Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δύο σε ένα. Δεν χρειάζεται να είσαι τίποτα σπουδαίος αναλυτής για να το δεις. Και, είναι δύο εντελώς διαφορετικά, διαμετρικά αντίθετα πράγματα, σε ένα: από τη μια οι Μνημονιακοί από την άλλη οι Αντιμνημονιακοί.
Οι πρώτοι κατεβάζουν τα ίδια νομοσχέδια μ’ αυτά που κατέβαζε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και τα ψηφίζουν όλοι μαζί – η πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι. Οι δεύτεροι τα καταψηφίζουν.
Όμως όλοι μιλούν για την ενότητα του κόμματος! Ακούμε κουβέντες του είδους «η ενότητα πάνω απ’ όλα», «η ενότητα είναι αδιαπραγμάτευτη» κλπ! Και μπροστά σε αρκετά μεγάλο τμήμα των λαϊκών στρωμάτων, ιδιαίτερα τους πιο πρωτοπόρους, τίθεται το ερώτημα: μα είναι δυνατό να το πιστεύουν; Μας δουλεύουν;
Το πρώτο πράμα που πρέπει να τονιστεί είναι το εξής: όχι, η ενότητα δεν είναι πάνω απ’ όλα! Αυτό το άθλιο παραμύθι που κυκλοφορεί στην Αριστερά του είδους του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να τελειώνει! Οι Αρχές και οι Αξίες της Αριστεράς, αυτές είναι πάνω απ’ όλα! Η ενότητα υποτάσσεται στις Αρχές και όχι οι Αρχές στην ενότητα!
Δεν μπορεί να θυσιάζονται οι αρχές και να μιλάει κανείς για ενότητα με αυτούς που έχουν προδώσει αυτές τις αρχές, που έχουν ποδοπατήσει και ξεφτιλίσει τις αξίες και τα οράματα της Αριστεράς. Αυτό έχει κάνει ο Α. Τσίπρας και το επιτελείο του. Και γι’ αυτό είναι υπεύθυνοι για την επερχόμενη (λογικά) διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ!
Η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να αποφευχθεί μόνο αν η αριστερή πτέρυγα (με τις πολλές και διάφορες τάσεις της) και η αριστερή βάση του ΣΥΡΙΖΑ υποταχθούν στον Α. Τσίπρα και τη δεξιά πτέρυγα των Δραγασάκη, Παππά, Σταθάκη, Παπαδημούλη κλπ. Αν γίνει όμως αυτό η τραγωδία και η προδοσία θα είναι διπλή: πρώτα από την ηγετική ομάδα και στη συνέχεια από την αριστερά του κόμματος.
Ο Α. Τσίπρας και το «επιτελείο» που τον περιστοιχίζει, έχουν ήδη βρει τους νέους συμμάχους τους. Είναι οι πρόεδροι των άλλων πολιτικών κομμάτων με τους οποίους συμφωνούν. Είναι ο πρόεδρος Παυλόπουλος που δίνει διαρκώς συγχαρητήρια στην «Άγια Οικογένεια» των πολιτικών αρχηγών. Είναι τα ΜΜΕ που έχουν εξαπολύσει ένα βρώμικο πόλεμο ενάντια στην αριστερά στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και προσφέρουν πλήρη κάλυψη στον Α. Τσίπρα. Είναι ακόμα έντυπα διεθνούς κύρους όπως η FT[1] που παρεμβαίνουν στα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ παρομοιάζοντας την εσωτερική αντιπολίτευση ούτε λίγο ούτε πολύ σαν μια «συνομωσία πραξικοπηματιών»…
Ενότητα με τη φθαρμένη, διεφθαρμένη, ιστορικά χρεοκοπημένη δεξιά πτέρυγα της οποίας η «στρατηγική» του «πάση θυσία στο ευρώ» οδήγησε στην υιοθέτηση από τον ΣΥΡΙΖΑ της πολιτικής των Μνημονίων; Η απάντηση πρέπει να είναι: ποτέ!
