Δημοσιεύουμε άρθρο που έστειλε στο "Ξ" ο σ. Γιάννης Ανδρουλιδάκης, εκπαιδευτικός στο 3ο Γυμνάσιο Καλαμάτας
Η Δευτέρα 29η Δεκεμβρίου μπορεί να αποδειχθεί καθοριστική για τις πολιτικές εξελίξεις. Η κυβέρνηση των κ.κ. Σαμαρά και Βενιζέλου κατέρρευσε, παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες να βρεθούν οι πρόθυμοι που θα εξέλεγαν Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτήν τη φορά όσα μέσα φανερά ή υπόγεια χρησιμοποίησαν δεν τους βγήκαν. Ούτε το διάγγελμα του πρωθυπουργού, όπου σαν το χειρότερο πολιτικάντη έταζε υπουργικές θέσεις σε βουλευτές που θα ψήφιζαν. Ούτε η τρομοκρατία των ελεγχόμενων ΜΜΕ, ούτε η φημολογία για τη διάλυση της ΔΗΜΑΡ, ούτε η χρησιμοποίηση της ΝΕΡΙΤ σαν ιδιωτικού – κυβερνητικού καναλιού από τον κ. Σαμαρά. Είναι χαρακτηριστικό δε πως ο ίδιος ο πρωθυπουργός σιώπησε στην προοπτική να βγει Πρόεδρος Δημοκρατίας με ψήφους της Χ.Α., πράγμα που δεν έκανε, και είναι προς τιμήν του, ο υποψήφιος κ. Δήμας. Η κυβέρνηση, λοιπόν, στην πραγματικότητα διαλύθηκε εξ αιτίας των αδιεξόδων που δημιούργησε η πολιτικής της.
Αυτό δεν το παραδέχονται, βέβαια, οι δύο συνοδοιπόροι , όπως φάνηκε από τις δηλώσεις τους μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος της τρίτης ψηφοφορίας. Ο μεν πρωθυπουργός εμφανώς καταβεβλημένος και πανικόβλητος, ο δε αντιπρόεδρος του απολογητικός και παρακλητικός εκφωνούσαν φληναφήματα και βερμπαλισμούς. Θυμηθήκαμε ξανά το εγώ του κ. Σαμαρά, ο οποίος εγγυάται, τάχα, την ασφαλή πορεία της χώρας προς το λιμάνι και ακούσαμε τον κ. Βενιζέλο να μας θυμίζει τη φράση, που είπε ο Θεμιστοκλής στον Ευρυβιάδη στο συμβούλιο που έγινε πριν από τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, « πάταξον μεν, άκουσον δε». Ο πρώτος μας ζήτησε ούτε λίγο- ούτε πολύ να τον εμπιστευτούμε, γιατί είναι πολύ καλός καπετάνιος και ο δεύτερος να του γκρινιάσουμε, άντε να του δώσουμε και καμιά ψιλή, αλλά στο τέλος να τον ακούσουμε και να τον ψηφίσουμε, γιατί είναι διορατικός, όπως ο μεγάλος Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός.
Ακόμα και τώρα έχουν το θράσος να θεωρούν ότι πέτυχαν στο έργο τους. Όμως ο ελληνικός λαός έμαθε ποιοι και μέσα από ποιες πολιτικές οδήγησαν την κοινωνία και τη χώρα σ αυτό το χάλι. Οι υπεύθυνοι έχουν όνομα, επώνυμο και πολιτική ταυτότητα. Ξέρει πώς η ανεργία έφτασε γύρω στο 30% και στους νέους έως 25 χρονών γύρω στο 65%. Γνωρίζει ποιοι τον κυβερνούσαν με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και προεδρικά διατάγματα. Ποιοι ψήφιζαν μνημόνια σε ένα άρθρο. Ποιοι απαξίωσαν την λειτουργία του κοινοβουλίου και ακρωτηρίασαν τη δημοκρατία με την πολιτική των αλλεπάλληλων εκτροπών και τον τσαμπουκά του αστυνομικού κράτους. Ποιοι έριξαν μαύρο στην ΕΡΤ. Ποιοι διέλυσαν τη δημόσια υγεία και παιδεία. Ποιοι επέβαλαν τα χαράτσια , τον ΕΝΦΙΑ και την ανελέητη φορολόγηση των χαμηλών και φτωχών κοινωνικών στρωμάτων. Ποιοι ξεπούλησαν τη δημόσια περιουσία και τη χώρα. Το κατάλαβε καλά και θα αποδώσει «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι» στις 25 Ιανουαρίου.
Ο δρόμος άνοιξε, λοιπόν. Όμως τίποτα δεν τελείωσε ακόμη. Πανικόβλητοι οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος επενδύουν στην πολιτική του φόβου για να σωθούν αδιαφορώντας για τη ζημιά που κάνουν στη χώρα. Και είναι ικανοί για τα πάντα. Γι αυτό ας είμαστε σε εγρήγορση. Τώρα είναι η ευκαιρία, που η ιστορία ελάχιστες φορές δίνει, για μια κυβέρνηση της αριστεράς που θα ενώσει το λαό, θα καταργήσει τα μνημόνια, θα αποκαταστήσει τη δημοκρατία , θα αποδώσει κοινωνική δικαιοσύνη και θα αντιμετωπίσει την ανθρωπιστική κρίση που βιώνουμε. Τώρα είναι η ώρα να μιλήσουμε εμείς, οι πολίτες, να θυμηθούμε τι έχουμε περάσει όλα αυτά τα χρόνια και να απαντήσουμε με την ψήφο μας και με την ενεργή συμμετοχή μας στις εξελίξεις, προεκλογικές και μετεκλογικές. Γιατί μόνον η πάλη και οι αγώνες του λαού, μπορεί να οδηγήσουν σε λύσεις προς όφελος των πολλών και της κοινωνίας. Ας σπάσουμε το φόβο, λοιπόν, ας μιλήσουμε με νηφαλιότητα, χωρίς φανατισμούς και ακρότητες, ας δράσουμε και ας στείλουμε στη γωνία εκείνους που, και τώρα ακόμη που βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο, συνεχίζουν να μας τρομοκρατούν και να μας κουνάνε το δάχτυλο, εκείνους που αρνούνται να αποδεχτούν ότι χάνουν την Αλεξάνδρεια για να θυμηθούμε και το ποίημα του Κ.Π. Καβάφη.
