Δημοσιεύουμε άρθρο που μας έστειλε ο τακτικός αναγνώστης και συνεργάτης της ιστοσελίδας μας, σύντροφος Γιάννης Ανδρουλιδάκης, εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας
Το τελευταίο διάστημα στη χώρα παρουσιάζεται έντονη κινητικότητα η οποία ερμηνεύεται πολλαπλώς. Η αρχή έγινε με την ανακοίνωση της κυβέρνησης ότι θα διανείμει 617 εκατομμύρια ως εφάπαξ βοήθημα σε όσους παίρνουν σύνταξη κάτω από 850 ευρώ. Κάποιοι στην κίνηση αυτή αναζήτησαν το κοινωνικό πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ άλλοι το χαρακτήρισαν ως λαϊκίστικη εξαγγελία. Τι κρύβεται, αλήθεια, πίσω από τη μεταμόρφωση του κ. Τσίπρα σε Αϊ –Βασίλη, ο οποίος μοίρασε ψιχία παραμονές Χριστουγέννων, τα οποία στην πραγματικότητα προέρχονταν από την αφαίμαξη του ελληνικού λαού;
Η ενέργεια αυτή, όπως η περιοδεία στην Κρήτη και τα εγκαίνια του αυτοκινητόδρομου στην Καλαμάτα, νομίζω ότι δεν είναι ξεκομμένα, αλλά δηλωτικά των σχεδίων που επεξεργάζεται το επιτελείο του Μαξίμου. Η κυβέρνηση το αρνείται, αλλά φαίνεται πως η χώρα έχει μπει σε προεκλογική τροχιά. Η ρητορική του πρωθυπουργού είναι χαρακτηριστική. «Ενεργοποιείται ο δότης», είπε σε μια έξαρση δημαγωγίας κατά τη συζήτηση που έγινε στη Βουλή για τον προϋπολογισμό. Το γεγονός ότι η ανακοίνωση για το βοήθημα έγινε με διάγγελμα και προβλήθηκε ως υλοποίηση μιας προεκλογικής δέσμευσης του ΣΥΡΙΖΑ (επαναφορά 13ης σύνταξης) λέει πολλά. Η εκτίμηση ότι οι κάλπες αργά η γρήγορα και πάντως μέχρι το καλοκαίρι, μάλλον, θα στηθούν στηρίζεται σε σοβαρές ενδείξεις.
Είναι φανερό ότι οι κεντρικές πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο και ότι αναζητά φυγή προς τα εμπρός. Η αποτυχία της πολιτικής της είναι εμφανής σε όλους τους τομείς, αλλά ειδικά σε εκείνον της οικονομίας. Όχι μόνον δεν πήρε το ελάχιστο στο ζήτημα του χρέους, στο οποίο είχε πολλά επενδύσει, αλλά ο ευρωπαϊκός μηχανισμός σταθερότητας πάγωσε τα βραχυπρόθεσμα μέτρα που είχαν ανακοινωθεί πριν από μέρες. Επίσης οι δανειστές ζήτησαν γραπτή(!) δέσμευση ότι το επίδομα καταβλήθηκε εφάπαξ θυμίζοντας το δάσκαλο που βάζει το μαθητή να γράψει πως δε θα το ξανακάνει. Αν ο κ. Τσίπρας αποδεχτεί κάτι τέτοιο θα οδηγήσει τη χώρα από την ταπείνωση, που βρίσκεται σήμερα, στον απόλυτο εξευτελισμό.
Επιπλέον εκείνο που σιγά-σιγά ψιθυριζόταν ακούγεται όλο πιο καθαρά. Βρισκόμαστε μπροστά στο 4ο μνημόνιο. Το ομολογούν και προετοιμάζουν την κοινωνία. Οι εκτιμήσεις των δανειστών κάνουν λόγο για κενό 4,6 δις τη διετία 2019-2020. Το ερώτημα, πια, είναι όχι αν θα έρθει το επόμενο μνημόνιο, αλλά ποιος θα το υπογράψει. Ο κ. Τσίπρας ή ο κ. Μητσοτάκης; Έτσι τινάζεται στον αέρα η πρόβλεψη της κυβέρνησης για ανάκαμψη μέσα στο 2017 και για έξοδο από τα μνημόνια το 2018.
Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση και με δεδομένα την ένταση με την Τουρκία και το τεράστιο πρόβλημα του προσφυγικού ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ αναζητά σωσίβιο. Ξεκίνησε περιοδείες για να καταγράψει κλίμα μετά τη διανομή του πλεονάσματος και να μελετήσει τα επόμενα βήματα . Εκμεταλλεύεται τη ρευστή κατάσταση που υπάρχει στην Ευρώπη, λόγω των εκλογών στη Γαλλία , στη Γερμανία και ίσως στην Ιταλία. Μοιράζει ψίχουλα και βλέπει στο βάθος κάλπες. Θέλει να δείξει ότι κυβερνά ο ίδιος τη χώρα και όχι η τρόικα και ότι παρά την κρίση μπορεί να κάνει κοινωνική πολιτική.
Ετούτα συμβαίνουν παραμονές γιορτών σε μια χώρα που ζει την πιο καταστροφική της περίοδο μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η κοινωνία σε βαθιά μελαγχολία ισορροπεί στο όριο του γκρι και του μαύρου. Χιλιάδες οικογένειες δεν μπορούν να αγοράσουν τα απαραίτητα και άλλα τόσα νοικοκυριά ήδη ξεπαγιάζουν. Ο πρωθυπουργός τζογάρει και ετοιμάζεται να παίξει το χαρτί των εκλογών με ατού το επίδομα, την καλύτερη εφαρμογή του μνημονίου, αλλά και με έναν άσο που δεν είναι άλλος από τον αρχηγό της ΝΔ., τον αδίστακτο υπουργό των απολύσεων. Όλα αυτά θα πέσουν στο τραπέζι, όταν έρθει η ώρα και θα ξαναζήσουμε δικομματικά μεγαλεία του παρελθόντος. Στο μεταξύ σε ένα μίγμα εθνικολαϊκισμού ταξιδεύει στην Αβάνα και θυμάται τις αριστερές καταβολές του, υψώνει, τάχα, το ανάστημα του στον κ. Σόιμπλε, επιτρέπει σε υπουργούς και βουλευτές του να πουλούν τσαμπουκά παρέα με χρυσαυγίτες από το Καστελόριζο στον κ. Ερντογάν και με όχημα το νεοφιλελευθερισμό κρατάει σταθερά τη χώρα στο ευρώ. Και η Ελλάδα 7 χρόνια στη δίνη μιας καταστροφικής πορείας. Ως πότε άραγε;
