Η Βραζιλία μπροστά σε νέα κατάσταση

Ερ: Ποια είναι η κατάσταση με την οικονομική κρίση στη Βραζιλία; Πως έχει επηρεάσει το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων;

Απ: Η Βραζιλία τώρα βγαίνει από μια περίοδο που επικρατούσε η γενικευμένη ελπίδα για ανάκαμψη μετά από τις αποκαλούμενες «δύο χαμένες δεκαετίες», του ’80 και του ’90. Στις δεκαετίες αυτές οι ρυθμοί ανάπτυξης ήταν ισχνοί, σε σχέση για παράδειγμα με την μεταπολεμική περίοδο, ιδιαίτερα τις δεκαετίες ’60 και ’70, που η οικονομία αναπτυσσόταν με ρυθμούς κοντά στο 10%. Τα τελευταία χρόνια, και ευνοημένη από τις υψηλές τιμές των πρώτων υλών, η οικονομία αναπτύχθηκε με ρυθμούς κοντά στο 5%. Κατά συνέπεια, η επίδραση της αλλαγής της διεθνούς οικονομικής κατάστασης θα είναι πολύ μεγάλη για την Βραζιλία. Θα επηρεάσει την κοινωνία σε όλα τα επίπεδα: όχι μόνο την οικονομία, αλλά και το πολιτικό τοπίο, την συνείδηση των εργαζομένων αλλά και την κοινωνική δομή. Για παράδειγμα, ο Λούλα επιμένει ότι η ανάπτυξη για το 2009 θα είναι στο 4%, κάτι το οποίο δεν πρόκειται να συμβεί. Στην πραγματικότητα, είναι πολύ πιθανό να έχουμε ακόμα και αρνητική ανάπτυξη φέτος.

Μέχρι στιγμής ο βασικός κλάδος που επηρεάζεται από την κρίση είναι η βιομηχανία. Για παράδειγμα τους τελευταίους μήνες, από τον Νοέμβριο μέχρι τέλη Φλεβάρη, έχουμε 800.000 θέσεις εργασίας που έχουν χαθεί στην βιομηχανία. Οι απολύσεις σε όλη την οικονομία έφτασαν τα 2 εκ. Αυτό το νούμερο είναι τρομακτικό. Ειδικά για περιοχές που υπάρχει συγκέντρωση βιομηχανικών μονάδων που κλείνουν ή κάνουν μαζικές απολύσεις. Στο κρατίδιο του Σάο Πάολο(1), μόνο στην περιοχή Sao Jose dos Campos, η αυτοκινητοβιομηχανία General Motors απέλυσε 800 εργαζόμενους σε μία μέρα, ενώ υπάρχει ανοιχτό το ενδεχόμενο 4.000 απολύσεων στην αεροναυπηγική εταιρία Impraer. Αυτό έχει προκαλέσει αντιδράσεις στην περιοχή, και τα συνδικάτα έχουν μπει σε διαδικασία κινητοποιήσεων. Η πλειοψηφία των σωματείων στο Sao Jose dos Campos είναι αριστερά και αγωνιστικά, συνδεδεμένα με τα Conlutas(2). Γενικά όμως, στο σύνολο της χώρας δεν υπάρχει ακόμα μια συνείδηση στους εργαζόμενους ότι μπορούν να αντισταθούν και να αποτρέψουν τις απολύσεις. Στις περισσότερες βιομηχανίες λοιπόν οι εργοδότες καταφέρνουν να πετύχουν κάποιου είδους συμφωνία με τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες και να αποφύγουν τις κινητοποιήσεις. Σε πολλές εταιρίες γίνονται συμφωνίες για μείωση μισθών ή λιγότερες μέρες δουλειά, προκειμένου να «αποφευχθούν οι απολύσεις». Μέχρι τώρα δηλαδή δεν είχαμε μεγάλους αγώνες, αλλά αυτό αρχίζει να αλλάζει. Την αμέσως επόμενη περίοδο πιστεύουμε ότι θα έχουμε μια πιο ξεκάθαρη και οργανωμένη αντίδραση από την πλευρά των εργαζομένων. Η κυβέρνηση επίσης ετοιμάζεται να εφαρμόσει περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, προκειμένου να μπορεί να αποπληρώνει το δημόσιο χρέος. Για να το πετύχει αυτό θα «αναγκαστεί» επίσης να μειώσει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, και να προχωρήσει σε περικοπές δαπανών για παιδεία, υγεία, κτλ. Αυτό πιστεύουμε ότι θα ενοποιήσει τους αγώνες των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και των φοιτητών- μαθητών, με τους αγώνες των εργαζομένων στη βιομηχανία.

