Του Αλέξανδρου Πραντούνα
Η δολοφονική επίθεση από φανατικούς ισλαμιστές στη γαλλική σατιρική εφημερίδα Charlie Hebdo έχει προκαλέσει παγκόσμιο σοκ.
Για την Αριστερά θα έπρεπε να είναι αυτονόητο πως τέτοιου είδους δολοφονικές επιθέσεις, καθοδηγούμενες μάλιστα από μια αντιδραστική, μισαλλόδοξη θρησκοληψία, είναι απολύτως καταδικαστέες. Πόσο μάλλον που επιθέσεις σαν κι αυτές ενισχύουν, αντί να αποδυναμώνουν τον ιμπεριαλισμό και γίνονται «βούτυρο στο ψωμί» της ακροδεξιάς και των νεοναζί.
Μ’ αυτή την έννοια, η δήλωση του Πέτρου Κωνσταντίνου[1], συντονιστή της ΚΕΕΡΦΑ και στελέχους του ΣΕΚ, για την επίθεση στη Charlie Hebdo, είναι σκανδαλώδης!
Σε ολόκληρη τη δήλωση ο Π. Κωνσταντίνου δεν βρίσκει χώρο για μια καθαρή πολιτική καταδίκη των φονταμενταλιστών!
Δεν λέει κουβέντα ούτε καν για το γεγονός πως τέτοιου είδους επιθέσεις ενδυναμώνουν τον ιμπεριαλισμό και τα σχέδια του ενώ δικαιολογούν στα μάτια εκατομμυρίων Ευρωπαίων εργαζομένων την αντι-μεταναστευτική και αντι-ισλαμική εκστρατεία.
Δεν βρίσκει επίσης τίποτα να πει για την βάρβαρη, αντιδημοκρατική και αντεργατική ιδεολογία που υποστηρίζει ο ισλαμικός φονταμενταλισμός. Διευκρινίζει απλώς πως «Οι δικοί μας σύμμαχοι δεν είναι οι ρατσιστές ισλαμιστές».
Ποια είναι η πραγματικότητα;
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η επίθεση αυτή θα δώσει την ευκαιρία στους ιμπεριαλιστές να εντείνουν την αντι-μεταναστευτική και αντι-ισλαμική ρητορεία τους.
Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία πως οι παρεμβάσεις των ιμπεριαλιστών στη Μέση Ανατολή και γενικά στον μουσουλμανικό κόσμο ενδυναμώνουν τον θρησκευτικό φανατισμό και πως σε τελευταία ανάλυση υπεύθυνοι για την εμφάνιση του φαινομένου αυτού είναι οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστές με τις πολιτικές τους και τις στρατιωτικές τους παρεμβάσεις. Αυτές, οδηγούν εκατομμύρια ανθρώπους στην απελπισία και τους στρέφουν στη θρησκευτική μανία και το μίσος.
Όμως αυτό δεν μειώνει σε τίποτα το γεγονός πως ο ισλαμικός φονταμενταλισμός είναι μια βαθιά αντιδραστική ιδεολογία και φαινόμενο – υπέρ ενός «μουσουλμανικού» καπιταλισμού με μεσαιωνικά χαρακτηριστικά, με ανύπαρκτα δικαιώματα για τους εργαζόμενους, τις γυναίκες, τους ομοφυλόφιλους, τους αλλόθρησκους κοκ.
Οι μέθοδοι δε της ατομικής τρομοκρατίας που χρησιμοποιεί έχουν κατά κανόνα θύματα αθώους ανθρώπους και τελικά ενισχύουν τον ιμπεριαλισμό ο οποίος χρησιμοποιεί το φόβο που προκαλούν στα λαϊκά στρώματα για να ενισχύσει τους μηχανισμούς καταστολής με την ανοχή αν όχι την υποστήριξη των λαϊκών στρωμάτων. Ενισχύουν παράλληλα το φόβο προς τους μετανάστες, τους ανθρώπους με διαφορετική εθνική καταγωγή και θρησκευτικές αντιλήψεις – δηλαδή το ρατσισμό και την ακροδεξιά.
Γι’ αυτό τόσο οι ιδέες που πρεσβεύει όσο και οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί ο ισλαμικός φονταμενταλισμός και οργανώσεις όπως η Αλ Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος, πρέπει να τυχαίνουν της πιο ξεκάθαρης καταδίκης από την Αριστερά και το εργατικό κίνημα.
Η Αριστερά που αρνείται ή αποφεύγει να καταδικάσει καθαρά τέτοιου είδους επιθέσεις στο όνομα κάποιου είδους «αντιιμπεριαλισμού» ή «υπεράσπισης των καταπιεσμένων» ή επειδή κάτι τέτοιο θα αντιστοιχούσε υποτίθεται σε «ίσες αποστάσεις», στην πραγματικότητα προσφέρει τις χειρότερες υπηρεσίες στο μαζικό κίνημα. Γιατί φθείρει, εκθέτει και γελοιοποιεί την «επαναστατική» (στα λόγια βέβαια) Αριστερά στη συνείδηση των λαϊκών στρωμάτων. Και γιατί ταυτόχρονα προσφέρει επιχειρήματα στην προπαγάνδα του κράτους των ιμπεριαλιστών και της ακροδεξιάς – όσο και αν οι ίδιοι φαντασιώνονται πως αυτή η στάση είναι «ριζοσπαστική» και «επαναστατική».
