. Ισχυρίζεται ότι είναι υπεράριθμοι και ότι αμείβονται με πολύ υψηλούς μισθούς και τους μεταφέρει την ευθύνη για τα ελλείμματα και τα χρέη των αστικών συγκοινωνιών. Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική, όπως έχουμε εξηγήσει αναλυτικά και σε προηγούμενα άρθρα μας(*).
Τα ελλείμματα και τα χρέη δεν έχουν δημιουργηθεί από τους εργαζόμενους, αλλά από τις πολιτικές των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων και τις διοικήσεις που διορίζουν στις συγκοινωνιακές εταιρίες. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι από το 2001 οι αστικές συγκοινωνίες της Αττικής παίρνουν ένα ελάχιστο ποσοστό (18%) από την προβλεπόμενη κρατική επιδότηση – υποτίθεται πως επιδοτούνται κατά 70%. Για να καλύψουν τις δαπάνες τους αναγκάζονται να δανείζονται από τράπεζες με ληστρικά επιτόκια, με αποτέλεσμα να πληρώνουν 100 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο σε τοκοχρεολύσια!
Οι εργαζόμενοι στο μετρό ξεκίνησαν πρώτοι τις κινητοποιήσεις, ενώ στα πλαίσια του συντονιστικού αγώνα των αστικών συγκοινωνιών κρατούν την πιο μαχητική στάση. Προτείνουν ένα σκληρό πρόγραμμα απεργιακών κινητοποιήσεων και συχνά προβάλλουν την ανάγκη συντονισμού με εργαζόμενους από άλλες ΔΕΚΟ. Στις 12/1/2010, στις 6 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί με δική τους πρωτοβουλία ένα συλλαλητήριο ενάντια στη διάλυση των αστικών συγκοινωνιών της Αττικής. Να είμαστε όλοι εκεί.
Για όλα αυτά, αλλά και για την πορεία του αγώνα συζητήσαμε με τον πρόεδρο του σωματείου εργαζομένων στο Μετρό, Αντώνη Σταματόπουλο και τους εργαζόμενους, Αρετή Κοκόρου, Δημήτρη Κληρονομίδη και Κωσταντίνο Μενεγάτο.
Ερώτηση: Το Μετρό ήταν ο πρώτος χώρος στις συγκοινωνίες που ξεκίνησε κινητοποιήσεις…
Α. Σταματόπουλος: Ξεκινήσαμε πριν 10 μήνες, με τις απολύσεις 250 συναδέλφων. Δεν ήταν συμβασιούχοι όπως λέγεται. Ήταν δόκιμο προσωπικό. Ούτε έγιναν με παράνομο τρόπο οι προσλήψεις τους. Όλοι με αυτές τις διαδικασίες μπαίνουν στο μετρό. Η εταιρεία λειτουργεί κάτω από ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και οι προσλήψεις δεν γίνονται μέσω ΑΣΕΠ. Το προσωπικό προσλαμβάνεται με κατάθεση βιογραφικού και συνέντευξη, στη συνέχεια εκπαιδεύεται και αξιολογείται. Με την ολοκλήρωση του εκπαιδευτικού σταδίου συμπληρώνεται και ο χρόνος δοκιμαστικής περιόδου, για τον οποίο υπέγραψε σύμβαση ο εργαζόμενος. Αυτομάτως, ως αποτέλεσμα της ουσιαστικής εκπαίδευσης, των ικανοτήτων, αλλά και της αξιολόγησης και πιστοποίησης που έχουν αποκομίσει επιτυχώς οι εργαζόμενοι, συνεχίζουν να εργάζονται με σύμβαση και τυπικά αορίστου χρόνου.
Ερ: Η άλλη πλευρά, της κυβέρνησης και των ΜΜΕ, λέει ότι απολύθηκαν επειδή ήταν υπεράριθμοι. Ισχύει καθόλου αυτό;
Α. Σταματόπουλος: Οι συνάδελφοι που απολύθηκαν ήταν απαραίτητοι για τη λειτουργία των νέων σταθμών που άνοιξαν. Επιπλέον η εκπαίδευσή του καθενός από αυτούς κόστισε στην εταιρία 9.000-10.000 ευρώ. Γιατί να απολυθούν;
Σήμερα, λόγω έλλειψης προσωπικού, οι υπάρχοντες εργαζόμενοι αναγκάζονται να κάνουν υπερωρίες και να δουλεύουν στα ρεπό τους. Μόνο το Δεκέμβρη είχαμε 12.000 υπερωρίες.
Ερ: Η κυβέρνηση περικόπτει τους μισθούς των εργαζομένων στα πλαίσια της «εξυγίανσης» των αστικών συγκοινωνιών. Ισχυρίζεται ότι με αυτό τον τρόπο θα μειώσει τα ελλείμματά τους.
