Του Γιώργου Λυγουριώτη
Η πλήρης υποταγή της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ στις απαιτήσεις των δανειστών και η νέα συμφωνία-μνημόνιο, αποτελεί αναπόφευκτα ένα πλήγμα στην εργατική τάξη και σε ολόκληρη την κοινωνία που έδωσε την μάχη για να μπει ένα τέλος στην λιτότητα και τα μνημόνια.
Πίσω απ’ αυτό όμως, παραμονεύει μια μεγάλη απειλή. Η δυναμική άνοδος της Χρυσής Αυγής. Η οποία θα προσπαθήσει να καρπωθεί την αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ και να εμφανιστεί ως η μοναδική αντισυστημική και αντιμνημονιακή δύναμη στην Ελλάδα.
Κι αυτή η απειλή είναι ορατή. Γιατί όταν η κοινωνία βλέπει ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί τα ίδια μονοπάτια με αυτά των κομμάτων της άρχουσας τάξης που υπηρετούσαν τις πολιτικές της Τρόικας και των δανειστών, θα στραφεί αλλού να βρει πιο ριζοσπαστικές δυνάμεις για να καλύψουν αυτό το κενό. Και τέτοιες ριζοσπαστικές δυνάμεις υπάρχουν και στον χώρο της ακροδεξιάς.
Η αύξηση των επιθέσεων το τελευταίο διάστημα και η ένταση της αντισυστημικής» ρητορικής, αποδεικνύουν ότι οι Χρυσαυγίτες επιστρέφουν στην παλιά και δοκιμασμένη «συνταγή» που τους εκτίναξε από το 0,2% στο 6,9% των βουλευτικών εκλογών του 2012.
Ήδη μια σειρά από τοπικά γραφεία, που σε μια προηγούμενη περίοδο είχαν κλείσει, επαναλειτουργούν, οργανώνοντας ανοιχτές εκδηλώσεις.
Ο κίνδυνος όμως μεγαλώνει, αν συνυπολογίσουμε την εξέλιξη της δίκης της Χρυσής Αυγής. Μια δίκη που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να είναι αντικείμενο εκστρατείας για ολόκληρη την Αριστερά και το αντιφασιστικό κίνημα.
Η δίκη όμως παίρνει διαστάσεις παρωδίας. Η ηγεσία της Χρυσής Αυγής προσπαθεί να την υποβαθμίσει, ενώ οι αποφυλακίσεις των Μιχαλολιάκου, Κασιδιάρη, Παππά, Λαγού κ.α. ενισχύουν την απόπειρα δυναμικής επανεμφάνισης. Ταυτόχρονα ρίχνουν στο τραπέζι το χαρτί του «αγνού αγωνιστή» που διώκεται για τις ριζοσπαστικές του θέσεις.
Μ’ αυτό τον τρόπο θα φανεί στα μάτια της κοινωνίας ως μια «αντισυστημική» δύναμη, με συνέπεια στις θέσεις της απέναντι στα μνημόνια.
Για το ευρώ: κολυμπώντας σε θολά νερά
Αλήθεια όμως, πόσο αντιμνημονιακή είναι η Χρυσή Αυγή;
Αν αφιερώσει κάποιος λίγο χρόνο για να μελετήσει την θέση της Χρυσής Αυγής για το ευρώ, τα μνημόνια και το χρέος, σε πρώτη φάση θα μπερδευτεί, αλλά θα ανακαλύψει ότι η αλήθεια απέχει κατά πολύ από αυτή που ήθελε να παρουσιάσει το νεοναζιστικό κόμμα κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος.
Ο Μιχαλολιάκος στη συζήτηση στη Βουλή για το νομοσχέδιο των ιδιωτικοποιήσεων (25/10/2012) δήλωνε ότι:
«Σήμερα βέβαια, με τον τρόπο που έχουν διαμορφωθεί οικονομικά τα πράγματα, εάν βγούμε από το ευρώ, χωρίς να έχουμε εθνική παραγωγή, θα είναι καταστροφή.
