Της Γιώτας Βεκιάρη
Όπως όλοι ήδη γνωρίζουμε εδώ και πολλά χρόνια ισχύει η ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών. Φωνές, διαμαρτυρίες, διαδηλώσεις για το θέμα αυτό και τελικά ακόμη αναρωτιόμαστε για το αν τα καταφέραμε…
Στις εργασιακές σχέσεις πάντως τα πράγματα δείχνουν πως εξακολουθούν να υπάρχουν ανισότητες ανάμεσα στα δυο φύλλα αλλά και τις εθνικότητες των εργαζόμενων. Αυτό αποδεικνύουν και τα στοιχεία που έδωσε το ΙΚΑ για το 2005.
Και πιο αναλυτικά:
Το 2005, το 50,18% των γυναικών πραγματοποίησε από ένα έως 249 μεροκάματα. Στους άντρες το ποσοστό αυτό είναι 40,69%.
Για τους αλλοδαπούς το ποσοστό των γυναικών που πραγματοποίησαν από ένα έως 249 μεροκάματα ήταν ιδιαίτερα υψηλό, φθάνοντας το 68,14% ενώ οι άντρες έφθασαν το 54,82%.
Οι αποδοχές των γυναικών που έκαναν, κατά μέσο όρο, 25 μεροκάματα το χρόνο υπολείπονταν κατά 12,80% των αποδοχών των αντρών, που έκαναν ακριβώς τα ίδια μεροκάματα. Για τους εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης τώρα οι αποδοχές των γυναικών υπολείπονταν κατά 22,21% των αποδοχών των αντρών.
Για τους αλλοδαπούς οι αποδοχές των γυναικών που έκαναν, κατά μέσο όρο, 25 μεροκάματα το χρόνο, υπολείπονται κατά 13,71% των αποδοχών των αντρών που έκαναν τα ίδια μεροκάματα. Επίσης, οι αποδοχές των γυναικών, που έκαναν κατά μέσο όρο 274 μεροκάματα το χρόνο, υπολείπονται κατά 20,19% των αποδοχών των αντρών που έκαναν κατά μέσο όρο 277 μεροκάματα το χρόνο.
Από την έρευνα προκύπτει ξεκάθαρα πως οι γυναίκες και ιδιαίτερα οι μετανάστριες είναι το φθηνότερο εργατικό δυναμικό σήμερα στη χώρα μας. Είναι οξύμωρο μεν, πραγματικό δε το φαινόμενο σε ίδιες θέσεις εργασίας να υπάρχει διάφορα μισθού ανάλογα με το αν αυτός που κατέχει τη θέση είναι άνδρας ή γυναίκα.
Δεν νομίζω λοιπόν πως μπορεί να μας πείσει εύκολα η κυβέρνηση πως η αλλαγή στο νόμο για το ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό που θα οδηγήσει χιλιάδες γυναίκες σε 10-15 χρόνια επιπλέον εργασίας είναι απαραίτητη να γίνει προς χάρη της ισότητας των φύλλων.