Αν υπάρχει αυτή τη στιγμή μια ομάδα της οποίας το ιδεολογικό στίγμα και η πολιτική πρόταση ανήκει στα άχρηστα της ιστορίας είναι ακριβώς η δεξιά πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ στην οποία ο Α. Τσίπρας υποτάχθηκε ολοκληρωτικά. Αυτή η ομάδα απειλεί διαρκώς, έμμεσα και άμεσα[2] με διαγραφές και με πρόωρες εκλογές γιατί «η χώρα δεν θα μπορεί να πορεύεται με κυβέρνηση μειοψηφίας για πολύ».[3]
Ποιοι τα λένε αυτά; Αυτοί που:
1. έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις ιδρυτικές αποφάσεις και τα συνεδριακά κείμενα του κόμματός τους (πέρα από τις αρχές και τα ιδεώδη της Αριστεράς για τα οποία ας μη μιλήσουμε)
2. εγκατέλειψαν ολοκληρωτικά το πρόγραμμα που υπόσχονταν προεκλογικά στον ελληνικό λαό
3. σύρθηκαν σαν αδαείς και ερασιτέχνες από την Τρόικα μέχρι το κλείσιμο των τραπεζών και στέγνωσαν την ελληνική οικονομία από ρευστότητα για να πληρώνουν τα χρέη στους δανειστές, τη στιγμή που οι τελευταίοι δεν τους έδιναν «φράγκο»
4. κάλεσαν τον ελληνικό λαό να κινητοποιηθεί για να πει ένα μεγαλειώδες ΟΧΙ το οποίο στη συνέχεια πέταξαν στα σκουπίδια και έβαλαν την υπογραφή τους κάτω από το 3ο Μνημόνιο
5. αγνόησαν προκλητικά την έκρηξη της κομματικής βάσης αλλά και της πλειοψηφίας της Κεντρικής Επιτροπής (109 από τα 201 μέλη)[4] που δηλώνει τη διαφωνία της στις συμφωνίες της κυβέρνησης
Αυτοί, με άλλα λόγια που έχουν ποδοπατήσει όχι μόνο τις αξίες της Αριστεράς αλλά και κάθε έννοια δημοκρατίας έρχονται να δώσουν μαθήματα;
Όταν η ηγεσία της Αριστεράς «περνά τον Ρουβίκωνα» και πάει στο απέναντι στρατόπεδο, αυτό του ταξικού εχθρού, τότε σταδιακά χάνει όλο και περισσότερο την αίσθηση της πραγματικότητας. Ο «κόσμος» της πια είναι ο κόσμος των Μίντια, των «πολιτικών αρχηγών» του… Προκόπη Παυλόπουλου και των «αγορών». Επομένως, το να ανανήψουν, να συνέλθουν και να μπουν ξανά σ’ ένα αριστερό δρόμο απλά «δεν υπάρχει». Μια σύντομη ματιά στην ιστορία αυτό ακριβώς θα επιβεβαιώσει – ότι δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Η σκυτάλη τώρα βρίσκεται στα χέρια της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ – η οποία αποτελείται από ένα σημαντικό αριθμό τάσεων.
Χωρίς υπερβολικές αναφορές στην ενότητα (γιατί κανείς δεν την πιστεύει και γιατί οι καλύτεροι αγωνιστές της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ήδη πάρει το δρόμο της εξόδου) χρειάζεται ασφαλώς να δώσουν αυτές οι τάσεις τη μάχη μέσα στο κόμμα – στις οργανώσεις μελών, στην Κεντρική Επιτροπή και για το κάλεσμα Συνεδρίου.
Η μάχη αυτή όμως χρειάζεται καθαρούς στόχους: ο στόχος πρέπει να είναι το κόμμα να αποπέμψει τη σημερινή ηγεσία!
Όλοι όσοι είναι υπεύθυνοι για το 3ο μνημόνιο πρέπει να καθαιρεθούν και στη θέση τους να εκλεγούν άτομα άξια της εμπιστοσύνης και των αγώνων της βάσης. Ο Α. Τσίπρας και το «επιτελείο» του να πάνε εκεί που πραγματικά ανήκουν, στην αγκαλιά του ΣΚΑΙ και του Θεοδωράκη.
Αυτή είναι η μάχη που πρέπει να δοθεί. Ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να κερδηθεί, αυτό είναι σίγουρο. Όμως είναι η μόνη σωστή μάχη, που μπορεί να συσπειρώσει δυνάμεις σε μαχητική βάση.
Αν οι αριστερές τάσεις και η αριστερή βάση του ΣΥΡΙΖΑ κερδίσουν, θα έχουν καταφέρει να κρατήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και να τον ξαναστρέψουν προς τα αριστερά, παρά τη μαζική κρίση που αναπόφευκτα θα προκληθεί στο εσωτερικό του κόμματος. Αν χάσουν, θα έχουν κρατήσει ψηλά τη σημαία και τις αξίες της Αριστεράς και θα έχουν βάλει τις βάσεις για ένα νέο κόμμα της Αριστεράς.
Το επόμενο βήμα, σ’ αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να είναι η συνάντηση με την υπόλοιπη, εκτός ΣΥΡΙΖΑ, Αριστερά που συμφωνεί σε ένα πρόγραμμα ρήξης με το καπιταλιστικό σύστημα και την ΕΕ.
Για να συγκροτήσουν από κοινού ένα πλατύ, δημοκρατικό, ανοικτό, νέο σχηματισμό της Αριστεράς, ταξικό και ριζοσπαστικό, που να λειτουργεί σε ομοσπονδιακή βάση, με ανεξαρτησία στις συνιστώσες του και μπροστά στους αγώνες του σήμερα και του αύριο.
Έτσι, η ιστορική ήττα που επέφερε η ηγετική ομάδα του Α. Τσίπρα θα ξεπεραστεί. Η ταχύτητα με την οποία μπορεί να συσπειρωθεί ο καλός, ταξικός κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ, της υπόλοιπης Αριστεράς και της εργατικής τάξης, αν δει την προοπτική που περιγράφουμε, θα είναι εντυπωσιακή!
_______________________