Ο Λούλα προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί από τις επιπτώσεις της κρίσης, και να αποποιηθεί των ευθυνών του. Στην αρχή έλεγε ότι η κρίση αυτή «είναι του Τζώρτζ Μπούς», και αυτός δεν έχει καμία σχέση. Στη συνέχεια έλεγε ότι αν έρθει η κρίση στη Βραζιλία το κράτος θα παρέμβει κι ότι θα διατηρηθεί ο ρυθμός ανάπτυξης. Επίσης, προσπάθησε να χρησιμοποιήσει το παρελθόν του ως συνδικαλιστή για να μας πείσει ότι είναι με το μέρος των εργαζομένων και όχι των εργοδοτών. Στην πραγματικότητα όλα αυτά είναι μόνο λόγια, και τίποτα πρακτικό δεν γίνεται για να στηριχθούν οι εργαζόμενοι. Η κυβέρνηση βασικά δίνει λεφτά στους επιχειρηματίες και τους τραπεζίτες με πρόσχημα την κρίση, αλλά αυτοί εξακολουθούν να κάνουν απολύσεις. Το μόνο συγκεκριμένο μέτρο που πήρε η κυβέρνηση είναι η επέκταση του ταμείου ανεργίας για δύο επιπλέον μήνες, αλλά και αυτό ισχύει μόνο για κάποιες κατηγορίες εργαζομένων. Στην πραγματικότητα αυτό είναι κοροϊδία μπροστά στο μέγεθος της επίθεσης.

Ερ: Όταν πρωτοεκλέχθηκε ο Λούλα το 2002 υπήρχαν μεγάλες ελπίδες από τους εργαζόμενους ότι θα μπορούσε να αλλάξει την κατάσταση, λόγω του παρελθόντος του (εργάτης και συνδικαλιστής). Στην επανεκλογή του το 2006 επίσης, χρησιμοποίησε την ίδια «φιλολαϊκή» ρητορική. Σήμερα υπάρχουν ακόμα αυταπάτες για τον Λούλα;

Απ: Την πρώτη περίοδο υπήρχαν τεράστιες αυταπάτες για τον Λούλα. Μπορούμε να συγκρίνουμε την κατάσταση με αυτό που συμβαίνει σήμερα με τον Ομπάμα, με το επιπλέον στοιχείο ότι ο Λούλα είχε συνδέσει το όνομά του με τους αγώνες. Αυτές οι αυταπάτες έπεσαν σε σημαντικό βαθμό την περίοδο των μεγάλων σκανδάλων που αποκαλύφτηκαν για μέλη της κυβέρνησης του PT, αλλά και της εφαρμογής νεοφιλελεύθερων πολιτικών από την αρχή της ανάληψης της εξουσίας από τον Λούλα. Το αποκορύφωμα ήταν την περίοδο της προσπάθειας για «μεταρρύθμιση» του ασφαλιστικού συστήματος, όπου σχεδόν όλοι οι κλάδοι των δημοσίων υπαλλήλων είχαν κατέβει σε απεργία.

Η ανάπτυξη που είχε όμως η βραζιλιάνικη οικονομία ήταν σημαντική τα τελευταία χρόνια, και ο Λούλα, χρησιμοποιώντας αυτό το γεγονός μπόρεσε να ανακτήσει την χαμένη υποστήριξη και να επανεκλεγεί. Εξακολουθούμε λοιπόν να βρισκόμαστε σε μια φάση όπου κάποια μέτρα που πήρε ο Λούλα για τα πιο περιθωριοποιημένα κοινωνικά στρώματα, όπως το Bolsa Familia(3), διατηρούν ψηλά την δημοτικότητά του. Τα μέτρα αυτά ήταν πολύ περιορισμένα, αλλά είχανε κάποια θετική επίδραση σε ένα πολύ φτωχό κομμάτι της κοινωνίας. Επίσης, υπήρχε η ελπίδα ότι η οικονομική ανάπτυξη θα μπορέσει να οδηγήσει μεγάλα στρώματα της κοινωνίας σε ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο, και αυτό βοήθησε την κυβέρνηση. Σε κάποια από τα τελευταία γκάλοπ, ο Λούλα προσωπικά απολαμβάνει μέχρι και 80% αποδοχής. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο κόσμος δεν κάνει κριτική στις κυβερνητικές πολιτικές, ή ότι δεν είναι διατεθειμένος να παλέψει ενάντια στα κυβερνητικά μέτρα. Όπως και να έχει όμως, αυτό το 80% αντιπροσωπεύει την κατάσταση που υπήρχε μέχρι χτες. Η κατάσταση όμως έχει ξεκινήσει να αλλάζει, και δεν είναι απίθανο να δούμε απότομες ανατροπές στο πολιτικό επίπεδο.

Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει ήδη ένα μεγάλο δίλημμα. Αυτό έχει να κάνει με την διαχείριση των κρατικών κονδυλίων. Γιατί στις επόμενες προεδρικές εκλογές, το 2001, ο Λούλα δεν θα μπορεί να είναι ξανά υποψήφιος. Θα είναι οι πρώτες εκλογές μετά την πτώση της δικτατορίας το ’85, χωρίς να είναι υποψήφιος, και αντιπροσωπεύουν μια σημαντική στροφή στην πολιτική κατάσταση της χώρας. Ο Λούλα τώρα προετοιμάζει την Dilma Rousseff για να τον αντικαταστήσει. Υπάρχουν όμως προβλήματα και μέσα στον κυβερνητικό συνασπισμό(4) για το πρόσωπο του επόμενου υποψηφίου. Η Dilma Rousseff έχει πολύ μικρή υποστήριξη ακόμα, η κυβέρνηση όμως πιθανά να χρησιμοποιήσει κρατικό χρήμα για να στηρίξει την δημοτικότητά της. Δεν είναι φυσικά καθόλου εύκολο να «μεταφερθεί» η υποστήριξη του Λούλα στην Dilma Rousseff, και αυτό περιπλέκει πολύ το πολιτικό τοπίο. Οπότε, η πιθανότητα ο υποψήφιος που θα στηρίξει ο Λούλα να χάσει τις εκλογές είναι υπαρκτή. Ο υποψήφιος του βασικού αστικού κόμματος PSDB(5) θα είναι ο Jose Serra, που είναι σήμερα κυβερνήτης του Σάο Πάολο, και δεν είναι απίθανο να εκλεγεί.

Υπάρχει όμως και μεγάλο περιθώριο για την ενίσχυση της αριστεράς. Η Ελοΐζα Ελένα του P-SOL(6) στις τελευταίες δημοσκοπήσεις παίρνει από 14% μέχρι 27%, το οποίο βέβαια είναι αρκετά θεωρητικό ακόμα μια και οι εκλογές είναι το 2011. Με την έλευση της κρίσης, η κατάσταση μπορεί να αλλάξει ενισχύοντας την αριστερά.

Ερ: Ποια είναι η κατάσταση με το P-SOL σήμερα; Ανταποκρίνεται στις ανάγκες του κινήματος; Οργανώνει την αντίσταση κατά των επιθέσεων στους εργαζόμενους; Ποια είναι η στρατηγική που προτείνει η πλειοψηφία του κόμματος;

Απ: Το P-SOL χτίστηκε κατά βάση σαν αντίδραση στην δεξιά στροφή του PT. Το βάπτισμα του πυρός ήταν οι απεργίες των δημοσίων υπαλλήλων ενάντια στο ασφαλιστικό το 2003. Το P-SOL δημιουργήθηκε στην βάση ενός πολύ ριζοσπαστικού και μαχητικού προγράμματος αλλά και με μια πολύ δημοκρατική εσωτερική ζωή. Αυτή η κατάσταση έχει αλλάξει, ιδιαίτερα μετά το 1ο συνέδριο του κόμματος το 2007. Εκεί δεν άλλαξε τυπικά το πρόγραμμα του κόμματος, αλλά στην πραγματικότητα η πολιτική του γραμμή έγινε πολύ πιο μετριοπαθής. Από τότε το κόμμα αφιερώνει όλη την ενέργεια στο εκλογικό επίπεδο. Μεγάλη έμφαση δίνεται στο θέμα της διαφθοράς, το οποίο είναι τεράστιο στην χώρα. Το πρόβλημα είναι ότι το θέμα της διαφθοράς τοποθετείται πάνω από τα ταξικά, εργατικά και κοινωνικά ζητήματα, γιατί είναι πιο «πιασάρικο» εκλογικά. Το κόμμα λοιπόν δεν απαντάει στα βασικά οικονομικά ζητήματα που είναι αυτή τη στιγμή στην επικαιρότητα λόγω της κρίσης. Η καθημερινή παρουσία του δεν βοηθάει τους εργαζόμενους να βγάλουν συμπεράσματα για την κρίση, και δεν γίνεται προσπάθεια να οργανωθούν οι αγώνες ενάντια στην κυβέρνηση και τους καπιταλιστές. Υπάρχουν μέλη του P-SOL που παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη κινημάτων, αλλά στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο δεν υπάρχει μια κατεύθυνση. Η απάντηση στην κρίση δεν μπορεί να είναι μόνο απομονωμένοι συνδικαλιστικοί αγώνες. Χρειάζεται συντονισμός αυτών των αγώνων και γενικά πολιτικά αιτήματα που να τους ενώνουν. Η δυνατότητα για το P-SOL να παίξει αυτό το ρόλο υπάρχει, αλλά δεν την αξιοποιεί η ηγεσία του. Παρόλα αυτά πιστεύουμε ότι η κρίση θα έχει επίπτωση και στο κόμμα. Τον Αύγουστο θα γίνει το 2ο συνέδριο του P-SOL. Εκεί θα συζητηθούν όλα τα ζητήματα, από το πρόγραμμα ως την εσωτερική διάρθρωση. Εκεί πιστεύουμε ότι μπορεί να χτιστεί μια δυνατή αριστερή πτέρυγα που να πιέσει την ηγεσία και να κρατήσει ζωντανή την σύνδεση με τα κινήματα και την εσωτερική δημοκρατία της πρώτης περιόδου. Η εσωτερική μάχη όμως αυτή πρέπει να συνδεθεί με τους καθημερινούς αγώνες, γιατί από εκεί θα προέλθουν οι νέες δυνάμεις που μπορούν να σπρώξουν το κόμμα προς τα αριστερά.

