Της Άννας Κλείτσα
Ο Ιφικράτης Αμυράς, που το όνομά του ακούστηκε πολύ προεκλογικά καθώς είχε αυτοπροταθεί για το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, παραπέμπεται σε δίκη με την κατηγορία της «πρόκλησης σε τέλεση κακουργημάτων» σε βαθμό πλημμελήματος.
Η απόφαση του εισαγγελέα προκύπτει μετά από τη δημοσιοποίηση βίντεο κατά την προεκλογική περίοδο στο οποίο καλούσε τους πολίτες σε ένοπλο αγώνα, σε «μικρές ομάδες, τριών, τεσσάρων ατόμων» που «πρέπει να αρχίσουν πλήγματα εις βάρος των κατακτητών». Περιγράφει πως αυτές οι ομάδες πρέπει να είναι οπλισμένες με ότι διαθέτουν, από μολότοφ μέχρι τσεκούρια.
Να υπενθυμίσουμε πως το βίντεο πήρε τεράστιες διαστάσεις μετά την παρουσίασή του από τον Γ. Μιχελάκη, εκπρόσωπο της ΝΔ προεκλογικά, σε μια προσπάθεια να ταυτιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ και πολλά στελέχη του σαν υπερασπιστές της τρομοκρατίας και άρα επικίνδυνοι για τη νομιμότητα και υπεύθυνοι για υποκίνηση καταστάσεων χάους στην Ελλάδα. Ο Γ. Μιχελάκης μάλιστα κατέθεσε και στην προκαταρτική εξέταση που διενήργησε ο εισαγγελέας Γ. Δραγάτσης.
Ο «ένοπλος» αγώνας
Το ««Ξ»» δεν υπερασπίζεται τοποθετήσεις/απόψεις όπως αυτήν του Ιφ. Αμυρά για δύο βασικούς λόγους: ο ένας είναι πως η ιδέα του αντάρτικου πόλεων δεν είναι κάτι καινούριο που εφηύρε ο Αμυράς αλλά μια πρακτική που έχουν υιοθετήσει κάποιες οργανώσεις στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες καθώς και κομμάτι του αναρχικού χώρου. Πέρα από οποιαδήποτε συζήτηση περί ηθικής και αξίας της ανθρώπινης ζωής, η πολιτική ουσία είναι πως τέτοιες μέθοδοι, μικρών αρματωμένων ομάδων, δεν μπορούν να ρίξουν μνημόνια ούτε να «διώξουν τους κατακτητές» (προφανώς εννοούνται οι ξένοι καπιταλιστές και τραπεζίτες που εισπράττουν τον λογαριασμό της αφαίμαξης των εργαζομένων). Πολύ περισσότερο δεν μπορούν να δώσουν την χαριστική βολή συνολικά στο καπιταλισμό. Αν ήταν τόσο απλό και πρακτικά εφαρμόσιμο τρεις-τέσσερις άνθρωποι σε κάθε γειτονιά να οργανώνουν ένοπλο αγώνα και να νικήσουν, η Παλαιστίνη, για παράδειγμα, θα ήταν ανεξάρτητο κράτος εδώ και δεκαετίες, ενώ ο καπιταλισμός στη Λατινική Αμερική θα είχε ανατραπεί προ πολλού…
Ακόμη, ο τρόπος που βλέπει την «αυτοοργάνωση» της κοινωνίας ο Ιφ. Αμυράς, βασίζεται μόνο σε εξοπλισμό των πολιτών και ένοπλο αγώνα χωρίς να αναφέρονται οι ουσιαστικοί τρόποι πάλης των εργαζομένων: αυτοί της οργάνωσης στους εργασιακούς χώρους, των μαζικών απεργιών, των καταλήψεων, της δημοκρατικής οργάνωσης επιτροπών στις γειτονιές, με δυο λόγια τη δημοκρατική οργάνωση του μαζικού κινήματος που θα έχει σαν στόχο την εργατική δημοκρατία σε μια εναλλακτική, σοσιαλιστική κοινωνία και που παράλληλα θα απευθύνεται και στο εργατικό κίνημα της υπόλοιπης Ευρώπης. (Για τις σχετικές προτάσεις του «Ξ» δείτε ενδεικτικά: https://xekinima.org/arthra/view/article/mono-enas-dromos-kybernisi-tis-aristeras-me-sosialist/). Όπως αναφέραμε πιο πάνω, αυτού του είδους οι συζητήσεις δεν είναι κάτι καινούριο μέσα στις γραμμές της Αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου.
