Άρθρο της Σύνταξης από το νέο "Ξ" (τεύχος 371, 31 Μάη με 14 Ιούνη) που κυκλοφορεί
Μπορεί να λειτουργήσει μια κωμόπολη χωρίς αστυνομία; Μπορεί! Η Ιερισσός, που βρίσκεται στο επίκεντρο του αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία χρυσού, τα καταφέρνει μια χαρά.
Το Σάββατο 25 Μάη, 10.000 άτομα από όλη την Ελλάδα παρακολούθησαν μια συγκλονιστική συναυλία αλληλεγγύης στην Ιερισσό. Στην οργάνωση της συναυλίας δεν είχαν καμία ανάμιξη ούτε ο Δήμος ούτε η αστυνομία. Στην πραγματικότητα και ο Δήμος και η αστυνομία έχουν φύγει από την πόλη τρομοκρατημένοι από την οργή των κατοίκων. Οι κάτοικοι οργάνωσαν τη συναυλία από μόνοι τους, και την οργάνωσαν καταπληκτικά.
Στην είσοδο της Ιερισσού μας υποδέχτηκαν στο μπλόκο κάτοικοι, που μας ενημέρωσαν και μας κατεύθυναν για τα πάρκινγκ. Στο δρόμο για τη συναυλία, γιαγιάδες μας χαιρετούσαν και μας ευχαριστούσαν για την αλληλεγγύη μας. Από τα σπίτια έβγαιναν οικογένειες, μαμά, μπαμπάς και μικρά παιδιά, όλοι με τις μπλούζες «Όχι στην εξόρυξη χρυσού».
Στην πλατεία όλα ήταν οργανωμένα στην εντέλεια. Οι πάγκοι που μαζευόταν υπογραφές, οι πάγκοι που πωλούνταν οι μπλούζες για ενίσχυση, τα μπαρ, το ψήσιμο, το ιατρεία, κτλ. Δεν υπήρχαν ουρές πουθενά! Όλα δούλευαν ρολόι!
Υπήρχαν κάτοικοι που έκαναν «περιπολίες» με μηχανάκια, και περιφρούρηση σε διάφορα σημεία – πάντα με το χαμόγελο!
Η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη με ένα κλίμα γιορτινής αισιοδοξίας. Χαμογελαστά πρόσωπα, συνθήματα ανάμεσα στα τραγούδια, μια αίσθηση της δύναμης που δίνει η μαζικότητα.
Μας φοβούνται
Στη μετάδοση της είδησης της συναυλίας από το MEGA, έγινε λόγος για… 500 άτομα! Λίγο πριν τη συναυλία έγινε προσαγωγή μελών της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης που κολλούσαν αφίσες στον Πολύγυρο! Την μεθεπόμενη μέρα (Δευτέρα 27 Μάη) 3 γυναίκες καταδικάστηκαν για… «επίθεση» στα ΜΑΤ! Ενώ συνεχίζεται η «παραδειγματική» προφυλάκιση των 2 αγωνιστών Γιώργου και Βασίλη.
Η αστυνομία, τα ΜΜΕ, το δικαστικό σύστημα γίνονται όλο και πιο προκλητικοί. Γιατί άραγε; Αν αυτό το κίνημα δεν είναι παρά λίγοι γραφικοί όπως μας λένε, γιατί απλά δεν το αγνοούν;
Η απάντηση είναι ότι φοβούνται. Προσπαθούν να επιβάλουν ένα σκληρό κράτος που «αποφασίζει και διατάζει», αλλά παίζουν με τη φωτιά! Στην περιοχή η καταστολή πεισμώνει τον κόσμο αντί να τον φοβίζει! Στην Ιερισσό οι κάτοικοι έδιωξαν το αστυνομικό τμήμα και ο δήμαρχος Πάχτας δεν τολμάει ούτε για πλάκα να πάει στο δημαρχείο. Με τη στάση της η κυβέρνηση έχει χάσει τον έλεγχο της κατάστασης, και έχει ριζοσπαστικοποιήσει τις τοπικές κοινωνίες. Ταυτόχρονα το κίνημα συμπαράστασης διογκώνεται σε όλη την Ελλάδα.
