Δημοσιεύουμε άρθρο που μας έστειλε ο αναγνώστης μας, Γιώργος Λιανός
Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε εναγωνίως τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις. Μάλιστα ενόψει της 82ης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης το πολιτικό θερμόμετρο παραμένει σε υψηλά για την εποχή επίπεδα παρόλη τη δροσιά των ημερών.
Στην ουσία πρόκειται για την αντιπαράθεση κυβέρνησης-αντιπολίτευσης πάνω σε ψευδοδιλλήματα. Τη φωτιά φούντωσε και το άρθρο του πρωθυπουργού με το τίτλο «Ήταν ο Ανδρέας ψεύτης», στο οποίο αναφέρθηκε στην προσωπικότητα του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργού της Ελλάδας Ανδρέα Παπανδρέου. Μέσα από το συγκεκριμένο κείμενο ο ίδιος παραλληλίζει την πορεία του ΠΑΣΟΚ κατά τη περίοδο 1974-1981 με τον ΣΥΡΙΖΑ κατά την περίοδο 2010-2015. Επιπλέον, διαφαίνεται η προσπάθεια του να ταυτιστεί ο ίδιος ως πολιτική προσωπικότητα, αλλά και να καρπωθεί ψηφοφόρους, αλλά και να εμποδίσει την διαρροή πολιτικών στελεχών από τον κόμμα.
Η πασοκοποιήση του ΣΥΡΙΖΑ έχει συντελεστεί μέσα σε αυτά τα χρόνια σε μεγάλο βαθμό καθώς πολλά από τα πρωτοκλασάτα στελέχη του και μάλιστα νυν υπουργοί προέρχονται από τις τάξεις του ΠΑΣΟΚ. Η μνημονιακή καταβαράθρωση και η πολιτική στροφή του κόμματος προς μια θολή και αβανταδόρική προς την υπερμνημονιακή Νέα Δημοκρατία ρητορική οδηγεί τον Αλέξη Τσίπρα σε σπασμωδικές κινήσεις «αριστερισμού» και διάδοσης ενός κλίματος ευφορίας και χαριεντισμού ενόψει της συνέχισης των μνημονίων και του ξεπουλήματος των δημόσιων και κοινωνικών αγαθών στις πολυεθνικές.
Παράλληλα, οι εξελίξεις στο χώρο του σοσιαλιστικού κέντρου με την δημιουργία της πολυπρόσωπης αλλά κενής Δημοκρατικής Συμπαράταξης οδηγούν στη σύγκριση Ανδρέα-Αλέξη ως πολιτικά πορτραίτα. Ο ίδιος ο Τσίπρας ενδιαφέρεται, όσο κανείς άλλος για τις αλλαγές στο ΠΑΣΟΚ, που για τον ίδιο φαίνεται να είναι ο πιο ζωτικός χώρος για αυτόν και το κόμμα του. Εξάλλου, ιδεολογικά πια ταυτίζονται στη γραμμή του Ευρωμονοδρόμου των μνημονίων και των αντιλαικών πολιτικών. Οι εξωτερικές μεταλλάξεις του σχηματισμού φαίνεται να κεντρίζουν το ενδιαφέρον της επικαιρότητας και των ΜΜΕ. Ωστόσο, μας αφήνουν παγερά αδιάφορες. Και ας παρουσιάζονται ως κομψοτεχνήματα πολιτικού εκσυγχρονισμού. Στην ουσία πρόκειται για τα ίδια πρόσωπα μεταμφιεσμένα με το μανδύα του ανανεωμένου.
Τόσο ο Ανδρέας, όσο και ο Αλέξης μοιάζουν με σπασμένα κάδρα στο τοίχο της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας της χώρας. Το ίδιο θα λέγαμε και το Σαμαρά, το Βενιζέλο, τον Παπαδήμο το Σημίτη, αλλά και για τον ιδιαίτερα φιλόδοξο Κυριάκο. Κάδρα που αράχνιασαν νωρίς καθώς δεν παρουσιάζουν κανένα διαφοροποιητικό στοιχείο. Έχουν όλα το ίδιο μέγεθος και σχήμα. Είναι βαρετά, αδιάφορα και δεν μας λερώνουν τον τοίχο. Υστερόγραφο, ας τα ξεφορτωθούμε κρεμώντας τα στην ροή της ιστορίας.