Ερ: Ποια είναι η κατάσταση της αριστερής αντιπολίτευσης μέσα στο κόμμα; Ποιες θα είναι οι βασικές μάχες που θα δώσετε εν όψει του συνεδρίου;

Απ: Η αριστερή πτέρυγα στο προηγούμενο συνέδριο, του 2007, ήταν η 2η σε δύναμη τάση. Υπήρχε η πρόταση από την πλειοψηφία να δημιουργηθεί ενιαία λίστα παρά τις διαφωνίες, κάτι με το οποίο δεν ήμασταν διατεθειμένοι να συμφωνήσουμε όμως. Θα ήταν σαν να συνυπογράφαμε την δεξιά στροφή που είχε ξεκινήσει. Μπορέσαμε όμως να απευθυνθούμε στη βάση της πλειοψηφούσας τάσης και μπορέσαμε να ενώσουμε ένα σημαντικό αριθμό τάσεων, ομάδων και ανένταχτων, και έτσι να δείξουμε στην βάση και τους υποστηρικτές του κόμματος ότι μπορεί να υπάρξει μια αριστερή απάντηση στην ηγεσία. Αυτό συγκράτησε σε ένα σημαντικό βαθμό τους αγωνιστές που είχαν απογοητευτεί και είχαν αρχίσει να εγκαταλείπουν την προσπάθεια να δώσουν την εσωκομματική μάχη.

Αυτό δεν σήμαινε βέβαια ότι η αριστερά είναι κάτι ενιαίο, και ότι υπάρχει συνεργασία και συμφωνία σε όλα τα ζητήματα.

Έπαιξε όμως ρόλο στην συσπείρωση ενός υγιούς στρώματος μέσα στο P-SOL, που λόγω της δεξιάς του πορείας είχε αρχίσει να βγάζει συμπεράσματα όπως ότι δεν χρειάζεται να χτίσουμε πολιτικό φορέα αλλά μόνο τα κινήματα.

Μια από τις σημαντικές μάχες που δόθηκαν στο προηγούμενο συνέδριο ήταν στο θέμα των εκτρώσεων. Και καταφέραμε να δείξουμε ότι σε κάποια ζητήματα ακόμα και οι βασικοί ηγέτες του κόμματος μπορούν να ηττηθούν. Η Ελοΐζα Ελένα, που είναι το βασικό δημόσιο πρόσωπο του κόμματος, ήταν κατά της αλλαγής της νομοθεσίας για το θέμα της έκτρωσης(7). Στο συνέδριο όμως καταφέραμε να περάσουμε ψήφισμα υπέρ του δικαιώματος της έκτρωσης, ενάντια στην γνώμη της, παρά το κύρος που έχει μέσα στο κόμμα(8). Αυτή τη στιγμή υπάρχει μια διαδικασία ανασύνταξης δυνάμεων μέσα στο κόμμα. Η δεξιά στροφή που έκανε η ηγεσία το τελευταίο διάστημα, είχε σαν αποτέλεσμα να διασπαστούν όλες οι οργανώσεις που στηρίζουν την πλειοψηφία. Γενικά, οι ομάδες αυτές έβγαλαν κάποια συμπεράσματα προς τα αριστερά μέσα από την διαδικασία των τελευταίων μαχών μέσα στο κόμμα, και υπάρχει καλή σχέση και επαφή (της αριστερής πτέρυγας) με τις περισσότερες από αυτές. Με κάποιες από αυτές τις ομάδες μπορέσαμε να συνεργαστούμε στην συγκρότηση του εσωκομματικού μπλοκ που ονομάστηκε «Σοσιαλιστική Αντίσταση». Η διαδικασία πάντως παραμένει ανοιχτή. Διάφορες ομάδες ή ανένταχτοι βγάζουν συμπεράσματα, και υπάρχει μια τάση για «ανακατάληψη» του κόμματος και επαναφορά του στις αρχικές του βάσεις.