Αυτό το κίνημα μπορεί να νικήσει!
Όλοι τώρα πια ξέρουν ότι η μάχη της Χαλκιδικής δεν είναι ένα «τοπικό» θέμα. Το πως θα καταλήξει δεν θα επηρεάσει «μόνο» την τύχη του βουνού και του περιβάλλοντος της περιοχής, αλλά και την διάθεση για αγώνα όλης της ελληνικής κοινωνίας.
Η κυβέρνηση το ξέρει αυτό. Εκτός των τεράστιων οικονομικών συμφερόντων, παίζεται και το «κύρος» της. Αυτός είναι ο λόγος που έχει κινητοποιήσει όλους τους μηχανισμούς της για να στηρίξει την εταιρία: ΜΑΤ, ασφάλεια, δικαστικό σύστημα, ΜΜΕ κτλ.
Αυτό πρέπει να συνειδητοποιηθεί και από την πλευρά όλων εμάς που συμμετέχουμε στο κίνημα της αντίστασης. Οι κάτοικοι της περιοχής έχουν ξεπεράσει τους εαυτούς τους, δίνοντας έναν ηρωϊκό αγώνα! Και είναι σίγουρο πως θα συνεχίσουν! Ταυτόχρονα όμως πρέπει να ενταθούν οι προσπάθειες για να μεταφέρουμε τη μάχη και στο κεντρικό επίπεδο, στα μεγάλα αστικά κέντρα. Πρέπει να αναζητήσουμε τους τρόπους μετατροπής του από ένα «τοπικό πρόβλημα» για την κυβέρνηση σε «κεντρικό πρόβλημα».
Πως μπορεί να γίνει αυτό;
Μερικές προτάσεις για να ενισχύσουμε τον αγώνα μας και την αποτελεσματικότητα του είναι οι ακόλουθες:
-
Να επιδιωχθεί να οργανωθούν στα γύρω χωριά κινητοποιήσεις που να παρεμποδίζουν τακτικά την διέλευση οχημάτων της εταιρείας (όπως έγινε στο Σταυρό)
-
Βουλευτές, δημοτικοί σύμβουλοι και συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των κομμάτων της Αριστεράς, να αποδείξουν ότι διαφέρουν από τους υπόλοιπους, δημιουργώντας μια «ασπίδα προστασίας» των κατοίκων με την φυσική τους παρουσία στο εργοτάξιο, κάνοντας τακτικούς «ελέγχους» μαζί με τους κατοίκους.
-
Να τεθεί το θέμα κι όπου χρειάζεται να ασκηθεί πίεση, σε όλα τα συνδικάτα/σωματεία εργαζομένων να στηρίξουν τον αγώνα, για να καταγραφεί το εύρος της αντίδρασης απέναντι στα μεταλλεία.
-
Να ανοίξει το ζήτημα σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, και να γίνει πραγματική ενημέρωση για να αναιρεθούν τα ψέματα των ΜΜΕ. Χρειάζεται ένα πανελλαδικό δίκτυο εθελοντών που να ενημερώνει τακτικά συγγενείς, φίλους και γείτονες.
-
Να χτιστεί μια πανελλαδική συμμαχία όλων των τοπικών επιτροπών και κινημάτων που ασχολούνται με περιβαλλοντικά θέματα (Κερατέας – Λαυρεωτικής, Ασσήρου, Ευκαρπίας Λευκίμης, Φυλής, Γραμματικού, Βόρειας Εύβοιας, Έβρου – Ροδόπης, κλπ)
-
Να επιδιωχθεί η οργάνωση μιας πανελλαδικής συνέλευσης τοπικών κινήσεων/κινημάτων, που να βάλει πρώτο θέμα στην ατζέντα το ζήτημα του χρυσού της Χαλκιδικής.
