Σχόλιο από το Ξεκίνημα
Πλήρης και σκανδαλώδης διαστρέβλωση της αλήθειας ακολούθησε τα επεισόδια κατά την διάρκεια των παρελάσεων στις 28/10 από τα τηλεοπτικά κανάλια. Τα ΜΜΕ επιχείρησαν να παρουσιάσουν τις μαζικές διαμαρτυρίες δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων σαν επεισόδια που τα προκάλεσαν μικροομάδες οργανωμένες από τον ΣΥΡΙΖΑ. Την ίδια ώρα φυσικά, ακόμα και τα δικά τους τηλεοπτικά πλάνα, φανέρωναν μια τελείως διαφορετική πραγματικότητα, αφού οι αντιδράσεις εναντίον των επισήμων ήταν πάνδημες και δεν περιορίζονταν φυσικά στους οπαδούς κάποιου κόμματος. Αυτό άλλωστε ήταν που τους τρόμαξε και περισσότερο.
Όσον αφορά την επίθεση στον βουλευτή Μαγκούφη, αρχικά αποσιώπησαν πλήρως το γεγονός πως αυτός που τον χτύπησε ήταν μέλος της νεολαίας ΠΑΣΟΚ και κατηγόρησαν ξανά τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ιδιαίτερα στον τηλεοπτικό σταθμό MEGA, αρνήθηκαν να βγάλουν στον αέρα τόσο τον εκπρόσωπο τύπου του ΣΥΝ που ζητούσε να απαντήσει στις συκοφαντικές επιθέσεις, όσο και τον Μανώλη Γλέζο που ήθελε να παρέμβει.
Την επόμενη μέρα και αφού είχαν ήδη εκτεθεί, τα κανάλια έριξαν κάπως τους τόνους. Το δε ΜEGA, φιλοξένησε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων τον Μανώλη Γλέζο, μια μόλις μέρα αφού του είχε αρνηθεί να παρέμβει. Όσον αφορά την υπόθεση Μαγκούφη, είχε γίνει πια τόσο πλατιά γνωστό ποια ήταν η πραγματικότητα που οι κατηγορίες κατά του ΣΥΡΙΖΑ κατέπεσαν από μόνες τους.
Αυτό που πραγματικά φοβήθηκαν τα κανάλια από τις αντιδράσεις της 28/10 ήταν το μαζικό κύμα αμφισβήτησης της «ιερότητας» των παρελάσεων και των «θεσμών» και οι ογκώδεις αντιδράσεις απέναντι σε όλους τους επισήμους.
Αυτή η εξέλιξη τους πανικόβαλλε και για αυτό προσπάθησαν να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα ψάχνοντας για αποδιοπομπαίο τράγο. Όμως οι εικόνες από τις παρελάσεις, ειδικά από την Θεσσαλονίκη, δεν άφηναν κανένα περιθώριο αμφιβολίας – και ο πλέον κακόπιστος καταλάβαινε πως πρόκειται για μια εξαιρετικά μαζική διαμαρτυρία και όχι για την δράση κάποιας μικρής ομάδας.
Τα ΜΜΕ στα χέρια της κοινωνίας
Τα ΜΜΕ όμως, όντας στα χέρια μιας χούφτας μεγαλοκαπιταλιστών, έχουν κάθε λόγο να διαστρεβλώνουν την αλήθεια όταν πρόκειται για τους αγώνες του λαού. Η πληροφόρηση στα χέρια τους γίνεται, από κοινωνικό αγαθό, μέσο διαστρέβλωσης, προπαγάνδας και αποβλάκωσης.
Ο μόνος τρόπος να αλλάξει αυτή η κατάσταση είναι να περάσουν τα ΜΜΕ στην ιδιοκτησία, τη διαχείριση και τον έλεγχο της κοινωνίας. Γιατί, από που κι ως που νοείται η πληροφόρηση και η διαμόρφωση της κοινής γνώμης να περνά μέσα από τα χέρια των δηλωμένων εχθρών των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων;
Όλη αυτή την περίοδο που το ελληνικό εργατικό κίνημα δέχεται τη χειρότερη επίθεση ενάντια στο βιοτικό επίπεδο και τα δικαιώματά του, τα ΜΜΕ του Αλαφούζου, του Μπόμπολα, του Λαμπράκη κλπ, συναγωνίζονται τα κρατικά ΜΜΕ στο να βάλουν πλάτες για να περάσουν οι πολιτικές της κυβέρνησης. Όταν στην κοινωνία γίνεται χαμός από απεργίες κλπ, το μόνο που κοιτάνε, οι ακριβοπληρωμένοι διευθυντές και τηλεοπτικοί αστέρες, είναι πώς να επικεντρώσουν στα επεισόδια των γνωστών μπαχαλάκηδων και πως να προβάλουν την «ταλαιπωρία του κοινού» τα «βάσανα των μικρομαγαζάτορων» κλπ κλπ, και ποτέ δεν θα προβάλουν το δίκαιο του αγώνα των απεργών. Κι όταν η Τρόικα μαζί με την κυβέρνηση ζητά και παίρνει τα πάντα, οι «έξυπνοι» αναλυτές, μας εξηγούν ότι «δεν υπάρχει άλλη επιλογή» και «τι να κάνουμε;».
Το εργατικό κίνημα και ειδικά οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ χρειάζεται να αρχίσουν να βάζουν όλο και πιο εμφατικά το θέμα του ποιος ελέγχει την ενημέρωση. Να φύγει από την κυβέρνηση και τους ιδιώτες μεγαλο-καπιταλιστές και να περάσει στην ίδια την κοινωνία. Αυτό σημαίνει:
– Τα ΜΜΕ να ελέγχονται από εκλεγμένες κι ανακλητές επιτροπές εκπροσώπων του εργατικού κινήματος και της κοινωνίας. Όσοι συμμετέχουν σ’ αυτές τις επιτροπές να μην έχουν κανένα προνόμιο και να αμείβονται με το μισθό των υπόλοιπων εργαζομένων.
– Στις επιτροπές αυτές (διαχείρισης και ελέγχου ή «Διοικητικά Συμβούλια») να συμμετέχουν εργαζόμενοι από το χώρο των ΜΜΕ αλλά μαζί μ’ αυτούς κι αντιπρόσωποι από το υπόλοιπο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα κι από κοινωνικούς φορείς (νεολαία, γυναικείο κίνημα, περιβαλλοντικά κινήματα, τοπικά κινήματα ανάλογα με την περίπτωση, κλπ κλπ).
– Η ενημέρωση πρέπει να ελεύθερη και να μην υπάρχει λογοκρισία – να μην εκπροσωπεί «γραμμή» αλλά να παρουσιάζει με αντικειμενικό τρόπο τις εξελίξεις και ισότιμα τις διαφορετικές απόψεις. Οι δημοσιογράφοι να μην είναι φερέφωνα γραμμής αλλά να παρουσιάζουν την πραγματικότητα – σ’ ότι αφορά τα γεγονότα και τις διαφορετικές απόψεις.
– Όλοι οι κοινωνικοί φορείς να έχουν πρόσβαση στα ΜΜΕ, δικαίωμα ελέγχου και παρέμβασης στη διαμόρφωση της ενημέρωσης.
– Αυτούς τους βασικούς κανόνες λειτουργίας θα πρέπει να επεξεργαστούν σε περισσότερη λεπτομέρεια κατ’ αρχήν οι εργαζόμενοι στο χώρο των Μέσων και στη συνέχεια να ανοίξουν τη συζήτηση με το υπόλοιπο εργατικό κίνημα και την κοινωνία.
