Από το site της Επιτροπής για μια Εργατική Διεθνή (CWI – στην οποία συμμετέχει το Ξ)
Ο πρόεδρος των πλούσιων, Ε. Μακρόν, βρίσκεται στην εξουσία εδώ και περίπου ένα χρόνο. Από τότε μέχρι σήμερα, έχει εξαπολύσει μεγάλες επιθέσεις ενάντια σε πλατιά στρώματα της κοινωνίας, ιδιαίτερα στο δημόσιο τομέα, τον κλάδο των σιδηροδρομικών, αλλά και τους συνταξιούχους, τους νέους, τους άνεργους, κλπ. Ήταν λοιπόν αναμενόμενο, η πανεθνική μέρα δράσης ενάντια στις επιθέσεις της κυβέρνησης (22/3) να χαρακτηριστεί από επιτυχημένες κινητοποιήσεις.
Όλο το προηγούμενο διάστημα, τα μηνύματα ως προς την επιτυχία της κινητοποίησης ήταν ενθαρρυντικά, αφού προηγήθηκαν μια σειρά απεργίες και διαδηλώσεις από διάφορους εργασιακούς χώρους σε ολόκληρη τη χώρα, όπως και η επιτυχημένη κινητοποπιηση των συνταξιούχων στις 15/3.
Η μέρα πανεθνικής δράσης
Στις 22 Μάρτη, ημέρα πανεθνικής δράσης, μισό εκατομμύριο άνθρωποι σε ολόκληρη τη χώρα βρέθηκαν στους δρόμους. Πάνω από ένας στους τρεις σιδηροδρομικούς υπαλλήλους και ένας στους τέσσερις δασκάλους συμμετείχε στην απεργία. Ήταν μια καθαρή επίδειξη της οργής της κοινωνίας, αλλά και της επιθυμίας της να βάλει φρένο στις πολιτικές της κυβέρνησης. Αν και δεν ήταν η μεγαλύτερη κινητοποίηση από αυτές που έχουμε δει στη Γαλλία τα τελευταία χρόνια, η ατμόσφαιρα στις κινητοποιήσεις, αλλά και η υποστήριξη από όσους δεν κατάφεραν να συμμετέχουν, έδειξε ότι η 22η Μάρτη ήταν μια μέρα πολύ σημαντικότερη από τις ημέρες των κινητοποιήσεων του περασμένου Σεπτέμβρη και Οκτώβρη.
Πολλοί κλάδοι εργαζομένων συμμετείχαν στην απεργία, κάποιοι από αυτούς για πρώτη φορά στην ιστορία τους, κάποιοι άλλοι για πρώτη φορά εδώ και πολύ καιρό. Κινητοποιήθηκαν πολύ διαφορετικά στρώματα, πολύ περισσότερα από αυτά που συμμετέχουν στα παραδοσιακά συνδικάτα, με τη νεολαία, τους φοιτητές και τους μαθητές να συμμετέχουν μαζικά και να βγαίνουν στους δρόμους.
Όλοι μαζί, ενάντια στα σχέδια του Μακρόν
Η απεργία δεν οργανώθηκε μόνο σαν απάντηση στα συγκεκριμένα μέτρα – επιθέσεις της κυβέρνησης, αλλά και για να αναδειχτεί το γεγονός ότι έχει φτάσει η ώρα της αντεπίθεσης. Φάνηκε η αποφασιστικότητα των εργαζομένων να οργανώσουν και να συντονίσουν τα επόμενα βήματα, την ίδια ώρα που ο κάθε κλάδος παλεύει και για τα δικά του αιτήματά. Η κυβέρνηση και τα μέσα ενημέρωσης που βρίσκονται στα χέρια δισεκατομμυριούχων, έχουν ρίξει πολλή λάσπη στις απεργίες των σιδηροδρομικών. Αυτή η προπαγάνδα όμως, έπεσε στο κενό! Η πλειοψηφία της κοινωνίας υποστηρίζει τον αγώνα των εργαζομένων στους σιδηροδρόμους, που παλεύουν ενάντια στην ιδιωτικοποίησή τους.
Το έντονο ενδιαφέρον που προκάλεσε ο «δικός τους» αγώνας, είναι μια ένδειξη της πλατιάς διάθεσης ανάμεσα στα στρώματα της κοινωνίας που κινητοποιούνται σήμερα, να οργανώσουν κοινούς αγώνες με τους υπόλοιπους κλάδους. Ιδιαίτερα η μαζική παρουσία νεολαιίστικων στρωμάτων στις κινητοποιήσεις των σιδηροδρομικών στο Παρίσι, δείχνει καθαρά τη διάθεση για ενωτικές δράσεις. Το ίδιο δείχνει και η παρουσία εργαζομένων από ένα ευρύ φάσμα εργασιακών χώρων στις σημαντικές σε μέγεθος κινητοποιήσεις που έγιναν σε μια σειρά μικρότερες πόλεις.
Ανάγκη για κλιμάκωση!
Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, έχουν ήδη υποστεί βαριές απώλειες με τις νέες μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά. Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο βρίσκονται αντιμέτωποι με τις ιδιωτικοποιήσεις, τις περικοπές σε θέσεις εργασία και στο κόστος λειτουργίας του. Η νεολαία απειλείται με διάλυση των δημόσιων σχολείων και πανεπιστημίων. Δεχόμαστε όλοι μας την επίθεση των πολιτικών της κυβέρνησης και η μόνη λύση είναι να κινητοποιηθούμε και να αντισταθούμε από κοινού.
Στις 3 και 4 Απρίλη, οι σιδηροδρομικοί υπάλληλοι απεργούν ξανά. Αυτές οι ημερομηνίες πρέπει να μετατραπούν σε μέρες δράσης και αλληλεγγύης στον αγώνα τους, σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Η επόμενη ημερομηνία κοινών απεργιακών κινητοποιήσεων στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα, έχει οριστεί για τις 19 Απρίλη. Η ημερομηνία αυτή πρέπει να αποτελέσει το επόμενο βήμα στο χτίσιμο ενός μαζικού απεργιακού κινήματος, που να αγκαλιάζει όλη τη γαλλική κοινωνία. Λίγο αργότερα, κατά την επέτειο των 50 χρόνων από την ιστορική απεργία των δέκα εκατομμυρίων του Μάη του 68, μπορούμε να ζωντανέψουμε τις αναμνήσεις και να δείξουμε τι μπορεί να πετύχει το εργατικό κίνημα και η νεολαία, όταν παλεύουν μαζί!
