Δημοσιεύουμε άρθρο που μας έστειλε ο τακτικός αναγνώστης και συνεργάτης της ιστοσελίδας μας, σύντροφος Γιάννης Ανδρουλιδάκης, εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας.
Η παρουσία, η ομιλία του κ. Μητσοτάκη στο Βελλίδειο και η συνέντευξη τύπου, την οποία έδωσε, σχολιάστηκαν εκτενώς και όχι άδικα κυρίως εξαιτίας του περιεχομένου τους και των μηνυμάτων που έστειλε. Αν η συμπρωτεύουσα το 2014 αποδείχθηκε «γουρλίδικη» για τον κ. Τσίπρα, όταν παρουσίασε το περίφημο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, δεν είμαι σίγουρος ότι θα συμβεί το ίδιο και στον ηγέτη της Ν.Δ.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης φόβισε ακόμη και το εσωτερικό του κόμματος του. Η ανακοίνωση της ΔΑΚΕ πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι χαρακτηριστική. Η δήλωση του ότι η ανισότητα είναι στην ανθρώπινη φύση και επομένως δεν τρέφει αυταπάτες για μια κοινωνία στην οποία θα υπάρχει ισότητα δεν είναι μόνο ανιστόρητη και αντιεπιστημονική, αλλά βαθιά αντιδραστική και ρατσιστική και μας πάει αιώνες πίσω. Μετατοπίζει, επιπλέον , την παράταξη και τον εαυτό του από τον μεσαίο χώρο, τον οποίο υποτίθεται ότι φιλοδοξεί να εκφράσει, προς την άκρα δεξιά και ενσωματώνει επισήμως στην ιδεολογία της Ν.Δ. αυτή την σκοταδιστική άποψη. Όταν ο υποψήφιος πρωθυπουργός κάνει με στόμφο μια τέτοια δήλωση θεωρώντας ότι λέει κάτι σπουδαίο, εύκολα κανείς μπορεί να υποθέσει ποια θα είναι η συνέχεια, αν καταφέρει να περάσει την πόρτα του μεγάρου Μαξίμου.
Δεν έμεινε, ωστόσο, εδώ. Με περηφάνια δήλωσε ότι ο αντιπρόεδρος του, ο κ. Γεωργιάδης, αποτελεί δική του επιλογή. Κανείς βεβαίως δεν περίμενε να τον αδειάσει, αλλά η θερμή στήριξη σε έναν στέλεχος με ακραίες και αντικομμουνιστικές απόψεις σημαίνει πολλά για τη φυσιογνωμία του κόμματος της Ν.Δ. Άξια σχολιασμού, επίσης, θεωρώ ότι είναι όσα είπε για την παραπαίουσα Παιδεία. Αντί να επιδιώξει την αναβάθμιση της, υποσχέθηκε τη διάλυση της. Είναι εκείνος που θα της δώσει το τελικό χτύπημα. Η εξαγγελία για ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και οι δηλώσεις του για τις υπόλοιπες βαθμίδες (σχολεία αυτόνομα, ελευθερία στην επιλογή προσωπικού, πρότυπα σχολεία σε κάθε περιφέρεια κλπ) δεν αφήνουν περιθώριο για παρανοήσεις.
Ο κ. Μητσοτάκης ως γνήσιος λαϊκιστής έταξε πολλά. Μείωση του ΕΝΦΙΑ, στήριξη των αδυνάτων κ.α. και προανήγγειλε επαναδιαπραγμάτευση με τους δανειστές, ό, τι δηλαδή υποσχόταν ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ τρία χρόνια πριν. Ο υπουργός των απολύσεων, ο άνθρωπος που στηρίζει επενδύσεις ασυδοσίας και καταστροφής του περιβάλλοντος τύπου ELDORADO, ο πολιτικός που προσπαθεί να πείσει τους ευρωπαίους ότι θα εφαρμόσει καλύτερα το μνημόνιο απέκρυψε ότι και ο επόμενος πρωθυπουργός δε θα συντάσσει προϋπολογισμούς εδώ, αφού η χώρα θα είναι σε επιτροπεία ακόμη και αν καταφέρει να βγει από τα μνημόνια. Αποσιώπησε επίσης ότι υποχρεούται να παρουσιάζει πλεονάσματα ύψους 2% ως το 2060 και αυτό αποτελεί μνημονιακή δέσμευση. Ας μην εμφανίζεται , επομένως, σαν προστάτης των φτωχών στρωμάτων της κοινωνίας, αφού είναι περισσότερο από σίγουρο ότι η πολιτική της λιτότητας, που θα συνεχιστεί, θα εξαθλιώσει κι άλλο την κοινωνία .
Ο κ. Μητσοτάκης τρόμαξε ένα μεγάλο μέρος των πολιτών και ειδικά τους εργαζόμενους στο δημόσιο. Όχι δεν προανήγγειλε απολύσεις, αλλά είναι βέβαιο ότι, αν χρειαστεί και απαιτηθεί κάτι τέτοιο από τους δανειστές, θα το κάνει. Ποιος ξεχνά, εξάλλου, ότι ο ίδιος, όταν ήταν υπουργός, μιλούσε για 9.000 χιλιάδες απολύσεις και τελικά πρόλαβε να διώξει 1000 εργαζόμενους; Ποιος δε θυμάται ότι ψηφίστηκε νόμος ο οποίος προέβλεπε υποχρεωτική αρνητική αξιολόγηση για το 15% του προσωπικού κάθε υπηρεσίας; Το πολιτικό του παρελθόν είναι ασφαλής οδηγός για τις μελλοντικές του κινήσεις.
«Δώστε μου την ευκαιρία να οδηγήσω την πατρίδα μακριά από τον κακό της εαυτό», ανέκραξε από τη Θεσσαλονίκη και υιοθέτησε ιδεολογικές βαρβαρότητες στην προσπάθεια του να ικανοποιήσει το όλο και αυξανόμενο ακροδεξιό στελεχιακό δυναμικό του και βεβαίως να βρει ζωτικό πολιτικό χώρο, αφού ο κ. Τσίπρας με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική, που εφαρμόζει, του έχει αφαιρέσει στοιχεία από το δικό του πρόγραμμα. Δεν ξέρω αν οι imagemakers τον συμβούλεψαν να δείχνει σοβαρός και ειλικρινής. Τη σοβαρότητα του θα αποφύγω να την κρίνω. Η ειλικρίνεια του, εντούτοις , μόνο ως πρόκληση, ωμότητα και κυνικότητα μπορεί να μεταφραστεί. Θα δείξει στο τέλος, αν ο κ. Μητσοτάκης αποτελεί το καλύτερο βούτυρο στο ψωμί του τωρινού πρωθυπουργού παρά τα δημοσκοπικά δεδομένα τα οποία δικαιολογημένα πολλοί αμφισβητούν.
