Ο επιχειρηματικός κολοσσός ενοικίασης αυτοκινήτων Hertz ανακοίνωσε την υπαγωγή του στο αμερικανικό καθεστώς χρεοκοπίας (Chapter 11) για τις δραστηριότητές του σε ΗΠΑ και Καναδά. Η Hertz Global Holdings (μαζί με την Avis Budget και την Enterprise) κυριαρχεί στο χώρο της μίσθωσης αυτοκινήτων, με τεράστιο μερίδιο στην αγορά των ΗΠΑ αλλά και σε όλο τον κόσμο, διαθέτοντας 700.000 οχήματα και 12.400 υποκαταστήματα.
Η υπαγωγή σε καθεστώς χρεοκοπίας δε σημαίνει ότι κλείνει η εταιρεία αλλά της παρέχεται κρατική προστασία, όσο σχεδιάζει την αποπληρωμή των πιστωτών και την αναδιάρθρωση της επιχείρησης. Είναι μία λύση την οποία έχουν χρησιμοποιήσει στο παρελθόν και η General Motors και πολλές ακόμη αεροπορικές εταιρείες στις ΗΠΑ σε παρόμοιες συνθήκες, με σκοπό τη διατήρηση της επιχείρησης και την επιστροφή στα κέρδη το συντομότερο δυνατό, αδιαφορώντας για τις συνέπειες στους εργαζομένους.
Αναδιάρθρωση σημαίνει απολύσεις για τους εργαζόμενους
Η αναδιάρθρωση ξεκίνησε στις 21 Απριλίου με την απόλυση 10.000 εργαζόμενων στη Βόρεια Αμερική, αριθμός που αντιστοιχεί στο 26,3% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού της Hertz. Μέχρι σήμερα έχουν απολυθεί 12.000 εργαζόμενοι, 4.000 έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα ενώ αναμένονται νέες απολύσεις και μείωση αποδοχών για τους υφιστάμενους εργαζόμενους.
Τη θέση της έχασε και η πρώην διευθύνουσα σύμβουλος (CEO) Κάθριν Μαρινέλλο, η οποία όμως δεν απολύθηκε, αλλά θα παραμείνει στην εταιρεία για τουλάχιστον ένα χρόνο ακόμη από άλλη θέση συμβούλου. Η Μαρινέλλο έλαβε επιπλέον συνολική αποζημίωση ύψους 9.138.362 εκατομμυρίων δολαρίων, όσα χρήματα δηλαδή θα έπαιρνε ένας εργαζόμενος της Hertz αν δούλευε για 228 συναπτά έτη στην εταιρεία!
Γιατί χρεοκόπησε η Hertz
Μήπως η επιχείρηση χρεοκόπησε για τις υπέρογκες αμοιβές των εργαζομένων της;
Μάλλον όχι, καθώς ο μέσος εργαζόμενος της Hertz αμείβεται με 40.000 δολάρια το χρόνο, όταν ο μέσος μισθός στις ΗΠΑ ανέρχεται στα 65.000 δολάρια τη χρονιά και όταν μόνο από τον ετήσιο μισθό του ο CEO της Hertz λαμβάνει 1,45 εκατομμύρια δολάρια.
Μήπως χρεοκόπησε γιατί δεν έκαναν σωστά και υπεύθυνα τη δουλειά τους οι εργαζόμενοι ή μήπως φταίει αποκλειστικά ο κορονοϊός;
Ασφαλώς η πανδημία επιδείνωσε δραματικά την κατάσταση, όμως σύμφωνα με οικονομικούς αναλυτές οι κακές επιχειρηματικές αποφάσεις και άλλα διοικητικά λάθη που είχαν προηγηθεί έφεραν την εταιρεία σε άσχημη οικονομική θέση.
Ενδεικτικό της κατάστασης είναι ότι η Hertz άλλαξε 5 CEO μέσα σε 6 χρόνια προσπαθώντας να βρει λύση στα συσσωρευμένα χρέη τα οποία ανέρχονται σήμερα σε 24,4 δις δολάρια.
Το 2014 προσπάθησε ανεπιτυχώς να μαγειρέψει τα οικονομικά της στοιχεία. Η Αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς την κατηγόρησε για λογιστική απάτη, η Hertz αποδέχτηκε ότι όντως προσπάθησε να εξαπατήσει το κράτος, δημοσίευσε τα σωστά οικονομικά στοιχεία και απαίτησε από πρώην στελέχη της να της επιστρέψουν τα μπόνους που είχαν λάβει.
Ένα σύστημα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των οικονομικά ισχυρών
Παρά το χρέος των 24,4 δις δολάρια η Hertz διαθέτει περιουσιακά στοιχεία 25,8 δις δολάρια και οικονομική ρευστότητα 1 δις για να συνεχίσει τη λειτουργία της. Η υπαγωγή της στο καθεστώς πτώχευσης γίνεται για να προστατευθούν τα κέρδη των μετόχων, να εξασφαλισθεί επιπλέον κρατική χρηματοδότηση και να μπορεί να μειώσει ανώδυνα τα λειτουργικά της κόστη απολύοντας εργαζόμενους.
Έχουμε δηλαδή μια πολυεθνική η οποία τα χρόνια κερδοφορίας μοιράζει εκατομμύρια σε μερίσματα, μετοχές και μπόνους προς τα στελέχη της. Όταν τα στελέχη της παίρνουν απανωτές λανθασμένες αποφάσεις, τα αντικαθιστά με το αζημίωτο και προσπαθεί να κοροϊδέψει το κράτος προκειμένου να αποφύγει την καταγραφή ζημιών. Όταν και αυτή η προσπάθεια αποτυγχάνει ζητά κρατική βοήθεια και απολύει χαμηλόμισθους εργαζόμενους.
Είναι άλλο ένα παράδειγμα που αποδεικνύει ότι τα οικονομικά συμφέροντα των εργαζόμενων δεν έχουν κανένα κοινό με αυτά των επιχειρηματιών και των υψηλόβαθμων στελεχών. Αντίθετα, αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα με τους ανέργους, τους υπόλοιπους μισθωτούς και τα μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα.
Με γνώμονα αυτά τα κοινά τους συμφέροντα πρέπει να συμμαχήσουν και να απαιτήσουν συλλογικά η λειτουργία των μεγάλων επιχειρήσεων να περάσει στο δικό τους έλεγχο και την ιδιοκτησία της κοινωνίας.
Και στη συνέχεια μέσα από την πολιτική τους οργάνωση να αγωνιστούν για την κοινωνική ανατροπή του εκμεταλλευτικού αυτού συστήματος και την εγκαθίδρυση μιας πραγματικής εργατικής δημοκρατίας.