Όλα αυτά θα αντανακλαστούν στο συνέδριο. Δεν έχουμε αυταπάτες ότι η αριστερά θα μπορέσει να αποκτήσει πλειοψηφία. Η ηγεσία με γραφειοκρατικές μεθόδους έκανε πολύ δύσκολη την εκλογή αντιπροσώπων σε σχέση με το προηγούμενο συνέδριο. Την ίδια στιγμή, ειδικά μετά το καλό εκλογικό αποτέλεσμα το 2006(9) υπάρχει μια «εισροή» μελών που δεν είναι οι αγωνιστές της πρώτης περιόδου, αλλά επιδιώκουν προσωπικά πολιτικά οφέλη. Υπάρχει ένα καινούριο στρώμα μελών που η βασικής τους ασχολία είναι να είναι υποψήφιοι σε διάφορες εκλογικές αναμετρήσεις. Όλοι αυτοί επηρέασαν και την κοινωνική βάση του κόμματος, και είναι το υλικό στήριγμα της γραφειοκρατίας μέσα στο κόμμα για να προχωρήσει στην δεξιά στροφή.

Η «εκλογική» στροφή του κόμματος εκφράστηκε καθαρά στις τελευταίες τοπικές εκλογές του 2008. Για πρώτη φορά το κόμμα είχε τοπικές συνεργασίες με αστικά «κεντροαριστερά» κόμματα. Το πιο χτυπητό παράδειγμα ήταν στο Porto Allegre, στο κρατίδιο του Rio Grande do Sul, όπου η υποψήφια δήμαρχος του P-SOL Luciana Genro κατέβηκε μαζί με το «Πράσινο Κόμμα», ένα κόμμα που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αριστερό. Ο υποψήφιος των Πρασίνων, Edison Pereira, στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές είχε κατέβει με ένα από τα κόμματα της δεξιάς. Εμείς ήμασταν ενάντια σε αυτή τη συνεργασία, η ηγεσία όμως του κόμματος την ενέκρινε.

Το Porto Allegre δεν ήταν η μοναδική περίπτωση τέτοιων συνεργασιών. Σε άλλη μια πρωτεύουσα, την Macapa στο κρατίδιο Amapa στον Αμαζόνιο, υπήρξε συνεργασία με το PSB. Το κόμμα αυτό είναι νεοφιλελεύθερο, παρά το γεγονός ότι αποκαλείται «σοσιαλιστικό». Ο βασικός του ηγέτης Ciro Gomes ήταν υπουργός της δεξιάς και μισητής κυβέρνησης του Καρντόζο. Το ίδιο έγινε και σε περίπου 40 ακόμα μικρότερες πόλεις. Η ηγεσία του κόμματος έβγαλε το συμπέρασμα ότι χρειάζεται να συνεχίσουν αυτές τις συνεργασίες, με το επιχείρημα ότι έτσι θα ενισχυθεί η εκλογική απήχηση.

Ήταν επίσης η πρώτη φορά που το κόμμα αποδέχτηκε χρηματοδότηση από μεγάλη ιδιωτική εταιρία. Στο Πόρτο Αλλέγκρε το P-SOL πήρε 100.000 ρεάλ (περίπου 30.000 €) από την εταιρία Gerdau(10) μια πολυεθνική, από τις μεγαλύτερες στη Βραζιλία. Χρήματα της εταιρίας δεν δόθηκαν μόνο στο P-SOL αλλά σε όλα τα κόμματα. Αυτή είναι και η συνήθης πρακτική των επιχειρήσεων, για να τα έχουν καλά με όλους και να μπορούν να κλείνουν συμφωνίες με το δημόσιο όποιος και αν εκλεγεί.

