Του Νίκου Ρεμούνδου
Στις πρόσφατες εκλογές στην Ρηνανία/Βεστφαλία το Κόμμα για την Απασχόληση και την Κοινωνική Δικαιοσύνη (WASG) συγκέντρωσε 182.000 περίπου ψήφους, δηλαδή το 2,2%. Οι ψήφοι του γενικά προήλθαν από ψηφοφόρους που δεν είχαν ψηφίσει στις προηγούμενες εκλογές και από αγαναχτισμένους πρώην ψηφοφόρους του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (ΣΔΚ). Στις πόλεις της βιομηχανικής περιοχής του Ρουρ έφτασε συχνά στο 3% και στο Όμπερχάουζεν έπιασε το 4.3%. Στο Άλσντορφ, ο Τζό Σιέρον, της Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής Oργάνωσης (SAV/CWI), που συμμετέχει στο WASG, πήρε το 3.4% των ψήφων.
Το ποσοστό αυτό που συγκέντρωσε το WASG είναι ικανοποιητικό αν υπολογίσει κανείς ότι είναι ένα καινούργιο κόμμα, που συμμετείχε για πρώτη φορά σε εκλογές, πριν μπορέσει ακόμα να οργανωθεί ικανοποιητικά και να γίνει ευρύτερα γνωστό. Την ίδια ώρα, η πολιτική του ταυτότητα είναι ακόμα αδιαμόρφωτη. Στις εκλογές πρόβαλλε κύρια την αντίθεση του στην Ατζέντα 2010 και στον σφαγιασμό του κοινωνικού κράτους.
Τι είδους κόμμα;
Η μεγάλη αγανάχτηση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων ενάντια στην κυβέρνηση του Σρέντερ – ΣΔΚ και Πράσινοι – και η αδυναμία του πρώην Κομμουνιστικού Κόμματος (PDS) να αποκτήσει επιρροή εκτός της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, έχει δημιουργήσει ένα σημαντικό πολιτικό κενό στα αριστερά της Σοσιαλδημοκρατίας.
Όπως φάνηκε στο πρόσφατο Συνέδριο του WASG, οι ηγέτες του, πρώην συνδικαλιστικά και τοπικά στελέχη του ΣΔΚ, θέλουν να δημιουργήσουν ένα νέο κόμμα, που θα λειτουργεί κύρια σαν εκλογικός μηχανισμός, που θάναι ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και θα υποστηρίζει βασικά την διατήρηση του κοινωνικού κράτους, αλλά δεν θα αμφισβητεί το καπιταλιστικό σύστημα και την οικονομία της αγοράς.
Στην άποψη αυτή, απάντησαν οι υποστηριχτές του SAV/CWI, που συμμετείχαν στο Συνέδριο, υποστηρίζοντας ότι για να αντισταθούν με επιτυχία οι εργαζόμενοι στον νεοφιλελευθερισμό πρέπει να υιοθετήσουν ένα αντικαπιταλιστικό και σοσιαλιστικό πρόγραμμα, γιατί ο νεοφιλελευθερισμός είναι το σημερινό πρόσωπο του καπιταλισμού την εποχή της παγκοσμιοποίησης. Ο χαραχτήρας του προγράμματος του Κόμματος, εξήγησαν, δεν είναι κάτι το μακρυνό κι αφηρημένο, αλλά καθορίζει την σημερινή στρατηγική, την ταχτική, τα συνθήματα και τον προσανατολισμό του στους αγώνες των εργαζομένων. Για να μήν καταλήξει και το WASG, όπως και η Σοσιαλδημοκρατία, οι Πράσινοι και το πρώην Κομμουνιστικό PDS, που ξεκίνησαν υποστηρίζοντας τις μεταρρυθμίσεις και κατέληξαν να εφαρμόζουν στην πράξη τον νεοφιλελευθερισμό.
