Συνέντευξη του Μάρκο Βερούτζιο στον Σάσα Στανίσιτσς (του γερμανικού τμήματος της CWI, SAV). Ο Μάρκο είναι ηγετικό στέλεχος της μαρξιστικής τάσης «Ενάντια στο Ρεύμα-Αριστερή Κομμουνιστική Επανίδρυση» (‘Controcorrente – Sinistra Prc’) και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης. Πρόσφατα παρακολούθησε σαν παρατηρητής το Παγκόσμιο Συνέδριο της CWI.
____________
Σ: Τι πιστεύεις για την πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση Πρόντι; Είναι μια πρόοδος σε σχέση με την κυβέρνηση Μπερλουσκόνι;
Μ: Η κυβέρνηση Πρόντι είναι διαφορετική από αυτή του Μπερλουσκόνι. Είναι όμως πραγματικά δύσκολο να καταλάβει κανείς ποια είναι χειρότερη. Είναι οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Για την ακρίβεια η μια εκπροσωπεί το «καλό πρόσωπο» της αστικής τάξης και η άλλο το «κακό». Η κεντροαριστερά μπορεί να ελέγχει πιο αποτελεσματικά τα συνδικάτα και τα κοινωνικά κινήματα. Με αυτή την έννοια, η κεντροαριστερά είναι πιο επικίνδυνη. Μια διαδήλωση 3 εκατομμυρίων ενάντια στον Πρόντι (όπως συνέβη ενάντια στο Μπερλουσκόνι το 2002) για παράδειγμα, θα ήταν πολύ δύσκολο πράγμα.
Σ: Ποια είναι η γνώμη σου για την απόφαση της Επανίδρυσης για συμμετοχή στη κυβέρνηση; Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει;
Μ: Η απόφαση να ενταχθεί το κόμμα στην ”Ένωση” (στμ: το όνομα της κεντροαριστερής συμμαχίας) ήταν καταστροφή. Γιατί ήταν ολοφάνερο, με δεδομένη τη κατάσταση της οικονομίας, πως η δεύτερη κυβέρνηση Πρόντι θα ήταν ακόμα χειρότερη από την πρώτη το 1996-1997.
Η Επανίδρυση θα έπρεπε αντί να δίνει έμφαση στη συμμετοχή σε υποτιθέμενες «φιλικές» κυβερνήσεις θα έπρεπε να οργανώνει την αντίσταση των εργαζομένων στις πολιτικές του κεφαλαίου.
Τα τελευταία δέκα χρόνια, τόσο στην Ιταλία όσο και διεθνώς, όποτε οι εργαζόμενοι κέρδισαν κάτι, το κέρδισαν στους δρόμους και όχι συμμετέχοντας σε καπιταλιστικές κυβερνήσεις.
Σ: Τι πιστεύεις για τις ενέργειες του Φράνκο Τουριλιάτο της τάσης «Κριτική Αριστερά» (ιταλικό τμήμα της USFI) και την αντίδραση της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης;
Μ: Πιστεύω πως προσπάθησε να εκφράσει μέσα στη Βουλή το αντιπολεμικό κίνημα και τους πολίτες της Βιτσέντζα (η αμερικάνικη βάση που υπάρχει στη πόλη θα διπλασιαστεί σε μέγεθος).
Παρ’ όλα αυτά δεν είναι και τόσο ξεκάθαρο το τι σκοπεύουν να κάνουν οι σύντροφοι της «Κριτικής Αριστεράς». Ο Τουριλιάτο καταψήφισε τον προϋπολογισμό στη Γερουσία και όπως και ο Κανάβο (επίσης της «Κριτικής Αριστεράς») στην ειδική επιτροπή. Μετά ο Τουριλιάτο καταψήφισε την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης αλλά της έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης, συμπεριλαμβανομένου του θέματος των «φιλελευθεροποιήσεων».
Η τακτική τους είναι πολύ μπερδεμένη. Η διαγραφή του από το κόμμα ήταν μια προσπάθεια της ηγεσίας της Επανίδρυσης να δώσει δείγματα αξιοπιστίας προς τον Πρόντι και την αστική τάξη.
Στον εσωτερικό διάλογο εν όψει του Συνεδρίου του Κόμματος εμείς και οι άλλες αντιπολιτευόμενες τάσεις προτείναμε σε όλες τις πόλεις εισηγήσεις που απαιτούσαν την επαναφορά του Φράνκο στο κόμμα. Σε εφτά πόλεις, μεταξύ των οποίων το Τορίνο, η Πάρμα, η Μπολόνια και η Σαβόνα, αυτές οι εισηγήσεις υποστηρίχτηκαν από την πλειοψηφία των μελών. Σε όλες τις πόλεις, εκατοντάδες σύντροφοι, ακόμα και υποστηρικτές του Μπερτινότι, στήριξαν αυτές τις εισηγήσεις.
Σ: Για ποια ζητήματα παλεύει η τάση σας στο εσωτερικό της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης;
Μ: Αυτή την περίοδο δεν παλεύουμε μέσα στο κόμμα για την άμεση ανατροπή της κυβέρνησης Πρόντι. Παλεύουμε για να οργανώσει το κόμμα τους κοινωνικούς αγώνες που είναι αναγκαίοι ενάντια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης (περικοπές, πόλεμος κ.α.) και για να είναι συνεπές με αυτό το στόχο και μέσα στη βουλή, ακόμα και αν αυτό σημαίνει να ρίξουμε την κυβέρνηση. Αν παλεύεις στους δρόμους της Βιτσέντζα ενάντια στην επέκταση της αμερικάνικης βάσης και μετά την υποστηρίζεις στη βουλή είσαι αναξιόπιστος. Επικεντρωνόμαστε πρώτα στα κοινωνικά θέματα και κατά δεύτερον στην τακτική που πρέπει το κόμμα να ακολουθήσει στη βουλή.