Έγινε πολύ μεγάλη εσωτερική συζήτηση για αυτό το θέμα. Η πλειοψηφία των μελών της Κεντρικής Εκτελεστικής Επιτροπής τοποθετήθηκαν, στα λόγια, ενάντια, αλλά αρνήθηκαν να ψηφίσουν ώστε να σταματήσουν τον τοπικό πυρήνα του κόμματος από το να πάρει την χρηματοδότηση. Αυτό δημιουργεί ένα πολύ κακό προηγούμενο, γιατί αφήνει ορθάνοιχτη την πόρτα στην πολιτική αλλοτρίωση του κόμματος μέσω της χρηματοδότησης, αλλά και στην διαφθορά. Ήμασταν φυσικά ενάντια, και υποστηρίξαμε την θέση ότι το κόμμα μπορεί να χρηματοδοτηθεί από τον απλό κόσμο, πάνω στον οποίο στηρίζεται πολιτικά και τον οποίο πρέπει να εκπροσωπεί. Η κρατική χρηματοδότηση μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για τις ανάγκες του κόμματος.

Ερ: Ποια είναι κατάσταση της αριστεράς μέσα στο P-SOL; Η διαδικασία της συγχώνευσης με την οργάνωση CLS(11) ποιο ρόλο παίζει μέσα σε αυτή τη διαδικασία; Και ποιος ο ρόλος της νέας οργάνωσης που χτίζεται συνολικά για τις επαναστατικές δυνάμεις στην περιοχή;

Απ: Οι συνθήκες στην κοινωνία αλλά και οι εξελίξεις της τελευταίας περιόδου έχουν προκαλέσει αλλαγές και μέσα στην αριστερά. Στην πραγματικότητα σε πολιτικό επίπεδο μέσα στο P-SOL υπάρχουν γενικές ανακατατάξεις που αφορούν πολλές ομάδες που διασπώνται, άλλες που διαλύονται, καινούριες που εμφανίζονται, κτλ. Μια αντίστοιχη διαδικασία υπάρχει και στο συνδικαλιστικό πεδίο, αλλά και μέσα στα κοινωνικά κινήματα. Εμείς πιστεύουμε ότι αυτή η φάση «αναδιοργάνωσης» είναι θεμιτή, στο βαθμό που προχωράει η συζήτηση στα ουσιαστικά ζητήματα και βγαίνουν συμπεράσματα. Πιστεύουμε επίσης ότι η πολιτική με την συνδικαλιστική αναδιοργάνωση πρέπει να αποτελέσουν ενιαία διαδικασία. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο να φτιαχτεί μια νέα συνομοσπονδία των εργαζομένων(12), αλλά να φτιαχτεί ένας μαζικός αριστερός πολιτικός φορέας που να έχει ρίζες στα συνδικάτα και στα κοινωνικά κινήματα.

Στα πλαίσια αυτών των διαδικασιών ήρθαμε σε επαφή με διάφορες ομάδες μέσα στο P-SOL και καταφέραμε να δημιουργήσουμε το μπλοκ «Σοσιαλιστική Αντίσταση». Το μπλοκ έχει ακόμα μικρές δυνάμεις, αλλά παίζει σημαντικό ρόλο στο εσωτερικό του P-SOL(13), και περιλαμβάνει ένα καλό αριθμό συνδικαλιστών που δίνουν μάχες μέσα στο εργατικό κίνημα. Το μπλοκ κατάφερε να γίνει πόλος έλξης για ένα σημαντικό κομμάτι ανένταχτων αγωνιστών μέσα στο P-SOL. Στην προοπτική του επερχόμενου συνεδρίου πιστεύουμε ότι μπορούμε να συνδεθούμε σε πανεθνικό επίπεδο με περισσότερες ομάδες που δίνουν μάχες ενάντια στην δεξιά στροφή του κόμματος και είναι απομονωμένες σε διάφορες περιφέρειες.

Αλλά και μέσα στο μπλοκ η επαφή με κάποιες ομάδες έχει προχωρήσει περισσότερο. Αυτό είναι το παράδειγμα της ομάδας CLS. Το CLS προέρχεται από μορενική παράδοση, και συνδεόταν με μια από τις μεγαλύτερες τάσεις μέσα στο P-SOL, το MTL(14). Διασπάστηκαν όμως από αυτή την οργάνωση, όταν η ηγεσία της πραγματοποίησε δεξιά στροφή την προηγούμενη περίοδο. Αυτό που συνέβη είναι ότι μέσα από την συνεργασία και την κοινή μας δράση μέσα στο P-SOL, τα συνδικάτα και τα κοινωνικά κινήματα μπορέσαμε να συσφίξουμε τις σχέσεις μας. Ταυτόχρονα, μέσω των συζητήσεων για κοινές πολιτικές πλατφόρμες που αναπτύσσαμε, ανοίξαμε μια γενική συζήτηση για τα στρατηγικά καθήκοντα της περιόδου. Υπάρχει συμφωνία για την ανάγκη να χτίσουμε μια επαναστατική οργάνωση μαζί, και έχουμε ξεκινήσει την διαδικασία πιο αναλυτικών συζητήσεων γύρω από τις διάφορες πτυχές και οπτικές για το πώς θα το καταφέρουμε. Εκτός από την γενική πολιτική συμφωνία υπάρχει σχέση εμπιστοσύνης που αναπτύχθηκε μεταξύ μας τα τελευταία χρόνια που δουλεύουμε μαζί, και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Διαφορές υπάρχουν σε κάποια ζητήματα, και μπορεί να προκύψουν και άλλες στο μέλλον, αλλά πιστεύουμε ότι μέσω μια διαδικασίας δημοκρατικής συζήτησης μπορούμε να βρούμε τρόπους να ξεπεραστούν. Εξάλλου, αυτά που συμφωνούμε είναι περισσότερα και πιο σημαντικά από τις διαφορετικές προσεγγίσεις που υπάρχουν.

