Του Δημήτρη Πανταζόπουλου
Τα αποτελέσματα των γερμανικών εκλογών της 27ης Σεπτέμβρη χαρακτηρίζονται από την μεγάλη απώλεια ψήφων των δύο μεγάλων κομμάτων, χριστιανοδημοκρατών (CDU) και σοσιαλδημοκρατών (SPD), αλλά και από τη σημαντική άνοδο του αριστερού κόμματος DIE LINKE.
Οι χριστιανοδημοκράτες μπορεί να κέρδισαν τις εκλογές όμως είδαν τόσο τα ποσοστά τους όσο και τον αριθμό των ψήφων τους να πέφτουν σε μεγάλο βαθμό. Το ποσοστό που συγκέντρωσαν αποτελεί το 2ο χειρότερο τους μεταπολεμικά και έρχεται σαν αποτέλεσμα της πολιτικής που εφάρμοσαν από το 2005 που ηγούνται της κυβέρνησης του «μεγάλου συνασπισμού» με το SPD. Το CDU έχασε περίπου 1.5 εκατομμύρια ψήφους μεγάλο μέρος των οποίων πήγε προς το Φιλελεύθερο κόμμα το οποίο συγκέντρωσε το μεγαλύτερο ποσοστό του στην ιστορία της Γερμανίας (14.5%) και πιθανά θα είναι ο εταίρος των χριστιανοδημοκρατών στη νέα κυβέρνηση.
Ποιοι είναι οι Φιλελεύθεροι
Το φιλελεύθερο κόμμα που όλα τα ΜΜΕ παρουσιάζουν σαν το μεγάλο νικητή των εκλογών είναι ένα κόμμα με σκληρές ταξικές πολιτικές. Δεν πρόκειται για κάτι νέο, αλλά για το κόμμα που συμμετείχε στις κυβερνήσεις Κολ και που σε όλη την προεκλογική του εκστρατεία πόνταρε στις φοροαπαλλαγές κρύβοντας επιμελώς το σκληρό νεοφιλελεύθερο οικονομικό του πρόγραμμα.
Πανωλεθρία για το SPD
Οι σοσιαλδημοκράτες από την άλλη είδαν τα ποσοστά τους να πέφτουν στο χαμηλότερο επίπεδο μεταπολεμικά με το 23% που πήραν στις εκλογές. Χαρακτηριστικό είναι ότι από το 1998 που βρίσκονται στην κυβέρνηση (με τους πράσινους ως το 2005 και στο «μεγάλο συνασπισμό» με το CDU μέχρι σήμερα) έχουν χάσει κοντά στα 10εκ. ψήφους. Το SPD πλήρωσε στην ουσία τις σκληρές πολιτικές που εφάρμοσε τα τελευταία χρόνια (αύξηση ορίων ηλικίας, καθιέρωση της δουλειάς με 1 ευρώ την ώρα, νόμος HARTZ, ατζέντα 2010 κτλ) αλλά και τη συμφωνία του με το CDU στη συμμετοχή γερμανικού στρατού στο Αφγανιστάν.
Η Αριστερά
Το πιο θετικό αποτέλεσμα των εκλογών βέβαια είναι η μεγάλη αύξηση των ποσοστών της αριστεράς και το 11,9% που πήρε. Το κόμμα DIE LINKE που δημιουργήθηκε από την ένωση του PDS (πρώην ΚΚ Ανατ. Γερμανίας) με το WASG (συμμαχία για τη εργασία και την κοινωνική δικαιοσύνη) και στην ηγεσία του βρίσκεται ο πρώην ηγέτης των σοσιαλδημοκρατών Λαφοντέν έδειξε τις μεγάλες δυνατότητες που έχει μία ενωτική αριστερά στην Ευρώπη στην εποχή της οικονομικής κρίσης που όλες οι κυβερνήσεις με πρόσχημα την κρίση προσπαθούν να εφαρμόσουν σκληρές πολιτικές λιτότητας.
Από την άλλη όμως το νέο αριστερό κόμμα δεν στερείται προβλημάτων. Η ηγεσία του δεν έχει ένα ξεκάθαρο αριστερό προσανατολισμό και ένα πρόγραμμα που θα της επέτρεπε να συσπειρώσει τους εργαζόμενους που πλήττονται από την οικονομική κρίση στην κατεύθυνση των αγώνων και της σύγκρουσης με τις πολιτικές τόσο των χριστιανοδημοκρατών όσο και των σοσιαλδημοκρατών. Αντίθετα η συμμετοχή του κόμματος σε τοπικές κυβερνήσεις συνεργασίας με το SPD στο Βερολίνο και το Μεκλεμπουργκ όπου εφαρμόζονται πολιτικές ιδιωτικοποιήσεων και λιτότητας δεν του επέτρεψαν να προσεγγίσει πολλούς από τους ψηφοφόρους που απείχαν από τις πρόσφατες εκλογές απογοητευμένοι από την κατάσταση(η αποχή, 28% περίπου, ήταν η μεγαλύτερη στα εκλογικά χρονικά της Γερμανίας) και ιδιαίτερα τους 1.640.000 που στις προηγούμενες εκλογές ψήφισαν το SPD.
Χαρακτηριστικό της στάσης της ηγεσίας του DIE LINKE ότι αμέσως μετά τις εκλογές ο Οσκαρ Λαφοντέν απηύθυνε για άλλη μια φορά πρόσκληση συνεργασίας στους Σοσιαλδημοκράτες, καλώντας τους «να δώσουμε μαζί στη Βουλή τη μάχη ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της νέας κυβέρνησης».
Η ουσία είναι ότι η ηγεσία του αριστερού κόμματος δεν καταλαβαίνει ότι για να αποσπαστούν οι Γερμανοί εργαζόμενοι από την επιρροή του SPD δεν πρέπει η αριστερά να συγκυβερνά μαζί του. Αντίθετα πρέπει να εκθέτει τις πολιτικές της ηγεσίας του SPD καθημερινά μέσα στους αγώνες των εργαζομένων με ένα ξεκάθαρο αριστερό πρόγραμμα στην υπηρεσία της κοινωνίας. Αυτή τη μάχη προσπαθούν να δώσουν στο εσωτερικό του DIE LINKE οι σύντροφοι του SAV (γερμανικό τμήμα της CWI στην οποία συμμετέχει και το «Ξ»).
