Από τη πρώτη μέρα που έπιασα δουλειά άρχισαν να φαίνονται τα στραβά και ανάποδα. Ένας-ένας οι συνάδελφοι με πλησιάζανε και ρωτώντας πως τα έβλεπα, παράλληλα με προειδοποιούσαν: “Υπομονή μέχρι να βρεις άλλη δουλειά”, “Εδώ είναι δύσκολα τα πράγματα”, “Όλοι φεύγουν, ακόμα και ο … που είναι 5 χρόνια”, “Τρέχουμε και δεν φτάνουμε” και άλλα ενθαρρυντικά . Σε λιγότερο από 2 μέρες κατάλαβα γιατί.
Η εργασία στα σούπερ μάρκετ σήμερα είναι από τις πιο πονεμένες ιστορίες. Οι εργαζόμενοι είναι κατά συντριπτική πλειοψηφία “απασχολήσιμοι”, ευέλικτο δηλαδή εργατικό δυναμικό που απελπισμένο για ασφάλιση ή άμεση εργασία χωρίς επιπλέον εφόδια και προϋπηρεσία θα δεχτεί τη καταστρατήγηση του ωραρίου εργασίας, τις ασταθείς βάρδιες και βεβαίως τη χρήση του εργαζόμενου-πολυσουγιά (φαινόμενα όπου ο ταμίας δουλεύει ταυτόχρονα και στα τυροκομικά ή ο κρεοπώλης εκτελεί χρέη αποθηκάριου δεν σπανίζουν).
Άρχισα να ρωτάω τους συναδέλφους (αμείβομαι με 26.75€ μεικτά. Δεν έχω οικογένεια και πάλι δεν φτάνουν ούτε για βασική επιβίωση): “Πως τα φέρνετε βόλτα”; “Η δουλειά που κάνουμε δεν έπρεπε να έχει βαρέα ένσημα;” “Σωματείο υπάρχει;”. Οι απαντήσεις ήταν αντίστοιχα “κάνουμε και άλλες δουλειές”, “θά ‘πρεπε”, “όχι”. Η κορύφωση των αναζητήσεών μου έγινε όταν κακοτεχνίες στο υποκατάστημα, δημιούργησαν τις προϋποθέσεις εργατικού ατυχήματος. Δεν είναι που πήγα με χτυπημένο πόδι περπατώντας στο νοσοκομείο. Είναι που δεν έχω καταλάβει ακόμα ποιοι με κοροϊδεύουν περισσότερο. Η διευθύντρια αρχικά μου έλεγε ότι δε δικαιούμαι χρήματα (όχι αποζημίωση αλλά τα χαμένα μεροκάματα), ύστερα ότι κακώς δε φορούσα ειδική προστασία (που όμως δεν υπήρχε) και τέλος ότι αδιαφόρησα επειδή έκανα όλες τις ενέργειες που μου υπέδειξε και παραπάνω. Από την άλλη δυο διαφορετικά τμήματα της ΓΣΕΕ μου έδωσαν το καθένα τη δική του νομική εκδοχή ενώ οι επανειλημμένες προσπάθειες να επικοινωνήσω με το Σωματείο Εργαζομένων Σούπερ μάρκετ απέτυχαν. Ακόμα τρέχω για να πάρω τα 2/3 των ημερομισθίων που δικαιούμαι από το ΙΚΑ.
Προ της τελευταίας γενικής απεργίας το ΣΕΣ έλαμψε δια της απουσίας του από τα περισσότερα σούπερ μάρκετ ενώ πολλοί εργαζόμενοι αγνοούν την ύπαρξή του. Αυτό θα πρέπει να διορθώσουμε ώστε να δώσουμε την απάντηση που χρειάζεται στο κάθε “Ατλάντικ” και στον κάθε “ΑΒ Βασιλόπουλο”.
ένας εργαζόμενος σε super market