Εσωκομματική πάλη
Η ηγεσία του WASG, που φοβάται μήπως το νέο κόμμα πάρει αριστερή στροφή και κάτω από την πίεση των αγαναχτισμένων εργαζομένων αποκτήσει αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο, αντέδρασε σκληρά. Ο Κλάους ΄Ερνστ, πρώην ηγετικό στέλεχος του ΣΔΚ και του συνδικάτου της IG-Metall, δήλωσε ότι τέτοιες θέσεις δεν έχουν θέση μέσα στο WASG και ζήτησε να αποκλειστούν όλοι αυτοί που τις υποστηρίζουν από τα όργανα και τις λίστες του κόμματος.
Η αντίδραση όμως αυτή της ηγεσίας λειτούργησε σε αυτή τη φάση ενάντια της. Ο υποψήφιος της SAV/CWI για την νέα Κεντρική Επιτροπή (ΚΕ) του Κόμματος συγκέντρωσε το 27% των ψήφων και η ΚΕ αποφάσισε να κάνει απλή σύσταση στους υποστηριχτές της SAV να αποποιηθούν την παράλληλη ιδιότητα μέλους της SAV.
Tην ίδια ώρα, μπρος σ’ αυτή την κρίσιμη διαπάλη, η οργάνωση Linksruck (αδελφή οργάνωση του ΣΕΚ), που έχει κι ένα μέλος της στην ΚΕ του WASG, απόφυγε να πάρει δημόσια θέση στο ζήτημα του αποκλεισμού υποστηριχτών της SAV/CWI, ενώ έκανε έντονη κριτική στη πρόταση της για σοσιαλιστικό πρόγραμμα. Υποστήριξε δηλαδή «την υιοθέτηση ενός ρεφορμιστικού προγράμματος, γιατί μόνο έτσι μπορεί να οργανωθεί μια πλατιά αντίσταση στο νεοφιλελευθερισμό, η οποία να συμπεριλάβει όλα τα κομμάτια της κοινωνίας που πλήττονται από αυτόν…».
Ο Λαφοντέν
Δηλώνοντας την παραίτηση του από μέλος του ΣΔΚ, αμέσως μετά τις εκλογές, ο Λαφοντέν, πρώην υπουργός Οικονομικών της πρώτης κυβέρνησης Σρέντερ, ανακοίνωσε ότι είναι έτοιμος να ηγηθεί μιάς εκλογικής συμμαχίας του πρώην Κομμουνιστικού PDS και του WASG, που να διεκδικήσει να περάσει το 5% και να εκλέξει βουλευτές στην ερχόμενη Βουλή στις νέες εκλογές του ερχόμενου Σεπτέμβρη.
Μέσα στις σημερινές συνθήκες, μιά τέτοια συμμαχία με επικεφαλής τον Λαφοντέν, που διατηρεί ακόμα σημαντική επιρροή στον σοσιαλδημοκρατικό χώρο, μπορεί να γίνει σημαντικός πόλος έλξης για τους απογοητευμένους αριστερούς ψηφοφόρους, που μισούνε τους Χριστιανοδημοκράτες και την νεοφιλελεύθερη πολιτική τους και να αναδειχτεί ίσως και τρίτο κόμμα στην νέα Βουλή, ξεπερνώντας το δεξιό Φιλελεύθερο Κόμμα και τους Πράσινους.
Αυτό όμως που έχει καίρια σημασία είναι τι πολιτική θα ακολουθήσει μια τέτοια συμμαχία μπρός στα καυτά προβλήματα. Γιατί είναι σίγουρο ότι αν υιοθετήσει ένα απλά μεταρρυθμιστικό πράγραμμα θα κινδυνεύει να καταλήξει στη πράξη, όπως και οι Πράσινοι και το PDS σε συνεργασίες ξανά με το ΣΔΚ και να εφαρμόζει πολιτικές λιτότητας ενάντια στους εργαζόμενους, που θα υπονομεύσουν και την συμμαχία και το WASG και θα τα φθείρουν ανεπανόρθωτα.
