Ο Γκέμπελς, υπουργός προπαγάνδας στη ναζιστική Γερμανία και στενός συνεργάτης του Χίτλερ είχε πει: «Όσο πιο μεγάλο είναι ένα ψέμα, τόσο πιο εύκολα γίνεται πιστευτό». Και οι φασίστες της Χρυσής Αυγής ακολουθούν ως γνωστόν πιστά τις οδηγίες των ηγετών τους. Η τακτική που υιοθετούν λοιπόν για να αποδείξουν ότι είναι «αντισυστημικοί» είναι να θολώνουν τα νερά, μπερδεύοντας τον κόσμο όσον αφορά τις απόψεις τους.
Πριν λίγες μέρες έγραψαν ένα άρθρο προσπαθώντας να ταυτίσουν την Χρυσή Αυγή με τον βουλευτή της αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη που δολοφονήθηκε από ακροδεξιούς το ’63 στη Θεσσαλονίκη! Έτσι, δολοφονούν για 2η φορά τον Λαμπράκη, πυροβολώντας τη μνήμη του…
Ας δούμε όμως τις λεπτομέρειες αυτής της φαρσοτραγωδίας.
Οι θρασύδειλοι της Χρυσής Αυγής είναι τόσο «ιδεολόγοι» και «πιστοί στις απόψεις τους» που για να νομιμοποιηθούν στα μάτια της κοινωνίας πρέπει να χρησιμοποιήσουν σύμβολα και φρασεολογία της Aριστεράς. Σε απλή λαϊκή γλώσσα είναι καιροσκόποι του χειρίστου είδους. Έτσι, από τη μία υμνούν τη Χούντα κι από την άλλη θρηνούν για τον Λαμπράκη.
Ενας φασίστας, γραμματέας της τοπικής οργάνωσης Τρίπολης της Χ. Αυγής, που ακούει στο όνομα Νικόλαος Σκάντζος και έχει διατελέσει μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Πειραιά της ΕΠΕΝ[1] γράφει άρθρα και λέει ότι οι αντισυγκεντρώσεις είναι κακό πράγμα, γιατί έτσι δολοφονήθηκε ο Λαμπράκης.
Η αντισυγκέντρωση που ενόχλησε τη ΧΑ
Αφορμή για το άρθρο του Σκάντζου ήταν η συγκέντρωση του αντιφασιστικού κινήματος στη Θεσσαλονίκη.
Στις 15 Ιούνη στη Θεσσαλονίκη η Χρυσή Αυγή ήθελε να κάνει συγκέντρωση στην παραλία της πόλης. Τελικά, ύστερα από την πίεση του αντιφασιστικού κινήματος, κατέληξε να κάνει τη συγκέντρωσή της στο πάρκο Δυρραχίου, εκτός του κέντρου και κοντά στα γραφεία της. Απέναντί της βρέθηκαν εκατοντάδες αντιφασίστες που χάλασαν τη «φιέστα» της[2].
Η ΧΑ ενοχλήθηκε έντονα κι έβγαλε 4(!) ανακοινώσεις, μαζί με βίντεο, ενάντια στην Αστυνομία που δε διέλυσε τη συγκέντρωση των αντιφασιστών.
Το άρθρο του Νικόλαου Η. Σκάντζου με τίτλο «Παράνομες αντισυγκεντρώσεις: ο δημοκρατικός τρόπος για να πολεμηθούν οι “φασίστες” της Χρυσής Αυγής» πάει ένα βήμα παραπέρα. Προκειμένου να πείσει την Αστυνομία από εδώ και στο εξής να απαγορεύει τις αντιφασιστικές αντισυγκεντρώσεις και να αφήνεται ήσυχη η ΧΑ, χρησιμοποιεί ως επιχείρημα ότι ο Γρηγόρης Λαμπράκης δολοφονήθηκε εξαιτίας μίας… αντισυγκέντρωσης. Συγκεκριμένα γράφει:
«Έξω όμως από το χώρο της ομιλίας είχαν συγκεντρωθεί από νωρίς ομάδες ιδεολογικών αντιπάλων της ΕΔΑ και του Λαμπράκη με σκοπό να τρομοκρατήσουν ηθικά όλους όσους προσέρχονταν για να ακούσουν τον ομιλητή ή (και γιατί όχι) να ματαιώσουν αν μπορούσαν με αυτόν τον τρόπο την ομιλία… Θεωρούσαν σωστό το να προσέλθουν στον χώρο, δημιουργώντας ουσιαστικά αντισυγκέντρωση απέναντι σε μία καθ’ όλα νόμιμη συγκέντρωση και ομιλία».
Και καταλήγει:
«ΙΔΟΥ: δεν προλαβαίνει να προγραμματίσει, να ανακοινώσει, να πάρει άδεια και να οργανώσει η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ μία καθ’ όλα νόμιμη συγκέντρωση και αμέσως ετοιμάζονται οι πάσης φύσεως αριστεροί και οργανώνουν μία καθ’ όλα παράνομη αντισυγκέντρωση δίπλα και απέναντι στη νόμιμη!».
Ας μάθει, λοιπόν, ο Νικόλαος Σκάντζος ότι:
- Οι «ιδεολογικοί αντίπαλοι» της ΕΔΑ ήταν οι φασίστες, οι βασιλικοί κι οι μετέπειτα χουντικοί. Δηλαδή, οι ιδεολογικοί πρόγονοι της ΧΑ!