»Δεν είμαστε, λοιπόν, υπέρ της αποχωρήσεως από το ευρώ, για τον εξής απλούστατο λόγο… το ευρώ το έχουμε πληρώσει πανάκριβα.
»Όχι, δε θα τους κάνουμε τη χάρη να φύγουμε από το ευρώ.»
Λίγες μέρες πριν ανακοινωθεί το δημοψήφισμα, ο Μιχαλολιάκος, σε συνέντευξή του στο www.bankingnews.gr, έλεγε:
Ερώτηση: Αν πάμε σε ρήξη ως χώρα τι θα σημάνει αυτό για τον ΣΥΡΙΖΑ;
Μιχαλολιάκος: Θα πρόκειται για μια εγκληματική ενέργεια εις βάρος του έθνους. Θα είναι εγκληματικό λάθος για τον ΣΥΡΙΖΑ, εγκληματικό λάθος των αριστερών εις βάρος της πατρίδας.
ΕΡ: Η Χρυσή Αυγή, θα προστάτευε τις ελληνικές τράπεζες που βρίσκονται σε κίνδυνο;
Μιχαλολιάκος: Γνωρίζετε πολύ καλά ότι το κράτος δεν μπορεί να βοηθήσει τις τράπεζες, το κράτος δεν μπορεί να παρέμβει και να προστατέψει τις τράπεζες με όρους κεφαλαίων καθώς τίθεται θέμα κρατικού παρεμβατισμού.
ΕΡ: Ευρώ ή δραχμή κύριε Μιχαλολιάκο;
Μιχαλολιάκος: Αν φύγουμε από το ευρώ τώρα θα τους κάνουμε δώρο στους ευρωπαίους δανειστές μας. Η Ελλάδα δεν έχει επιλογή αυτή την στιγμή. Για την Ελλάδα υπάρχει μόνο ευρώ και με σκληρούς όρους.
Όπου φυσάει ο άνεμος
Λίγες μέρες αργότερα, στην ολομέλεια της βουλής για το δημοψήφισμα, ο Φύρερ Μιχαλολιάκος «σύρθηκε» υπέρ του ΟΧΙ. Στην πράξη όμως οι Χρυσαυγίτες δεν έκαναν πραγματική εκστρατεία για το ΟΧΙ, ενώ το 59% των ψηφοφόρων τους του Γενάρη ψήφισε ΝΑΙ στο δημοψήφισμα (σύμφωνα με στοιχεία της GPO για το Mega 5/7/15).
Eπί της ουσίας, πίσω από τις «αντιμνημονιακές» κραυγές, το νεοναζιστικό κόμμα είναι ενάντια στη ρήξη με τους δανειστές, υπέρ του ευρώ και των τραπεζιτών.
Και η εύλογη ερώτηση που προκύπτει είναι: Γιατί τέτοια υποκρισία στις θέσεις της;
Η απάντηση είναι απλή. Απλά προσαρμόζεται στο κλίμα της κοινωνίας. Και στην προκειμένη περίπτωση βλέπει την δυσαρέσκεια για τις πολιτικές της ευρωζώνης να διαπερνάει ολοένα και μεγαλύτερα στρώματα της κοινωνίας. Δηλαδή, όπου φυσάει ο άνεμος!
Τα καθήκοντα του αντιφασιστικού κινήματος
Τα καθήκοντα που μπαίνουν στην Αριστερά και στο αντιφασιστικό κίνημα, είναι μεγάλα. Πρέπει να ανακόψουμε την κάθε προσπάθεια της Χρυσής Αυγής να εμφανιστεί ως η μόνη εναλλακτική δύναμη απέναντι στην λαίλαπα των μνημονίων.
Χρειάζεται το αντιφασιστικό κίνημα να βγει με ενωτικό και μαχητικό τρόπο, σε κάθε γειτονιά, εργατικό χώρο, σχολείο και σχολή να δώσει την καθημερινή μάχη απέναντι σ’ αυτή την ορατή απειλή, αποκαλύπτοντας το πραγματικό της πρόσωπο, που δεν είναι άλλο από το μακρύ και οπλισμένο χέρι του συστήματος.
