"Χορός, μουσική, συνθήματα και πλακάτ, παντού". "Ιδιαίτερα στο Παρίσι όπου ο ενθουσιασμός και η αποφασιστικότητα ήταν στα ύψη. Περνώντας μπροστά από ένα ‘σαλόνι ομορφιάς’ στην οδό Μαγκέντα, οι διαδηλωτές φώναξαν: ‘οι κομμώτριες είναι μαζί μας’. Και νάτες, βγαίνουν έξω χτυπώντας τα ψαλίδια και τις χτένες τους. Μαζί τους και οι πελάτισσες".
Εφημερίδα Liberation, 4/6/2003
Ανταπόκριση από την Γαλλία
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του συνδικάτου της CGT 1.600.000 απεργοί κατέβηκαν σε διαδηλώσεις σ’ όλη την Γαλλία, την Τρίτη, 3 Ιούνη, ενώ η αστυνομία ανακοίνωσε μόνο 500.000 διαδηλωτές. Στις 13 του Μάη συμμετείχαν 2.400.000 σύμφωνα με τα συνδικάτα ή 1.100.000 σύμφωνα με την αστυνομία.
Η κυβέρνηση φαίνεται πως πήρε μια ανάσα ανακούφισης, γιατί φοβότανε μεγαλύτερη ακόμα συμμετοχή και δήλωσε ότι οι προτάσεις της για τις συντάξεις δεν πρόκειται να βελτιωθούν.
Παρότι είναι πραγματικότητα ότι ο αριθμός όσων συμμετείχαν δεν ήταν τόσο μεγάλος όσο στην τελευταία μεγάλη κινητοποίηση στις 13 Μάη, ο αριθμός των εργαζομένων από τον ιδιωτικό τομέα που συμμετείχε στις απεργίες και τις διαδηλώσεις ήταν πολύ μεγαλύτερος. Νέα τμήματα των εργαζομένων κατέβηκαν στην απεργία της 3ης Ιούνη.
Οι εργαζόμενοι στη δημόσια εκπαίδευση, εξοργισμένοι με τις επιθέσεις ενάντια στην παιδεία ("αποκέντρωση") βρίσκονται στην πρωτοπορία του κινήματος ενάντια στο "πακέτο" της επίθεσης της κυβέρνησης. Μερικοί απ’ αυτούς, όπως οι εργαζόμενοι σε μια σχολή του Παρισιού είναι σε απεργία εδώ και 8 βδομάδες!
Για το σύνολο των εργαζομένων στην εκπαίδευση η 3η Ιούνη ήταν η δέκατη φορά που απεργούσαν. Και παρόλα αυτά, το ποσοστό όσων συμμετείχαν ήταν το ίδιο με της 13ης Μάη, γύρω στο 45%.
Η διαδήλωση στο Παρίσι είχε 250.000 διαδηλωτές και στην Μασσαλία άλλους τόσους.
Πολλοί διαδηλωτές προτίμησαν να διαδηλώσουν στις γειτονιές τους και να κάνουν οι ίδιοι τα πανό τους και να γράψουν τις προκηρύξεις τους, ξαναμαθαίνοντας πως να τα κάνουν, σαν να αναπτύσσεται ένα νέο οργανωμένο κοινωνικό κίνημα, έγραψε η Λιμπερασιόν.
Στο Παρίσι και την Μασσαλία οι εργαζόμενοι στις μεταφορές συνέχισαν την απεργία και την Τετάρτη. Την Τρίτη απέργησε το 80% των μεταφορών και περίπου το 50% των εκπαιδευτικών (όσοι και στις 13 του Μάη), παρά τις κυβερνητικές υποσχέσεις για παραπέρα συνομιλίες.
Απέργησαν επίσης οι ταχυδρομικοί, οι εργαζόμενοι στο γκάζι και τις τελεπικοινωνίες, οι εφοριακοί και έγιναν και κάποιες διακοπές ηλεκτρικού, παρά τις εντολές των συνδικάτων ηλεκτρισμού.
Συμμετείχαν επίσης εξαιρετικά σημαδιακά και εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, όπως εργοστάσια της Σιτροέν, της Ρενώ, της Τοτάλ, η Ευρο-Ντίσνεϋ και μεγάλες αλυσίδες σουπερμάρκετ (Carrefour, Lidl κ.α.).
Τα μέλη της συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας CFDT κατέβηκαν επίσης στην απεργία, παρά το γεγονός ότι οι ηγέτες τους τα έψησαν με την κυβέρνηση και υπόγραψαν συμφωνία ξεπουλήματος.
Σέ πολλές πόλεις τα μέλη της CFDT είχαν μαζική συμμετοχή, όπως στην Βουλώνη. Στην Χάβρη φώναζαν το σύνθημα : "Chereque (το όνομα του ηγέτη της Ομοσπονδίας) δεν είμαστε βόδια".
Το κλίμα γενικά στις διαδηλώσεις ήταν ενθουσιώδες. "Κανείς δεν μας υποχρεώνει να κατέβουμε στους δρόμους. Αυτά όμως τα μέτρα είναι γροθιά στο στομάχι", δήλωσε ένας ταχυδρομικός. Ένας άλλος διαδηλωτής είπε : "Σήμερα σ’ αυτή την διαδήλωση αισθάνομαι σαν να παίρνω μέρος σε μια λαϊκή εξέγερση, που θυμίζει τους μεγάλους αγώνες που έγιναν για να κατακτηθούν τα πρώτα κοινωνικά δικαιώματα στις αρχές του περασμένου αιώνα".
Η επόμενη μεγάλη κινητοποίηση θα γίνει στις 10 Ιούνη, που θα συζητιέται το νομοσχέδιο για τις συντάξεις στην Βουλή. Οι συνδικαλιστές ηγέτες πιέζονται ασφυχτικά για να κλιμακώσουν τώρα την απεργία σε Γενική, αλλά προσπαθούν να ξεφύγουν προωθώντας την ιδέα ενός "κοινωνικού μαραθώνιου", που θα πάει σε μάκρος.