Α. Σταματόπουλος: Παρόλο που το μετρό δεν είχε ποτέ κανένα από τα προνόμια των ΔΕΚΟ και το Υπουργείο το έχει τελευταία εντάξει στις υποψήφιες ΔΕΚΟ, μας κόβουν τους μισθούς όπως στις εταιρίες του Δημοσίου. Για να μας κόψουν τους μισθούς είμαστε ΔΕΚΟ. Για να μας συμπεριλάβουν στις μετατάξεις δεν είμαστε!
Μόνο από τους μισθούς ξέρουν να κόβουν. Από τις πραγματικές σπατάλες τίποτα. Η εταιρία για παράδειγμα νοικιάζει ένα κτήριο για να στεγάσει τις διοικητικές υπηρεσίες, το οποίο βρίσκεται απέναντι από το κτήριο του αμαξοστασίου στα Σεπόλια. Παρόλο που το κτήριο του αμαξοστασίου είναι πολύ μεγάλο και έχει πληθώρα άδειων γραφείων, η εταιρία επιλέγει να στεγάσει τις διοικητικές υπηρεσίες στο απέναντι κτήριο, το οποίο νοικιάζει έναντι 24.000 ευρώ το μήνα! Επίσης, ξόδεψε τόσα χρήματα για την ανακαίνισή του, που με το ίδιο ποσό θα μπορούσαμε να το αγοράσουμε.
Δ. Κληρονομίδης: Το έλλειμμα του Μετρό έχει βγει μ’ έναν αυθαίρετο τρόπο. Μετά τη εφαρμογή του ενιαίου εισιτηρίου στις αστικές συγκοινωνίες, δεν γνωρίζουμε ποια είναι τα πραγματικά έσοδα του Μετρό. Για να βρεις το έλλειμμα από κάπου πρέπει να αφαιρέσεις. Από πού θα αφαιρέσεις;
Α. Σταματόπουλος: Στον Ασπρόπυργο νοικιάζουμε αποθήκες που κοστίζουν 200.000 ευρώ το χρόνο. Με τα ενοίκια ενός χρόνου θα μπορούσαμε να φτιάξουμε δικές μας.
Α. Κοκόρου: Πληρώνουμε 3 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο για τη φύλαξη των σταθμών από ειδικούς φρουρούς της ΕΛ.ΑΣ.
Για το λεγόμενο κοινωνικό εισιτήριο, το μειωμένο ή δωρεάν δηλαδή εισιτήριο των φοιτητών, των συνταξιούχων και άλλων κοινωνικών ομάδων, τα αρμόδια υπουργεία δεν μας έχουν καταβάλει ποτέ τα ανάλογα ποσά, όπως οφείλουν, από την έναρξη της λειτουργίας της εταιρείας έως σήμερα.
Η μειωμένη τιμή του κοινωνικού εισιτηρίου προκύπτει μετά από συμβάσεις με διάφορα υπουργεία που υποχρεούνται να καταβάλουν στις συγκοινωνίες το αντίτιμο ή τη διαφορά που προκύπτει από το ισχύον εισιτήριο.
Α. Σταματόπουλος: Η βραδινή λειτουργία του μετρό την Παρασκευή και το Σάββατο έχει επίσης μεγάλο κόστος. Εγώ δεν είμαι αντίθετος με αυτή την επέκταση του ωραρίου λειτουργίας. Κάθε άλλο. Η προσωπική μου θέση μάλιστα είναι ότι οι αστικές συγκοινωνίες θα έπρεπε να είναι δωρεάν γιατί επιτελούν κοινωνικό έργο. Το κοινωνικό έργο όμως έχει ένα κόστος.
Στην εταιρία υπάρχει νομικό τμήμα, άρτια επανδρωμένο και με εξειδικευμένο εργατολόγο. Ωστόσο η διοίκηση, η οποία είναι νομικά υποχρεωμένη να υπερασπιστεί τους συναδέλφους που απολύθηκαν, διόρισε για την υπεράσπισή τους έναν εξωτερικό δικηγόρο, του οποίου μόνο η πρώτη αμοιβή – για τα ασφαλιστικά μέτρα – κόστισε 80.000 ευρώ. Και ακολουθούν οι αγωγές…
Ερ: Ποια είναι η στάση της διοίκησης του μετρό αυτή την περίοδο που είσαστε σε κινητοποιήσεις;
Α. Σταματόπουλος: Σε μια από τις απεργίες για παράδειγμα έπαιρναν τηλέφωνα τους εργαζόμενους και τους απειλούσαν ότι αν απεργήσουν θα απολυθούν! Έχουν απαγορέψει την είσοδο στο αμαξοστάσιο του μετρό (εκεί βρίσκονται και τα γραφεία του σωματείου) στους συναδέλφους που έχουν απολυθεί και έχουν προσφύγει στη Δικαιοσύνη, παρόλο που μέχρι να τελεσιδικήσουν οι υποθέσεις τους διατηρούν την ιδιότητα τους ως ισότιμα μέλη του σωματείου. Επίσης, δεν επιτρέπουν την είσοδο ούτε στους συνδικαλιστές άλλων συγκοινωνιακών φορέων! Εδώ και λίγο καιρό δεν καλούν Δ.Σ. της εταιρίας, γιατί σε αυτό συμμετέχουν 2 εκπρόσωποι των εργαζομένων.
