Του Βόλφραμ Κλάιν,
«Σοσιαλιστική Εναλλακτική» (CWI) Γερμανία
Τις τελευταίες εβδομάδες αναπτύσσεται στη Γερμανία ένα κύμα ρατσιστικών διαδηλώσεων, οργανωμένων από το Pegida («Πατριώτες Ευρωπαίοι ενάντια στην ισλαμοποίηση της Δύσης»). Το Pegida πρωτοεμφανίστηκε με τις εβδομαδιαίες «διαδηλώσεις της Δευτέρας» στις αρχές Οκτώβρη στη Δρέσδη της Σαξονίας. Σύντομα, από μερικές εκατοντάδες (στις 20 Οκτώβρη) οι διαδηλώσεις του Pegida απέκτησαν δυναμική, φτάνοντας να αριθμούν χιλιάδες μέχρι τα τέλη Δεκέμβρη. Ταυτόχρονα βέβαια, σε άλλες περιοχές της Γερμανίας, έγιναν αντίστοιχες αλλά πολύ μικρότερες διαδηλώσεις, με τις αντιρατσιστικές συγκεντρώσεις ενάντια τους να φτάνουν να αριθμούν ως και 35.000 συμμετέχοντες.
Στις 12 Γενάρη, περίπου 30.000 συμμετείχαν στις διαδηλώσεις του Pegida σε μια σειρά γερμανικές πόλεις (με τις 25.000 από αυτούς στη διαδήλωση της Δρέσδης), ενώ ο αριθμός των συμμετεχόντων στις αντιρατσιστικές αντισυγκεντρώσεις άγγιξε τις 100.000.
Ποιοι είναι πραγματικά
Ο Λουτζ Μπάκμαν, βασικός «συντονιστής» του Pegida έχει μακρά σχέση με το έγκλημα (ληστείες, κλοπές, ναρκωτικά κλπ). Το 1998 «μετανάστευσε» κι ο ίδιος στη Νότια Αφρική προκειμένου να αποφύγει τη φυλάκιση, αλλά απελάθηκε πίσω στη Γερμανία. Σήμερα ειδικεύεται στα κηρύγματα μίσους ενάντια στους… αλλοδαπούς εγκληματίες.
Ισχυρίζεται ότι οι πρώτες συγκεντρώσεις τον Οκτώβρη του 2014, καλέστηκαν ως απάντηση στις διαδηλώσεις αλληλεγγύης για τους Κούρδους του Κομπάνι. Ενάντια δηλαδή σε εκείνες ακριβώς τις δυνάμεις που πολεμάνε τους παρανοϊκούς φονταμενταλιστές του «Ισλαμικού Κράτους».
Πέρα από αυτό όμως, ο φόβος για το Ισλάμ, ιδιαίτερα στη Γερμανία είναι εντελώς παράλογος. Μόλις το 5% του γερμανικού πληθυσμού είναι Μουσουλμάνοι. Σύμφωνα με εκτιμήσεις των δημογραφικών υπηρεσιών, αναμένεται να φτάσουν το 7% του πληθυσμού μέχρι το 2030.
Παράλληλα, το Pegida προσπαθεί να πείσει ότι υποστηρίζει τα δικαιώματα των προσφύγων που προέρχονται από χώρες με πολέμους και ότι το μόνο τους πρόβλημα είναι οι οικονομικοί μετανάστες και οι ξένοι εγκληματίες. Στην πραγματικότητα βέβαια, όσοι έχουν πάρει μια γεύση από τις περίφημες «διαδηλώσεις της Δευτέρας» αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται για ένα ακόμη ψέμα των ρατσιστών.
Η κοινωνική σύνθεση της ισλαμοφοβίας
Πως γίνεται αυτές οι εντελώς παράλογες αντιλήψεις να κερδίζουν έδαφος; Η μεγάλη μάζα των υποστηρικτών του Pegida προέρχονται από τα μεσαία στρώματα. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, η επιστροφή του καπιταλισμού στην ανατολική Γερμανία, οδήγησε στην απώλεια μεγάλου αριθμού θέσεων εργασίας. Πολλοί αναγκάστηκαν να ανοίξουν τη δική τους μικροεπιχείρηση και σήμερα, παρά το γεγονός ότι η κρίση δεν έχει χτυπήσει τη Γερμανία όπως άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αγωνιούν ότι μπορεί να μείνουν χωρίς δουλειά. Έτσι, όσοι δε βλέπουν την αλληλεγγύη και τους κοινωνικούς αγώνες σαν απάντηση στην κρίση, στρέφονται στον εθνικισμό και την ξενοφοβία.
Μετά την επίθεση στη Charlie Hebdo
Οι ισλαμοφοβικοί του Pegida θεωρούν ότι δικαιώθηκαν μετά την επίθεση στη σατιρική εφημερίδα Charlie Hebdo στο Παρίσι. Δήλωσαν μάλιστα ότι οι συγκεντρώσεις τους στις 12 Γενάρη θα απέδιδαν φόρο τιμής στα θύματα της επίθεσης. Πρόκειται για άλλη μια πτυχή της υποκρισίας που τους διακρίνει, αφού η Charlie Hebdo έχει βάλει στο στόχαστρο τους Γάλλους υποστηρικτές αντίστοιχων αντιλήψεων με αυτές του Pegida. Στην πραγματικότητα, οι ακροδεξιοί ισλαμοφοβικοί τύπου Pegida και οι φανατικοί φονταμενταλιστές του Ισλάμ έχουν πολλά κοινά: αρνούνται την πάλη των τάξεων και θεωρούν ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένας πόλεμος ανάμεσα σε διαφορετικούς πολιτισμούς. Και βέβαια, τόσο οι μεν όσο και οι δε, μισούν την Αριστερά, το εργατικό κίνημα και τα δημοκρατικά δικαιώματα.
Αυτό που μας διδάσκει η επίθεση ενάντια στη Charlie Hebdo είναι ότι πρέπει να υπερασπιστούμε την ελευθερία της έκφρασης και του λόγου. Και οι ισλαμοφοβικές διαδηλώσεις του Pegida δεν έχουν καμία σχέση με αυτή την ανάγκη. Κατά τις τελευταίες εβδομάδες, έχουμε δει μια σαφή αύξηση ακροδεξιών επιθέσεων ενάντια σε μετανάστες και αριστερούς ακτιβιστές και η επιτυχία των διαδηλώσεων του Pegida ενθαρρύνει την ανάπτυξη της βίας.
Μόνη απάντηση στο μίσος και το φόβο, μόνος τρόπος να υπερασπιστούμε την ελευθερία του λόγου και τα δημοκρατικά δικαιώματα, είναι ένα μαζικό κίνημα που να περιλαμβάνει αντιδιαδηλώσεις ενάντια στους ρατσιστές του Pegida.
Μόνος τρόπος να απαλλαγούμε από το δηλητήριο των ακροδεξιών, είναι η κοινή πάλη Γερμανών και μεταναστών εργατών και ανέργων για την υπεράσπιση των κοινωνικών κατακτήσεων, της Παιδείας, της Υγείας, της στέγασης, των θέσεων εργασίας, ενάντια στο ρατσισμό και την «Ευρώπη – φρούριο».
