Σε καμία από τις εκδηλώσεις που οργανώνει η «Πρωτοβουλία των 1000» μέσα στον Φλεβάρη (Θεσσαλονίκη, Βόλο, Πειραιά, Νέα Σμύρνη, Αθήνα) δεν υπάρχει κανένας ομιλητής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ! Αυτό οφείλεται στην άρνηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να δεχτεί να έχει ομιλητές στα πάνελ!
Αυτό είναι κάτι που τα στελέχη της «Πρωτοβουλίας των 1000» χρειάστηκαν λίγο χρόνο μέχρι να επιβεβαιώσουν. Στην αρχή θεωρήθηκε ότι η άρνηση μπορεί να οφειλόταν σε προσωπικά κωλύματα των ομιλητών, στη συνέχεια ότι ίσως οφειλόταν σε «ιδιομορφίες» της τοπικής ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τελικά όμως επιβεβαιώθηκε και από την παραδοχή των ίδιων των στελεχών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ: πρόκειται για πολιτική στάση!
***
Η κατάσταση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και σαν αστεία και σαν τραγική. Σε καλεί κάποιος (η «Πρωτοβουλία» στην προκειμένη) σε μια δημόσια εκδήλωση, σου δίνει «μικρόφωνο» και ίσο χρόνο με όλους τους άλλους βασικούς ομιλητές, για να πεις τις απόψεις σου, να πεις ότι θέλεις χωρίς το παραμικρό στοιχείο λογοκρισίας, ακόμα και αν θέλεις να αφιερώσεις το σύνολο του χρόνου που σου παρέχεται (κατά κανόνα γύρω στα 20 λεπτά) για να ξετινάξεις στην κριτική αυτόν που σε προσκάλεσε… αλλά εσύ λες όχι;!
Απευθύνουμε προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ακόλουθα ερωτήματα: Δεν είναι η Αριστερά αυτή που θέλει εναγωνίως να μιλήσει σε κόσμο, να αποκτήσει ακροατήρια, όποια κι αν είναι αυτά, για να μεταφέρει τις ιδέες της; Δεν είναι η Αριστερά που και μέσα στις γραμμές του εχθρού, αν μπορεί, θα πάει για να πει τη γνώμη της; Δεν είναι, ιδιαίτερα, η επαναστατική Αριστερά αυτή που επιδιώκει κι αναζητά τη δυνατότητα να μιλήσει στον κόσμο της υπόλοιπης Αριστεράς (του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, τους ανέναχτους, κλπ, κλπ) για να τους πείσει ότι οι δικές της ιδέες, του μαρξισμού και του επαναστατικού σοσιαλισμού, είναι οι σωστές; Είναι! Η Αριστερά και ιδιαίτερα η επαναστατική, έχει εμπιστοσύνη στις ιδέες της, στην ανάλυσή της, στο πρόγραμμα που προτείνει – και ακριβώς επειδή έχει εμπιστοσύνη δεν φοβάται κανένα συνομιλητή, πολιτικό αντίπαλο, ακροατήριο.
Γιατί λοιπόν αυτή η στάση από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Αν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει εμπιστοσύνη στις απόψεις της γιατί δεν έρχεται να τις προβάλει και να πείσει; Η απάντηση είναι μάλλον η ακόλουθη: δεν έχει εμπιστοσύνη ότι μπορεί να πείσει! Γιατί αν είχε, δενθα δίσταζε καθόλου!
***
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θεωρεί την «Πρωτοβουλία των 1000» σαν μια εχθρική κίνηση. Παρά τη φιλική, συντροφική προσέγγιση της «Πρωτοβουλίας», η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μας καταγγέλλει σαν ένα καιροσκοπικό σχήμα, που λειτουργεί σαν αριστερό δεκανίκι του ΣΥΡΙΖΑ.
Η αρχική κριτική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ προς την «Πρωτοβουλία» είναι ότι δημιουργήθηκε με στόχο να μπει στον ΣΥΡΙΖΑ. Όταν με την πάροδο του χρόνου αποδείχτηκε πως δεν ήταν αυτός ο στόχος της «Πρωτοβουλίας» τότε φαίνεται πως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποφάσισε να ταυτίσει σώνει και καλά την «Πρωτοβουλία» με τον ΣΥΡΙΖΑ, με το να αρνείται να έχει ομιλητές στις εκδηλώσεις της. Έτσι, χωρίς την παρουσία του ΚΚΕ (μονίμως «ακατάδεκτο», τι να κάνουμε…) και χωρίς την παρουσία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η «Πρωτοβουλία», στη συνείδηση του κόσμου, θα ταυτιζόταν με τον ΣΥΡΙΖΑ…
Μόνο που τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Καθώς ο κόσμος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συνειδητοποιεί πως υπάρχει ανοικτό κάλεσμα προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και αυτή αρνείται να εκπροσωπηθεί, πώς θα δικαιολογήσει την άρνησή της; Μήπως με το επιχείρημα ότι η «Πρωτοβουλία» έχει προσεγγιστική στάση προς τον ΣΥΡΙΖΑ (προτείνοντας για παράδειγμα εκλογική συνεργασία κάτω από κάποιες συνθήκες, με τον ΣΥΡΙΖΑ – και διατηρώντας βέβαια την ανεξαρτησία της); Μα πάνω από το 80% των ψηφοφόρων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις εκλογές του 2010, ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούνη του 2012!
Θα πουν μήπως ότι οι «επαναστάτες» δεν μιλούν με τους «ρεφορμιστές»; Μα δεν έχουν περάσει παρά λίγοι μήνες που κορυφαία στελέχη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν σε κοινές εκδηλώσεις με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, τον Αλέκο Αλαβάνο, κλπ, κλπ.
***
Αν οι ιδέες της «Πρωτοβουλίες» ήταν απλά «αριστερά άλλοθι» στον ΣΥΡΙΖΑ, η «Πρωτοβουλία» δεν θα είχε καμία τύχη και κανένα μέλλον. Και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν θα είχε κανένα λόγο να αγχώνεται…
Όμως αυτό που για στελέχη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι «επικίνδυνο» είναι το γεγονός ότι η Πρωτοβουλία, υιοθετώντας ένα πρόγραμμα ριζοσπαστικό/ανατρεπτικό/επαναστατικό, κοινό σε πολλά σημεία με αυτό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, είναι την ίδια στιγμή ενωτική προς την υπόλοιπη Αριστερά! Αυτό το «πρόβλημα» είναι βαθύτατα πολιτικό! Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δυστυχώς δεν το αντιλαμβάνεται και γι’ αυτό αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά προβλήματα στις γραμμές της: εσωτερικές συγκρούσεις, αποχωρήσεις και διασπάσεις.
Αυτά τα προβλήματα δεν λύνονται με «οργανωτικές μεθόδους» και «κόλπα» του είδους: δεν θα στείλουμε ομιλητές για να τους ταυτίσουμε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η προσέγγιση θα βαθύνει τα προβλήματα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γιατί θα μειώσει ακόμα περισσότερο την αξιοπιστία της!
Καλούμε τους σ. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να αναλογιστούν τις συνέπειες αυτής της στάσης. Γιατί αυτή δεν βοηθάει όχι μόνο την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά την Αριστερά και το μαζικό κίνημα συνολικά. Δεν βοηθάει τον αγώνα για να χτίσουμε μια μαζική επαναστατική αριστερά στην Ελλάδα και διεθνώς ένα σκοπό στον οποίο είμαστε από κοινού ταγμένοι, παρά τις όποιες διαφορές ανάμεσά μας.
