Ξανά το ρητό που λέει «Όταν η ιστορία ξεχαστεί, επαναλαμβάνεται με μεγαλύτερη ορμή» επαληθεύεται. Οι περιούσιοι λόγοι υποκριτικής συμπόνιας πηγαίνουν στον αέρα. Εκεί που πήγαν και σε ίδιες και παλαιότερες περιπτώσεις. «Έπεα πτερόεντα». Για να θυμόμαστε που και που τους ένδοξους αρχαίους προγόνους. Κάθε χρόνο τα ίδια. Μια χώρα τρύπια που το χειμώνα πνίγεται, το καλοκαίρι ψήνεται στου Προμηθέα το δημιούργημα.
«Παθημά ουκ εγένετο μάθημα».
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
Σάμος 2000
Χαλκιδική 2006
Ηλεία, Μεσσηνία, Λακωνία, Αρκαδία, Εύβοια, 2007.
Ρόδος, Χίος, Θάσος, Κάλυμνος 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016
ΧΕΙΜΩΝΑΣ
Καλαμάτα, Μάνδρα, Ρόδος, Κύμη, Κρήτη, Αρκαδία, Ιωάννινα, Σαμοθράκη.
Τότε και τώρα το επίκεντρο ήταν εκεί. Αύριο θα είναι κάπου αλλού.
Χώρα υποκριτών. Πολιτικοί που ψηφοθηρούν, ψηφίζουν απολύσεις σε σημαντικούς εργασιακούς τομείς, κόβουν μισθούς, προσλαμβάνουν συμβασιούχους με πεντάμηνα, εξάμηνα και μισθούς πείνας, πολίτες που υποκρίνονται, «γλείφουν», «τακτοποιούν». Μικροσυμφέροντα, μεγαλοσυμφέροντα, επακόλουθα μνημονίων εξαθλίωσης, φτωχοποίησης και ιδιωτικοποιήσης των πάντων.
Και τώρα ξανά οι ίδια εικόνα των κλαθμών γελοιότητας από πολιτικούς και λοιπούς δημοσιογράφους. Ο «ειδήμων» Κούλης και το κόμμα του να ξεχνά τα παλαιότερα της Ηλείας και του Χολαργού, και άλλοι να προσπαθούν να κερδοσκοπήσουν ή να κερδίσουν ψήφους. Όλα για την καρέκλα, και τη προβολή, καταγγελίες, κατηγορίες επί κατηγοριών για το ποιος φταίει ποιος όχι.
Η πολιτική που εφαρμόζεται θα γεννά ίδια γεγονότα. Οι ίδιες νοοτροπίες θα οδηγούν στα ίδια και στα ίδια. Αδιαφορία πολιτών, πολιτική που ευνοεί τα μεγαλοσυφέροντα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας τουρισμού, μεγαλοξενοδόχων, των ορυχείων (Σκουριές). Όλα για το κέρδος για την κερδοφορία των λίγων.
Αυτός είναι ο καπιταλισμός που υπηρετούν, οι κύριοι κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Όλα για τους λίγους και εκλεκτούς, όλα για τους έχοντες που πλουτίζουν σε βάρος μας και θέλουν να εργαζόμαστε για ένα κομμάτι ψωμί σε αυτούς για αυτούς.
Πολίτες-στρουθοκάμηλοι, χόρτα ένα μέτρο, μπαζωμένα ποτάμια αυθαίρετα, σπίτια, βίλες, βιομηχανίες. Πολίτες-πελάτες, αρκουδιάρηδες που εκλέγουν πολιτικούς με τις ίδιες νοοτροπίες αρπαχτής, βολέματος και υποταγής σε πολιτικές μνημονίων.
Και οι συνηθισμένες ευχές να είναι και αυτές οι θυσίες βλακείας οι τελευταίες.
Ες μάτην!!!
Μόνο ευχές, προσευχές μικροαστών σε κανέναν αγιορείτη μήπως! Και να δούμε.
Ας κοιμώμαστε με τα δίχαλα της παντόφλας στα πόδια και ας προσευχόμαστε βλέποντας την ανθρώπινη ζωή να υποβαθμίζεται και τη δημοκρατία να υπονομεύεται. Το κεφάλαιο τα θέλει όλα και δίνει και το κουμουλάκι, την αγκωνή από το καρβέλι, για να το προσκυνάμε. Αν οι νοοτροπίες δεν αλλάξουν θα ξαναβλέπουμε τα ίδια. Έτσι είναι.
Να ‘μαστε καλά και του χρόνου τα ίδια, είτε καμένοι είτε πνιγμένοι.
