Δημοσιεύουμε άρθρο που μας έστειλε ο τακτικός αναγνώστης και συνεργάτης της ιστοσελίδας μας, σύντροφος Γιάννης Ανδρουλιδάκης, εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας.
Η πολιτική κατάσταση στη χώρα είναι ιδιαιτέρως ρευστή και ας μη γίνεται δημόσια λόγος γι αυτό. Τρίτη αξιολόγηση και σκοπιανό διαμορφώνουν μια συγκυρία περίπλοκη. Οι εκλογές δε θα πρέπει να αποκλειστούν οποιαδήποτε στιγμή, ιδίως δε μετά το καλοκαίρι, όταν, όπως προπαγανδίζει η κυβέρνηση, θα έχουμε βγει από τα μνημόνια.
Ένα από τα θέματα που απασχολούν την κοινή γνώμη είναι η 3η αξιολόγηση. Η κυβέρνηση για μια ακόμη φορά θριαμβολογεί στο κενό και ισχυρίζεται ψευδώς ότι η αξιολόγηση κλείνει χωρίς επιπλέον φόρους. Όμως, και νέα μέτρα υπάρχουν και γη και ύδωρ έχει δώσει στους δανειστές για να πάει στο Eurogroup του Ιανουαρίου απολύτως παραδομένη ζητιανεύοντας μια καλή κουβέντα. Η κυβέρνηση προσδοκά πολλά από την απόφαση του και κυρίως ότι θα ανοίξει ο δρόμος για απαλλαγή από τα μνημόνια μετά τον Αύγουστο. Δε θα πρέπει, ωστόσο, να μείνει ασχολίαστο το γεγονός ότι κ. Στουρνάρας, διοικητής της τράπεζας της Ελλάδας, σε ρόλο λαγού, ζήτησε ένα υβριδικό μνημόνιο μετά το τέλος του προγράμματος εκφράζοντας σκέψεις προφανώς ευρωπαίων αξιωματούχων. Ούτε να περάσει απαρατήρητο ότι στις 25 του περασμένου Δεκεμβρίου ο κ. Μαργαρίτης Σχοινάς, εκπρόσωπος της ευρωπαϊκής επιτροπής, δήλωσε ότι τελειώνει το μνημόνιο , όπως το ξέρουμε, αφήνοντας όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά. Το βέβαιο είναι ότι, ακόμη και αν υπάρξει καθαρή έξοδος, η επιτήρηση και η σκληρή λιτότητα θα παραμείνουν ως το 2016.
Το πιο καυτό, ίσως , θέμα για την εξωτερική πολιτική της χώρας είναι αυτό το διάστημα το σκοπιανό, το οποίο άνοιξε αιφνιδιαστικά μετά από απαίτηση των Αμερικανών, οι οποίοι θέλουν να κλείσει το ζήτημα της ονομασίας της γειτονικής χώρας. Στο ερώτημα αν έτσι πρέπει να γίνει η απάντηση είναι ένα κατηγορηματικό ναι. Πρέπει να βρεθεί λύση για το όνομα. Όμως η εκκρεμότητα αυτή είναι ανάγκη να τελειώσει με τρόπο ξεκάθαρο, ο οποίος δε θα αφήσει γκρίζες ζώνες και κανένα περιθώριο για αλυτρωτισμούς , εδαφικές βλέψεις και αυθαίρετες ιστορικές ερμηνείες. Γιατί άλλο πράγμα είναι να θεωρείς ότι τμήμα του κράτους σου ανήκε στη Μακεδονία και άλλο να διεκδικείς, χωρίς ίχνος ιστορικής αλήθειας, την καταγωγή σου από τους Μακεδόνες και να προσπαθείς να θεμελιώσεις την εθνική σου ταυτότητα παραχαράσσοντας την ιστορία.
Γύρω από το σκοπιανό βλέπουμε να ξαναπαίζετε το ίδιο έργο που παίχτηκε, όταν κυβερνούσε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Να ανάβει ο εθνικισμός , να διοργανώνονται συλλαλητήρια, να γίνεται συλλογή υπογραφών και να παρεμβαίνει με τρόπο ηχηρό η Ιερά Σύνοδος πέρα από τις αρμοδιότητες και το ρόλο που έχει. Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση βρίσκονται σε δύσκολη θέση. Η πρώτη , επειδή ο εταίρος της , ο κ Καμμένος, αντιδρά ακόμη και σε γεωγραφικό προσδιορισμό με το όνομα Μακεδονία και ζητά δημοψήφισμα. Δύσκολα κανείς μπορεί να προβλέψει ποιες θα είναι οι εξελίξεις. Η Ν.Δ. , γιατί διαφωνούν πολλοί βορειοελλαδίτες βουλευτές , στελέχη και κομματικές οργανώσεις και, επιπροσθέτως , γιατί υπάρχει φόβος για τις κινήσεις του περιφερειάρχη κ. Τζιτζικώστα.
Η αντίδραση της ριζοσπαστικής αριστεράς είναι χλιαρή . Πρέπει να παρέμβει πιο δυναμικά στις εξελίξεις κάνοντας σαφές ότι ένας γεωγραφικός προσδιορισμός είναι αποδεκτός υπό τον όρο ότι η FUROM θα εγκαταλείψει τον ιρρεδεντισμό μαζί με τα σύμβολα και τα ονόματα που παραπέμπουν σε εδαφικές διεκδικήσεις και ιστορικές παραμορφώσεις. Επίσης η αριστερά χρειάζεται να απορρίψει λογικές σαν και εκείνες που θεωρούν ότι καθένας μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται όπως θέλει, γιατί είναι θολές , ανιστόρητες και τελικά επικίνδυνες.
Η κυβέρνηση προσπαθεί κλείσει άρον- άρον τα εκκρεμή ζητήματα έχοντας το μυαλό της στις εκλογές. Στόχος της είναι να γίνουν ( εκτός και αν υπάρξει απρόοπτο) όποτε η συγκυρία την ευνοεί και οι μετρήσεις δείξουν ότι μπορεί να διεκδικήσει με αξιώσεις την πρωτιά από τη ΝΔ. Στο πλαίσιο αυτό η ριζοσπαστική αριστερά είναι ανάγκη να εργαστεί πιο εντατικά , χωρίς ηγεμονισμούς και αγκυλώσεις, με μεγαλύτερο ρεαλισμό και με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον για τη δημιουργία του Μετώπου, το οποίο θα δώσει ελπίδα και προοπτική , πολιτική διέξοδο και λύση από αριστερά. Ας μη χαθεί αυτή τη φορά, τουλάχιστον, η μεγάλη αυτή ιστορική ευκαιρία.