Στο συνέδριο του κόμματος προτείναμε την δημιουργία ενός ενιαίου μετώπου όλων των αντιπολιτευόμενων ρευμάτων με σκοπό να μπλοκάρουμε τη μετάλλαξη της Επανίδρυσης σε ένα νερόβραστο, «προοδευτικό» κόμμα.
Πολλά από τα αντιπολιτευόμενα ρεύματα αντιμετώπισαν με σεκταριστικό τρόπο αυτή τη πρόταση προς το παρόν, αλλά πιστεύω πως στην επόμενη περίοδο η πίεση που ασκήσει η βάση αυτών των τάσεων θα παρασύρει και τις ηγεσίες να αποδεχτούν την πρόταση μας.
Σ: Οι Αριστεροί Δημοκράτες (στμ. μετεξέλιξη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας, το βασικό κεντροαριστερό κόμμα της Ιταλίας) προωθούν την δημιουργία ενός νέου Δημοκρατικού Κόμματος σε συνεργασία με πρώην Χριστιανοδημοκράτες. Ο Μπερτινότι την ίδια ώρα σχεδιάζει την δημιουργία ενός νέου αριστερού κόμματος με συνεργασία της Επανίδρυσης και των Ιταλών Κομμουνιστών. Τι σηματοδοτούν αυτές οι εξελίξεις;
Μ: Το Δημοκρατικό Κόμμα και ο νέος σχηματισμός που προωθεί ο Μπερτινότι μπορεί να σημάνουν το τέλος της αριστεράς στην Ιταλία.
Το νέο κόμμα για το οποίο δουλεύει ο Μπερτινότι δεν θα είναι καν σοσιαλδημοκρατικό, θα είναι ”προοδευτικό-φιλελεύθερο”.
Γι’ αυτό παλεύουμε εναντίον του και ζητάμε να πάρει η Επανίδρυση την πρωτοβουλία για τη δημιουργία μιας πλατιάς αντικαπιταλιστικής συμμαχίας με σκοπό την ενίσχυση των κοινωνικών αντιστάσεων και της ταξικής πάλης, μιας συμμαχίας που θα μπορούσε να γίνει σημείο αναφοράς για την εργατική τάξη και τα κοινωνικά κινήματα.
Σ: Υπάρχουν αντιδράσεις από τα συνδικάτα και τα κοινωνικά κινήματα αυτή τη περίοδο;
Μ: Ναι. Ακόμα και αν η κεντροαριστερά μπορεί να ελέγχει τα περισσότερα συνδικάτα-όπως ανέφερα προηγουμένως- δεν μπορεί να σταματήσει τις κοινωνικές διαμαρτυρίες. Στα τέλη του 2006 είχαμε μια πολύ μεγάλη πορεία στη Ρώμη ενάντια στην επισφαλή εργασία και μετέπειτα την απεργία των εργαζομένων στα σχολεία. Μετά την μεγαλειώδη διαδήλωση στη Βιτσέντζα ο επόμενος μεγάλος αγώνας θα είναι στον δημόσιο τομέα. Στις 30 Απρίλη θα γίνει γενική απεργία οργανωμένη από το συνδικάτο βάσης Rdb. Είναι πιθανό και οι μεταλλεργάτες να απεργήσουν την επόμενη περίοδο.
Αλλά το σημαντικότερο θέμα αυτή τη περίοδο είναι οι συντάξεις. Αν ο Πρόντι προχωρήσει σε περικοπές στις συντάξεις θα έχουμε μια έκρηξη της ταξικής πάλης. Οι ιδιωτικοποιήσεις της Alitalia (η εθνική αεροπορική εταιρεία), της Fincantieri (εταιρεία λιμένων), της Trenitalia (σιδηρόδρομοι), το χτύπημα του κοινωνικού κράτους σε τοπικό επίπεδο και η πώληση της Telecomo Italia θα ρίξουν επίσης λάδι στη φωτιά.
Σ: Πως βλέπεις τις προοπτικές στην Ιταλία; Ποιες θα είναι οι εξελίξεις στην πολιτική κατάσταση και την κατάσταση της εργατικής τάξης;
Μ: Αν ένα νέο κύμα ταξικών αγώνων ξεσπάσει πιθανά να προκαλέσει μεγάλες αλλαγές στην πολιτική και κοινωνική κατάσταση. Πιστεύω πως ο Πρόντι είναι πολύ αδύναμος για να αντισταθεί και θα γίνει θύμα των αντιφάσεων της πολιτικής του. Μετά τη κρίση του Φεβρουαρίου η αστική τάξη του έδωσε μια τελευταία ευκαιρία. Για να διατηρήσει την εμπιστοσύνη τους θα πρέπει να πετύχει μια γρήγορη νίκη ενάντια στην εργατική τάξη σε όλα τα σημεία του προγράμματος των «12 σημείων». Δε νομίζω ότι θα τα καταφέρει. Γι’ αυτό θεωρώ πιθανό τους επόμενους μήνες να αντικατασταθεί από μια «μεγάλη συμμαχία» στα πρότυπα της Γερμανίας.
Είναι φανερό πως τέτοιες εξελίξεις θα έχουν μεγάλη επίδραση στην κοινωνική και πολιτική κατάσταση και επίσης στο μέλλον της εργατικής τάξης. Δουλεύουμε για να εντείνουμε αυτή την κοινωνική έκρηξη, για να βοηθήσουμε στην οργάνωση των ταξικών αγώνων και (τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό) μέσα από αυτή τη διαδικασία να μεγαλώσουμε την επιρροή μας στην εργατική τάξη και στο εσωτερικό της Κομουνιστικής Επανίδρυσης.