- Ο σκοπός τους δεν ήταν απλώς να «τρομοκρατήσουν ηθικά», αλλά να δολοφονήσουν τον Γρηγόρη Λαμπράκη και τον Γιώργο Τσαρουχά, επίσης βουλευτή της ΕΔΑ, που ξυλοκοπήθηκε την ίδια μέρα και κατέληξε στο νοσοκομείο.
- Και στις δυο περιπτώσεις υπήρχε μια συγκέντρωση του κινήματος και απέναντι μια δράκα παρακρατικών. Τα συνθήματα, οι «ιδέες», οι στενές σχέσεις με την αστυνομία, ο τρόπος δράσης, όλα, ταυτίζουν την Χρυσή Αυγή με τους δολοφόνους του Λαμπράκη και όχι το αντίθετο!
Εξάλλου, απέναντι σε μια οργάνωση που θέλει να καταλύσει το Σύνταγμα και όλες τις δημοκρατικές – συνδικαλιστικές ελευθερίες, τότε έχουμε «υποχρέωση να αντιστεκόμαστε με κάθε μέσο», σύμφωνα, ακόμα και με το άρθρο 120 του Συντάγματος[3].
Απαντάμε, λοιπόν, στον Νικόλαο Σκάντζο που αναρωτιέται:
«Αλήθεια, δεν φοβούνται την αντίδρασή της [Χρυσής Αυγής] όταν μάλιστα αυτή έχει χαρακτηριστεί επισήμως εγκληματική οργάνωση; Όχι, αντίθετα! Αντισυγκεντρώνονται σε κάθε της συγκέντρωση».
Ε, ναι λοιπόν, θα συνεχίσουμε να αντιδράμε απέναντι στους δολοφόνους των ανθρώπων και της μνήμης, μέχρι την οριστική ήττα του φασισμού!
Ποιος ήταν ο Γρηγόρης Λαμπράκης και ποιοι τον δολοφόνησαν;
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης ήταν ανεξάρτητος βουλευτής της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ). Στις 22 Μάη του 1963 στη Θεσσαλονίκη ήταν βασικός ομιλητής σε μια εκδήλωση της Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη, που ήταν ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και το ΝΑΤΟ.
Υψηλόβαθμα στελέχη της Χωροφυλακής και της Αστυνομίας[4] σχεδίασαν τη δολοφονία. Απέναντι από το κτήριο που μιλούσε ο Λαμπράκης θα βρίσκονταν «απλοί αγανακτισμένοι πολίτες», στην πραγματικότητα ακροδεξιοί τραμπούκοι. Η Αστυνομία κι η Χωροφυλακή θα «τηρούσαν την τάξη», στην πραγματικότητα θα έδιναν κάλυψη στους δολοφόνους. Οι δολοφόνοι θα εμφανιζόντουσαν με ένα τρίκυκλο κι ο Λαμπράκης θα σκοτωνόταν «σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα», στην πραγματικότητα από χτύπημα με λοστό στο κεφάλι. Το καθεστώς θα είχε ξεμπερδέψει μ’ έναν γνήσιο αγωνιστή της Αριστεράς και θα θρηνούσε υποκριτικά για το «δυστύχημα».
Αυτή θα ήταν η ιστορία αν δεν υπήρχε ένας «τίγρης», ο Μανόλης Χατζηαποστόλου – μέλος της ΕΔΑ, να ορμήξει πάνω στο τρίκυκλο και να ακινητοποιήσει τους δολοφόνους – και μια χούφτα εισαγγελείς και δικαστικοί να φέρουν όλα τα στοιχεία –παρά τις άνωθεν πιέσεις– στο φως της δημοσιότητας.
Οι φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας ήταν ο Σπύρος Γκοτζαμάνης κι ο Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης. Ο Γκοτζαμάνης ήταν μέλος ενός Συνδέσμου με πρόεδρο έναν γνωστό δοσίλογο και συνεργάτη των Ναζί, Ξενοφώντα Γιοσμά. Ο Εμμανουηλίδης ήταν μέλος της σωματοφυλακής της Φρειδερίκης.
Όλους –μα όλους– τους παραπάνω τους δικαίωσε και τους αθώωσε η Χούντα των Συνταγματαρχών. Πιο συγκεκριμένα, τον Σεπτέμβρη του ’68 η Χούντα ακύρωσε τα διατάγματα αποστρατείας που είχαν εκδοθεί για τους εμπλεκόμενους αξιωματικούς, ενώ τον Νοέμβρη του ’69 έβγαλε από τις φυλακές τον Γκοτζαμάνη. Την καλύτερη βράβευση είχε ο Κωνσταντίνος Κόλλιας, που ως εισαγγελέας του Αρείου Πάγου προσπάθησε να σαμποτάρει τη δικαστική έρευνα και επί Χούντας διορίστηκε πρωθυπουργός!
Όσον αφορά τους ήρωες της εργατικής τάξης; Αυτούς που –παρά τις απειλές για τη ζωή τους– δε λύγισαν και συνέχισαν τον αγώνα για να τιμωρηθούν οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί; Ο Γιώργος Τσαρουχάς (κι αυτός βουλευτής της ΕΔΑ) που είχαν προσπαθήσει επίσης να δολοφονήσουν μαζί με τον Λαμπράκη, δολοφονήθηκε από ανθρώπους της Χούντας που του έστησαν ενέδρα, ενώ ο Χρήστος Σαρτζετάκης (ανακριτής στην υπόθεση Λαμπράκη) κι άλλοι δικαστικοί εκδιώχθηκαν από το δικαστικό σώμα, φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν.
