Συνέντευξη του R.I., εργάτη της ζώνης και αυτόπτη μάρτυρα του ατυχήματος των 8 νεκρών στο Πέραμα. Την συνέντευξη πήρε ο Γιώργος Κασαμπαλάκος
Στον απόηχο του μεγάλου εργατικού ατυχήματος στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος, στις 25 Ιουλίου, όταν 8 – επίσημα – εργάτες έχασαν τη ζωή τους, ο R.I., εργάτης, μετανάστης από τη Νιγηρία, παρών τη μέρα εκείνη στο μοιραίο εργοτάξιο, μας περιγράφει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συμβαίνουν σε τακτά χρονικά διαστήματα εγκλήματα κατά της ανθρώπινης ζωής, με την αδιαφορία κυβερνώντων και μεγαλοεργολάβων.
Λοιπόν Ρ, δουλεύεις στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος. Ήσουν εκεί τη μέρα που έγινε το τραγικό ατύχημα;
Ναι, ήμουν εκεί. Τους τελευταίους μήνες δουλεύω για έναν μεγαλοεργολάβο, ο οποίος αναλαμβάνει δουλειές του δημοσίου, στο εργοτάξιο που έγινε το ατύχημα. Στον εργολάβο αυτόν δουλεύουμε περίπου 15-20 άτομα. Το ατύχημα όμως συνέβη σε άλλο συνεργείο, άλλου εργολάβου, που δούλευαν δίπλα μας. Ήταν θέμα τύχης, θα μπορούσε να είχε συμβεί σε εμάς.
Πώς έγινε λοιπόν το ατύχημα;
Πιστεύω πως προκλήθηκε από μια σπίθα από το φθαρμένο καλώδιο της ηλεκτροκόλλησης. Οι εργάτες εκείνου του συνεργείου δούλευαν σε τρίπατο πλοίο, την μοιραία στιγμή ήταν στο κάτω-κάτω πάτωμα. Αυτό σημαίνει πως αν συνέβαινε κάτι, που συνέβη, θα έπρεπε να βγουν από μια μικρή πόρτα 2 επί 1 στο πάνω πάτωμα. Το πλοίο στο οποίο δουλεύαμε μετέφερε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, προφανώς υπήρχαν υπολείμματα και αναθυμιάσεις στις δεξαμενές. Όταν λοιπόν κάποιος κολλούσε με την ηλεκτροκόλληση, το καλώδιό της που ήταν φθαρμένο πέταξε σπίθα, η οποία προκάλεσε την έκρηξη.
Δηλαδή οι νεκροί εργάτες μπορεί και να εγκλωβίστηκαν στο τελευταίο πάτωμα-δεξαμενή του πλοίου και να μην μπόρεσαν να βγουν λόγω αναθυμιάσεων και έλλειψης εξόδου;
Σίγουρα. Αυτά τα πλοία, τα λεγόμενα τρίπατα, είναι κινητοί τάφοι εργαζομένων. Οι περισσότεροι θάνατοι σε ατυχήματα πλοίων γίνονται γιατί δεν υπάρχουν έξοδοι διαφυγής.
Ξέρεις, η ελληνική κυβέρνηση, το 2005, μαζί με κάποιες άλλες ευρωπαϊκές, αντιτάχτηκαν στην απαγόρευση των συγκεκριμένων πλοίων, για λόγους κέρδους προφανώς.
Ναι, αφού τα πλοία αυτά μεταφέρουν διπλάσια και τριπλάσια ποσότητα από τα άλλα…
Πριν το ατύχημα, είχε γίνει κάποιος έλεγχος από την επιθεώρηση εργασίας ή από το σωματείο;
Τους τελευταίους μήνες, που δουλεύω εκεί, δεν έχει περάσει κανείς για έλεγχο, ούτε η επιθεώρηση ούτε το σωματείο. Αν κάποιος μπορούσε να δει τα φθαρμένα καλώδια, να διατάξει την διάνοιξη και άλλων εξόδων και να κάνει τις απαραίτητες μετρήσεις για να διαπιστώσει την ύπαρξη αναθυμιάσεων, πιθανά να είχαν σωθεί 8 άνθρωποι. Όλα αυτά όμως σημαίνουν έξτρα έξοδα για τον εργοδότη-εργολάβο, ο οποίος αρνείται να προχωρήσει σε κάτι τέτοιο.
