Του Δημήτρη Πανταζόπουλου
Η Γαλλία είναι μία χώρα που ιστορικά βρίσκεται στην προμετωπίδα των αγώνων και το εργατικό της κίνημα έχει πλούσιες αγωνιστικές παραδόσεις. Είναι επίσης μία χώρα με σημαντικές διεργασίες στην κατεύθυνση της δημιουργίας μίας νέας αριστεράς τα τελευταία χρόνια. Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνονται με τον καλύτερο τρόπο την τελευταία περίοδο.
Έτσι μετά την Γενική Απεργία στη Γουαδελούπη που κράτησε 44 ημέρες (δες διπλανό άρθρο) και οδήγησε σε μεγάλη νίκη τους εργαζόμενους στις γαλλικές Αντίλλες ήρθε η σειρά του εργατικού κινήματος στην ίδια τη Γαλλία να πάρει τη σκυτάλη των αγώνων.
Μαζική Γενική Απεργία
Η γενική απεργία που έγινε στις 19 Μάρτη είναι σίγουρο ότι τρομοκράτησε τη κυβέρνηση των Σαρκοζι Φιγιόν. Οι γάλλοι εργαζόμενοι κατέβηκαν μαζικά στους δρόμους για να αντιδράσουν στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης που με πρόσχημα την οικονομική κρίση προχωρά σε μία σειρά μέτρων που χτυπούν το βιοτικό επίπεδο της κοινωνίας. Την ίδια στιγμή και πάλι ελέω κρίσης μία σειρά μεγάλες γαλλικές επιχειρήσεις προχωρούν σε χιλιάδες απολύσεις (1200 θέσεις καταργεί η Continetal, σχεδόν 5 χιλιάδες η Renault, 900 η Sanofi Aventis) με την ανεργία να αγγίζει το 8% στο τέλος του προηγούμενου έτους. Πάνω από 3 εκατομμύρια εργαζόμενοι συμμετείχαν στις διαδηλώσεις σε 220 περίπου γαλλικές πόλεις. Την ίδια στιγμή σε γκάλοπ τις μέρες πριν την απεργία το ποσοστό στήριξης της κυμάνθηκε από 78% – 84%, ενώ το 62% εξέφρασε την αντίθεση του με την πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση.
Οι αντιδράσεις κορυφώνονται
Η γενική απεργία στις 19 Μάρτη δεν ήταν όμως η μόνη αντίδραση του κινήματος στις πολιτικές της κυβέρνησης από την αρχή του χρόνου είχαμε μία σειρά από κινητοποιήσεις σε διάφορους εργατικούς χώρους, κυρίως σε εργοστάσια που ανακοίνωσαν απολύσεις. Στις 29 Ιανουαρίου μάλιστα στην εθνική μέρα δράσης των συνδικάτων 2 εκατομμύρια εργαζόμενοι είχαν κατέβει στο δρόμο. Παράλληλα η νεολαία της χώρας βρίσκεται επί ποδός τόσο στα πανεπιστήμια όσο και στα σχολεία και το δίμηνο Δεκέμβρης Γενάρης είχαμε σημαντικές κινητοποιήσεις μαθητών με την κυβέρνηση να αναστέλλει το νόμο της για τα σχολεία. Όλα τα παραπάνω έχουν στριμώξει αρκετά την κυβέρνηση Σαρκοζι η οποία αντιλαμβάνεται ότι θα της είναι πολύ δύσκολο να περάσει την πολιτική της.
Τα συνδικάτα διστάζουν
Παρά τη δυναμική του κινήματος όμως οι συνδικαλιστικές ηγεσίες διστάζουν να προχωρήσουν τις κινητοποιήσεις παρακάτω. Η ανακοίνωση των συνδικαλιστικών ηγεσιών την προηγούμενη της μεγάλης γενικής απεργίας στις 19 Μάρτη ότι η επόμενη μέρα κινητοποίησης θα είναι η Πρωτομαγιά αποτελεί πισωγύρισμα για την εξέλιξη του κινήματος. Η γαλλική κοινωνία βράζει και το εργατικό κίνημα έδειξε τις διαθέσεις του αυτό που χρειάζεται τώρα είναι να υπάρξει μία ηγεσία στα συνδικάτα και την Αριστερά που θα μπορέσει να εκφράσει τους αγώνες και τη δυναμική του κινήματος και να προχωρήσει παραπέρα βοηθώντας τους εργαζόμενους να βγάλουν συμπεράσματα για την κυβέρνηση, την κρίση και το σύστημα.
