Διαβάστε παρακάτω αποσπάσματα της συνέντευξης με τον Νιγηριανό ακτιβιστή D. Macaulay, (μέλος του Επαναστατικού Σοσιαλιστικού Κινήματος) για την κατάσταση στη χώρα του, αλλά και στην υπόλοιπη αφρικανική ήπειρο, σε σχέση με τις εξελίξεις γύρω από τον πόλεμο στην Ουκρανία και την παγκόσμια κρίση στις τιμές των καυσίμων και των βασικών ειδών πρώτης ανάγκης. Ολόκληρη η συνέντευξη στα αγγλικά εδώ.
- Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει επιδεινώσει εξαιρετικά την κατάσταση των λαϊκών στρωμάτων παγκοσμίως, καθώς η άνοδος των τιμών της ενέργειας και των τροφίμων έπληξε σκληρότερα τους πιο φτωχούς. Ποια είναι η εικόνα στην Αφρική και ιδιαίτερα στη Νιγηρία;
Η κατάσταση στη Νιγηρία και στην Αφρική συνολικά, είναι παρόμοια με αυτή που επικρατεί για τους εργαζόμενους σε ολόκληρο τον κόσμο. Προφανώς στην περιοχή μας τα πράγματα είναι χειρότερα, καθώς πέρα από τα υπόλοιπα προβλήματα, ο πλούτος της ηπείρου λεηλατείται συστηματικά από τον ιμπεριαλισμό. Οι κυρίαρχες ελίτ στις αφρικανικές χώρες είναι μαριονέτες που εφαρμόζουν πιστά τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ, επομένως η κατάσταση για τους απλούς ανθρώπους επιδεινώνεται ακόμη περισσότερο όταν η παγκόσμια οικονομία περνάει φάσεις σαν τη σημερινή.
Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, υπάρχει κρίση υπερπληθωρισμού στις περισσότερες αφρικανικές χώρες. Την ώρα που οι υπερπλούσιοι συσσωρεύουν όλο και περισσότερα κέρδη, οι χώρες μας εξακολουθούν να δανείζονται τεράστια ποσά, τα οποία στη συνέχεια διοχετεύονται σε αμφίβολες κατευθύνσεις από τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις της περιοχής.
Στη Νιγηρία, ο κόσμος είναι αντιμέτωπος με σοβαρή έλλειψη καυσίμων από τον Φεβρουάριο, ενώ τα πιο φτωχά στρώματα του πληθυσμού δυσκολεύονται να επιβιώσουν. Η χώρα εξακολουθεί να έχει μεγάλη ανάγκη για εισαγωγές τροφίμων, ενώ ο υποσιτισμός είναι ευρέως διαδεδομένος. Ιδιαίτερα οι αγροτικές περιοχές είναι ακόμη πιο ευάλωτες στην ανεπάρκεια ειδών διατροφής, με μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού να υποσιτίζονται. Οι δυσκολίες εφοδιασμού με επαρκή σε ποσότητα και ποιότητα τρόφιμα, όπως και το υψηλό τους κόστος τους, είναι μια μόνιμη πρόκληση. Μια άλλη πρόκληση είναι η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, καθώς έχουμε διαρκείς διακοπές στην ηλεκτροδότηση. Όλα τα παραπάνω συμβάλουν στη διαρκή πτώση του βιοτικού επιπέδου στην περιοχή μας.
- Ο πόλεμος στην Ουκρανία κυριαρχεί στην παγκόσμια πολιτική σκηνή τους τελευταίους μήνες. Ποια είναι τα συναισθήματα των νιγηριανών μαζών απέναντι στα γεγονότα που εκτυλίσσονται;
Όπως είναι φυσιολογικό, ανάμεσα στον πληθυσμό υπάρχουν υποστηρικτές και των δύο εμπόλεμων στρατοπέδων. Δεδομένου όμως ότι η Αφρική έχει λεηλατηθεί συστηματικά από τις δυτικές δυνάμεις, υπάρχει ένας αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων που υποστηρίζουν τον Πούτιν σε αυτόν τον πόλεμο. Αυτή η διάθεση αντικατοπτρίζεται ακόμη και στη στάση των αφρικανικών κυβερνήσεων απέναντι στις κυρώσεις της Δύσης κατά της Ρωσίας. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές, οι Νιγηριανοί είναι ενάντια στον πόλεμο, ενώ η βασική τους αγωνία είναι το πως θα καταφέρουν να επιβιώσουν οι ίδιοι, με την οικονομική κρίση να επηρεάζει τη χώρα τους.
Η Ρωσία θεωρείται ο έκτος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Νιγηρίας όσον αφορά τις εισαγωγές. Εκτός από το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και τα γεωργικά προϊόντα, η Νιγηρία εισάγει ποτάσα (ένα βασικό συστατικό για τα λιπάσματα) από τη Ρωσία. Από την Ουκρανία, η Νιγηρία εισάγει σιδηρομετάλλευμα για την παραγωγή χάλυβα. Τόσο η Ρωσία όσο και η Ουκρανία είναι οι μεγαλύτεροι εξαγωγείς σκληρού σιταριού στη Νιγηρία. Το σκληρό σιτάρι χρησιμοποιείται για την παραγωγή αλεύρων για ψωμί και ζυμαρικά.