Πώς είναι να δουλεύεις για τον συγκεκριμένο εργοδότη;
Ο συγκεκριμένος είναι από τους χειρότερους που έχω δουλέψει. Ενώ στα επίσημα μισθολόγια αναφέρει πως μας πληρώνει με 45 ευρώ μεροκάματο, στην πραγματικότητα μας δίνει λιγότερα από 30, για δουλειά όλη τη μέρα. Εμένα έχει τύχει να με πληρώσει, στις αρχές, με 100 ευρώ τη βδομάδα. Για ένσημα ούτε λόγος. Μόνο τώρα μετά το ατύχημα, όταν ήρθε η επιθεώρηση εργασίας για να μας ελέγξει, ενδιαφέρθηκε για τα ένσημά μας!
Από μέτρα ασφάλειας;
Μας δίνει μόνο γάντια, δηλαδή δεν μας δίνει μπότες, κράνη, μάσκες, γυαλιά. Πέρα από όλα αυτά όμως, αυτό που με ενοχλεί πιο πολύ είναι η ρατσιστική συμπεριφορά του αφεντικού. Μας ανεβοκατεβάζει μαύρους, μας βρίζει, μας δείχνει με όλους τους τρόπους ότι μας θεωρεί ζώα. Τα ίδια συμβαίνουν σε ολόκληρο το Πέραμα. Το να είσαι μαύρος και να ψάχνεις για δουλειά είναι κάτι πολύ δύσκολο, αναγκαζόμαστε να τα δεχόμαστε όλα για το μεροκάματο.
Τους τελευταίους μήνες έχουν ξεπεταχτεί πολλοί και σημαντικοί αγώνες μεταναστών στην Ελλάδα. Έχεις ακούσει για τις απεργίες εργατών γης, όπως στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας. Βλέπεις να αλλάζει κάτι στη συνείδηση των μεταναστών;
Οι μετανάστες που είναι στην Ελλάδα φοβούνται τα πάντα. Φοβούνται τα αφεντικά τους, τους γείτονές τους, μην τυχόν και απελαθούν χωρίς λόγο. Για αυτόν το λόγο βρίσκω πολύ σημαντικό αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό. Μόνο ενωμένοι, Έλληνες και μετανάστες εργάτες μαζί στα σωματεία και στους αγώνες μπορούμε να περιορίσουμε τους νεκρούς σαν τους 8 άτυχους της 25ης Ιουλίου.
_______________________
Στοιχεία για τους φετινούς νεκρούς εργάτες της καλοκαιρινής περιόδου, κατά την οποία υπήρξε ρεκόρ πενταετίας σε εργατικά ατυχήματα
Το φετινό καλοκαίρι τα εργατικά ατυχήματα, σύμφωνα με το ΣΕΠΕ (σώμα επιθεώρησης εργασίας), δηλαδή τα δηλωμένα, ξεπέρασαν τα 1000 και οι νεκροί –οι δηλωμένοι – ξεπέρασαν τους 50. Αναφέρουμε κάποια ενδεικτικά παραδείγματα:
Ναυτεργάτης στο Γύθειο σκοτώθηκε προσπαθώντας να «δέσει» το πλοίο, μετά από 48 συνεχόμενες ώρες εργασίας.
Μετανάστης βρήκε τραγικό θάνατο στο ασανσέρ του δήμου Ηρακλείου, όταν το ασανασέρ προσγειώθηκε απότομα.
Στο εργοστάσιο της ΣΕΛΜΑΝ, στη Χαλκίδα, εργαζόμενος συνθλίφτηκε από καρότσι στη γραμμή παραγωγής, ενώ το καρότσι θα έπρεπε να έχει ακινητοποιηθεί.
Ντιλιβεράς θάφτηκε κάτω από τις ρόδες φορτηγού τις μέρες του καύσωνα.
Δύο οικοδόμοι στα Χανιά έπαθαν ηλεκτροπληξία.
Το καλοκαίρι είναι πάντα εποχή έξαρσης των ατυχημάτων, φέτος όμως η πλήρης διάλυση των ελεγκτικών μηχανισμών, η πλήρης περικοπή χρημάτων για τη λειτουργία και τη στελέχωσή τους αλλά και η ασυδοσία των μεγαλοαφεντικών, που νιώθουν πώς κανείς δεν τους ελέγχει, έφεραν τον τραγικό αυτόν απολογισμό.