Χρεωκοπημένη αριστερά
Αυτή η ηγεσία φυσικά δεν μπορεί να προέλθει από την παλιά χρεωκοπημένη αριστερά (ΚΚΓ, Πράσινοι) στη Γαλλία που κάηκε στη πυρά της κεντροαριστεράς και όσο κι αν μιλά σήμερα πιο αριστερά το κίνημα γνωρίζει καλά ότι η συγκυβέρνηση παραμένει πάντα στην ατζέντα της. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι τόσο το ΚΚΓ όσο και οι Πράσινοι με την πρώτη ευκαιρία θα σπεύσουν να δώσουν χέρι βοηθείας στο σοσιαλιστικό κόμμα φτιάχνοντας άλλη μία κυβέρνηση «πληθυντικής αριστεράς» που θα συνεχίσει τις πολιτικές του Σαρκοζί.
Το NPA
Η νέα αυτή ηγεσία που τόσο έχει ανάγκη το κίνημα στη Γαλλία μπορεί να προέλθει από το NPA (Nouveau Parti Anticapitaliste Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα). Το ΝΡΑ που δημιουργήθηκε τον Φεβρουάριο μετά από πρωτοβουλία της LCR (ανεξάρτητα από την κριτική που χωρά η απόφαση της να αυτοδιαλυθεί μέσα σε αυτό) αποτελεί μία ελπιδοφόρα προσπάθεια για τη δημιουργία μίας μαζικής μαχητικής αριστεράς. Από την πρώτη στιγμή της προσπάθειας τον περασμένο Ιούνιο μέχρι το ιδρυτικό συνέδριο το Φεβρουάριο πολλοί αγωνιστές της αριστεράς, εργαζόμενοι και νεολαία αλλά και οργανώσεις της αριστεράς μπήκαν στις επιτροπές του νέου κόμματος και του έδωσαν μεγάλη ώθηση και πνοή. Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε το γεγονός ότι τα μπλοκ του ΝΡΑ έτυχαν σημαντικής αποδοχής στις διαδηλώσεις για τη γενική απεργία στις 29/3. Το νέο κόμμα έχει ένα αριστερό πρόγραμμα που μιλά για εθνικοποιήσεις και εργατικό έλεγχο στην οικονομία άλλα δε σταματά εκεί. Το πρόγραμμά του μιλά ξεκάθαρα για την ανάγκη του σοσιαλισμού ενώ ταυτόχρονα καταδικάζει το σταλινισμό. Μπορεί βέβαια το ΝΡΑ να μην είναι ένα επαναστατικό κόμμα αλλά μπορεί να αποτελέσει μία πολύ μαχητική αριστερά που θα παλέψει με τους Γάλλους εργαζόμενους και τη νεολαία τις πολιτικές της κυβέρνησης και θα βοηθήσει τη συνείδηση της γαλλικής κοινωνίας να προχωρήσει βγάζοντας συμπεράσματα.
Η «Gauche Revolutionnaire»
Η «Gauche Revolutionnaire» («Επαναστατική Αριστερά» γαλλικό τμήμα της CWI στην οποία συμμετέχει και το Ξ) συμμετέχει με όλες τις δυνάμεις τόσο στους αγώνες της τελευταίας περιόδου όσο και στο ΝΡΑ και παλεύει για ένα πιο έντονο προσανατολισμό του νέου κόμματος προς τους αγώνες της εργατικής τάξης με κατεύθυνση τη ρήξη με το καπιταλισμό και την οικοδόμηση μιας πραγματικά σοσιαλιστικής κοινωνίας.