Ανεξάρτητα όμως από το ότι διαφωνούμε με την «αποτελεσματικότητα» αυτών των «μεθόδων», δεν μπορούμε να μην καταγγείλουμε την υποτιθέμενη φρίκη και ανατριχίλα που έπιασε ολόκληρη τη ΝΔ και τους εισαγγελείς της «δικαιοσύνης» προεκλογικά, που έδωσαν διαστάσεις χιονοστιβάδας με τη βοήθεια των φίλων τους στα μεγάλα ΜΜΕ, σε κάποιες δηλώσεις που εκφράζουν μια άποψη για την επανάκτηση της «εθνικής κυριαρχίας» της Ελλάδας (όπως λέει στο βίντεο ο Αμυράς).
Γιατί ο Αμυράς, σε αντίθεση με τα πρωτοπαλίκαρα της ΧΑ, δεν έπιασε μαχαίρι, δεν άσκησε βία, δεν έστειλε στο νοσοκομείο ανθρώπους που απλά διαφωνούν μαζί του. Εξέφρασε μια άποψη (κατά την γνώμη μας λανθασμένη) για το πώς πρέπει να οργανωθεί η λαϊκή πάλη. Η ελληνική «Δικαιοσύνη» επιχειρεί να τιμωρήσει την σκέψη μέσα από τη δίωξη του Αμυρά, αλλά εμφανίζεται αδιάφορη στα πραγματικά εγκλήματα που γίνονται καθημερινά μπροστά στα μάτια μας, από τη Χρυσή Αυγή.
Οι πραγματικοί εγκληματίες
Η εγκληματική συμμορία της ΧΑ χρόνια τώρα αλώνιζε τις γειτονιές, με τις γνωστές της επιθέσεις βίας αλλά ελάχιστα απασχολούσε τη δικαιοσύνη. Από κοινού με την αστυνομία χτυπούσε κινητοποιήσεις εργαζομένων και φοιτητών και παράλληλα διατηρούσε γραφεία-οπλοστάσια και στην χειρότερη περίπτωση αντιμετωπιζόταν σαν μια περιθωριακή ομάδα, στην καλύτερη, σαν μια ακόμη άποψη που αξίζει ν’ ακούγεται όσο κι οι άλλες.
Σήμερα πια, ανενόχλητη η Χ.Α., χρησιμοποιώντας τους γνωστούς της λαϊκισμούς και πατώντας στα πραγματικά προβλήματα που όξυνε η κρίση, έφτασε να υπερασπίζεται όχι μόνο τα αφανή, πισώπλατα χτυπήματα σε μετανάστες στις γειτονιές αλλά και τα τηλεοπτικά χαστούκια του Κασιδιάρη στην Κανέλλη. Και ξαφνικά, όχι μόνο η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ αλλά μέχρι και το ΛΑΟΣ «καταδίκασαν» τη βία και «ανακάλυψαν» πως δεν μπορούν να ανέχονται το αυγό του φιδιού που σκάει.
Τώρα όμως οι τραμπούκοι της ΧΑ, όχι απλά θα στρογγυλοκαθίσουν στα βουλευτικά έδρανα, αλλά παίρνουν την μία αναβολή πίσω απ’ την άλλη στα δικαστήρια και μέρα με την μέρα αποθρασύνονται όλο και περισσότερο: ξυλοκοπούν, βγάζουν μαχαίρια και σιδερογροθιές και στέλνουν στο νοσοκομείο σε καθημερινή βάση, όχι μόνο μετανάστες αλλά και Έλληνες «προδότες», αγωνιστές της Αριστεράς. Και προειδοποιούν πως οι επόμενοι είναι οι ομοφυλόφιλοι και τα παιδιά που βρίσκονται «παράνομα» σε παιδικούς σταθμούς!
Αλλά η δικαιοσύνη είναι πραγματικά τυφλή και απέναντι στην ΧΑ και απέναντι στην Αστυνομία (που… προστατεύει τον πολίτη!) με την οποία οι Χρυσαυγίτες έχουν αγαστή συνεργασία και στην οποία τα ποσοστά της αγγίζουν το 50%! (και στις εκλογές του Μάη και σ’ αυτές του Ιούνη).
Και βέβαια, πέρα από την φανερή, ωμή βία της ΧΑ, υπάρχει η βία της λιτότητας, των μισθών πείνας, των συσσιτίων, των αυτοκτονιών. Υπάρχουν ηθικοί αυτουργοί πίσω από κάθε μια από τις 3.000 αυτοχειρίες της κρίσης αλλά η δικαιοσύνη είναι απασχολημένη με τον Αμυρά.
Ας κοιμηθούμε ήσυχοι λοιπόν…