Το ενοποιητικό συνέδριο προγραμματίζεται για πριν τον Ιούλιο. Νομίζουμε ότι η νέα οργάνωση θα αποτελέσει πόλο έλξης για στρώματα των εργαζομένων και της νεολαίας, αλλά και για άλλες ομάδες που ψάχνουν κατεύθυνση. Είναι σημαντικό ότι μέσα σε μια περίοδο διασπάσεων και κρίσεων πολλών ομάδων της αριστεράς, εμείς βαδίζουμε στην αντίθετη κατεύθυνση.

Η εμπειρία του χτισίματος μιας ενιαίας οργάνωσης από ανθρώπους και ομάδες με διαφορετικές παραδόσεις και καταβολές θα έχει δυσκολίες, αλλά θα δώσει δυναμική στο εγχείρημα. Θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε ένα μέρος του κενού που δημιουργεί η κρίση της αριστεράς, για να χτίσουμε ένα ισχυρό τμήμα της CWI(15).

Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η διαδικασία συμβαίνει την περίοδο της μεγαλύτερης κρίσης του καπιταλισμού εδώ και πολλές δεκαετίες. Σε αυτή τη συγκυρία, για να προετοιμαστούμε για τα εκρηκτικά γεγονότα που έρχονται, πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας ώστε να ανταποκριθούμε στα καθήκοντα που μας βάζει το κίνημα. Η νέα κατάσταση ανοίγει νέες δυνατότητες, αλλάζει τρόπους σκέψης και δράσης ολόκληρων ομάδων, και με αυτή την έννοια κάνει επείγουσα την καλύτερη προετοιμασία μας για νέες δυνάμεις που θα βγάζουν επαναστατικά συμπεράσματα και θα έρχονται προς το μέρος μας.

______________________

(1) Η κρατική δομή της Βραζιλίας είναι το προεδρικό ομοσπονδιακό σύστημα, πολύ κοντά στο πρότυπο των ΗΠΑ. Έχει μέγεθος περίπου όσο όλη η Ευρώπη, και με 200 εκ πληθυσμό. Το Σάο Πάολο είναι η μεγαλύτερη πόλη της Νότιας Αμερικής, και το κρατίδιο του Σάο Πάολο έχει 11 εκ πληθυσμό. Αποτελεί το μεγαλύτερο βιομηχανικό κέντρο της χώρας.

(2) Η δομή του συνδικαλιστικού κινήματος στην Βραζιλία είναι διαφορετική από την ελληνική. Υπάρχει ένα σωματείο ανά χώρο, αλλά πολλές συνομοσπονδίες που ενοποιούν τα σωματεία στα οποία πλειοψηφούν. Όταν μια παράταξη κερδίζει πλειοψηφία σε ένα σωματείο, το εγγράφει στην δικιά της συνομοσπονδία. Η αντιπολίτευση συνεχίζει να δίνει την μάχη, και αν πάρει πλειοψηφία, αλλάζει πάλι χέρια το σωματείο. Οι βασικές συνομοσπονδίες είναι:

CUT: Ελέγχεται από το PT- Εργατικό Κόμμα του Λούλα). Παλιότερα έπαιζε πρωταγωνιστικό ρόλο στους αγώνες, αλλά ιδιαίτερα μετά την εκλογή του Λούλα λειτουργεί πυροσβεστικά στο κίνημα, προσπαθώντας να σταματήσει τις κινητοποιήσεις.

Conlutas: Η πιο μαχητική και η δεύτερη μεγαλύτερη. Με βασικότερη δύναμη το PSTU (τροτσκιστές- μορενικοί), αλλά και δυνάμεις του P-SOL. Σε αυτήν συμμετέχουν οι δυνάμεις του SR, τμήματος της CWI στην Βραζιλία.

