Το ψήφισμα που ακολουθεί υιοθετήθηκε από τη γενική συνέλευση των μαθητών του 2ου Διαπολιτισμικού ΓΕΛ στην Αθήνα. Η συνέλευση της ΕΛΜΕ Νότιας Αθήνας υιοθέτησε την απόφαση αυτή των μαθητών της και την προώθησε σαν απόφαση της συνέλευσης σε όλες τις ΕΛΜΕ πανελλαδικά.
Το κείμενο των μαθητών του 2ου Διαπολιτισμικού Λυκείου είναι το ακόλουθο:
Είμαστε μαθητές του Διαπολιτισμικού Λυκείου. Έχει γίνει μια προσπάθεια να καταργηθούν οι Θετικές και οι Θεωρητικές κατευθύνσεις στο σχολειό μας. Έχουμε ετοιμάσει ένα κείμενο σχετικά με την κατάσταση στην όποια βρισκόμαστε.
ΓΙΑΤΙ?
Γιατί κάποιος να θέλει να κλείσει το σπίτι μας? ΝΑΙ!, το σπίτι μας! Έτσι νιώθουμε για το σχολειό αυτό, που προσπαθούν με κάθε τρόπο να κλείσουν εδώ και 20 χρόνια περίπου, και ειδικά τα τελευταία 2. Για κάποιο λόγο όμως, μέχρι στιγμής δεν τα κατάφεραν.
Το Διαπολιτισμικό Σχολειό είναι ότι πιο πολύτιμο έχουμε εμείς οι ξένοι. Μας έχει βοηθήσει, μας βοηθάει και θα συνεχίσει να μας βοηθάει, όχι μόνο στη γλώσσα και στα μαθήματα. Μας βοήθησε να καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι να είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ, πάνω από όλα ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από την χώρα προέλευσης, από το ΧΡΩΜΑ του δέρματος και από την ΘΡΗΣΚΕΙΑ.
ΓΙΑΤΙ κάποιος να θέλει να διαλύσει μια τόσο μεγάλη και αγαπημένη οικογένεια; Βλέπουμε την σκληρή πραγματικότητα και τρομάζουμε. Ζούμε σε μια παρά πολύ δύσκολη εποχή υπό πολύ δύσκολες συνθήκες.
Για κανέναν δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίζει διάφορα ατέλειωτα προβλήματα κάθε μέρα… Όλοι προσπαθούμε με κάθε τρόπο να επιβιώσουμε. Για αυτό άλλωστε αφήσαμε της χώρες μας, το ΠΑΡΕΛΘΟΝ μας και ήρθαμε εδώ για ένα ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΛΛΟΝ, για ένα ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ, για μια ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ.
Εμείς οι ξένοι έχουμε ήδη να αντιμετωπίσουμε αρκετά προβλήματα με τον ΡΑΤΣΙΣΜΟ που υπάρχει στους δρόμους. Έχουμε το σχολειό μας σαν τρόπο διαφυγής από τον ρατσισμό και τώρα με αυτές τις επιθέσεις που γίνονται με σκοπό να μας το κλείσουν, νιώθουμε ακόμα πιο εκτεθειμένοι. Η προσπάθεια αυτή να μας διώξουν από το σπίτι μας, είναι μια ρατσιστική πολιτική.
Δεν ζητάμε τίποτα άλλο παρά μόνο να παραμείνει ανοιχτό το σχολειό. Να ξυπνάμε με χαρά το πρωί χωρίς τον φόβο ότι αύριο θα έρθει κάποιος και θα μας ζητήσει να πάμε στα σχολεία της γειτονιάς μας. Θέλουμε το δικό μας σχολειό, με τους δικούς μας καθηγητές. Παλεύουμε τόσα χρόνια για αυτό και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε! ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!
Ελληνικό, 28-11-12
