17 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ[1] έδωσαν χτες στη δημοσιότητα κείμενο με το οποίο παίρνουν θέση ενάντια στη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Ζητούν ο ΣΥΡΙΖΑ να παραμείνει ενωμένος και να προχωρήσει σε συνέδριο στο οποίο να συζητηθούν «με ειλικρίνεια και συντροφικότητα» τα προβλήματα και οι διαφορές, να καταρτισθεί ένα σχέδιο απεμπλοκής από τα μνημόνια και να δοθούν απαντήσεις σε φλέγοντα προβλήματα της περιόδου.
Είναι εντυπωσιακό (και ταυτόχρονα λυπηρό) πως στελέχη της Αριστεράς με αρκετά μακρόχρονη παρουσία στο χώρο αδυνατούν να δουν την πραγματικότητα όπως είναι! Το θέμα της ενότητας του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι συναισθηματικό ή ψυχολογικό ζήτημα. Είναι πολιτικό – και σαν τέτοιο είναι πολύ απλό. Στον ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή υπάρχουν δύο γραμμές αλληλοσυγκρουόμενες και αλληλοαναιρούμενες! Μία μνημονιακή και μία αντιμνημονιακή! Είναι αδύνατο οι δύο αυτές γραμμές να συνεχίσουν να συνυπάρχουν στο ίδιο κόμμα!
***
Η διάσπαση δεν είναι μόνο αναπόφευκτη αλλά ήταν προβλέψιμη. Για παράδειγμα τον Ιούνη του 2014 γράφαμε (για μια ακόμη φορά) στο Ξεκίνημα:
«Η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ξέρει ότι η δεξιά πτέρυγα με την υποστήριξη της άρχουσας τάξης θα δώσουν τη μάχη για τον εξοβελισμό των αριστερών ριζοσπαστικών ιδεών από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, όποιο και αν είναι το κόστος! Κι αυτό συμπεριλαμβάνει και τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ!»[2]
Στελέχη όπως τους/τις 17 δεν μπόρεσαν να δουν και να κατανοήσουν έγκαιρα τη δυναμική της σύγκρουσης στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπόρεσαν να εκτιμήσουν την έκταση της υποταγής και της δεξιάς στροφής της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Και είναι βέβαια πιθανό να τελούν ακόμα σε κατάσταση σοκ, όπως τόσες και τόσες χιλιάδες μέλη και στελέχη που ακόμα «δεν το πιστεύουν» ότι ο Τσίπρας ξεπούλησε τόσο ωμά και τόσο δραματικά τις αρχές και το πρόγραμμα πάνω στο οποίο χτίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ελαφρυντικά και ερμηνείες ασφαλώς μπορεί κανείς να βρει. Όμως σήμερα, πια, το να διατηρεί κανείς τέτοιους είδους αυταπάτες είναι κάτι πολύ περισσότερο από τραγικό! Γιατί μ’ αυτή τη στάση οι 17 γίνονται συνυπεύθυνοι/νες για την περαιτέρω συνέχιση της δεξιάς πορείας του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον κ. Τσίπρα!
Με τη συμφιλιωτική τους στάση απέναντι στην ηγετική ομάδα στην ουσία θα αφήσουν ελεύθερο το πεδίο στον Τσίπρα να «καθαρίσει» με το πιο αριστερό κομμάτι του κόμματος, που σήμερα αντιπροσωπεύεται κατά κύριο λόγο από την Αριστερή Πλατφόρμα.
Γιατί ο δρόμος που διάλεξε ο Τσίπρας (το επαναλαμβάνουμε για πολλοστή φορά) δεν έχει επιστροφή. Θα φτάσει μέχρι το τέλος. Η πολιτική μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ θα απαιτεί και τη μετάλλαξη της σύνθεσης του: ότι αγνό και ανιδιοτελές υπάρχει στη βάση του κόμματος θα φύγει και ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξελίσσεται σ’ ένα κόμμα καριεριστών και καιροσκόπων.
Οι 17 έχουν υποχρέωση να λειτουργήσουν σαν τμήμα μιας πλατύτερης αριστεράς στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με την Αριστερή Πλατφόρμα, που να βάλει φρένο στην καταστροφική πορεία που ακολουθεί η ηγεσία Τσίπρα Διαφορετικά νικητής θα είναι ο Τσίπρας και οι 17 (και ότι αντιπροσωπεύουν) θα έχουν τεράστιες ευθύνες γι’ αυτό!
***
Οι 17 γράφουν ανάμεσα σε άλλα:
«Σήμερα, απαιτείται η κυβέρνηση να επανακαθορίσει τη στάση της στις νέες συνθήκες και δεδομένα. Είμαστε βέβαιοι ότι η εφαρμογή του Μνημονίου δεν μπορεί να συγκροτεί σχέδιο για μια κυβέρνηση της Αριστεράς.
»Πρέπει, επειγόντως, να βρούμε τρόπους να μην επικρατήσει η λογική του μνημονιακού μονόδρομου. Οφείλουμε να αναζητήσουμε εναλλακτικές λύσεις, να επεξεργαστούμε συγκροτημένα ένα νέο πολιτικό σχέδιο το οποίο θα μπορέσει να δώσει διέξοδο στην ελληνική κοινωνία.
»Αναγνωρίζουμε ότι η ενότητα έχει δεχτεί σοβαρό πλήγμα, αρνούμαστε όμως να δεχτούμε τη διάσπαση σαν προαποφασισμένο γεγονός… Θεωρούμε ότι η όποια πορεία πρέπει να αποφασιστεί με όρους πολιτικής ειλικρίνειας, συντροφικότητας και κομματικών διαδικασιών, που λείπουν».
»Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μας δώσει τη δυνατότητα να επεξεργαστούμε όλοι και όλες μαζί, να προτείνουμε και να εφαρμόσουμε ένα σχέδιο απεμπλοκής για το τώρα και για το άμεσο μέλλον, καθώς και να απαντήσει σε κρίσιμα ερωτήματα που αφορούν το μέλλον της ευρωζώνης, της ευρωπαϊκής Αριστεράς, της πορείας μας από δω και μπρος.
» Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να διεκδικήσει την ψήφο του λαού με ένα πρόγραμμα που θα προκύψει από το συνέδριο και θα ανταποκρίνεται στη νέα κατάσταση και στους προγραμματικούς και στρατηγικούς του στόχους.[3]
Όλα τα πιο πάνω αποσπάσματα δείχνουν ένα κείμενο το οποίο είναι γραμμένο σαν να μην υπήρξε ποτέ το 3ο Μνημόνιο με την υπογραφή της κυβέρνησης Τσίπρα! Είναι σαν οι 17 πραγματικά να μην θέλουν να αναγνωρίσουν την πραγματικότητα!
***
Η κυβέρνηση και η χώρα είναι δεμένες χειροπόδαρα μετά την συμφωνία της 9ης Ιούλη και το να αναφέρεται κανείς στην ανάγκη «να εφαρμόσουμε ένα σχέδιο απεμπλοκής» και μάλιστα «για το τώρα και για το άμεσο μέλλον» είναι τραγικά αστείο.
Το να ζητάει κανείς σήμερα (!!!) να απαντήσει ο ΣΥΡΙΖΑ σε «κρίσιμα ερωτήματα όπως το μέλλον της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Αριστεράς» είναι απλά πάρα πολύ αργά!
Το να ζητά «ένα πρόγραμμα που θα προκύψει από το συνέδριο και θα ανταποκρίνεται στους προγραμματικούς και στρατηγικούς στόχους του ΣΥΡΙΖΑ» αποτελεί πρόκληση γιατί, όπως οι 17 ξέρουν (και όφειλαν να είχαν αναφέρει) ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πρόγραμμα (ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί κανείς μαζί του και πόσο) και η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα το έσκισε, το ποδοπάτησε και το πέταξε στο καλάθι των αχρήστων.
Και, μάλιστα, ο κ. Τσίπρας τα έκανε όλα αυτά μόνος του μαζί με μια μικρή ομάδα γύρω απ’ αυτόν. Όχι μόνο η βάση του κόμματος αλλά ούτε η Κεντρική Επιτροπή ή η Πολιτική Γραμματεία (ούτε, ακόμα, η Κοινοβουλευτική Ομάδα) δεν κλήθηκαν ποτέ να πάρουν τις σχετικές αποφάσεις την ώρα που έπρεπε. Και για όλα αυτά υπεύθυνος είναι ο κ. Τσίπρας και μαζί του η ομάδα που τον περιστοιχίζει, οι οποίοι στο ιδρυτικό συνέδριο του 2013 είχαν ζητήσει και είχαν πετύχει ο Τσίπρας να εκλέγεται από το συνέδριο – κι έτσι να μην ελέγχεται ούτε από την Κεντρική Επιτροπή ή την Πολιτική Γραμματεία, να είναι δηλαδή ένας «βοναπάρτης» με υπερεξουσίες!
Για ποια συντροφικότητα, ποια ειλικρίνεια, ποια εσωκομματική δημοκρατία να μιλήσει κανείς;
***
Οι 17, όπως και εκατοντάδες άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που είναι αντιμέτωποι με τα πιο πάνω διλήμματα πρέπει να δουν την πραγματικότητα κατάματα: ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αυτός που ξέρανε, αυτός έχει τελειώσει.
Είτε ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποκηρύξει τη σημερινή ηγεσία Τσίπρα είτε η ηγεσία θα «καθαρίσει» το αριστερό κομμάτι του κόμματος για να μπορέσει να συνεχίσει στην δεξιά του πορεία. Το πρώτο είναι εξαιρετικά δύσκολο έως και αδύνατο. Γι’ αυτό, το βασικό καθήκον που προκύπτει για τις διάφορες αριστερές τάσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ είναι η συνεργασία με στόχο μια νέα δύναμη στο χώρο της Αριστεράς, ένα νέο μαζικό αριστερό φορέα, που να βγάλει τα απαραίτητα συμπεράσματα (που οι ίδιοι οι 17 ζητούν) για να μπορέσει να προχωρήσει η Αριστερά, το κίνημα και η κοινωνία.
Αν δεν υπάρξει αυτή η Αριστερά, η κοινωνία δεν θα έχει προς τα πού να κινηθεί! Το θέμα που τίθεται αυτή τη στιγμή, επομένως, δεν αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, αφορά την κοινωνία και τα λαïκά στρώματα. Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί ένα τεράστιο κενό το οποίο αν δεν καλυφθεί από την Αριστερά θα μπορεί να καλυφθεί από την ακροδεξιά και την αυταρχική δεξιά.
Αν οι 17 και όσοι άλλοι σκέφτονται όπως αυτούς δεν παίξουν ρόλο στο να δοθεί διέξοδος και προοπτική στην κοινωνία, θα έχουν ευθύνες για το αποτέλεσμα και την τελική κατάληξη. Η ενότητα στις γραμμές της Αριστεράς είναι πάντα επιθυμητή, αλλά ποτέ σε βάρος των Αρχών της Αριστεράς! Προέχουν πάντα οι Αρχές – σ’ αυτές υποτάσσεται η όποια ενότητα! Δεν θυσιάζονται οι Αρχές, οι Αξίες και τα Ιδεώδη της Αριστεράς, στο όνομα της ενότητας! Ποτέ!