Δ. Κληρονομίδης: Οι εκπρόσωποι των εργαζομένων είναι νόμιμα εκλεγμένοι στο Δ.Σ. Αυτό που κάνει η διοίκηση είναι παράνομο.
Κ. Μενεγάτος: Καθώς δεν γίνεται Δ.Σ. έχουν εγκαταλειφθεί μια σειρά διοικητικές ανάγκες της εταιρίας όπως π.χ. η καθαριότητα, αφού χωρίς Δ.Σ. δεν μπορούν να ανανεωθούν οι συμβάσεις. Δεν υπάρχει σύμβαση για την καθαριότητα του Μετρό αυτή τη στιγμή.
Α. Σταματόπουλος: 3 συνάδελφοι που έχουν βγει στη σύνταξη, δεν μπορούν να πάρουν τα λεφτά τους, επειδή η διοίκηση δεν καλεί Δ.Σ.
Ερ: Η ΠΑΣΚΕ στο μετρό τι στάση κρατά αυτή την περίοδο που η κυβέρνηση επιτίθεται στους μισθούς, στα δικαιώματα των εργαζομένων και προβαίνει σε απολύσεις;
Κ. Μενεγάτος: Η ΠΑΣΚΕ σαμποτάρει όλες τις κινητοποιήσεις. Για παράδειγμα δεν έρχονται στις συνελεύσεις, σε μια προσπάθεια να μην υπάρχει απαρτία και να μην μπορεί η συνέλευση να πάρει αποφάσεις.
Α. Σταματόπουλος: Στα Δ.Σ. όταν κάνω πρόταση για απεργία ψηφίζουν υπέρ, γιατί λέει φοβούνται. Μετά όμως τις σαμποτάρουν.
Ερ: Εσύ Αντώνη ήσουνα μέχρι πρόσφατα στην ΠΑΣΚΕ…
Α. Σταματόπουλος: Έχω εκλεγεί με την ΠΑΣΚΕ, είχα κάνει και γραμματέας της ΠΑΣΚΕ στο Μετρό. Με το που ξεκίνησαν οι απολύσεις και οι περικοπές στους μισθούς μας έφυγα. Εγώ αλλιώς το ήξερα το ΠΑΣΟΚ παλιά…. Αγωνίστηκα ενάντια στη Χούντα και φυλακίστηκα μαζί με ανθρώπους… που σήμερα είναι στην κυβέρνηση και περνάνε αυτά τα μέτρα. Πολλοί ακόμα εργαζόμενοι έχουν αποστασιοποιηθεί πλέον από την ΠΑΣΚΕ.
Ερ: Θα συνεχίσετε τις κινητοποιήσεις σας;
Α. Σταματόπουλος: Ναι. Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα. Σχεδιάζονται νέες απολύσεις και όσοι μείνουν, θα μείνουν με μισθούς των 700 ευρώ. Τι έχουμε να χάσουμε;
Συμμετέχουμε στο Συντονιστικό των αστικών συγκοινωνιών που έχει δημιουργηθεί και παραμένουμε εκεί παρόλο που πιστεύουμε άλλα πράγματα… Πιστεύουμε ότι χρειάζονται πιο δυναμικές κινητοποιήσεις. Αλλά παραμένουμε γιατί καταλαβαίνουμε την ανάγκη για συντονισμό και κοινό βηματισμό στον αγώνα μας.
Προσπαθούμε επίσης να συντονιστούμε και με τους εργαζόμενους από άλλες ΔΕΚΟ και το Δημόσιο. Γι’ αυτό το σκοπό καλέσαμε και μια συνάντηση στις 29/12. Αφού δεν το κάνει η ΓΣΕΕ, προσπαθούμε να το κάνουμε εμείς. Σ’ αυτή τη συνάντηση πήραμε και την απόφαση για τη δημιουργία μιας Επιτροπής Αλληλεγγύης στις Δημόσιες Συγκοινωνίες.
Εμείς δεν υποχωρούμε. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε ενάντια στις απολύσεις, ενάντια στην περικοπή των μισθών μας, ενάντια στη διάλυση των δημόσιων αστικών συγκοινωνιών, ενάντια στο Μνημόνιο.
