Τέλη Δεκέμβρη και αρχές Γενάρη απεργία πείνας ξεκίνησαν κρατούμενοι μετανάστες στα κέντρα του Mesnil-Amelot και στο Vincennes. Σε αυτούς τους χώρους κρατούνται προς απέλαση άνθρωποι όπως ο 46χρονος Benjamin Badikadila (Κονγκό), ο οποίος απελάθηκε παρόλο που ζούσε στην Γαλλία από το 1996, εργαζόταν ως βοηθός νοσοκόμου και είχε 5 παιδιά, δύο από τα οποία γεννήθηκαν στην Γαλλία! Ή σαν τον Paul Wem από τη Γκαμπόν ο οποίος απελάθηκε παρόλο που ζούσε στη Γαλλία τα τελευταία δέκα χρόνια!
Καθόλου άδικα οι κρατούμενοι στην επιστολή τους έδωσαν στη δημοσιότητα γράφουν:
«Βρισκόμαστε όλοι κρατούμενοι και υπό απέλαση επειδή είμαστε χωρίς χαρτιά, πράγμα που δεν αρνούμαστε. Πρέπει όμως να καταλάβετε ότι οι άνθρωποι που θα απελαθούν έχουν οικογένειες που εξαρτούνται από αυτούς, εργάζονται, πληρώνουν φόρους, ενισχύουν τα μέλη των οικογενειών τους τόσο εδώ όσο και στις χώρες προέλευσής τους. Με θλίψη βλέπουμε την ευκολία με την οποία αποφασίζονται οι απελάσεις χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η κατάσταση των κρατούμενων ούτε να ακούγεται η φωνή τους, με αποτέλεσμα μια βάναυση διάλυση οικογενειών με καταστροφικές συνέπειες…».
Εμείς αυτό το ονομάζουμε βαρβαρότητα. Μπορεί να σκεφτεί κανείς άλλη λέξη;;;
