Του Ιάσονα Αποστολάκη
Μέλος Γενικού Συμβουλίου του Συλλόγου Εργαζομένων Αγροτικής Τράπεζας
Ο Σύλλογος μας αποφάσισε να προχωρήσει από σήμερα (χτες) Δευτέρα 17/10 σε επαναλαμβανόμενες 24ωρες απεργίες. Αυτή είναι μια πολύ σημαντική απόφαση που πρέπει να αγκαλιαστεί από όλους τους συναδέλφους.
Αυτή η χρονική στιγμή αποτελεί κομβικό σημείο για το μέλλον όλων μας. Από την μία έχουμε μια κυβέρνηση που δεν έχει πια καμιά λαϊκή νομιμοποίηση και βρίσκεται σε πανικό. Από την άλλη βλέπουμε να αναπτύσσεται ένας συντονισμός από τα κάτω όλων των κλάδων που πλήττονται. Και ήδη έχει οδηγήσει τον κρατικό μηχανισμό σε ημι-παράλυση.
Τώρα είναι η ώρα να βγούμε και εμείς στο δρόμο! Τώρα που σε μια σειρά κλάδους αναπτύσσεται το κλίμα «Θα μου πάρουν τα πάντα και για πάντα. Αξίζει να χάσω πολλά μεροκάματα, αξίζει να παλέψω, αν είναι να ανατρέψω τις πολιτικές που μου επιβάλλουν!». Και όταν είμαστε όλοι μαζί μπορούμε να το καταφέρουμε!
Δεν έχουν τέρμα τα μέτρα…
Η επίθεση που δεχόμαστε δεν πρόκειται να σταματήσει αν δεν ανατρέψουμε αυτή την κυβέρνηση.
Το ερώτημα σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα η κυβέρνηση το έχει απαντήσει ως εξής: «Σοσιαλισμός» για τους λίγους, βαρβαρότητα για τους υπόλοιπους! Η Τρόϊκα και οι πιστοί της συνεργάτες στην κυβέρνηση δεν αφήνουν πλέον κανένα περιθώριο αυταπάτης ότι ο αυτός ο Αρμαγεδδών κάπου θα σταματήσει. Εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες ζουν τον τρόμο της ανεργίας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης, και εικόνες από ντοκιμαντέρ για χώρες υπανάπτυκτες κάποτε στο μακρινό παρελθόν είναι εδώ. Είναι η πραγματικότητα.
…ούτε γενικά, ούτε στην ΑΤΕ
Η τροπολογία που κατατέθηκε το βράδυ της Πέμπτης 13/10 στο πολυνομοσχέδιο δεν είναι ξεκομμένη από όλο αυτό. Σφαγιάζει τους εργαζόμενους της ΑΤΕ και διαλύει τη Τράπεζα.
Δεν είναι όμως μόνο ότι πετσοκόβονται οι μισθοί μας κατά επιπλέον 25% – γιατί θα ακολουθήσουν και άλλες περικοπές στο μέλλον… Δεν είναι μόνο η απελπιστική κατάσταση στην οποία θα βρεθούν πολλοί συνάδελφοι. Ούτε μόνο η ίδια η τράπεζα που θα λυγίσει από την τρομερή έλλειψη προσωπικού… Δεν είναι δυστυχώς μόνο η κατάρρευση του ταμείου Υγείας που θα έρθει με μαθηματική ακρίβεια. Όλο αυτό μας ξεπερνάει. Η κοινωνική αυτή πριονοκορδέλα έχει στόχο την διάλυση κάθε δικαιώματος. Αυτή τη στιγμή παίζεται το μέλλον μας. Αν θα σκύψουμε το κεφάλι θα μπούμε σε έναν κοινωνικό εφιάλτη δεκαετιών.
Τώρα είναι η ώρα!
Τώρα που σχεδόν το σύνολο του δημοσίου τομέα, και ένα μεγάλο μέρος του ιδιωτικού, βρίσκεται στο δρόμο! Τώρα που η κυβέρνηση είναι στριμωγμένη! Όλους τους προηγούμενους μήνες είδαμε με τα μάτια μας ότι κανένας κλάδος από μόνος του δεν είναι αρκετά ισχυρός ώστε να τα βάλει με την κυβέρνηση. Όλοι μαζί όμως μπορούμε!
Γι’ αυτό πρέπει όλοι να συμμετέχουμε στις επαναλαμβανόμενες απεργίες που κάλεσε ο Σύλλογος της ΑΤΕ! Όλοι ανησυχούμε για το πως θα τα βγάλουμε πέρα με τόσα χαμένα μεροκάματα. Αν όμως δεν αγωνιστούμε τώρα, αυτά που θα μας πάρουν θα είναι πολύ περισσότερα!
Οι εργαζόμενοι στην ΑΤΕ πρέπει όχι μόνο να συμμετέχουμε σε αυτό τον αγώνα, αλλά με την συμμετοχή μας να βοηθήσουμε να συμπαρασυρθούν κι άλλα τμήματα του κόσμου. Και επειδή απλώς μια απεργία δεν φτάνει, είναι κρίσιμο να επιδιώξουμε τον συντονισμό μας με χώρους που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις, στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα και την σύνδεση των απεργιών με τα κινήματα «Δεν πληρώνω».
Δυστυχώς δεν μπορούμε να έχουμε καμία εμπιστοσύνη σε ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, που είναι συνυπεύθυνοι για την κατάσταση που έχουμε φτάσει. Αν καλέσανε αυτή την απεργία δεν το έκαναν γιατί «ανακάλυψαν την Αμερική», αλλά λόγω της πίεσης από την βάση τους. Τίποτα όμως δεν μας εξασφαλίζει ότι θα πάνε τον αγώνα μέχρι τέλους, ότι δεν θα τον διακόψουν άδοξα με κάποια άνωθεν απόφαση.
Για να κάνουμε έναν αγώνα που θα αξίζει τον κόπο και δεν θα ξεπουληθεί, πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να απαιτήσουμε νομαρχιακές ή έστω περιφερειακές συνελεύσεις. Να απαιτήσουμε η βάση να έχει λόγο για την πορεία της απεργίας. Και απεργία δεν σημαίνει μόνο σταματάμε να δουλεύουμε, αλλά και οργανώνουμε την παρέμβαση μας, ώστε να πάρουμε την κοινωνία με το μέρος μας!
Αν δεν μοιραστούμε τον αγώνα, θα μοιραστούμε σίγουρα την ήττα