Intersindikal: Δυνάμεις γύρω από το P-SOL, αλλά με προοπτική ένωσης με τα CONLUTAS

CTB: Η συνομοσπονδία του PCdB- Κομμουνιστικό Κόμμα της Βραζιλίας.

Forza Syndikal: Εργοδοτική και δεξιά συνομοσπονδία.

Πολλές άλλες μικρότερες συνομοσπονδίες.

(3) «Οικογενειακό πορτοφόλι»: Πρόγραμμα που εισήγαγε η κυβέρνηση Λούλα και δίνει ένα μικρό επίδομα στις πιο φτωχές οικογένειες. Το ποσό δεν είναι με τίποτα αρκετό για να τους βγάλει από την φτώχεια, από την άλλη αποτελεί μια ανακούφιση για τις οικογένειες που ζουν στην απόλυτη φτώχεια.

(4) Η κυβέρνηση αποτελείται από άλλα 7 μικρότερα κόμματα εκτός του PT (Partido dos Trabalhadores- Κόμμα των Εργαζομένων), τα οποία ανήκουν στον χώρο της κεντροαριστεράς και κεντροδεξιάς.

(5) Το κόμμα του Καρντόσο, που εφάρμοσε σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

(6) Το P-SOL προέκυψε από την διάσπαση του PT, όταν αυτό ανέλαβε την κυβέρνηση και άρχισε να εφαρμόζει αντεργατικές πολιτικές. Αποτελείται από 8 τάσεις, και πολλές παραπάνω τοπικές ομάδες, αλλά και «ανένταχτους».

(7) Στην Βραζιλία, οι εκτρώσεις είναι παράνομες. Η καθολική εκκλησία παίζει σημαντικό ρόλο στο να διατηρηθεί αυτή η νομοθεσία. Έτσι, χιλιάδες γυναίκες πεθαίνουν κάθε χρόνο σε παράνομες επεμβάσεις. Μεγάλη έκταση έχει πάρει το θέμα μιας 9χρονης , που βιαζόταν συστηματικά από τον πατέρα της και έμεινε έγκυος με δίδυμα. Οι γιατροί έκαναν έκτρωση εκτιμώντας ότι το κορίτσι θα πέθαινε αν προχωρούσε η εγκυμοσύνη. Η εκκλησία αφόρισε την μητέρα και τους γιατρούς που της έκαναν την έκτρωση, λέγοντας ότι το θέλημα του θεού είναι πάνω από τις ζωές των ανθρώπων.

(8) Δυστυχώς βέβαια, η Ελοϊζα Ελένα χρησιμοποίησε την δημόσια της θέση για να συνεχίσει να λέει την προσωπική της άποψη για το θέμα, και όχι την επίσημη άποψη του κόμματος, επικυρωμένη από το συνέδριο. Αυτό δείχνει ότι η μάχη είναι ακόμα ανοιχτή.

(9) Πήρε 6,5 εκατομμύρια ψήφους, 6,85% των έγκυρων ψηφοδελτίων.

(10) Ασχολείται στον τομέα του μετάλλου.

(11) Collectivo Liberdade Socialista: «Συλλογικότητα Σοσιαλισμός με Ελευθερία»

(12) Υπάρχουν επαφές και συζητήσεις για την πιθανότητα συγχώνευσης των Conlutas με την Intersindikal.

(13) Οι μεγαλύτερες δυνάμεις του μπλοκ βρίσκονται στις πιο σημαντικές περιοχές, με την μεγαλύτερη βιομηχανική βάση: Σάο Πάολο, Ρίο ντε Τζανέϊρο, Μίνας Ζεράϊς, Ρίο Γκράντε ντο Σούλ.

(14) «Κίνημα για Γη, Δουλειά και Ελευθερία».

(15) Committee for a Workers’ International: Επιτροπή για μια Εργατική Διεθνή, με παρουσία σε 40 χώρες, και στην οποία συμμετέχει και το Ξεκίνημα.

Ακολουθήστε το «Ξ» στο Google News για να ενημερώνεστε για τα τελευταία άρθρα μας.

Μπορείτε επίσης να βρείτε αναρτήσεις, φωτογραφίες, γραφικά, βίντεο και ηχητικά μας σε facebook, twitter, instagram, youtube, spotify.

Ενισχύστε οικονομικά το xekinima.org

διαβάστε επίσης:

7,243ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,002ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
1,118ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
426ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής

Επίκαιρες θεματικές

Πρόσφατα άρθρα