- Τους τελευταίους μήνες πληθαίνουν τα νέα για απεργιακές κινητοποιήσεις και κινήματα κατά της νιγηριανής κυβέρνησης. Μπορείς να μας περιγράψεις την κατάσταση;
Οι βασικοί υπεύθυνοι για τις απεργίες του τελευταίου διαστήματος στη Νιγηρία είναι η άρχουσα τάξη και η κυβέρνηση, που κατά κανόνα αποφεύγουν να προχωρήσουν σε συμφωνίες με τα συνδικάτα. Οι πιο γνωστές πρόσφατες απεργίες είναι αυτές στα Πανεπιστήμια, τόσο από το ακαδημαϊκό, όσο και από το μη ακαδημαϊκό προσωπικό, που εκπροσωπούνται από μια σειρά συνδικάτα (ASUU, NASU, SSANU, NAAT, κ.α.).
Η Ένωση Ακαδημαϊκού Προσωπικού των Πανεπιστημίων (ASUU) ήταν η πρώτη που ξεκίνησε τις απεργιακές δράσεις, ενώ άλλες συνδικαλιστικές ενώσεις ακολούθησαν, διεκδικώντας μια σειρά αιτήματα για βελτίωση των εργασιακών συνθηκών και αύξηση της χρηματοδότησης των δημόσιων πανεπιστημίων.
Η επ’ αόριστον απεργία της ASUU βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και έξι μήνες (έχει ξεκινήσει από τις 14 Φεβρουαρίου). Τη στιγμή που μιλάμε όμως, κι άλλοι εργασιακοί χώροι δηλώνουν τη διάθεσή τους να προχωρήσουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις σε ένδειξη υποστήριξης της συνεχιζόμενης απεργίας της ASUU. Για παράδειγμα, η Εθνική Ένωση Υπαλλήλων Ηλεκτρικής Ενέργειας (NUEE) ανακοίνωσε την πρόθεσή της να διακόψει την παροχής ρεύματος σε ένδειξη αλληλεγγύης προς την απεργία στα πανεπιστήμια, όπως αντίστοιχα και η Ένωση Επαγγελματιών Αεροπορίας της Νιγηρίας (ANAP) και η Εθνική Ένωση Πιλότων και Μηχανικών Αεροσκαφών (NAAPE) συζητούν για απεργία στα αεροδρόμια.
Η Ένωση Γιατρών και Υγειονομικού Προσωπικού της Νιγηρίας ανακοίνωσε επίσης την πρόθεσή της να προχωρήσει σε απεργία σε αλληλεγγύη με τους απεργούς των πανεπιστημίων, ενώ και οι εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους έχουν δηλώσει την υποστήριξή τους στην απεργία της ASUU, απειλώντας να κατέβουν σε απεργία. Το Εργατικό Κογκρέσο της Νιγηρίας (NLC) διοργάνωσε επίσης μαζική διήμερη διαμαρτυρία σε ένδειξη αλληλεγγύης προς την ASUU και τα υπόλοιπα εκπαιδευτικά σωματεία. Το NLC δήλωσε ότι θα προκηρύξει τριήμερη γενική απεργία αν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν ικανοποιήσει τα αιτήματα της ASUU.
- Υπάρχει προοπτική πολιτικής αλλαγής στη Νιγηρία; Ποιες είναι οι εξελίξεις στην Αριστερά;
Η κατάσταση δεν είναι εύκολη. Το εκλογικό σύστημα της Νιγηρίας καθιστά δύσκολη την εμφάνιση και τη μαζικοποίηση νέων κομμάτων, εκτός αν κάποιος παλιός, γνωστός πολιτικός αποφασίσει να προσχωρήσει σε ένα νέο κόμμα, αναζητώντας πολιτική πλατφόρμα. Αυτό που θα προκύψει από τις εκλογές του 2023 δεν θα φέρει καμιά σημαντική αλλαγή, παρότι ενδέχεται μέσα από αυτή τη διαδικασία να προκύψει ο σπόρος νέων εκλογικών ανακατατάξεων, που μπορεί να οδηγήσουν σε έναν νέο πολιτικό σχηματισμό, έξω από τα κυρίαρχα κόμματα, το APC (All Progressives Congress – Κονγκρέσο των Προοδευτικών) και το PDP (People’s Democratic Party – Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα).
Ελλείψει μιας μαζικής ιδεολογικής και πολιτικής εναλλακτικής, τα μικρά κόμματα που αμφισβητούν τα κυρίαρχα κόμματα, αλλά και το σύστημα συνολικά, είναι ευάλωτα. Την ίδια ώρα υπάρχει ο φόβος της επιστροφής του στρατού στην εξουσία, όπως έχουμε δει να συμβαίνει πρόσφατα σε πολλά μέρη της Δυτικής Αφρικής. Μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, το Επαναστατικό Σοσιαλιστικό Κίνημα θα συνεχίσει την εκστρατεία για μια μαζική εργατική πολιτική εναλλακτική, που θα εκπροσωπεί πραγματικά την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
