Ζήσης Σούρλας, 1ο έτος Μηχανικών Η/Υ και Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο Πατρών
Η «νεοφιλελευθεροποίηση» του ήδη απαράδεκτου εκπαιδευτικού συστήματος συνεχίζεται με τις πρόσφατες δηλώσεις της υπουργού παιδείας Νίκης Κεραμέως, για επαναφορά της βάσης του 10 στις πανελλαδικές εξετάσεις. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όποιος υποψήφιος έχει συγκεντρώσει λιγότερα από 10000 μόρια δεν θα έχει τη δυνατότητα εισαγωγής σε καμία σχολή, ακόμα και αν υπάρχουν κενές θέσεις! Επιπλέον η υπουργός ανακοίνωσε ότι στα σχέδια του υπουργείου είναι να δοθεί η δυνατότητα στις σχολές να ορίζουν οι ίδιες τις βάσεις και τον αριθμό των θέσεων για εισακτέους, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να δούμε δραματική μείωση των εισακτέων!
Ένα σχολείο ανήμπορο να ανταπεξέλθει
Η ειρωνεία είναι ότι την ώρα που το υπουργείο ζητά από τους μαθητές να γράψουν τουλάχιστον 10 στις πανελλαδικές, το σχολείο παραμένει υποχρηματοδοτούμενο και ανοργάνωτο. Οι διορισμοί των καθηγητών ολοκληρώνονται πολλές φορές μετά τον Δεκέμβρη, από τα σχολεία λείπουν βασικά αναλώσιμα είδη, οι υποδομές είναι ελλιπείς και υπάρχουν ελλείψεις σε βιβλία. Υπό αυτές τις συνθήκες το σχολείο δεν είναι καν σε θέση να προετοιμάσει τους μαθητές για τις πανελλαδικές εξετάσεις, πράγμα που σημάνει ότι η βάση του 10 θα οδηγήσει περισσότερους μαθητές στα φροντιστήρια και θα επιβαρύνει οικονομικά τις οικογένειές τους. Μήπως το υπουργείο θα έπρεπε να λύσει πρώτα αυτά τα προβλήματα, πριν αρχίσει τις κορώνες περί «αριστείας» και δήθεν «αξιοκρατίας»;
Δεν χρειάζονται βάσεις για όσους πληρώνουν…
Φυσικά το σύστημα τον πανελλαδικών εξετάσεων είναι και παραμένει ένα άθλιο ανταγωνιστικό σύστημα εισαγωγής στην γ’ βάθμια εκπαίδευση αλλά τέτοιου είδους αλλαγές το κάνουν ακόμα χειρότερο και ακόμα πιο ταξικό και ελιτίστικο. Ο στόχος αυτών των αλλαγών δεν είναι άλλος από την ενίσχυση των ιδιωτών καθώς όλο και περισσότεροι «μη άριστοι» μαθητές θα αναγκαστούν να καταφύγουν στα Ι.Ι.Ε.Κ. και στα επερχόμενα ιδιωτικά πανεπιστήμια (μια από τις κύριες πρωτοβουλίες της κυβέρνησης).
Τα φτωχά και λαϊκά στρώματα είναι αυτά που περισσότερο θα επηρεαστούν από αυτή την αλλαγή καθώς δεν θα μπορούν να στείλουν τα παιδιά τους σε κάθε λογής ιδιωτικά πανεπιστήμια αν δεν έχουν πιάσει τη βάση του δέκα. Απ’ ότι φαίνεται εδώ δεν μετράει η «αριστεία» αλλά οι τραπεζικοί λογαριασμοί.
Η υποκρισία της «αριστείας»
Συνεχώς ακούγεται από διάφορους «οπαδούς της αριστείας» ότι δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να γίνει π.χ. μαθηματικός ή φιλόλογος με βαθμό κάτω από δέκα καθώς δεν διαθέτει υποτίθεται τις απαιτούμενες γνώσεις. Αυτό που δεν λαμβάνουν όμως υπόψιν τους είναι ότι η δυσκολία των θεμάτων (μαθήματα που σε άλλες χώρες διδάσκονται στα πανεπιστήμια είναι στην εξεταστέα ύλη των πανελλαδικών!), η πίεση του χρόνου και το άγχος που δημιουργείται καθώς και η μη αντικειμενικότητα της εξέτασης (μια τρίωρη γραπτή εξέταση σε καμία περίπτωση δεν είναι αντικειμενική), έχουν οδηγήσει και θα συνεχίσουν να οδηγούν πολλούς προετοιμασμένους μαθητές «κάτω από τη βάση». Επιπλέον η ελιτίστικη αντίληψη τους για το πανεπιστήμιο δεν τους επιτρέπει να κατανοήσουν ότι ένας μαθητής που για τον οποιονδήποτε λόγο δεν έπιασε τη βάση ακόμα και αν αυτό οφείλεται σε γνωστικές ελλείψεις, έχει τη δυνατότητα στο πανεπιστήμιο να εξελιχθεί και να καλύψει τα κενά του. Ούτως ή άλλως μέσα στο πανεπιστήμιο θα εξεταστεί ξανά για να πάρει πτυχίο. Άρα τι ενοχλεί τόσο πολύ την κυβέρνηση στην εισαγωγή στο πανεπιστήμιο με λιγότερα από 10000 μόρια; Ότι νέοι άνθρωποι αγωνίζονται για να αποκτήσουν γνώσεις και να διεκδικήσουν μια καλύτερη θέση εργασίας στο μέλλον με όποια προβλήματα έχει το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα; Ή ότι δεν θα έχουν τόσο αμόρφωτο φθηνό εργατικό δυναμικό;
Δεν θα τους περάσει!
Είναι καθήκον της ανατρεπτικής αριστεράς να αποτρέψει την ισοπέδωση και την έμμεση ιδιωτικοποίηση της παιδείας! Οφείλουμε να αγωνιστούμε ώστε να μην περάσει κανένα μέτρο για τη «βάση του 10», να αγωνιστούμε ώστε να ανατραπεί η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και οποιοδήποτε άλλο αντιδραστικό μέτρο. Επιπλέον παλεύουμε για επαρκείς και αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας ώστε να μην αναγκάζονται οι νέοι να φεύγουν στο εξωτερικό, να δουλεύουν στα κάτεργα του εμπορίου ή του τουρισμού, ή να αντιμετωπίζουν το τέρας της ανεργίας. Ταυτόχρονα αγωνιζόμαστε για ένα σχολείο που θα προσφέρει ουσιαστικές γνώσεις και δεν θα επικεντρώνεται μόνο στη στείρα προετοιμασία για τις πανελλαδικές εξετάσεις και για πανεπιστήμια που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της κοινωνίας. Πανεπιστήμια με ελεύθερη πρόσβαση, ανοικτά και δημοκρατικά, ώστε η παιδεία να αποτελεί κοινωνικό αγαθό και όχι προνόμιο των πλουσίων!
