Δημοσιεύουμε άρθρο που μας έστειλε ο τακτικός αναγνώστης και συνεργάτης της ιστοσελίδας μας, σύντροφος Γιάννης Ανδρουλιδάκης, εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας
Η αγωνία όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων να παρουσιάσουν έστω μια επιτυχία ως αντίβαρο στις βάρβαρες και αδιέξοδες πολιτικές που υλοποιούσαν ήταν κάτι περισσότερο από προφανής. Ας θυμηθούμε μόνον το success story του κ. Σαμαρά, το οποίο έμεινε στην ιστορία ως συνώνυμο ενός πουκάμισου αδειανού. Το ίδιο άγχος φαίνεται ότι έχει και η τωρινή κυβέρνηση, η οποία επιχειρεί σε κάθε ευκαιρία να μας πείσει ότι η χώρα αλλάζει σελίδα και ξεκινά η εποχή της νέας μεταπολίτευσης. Στο πλαίσιο αυτό το καλοκαίρι έγινε προσπάθεια να ψηφιστεί αυτό που ονόμασαν απλή αναλογική και υποτίθεται πως κατατέθηκαν προτάσεις για μια ουσιαστική συνταγματική αναθεώρηση. Ο πρωθυπουργός, επιπλέον, έκοψε κορδέλες και εγκαινίασε διάφορα έργα. Φαίνεται, όμως, πως τίποτε από αυτά δεν βγήκε και γι αυτό το επικοινωνιακό προπαγανδιστικό επιτελείο του Μαξίμου αποφάσισε να παίξει το χαρτί της εκπαίδευσης.
Τις τελευταίες μέρες με αφορμή το πρώτο κουδούνι ξεκίνησε η προσπάθεια να πειστεί η κοινωνία ότι γίνονται κοσμογονικές αλλαγές. Το χορό έσυρε πρώτη η «Εφημερίδα των Συντακτών» με πρωτοσέλιδο το οποίο αναφερόταν στο τέλος του σχολείου ως εξεταστικό κέντρο και υμνούσε το νέο Γυμνάσιο. Μάλιστα είχε ένα χαμογελαστό και ευτυχισμένο νέο ο οποίος έκλεινε το ένα του μάτι και σήκωνε τον αντίχειρα του δεξιού του χεριού γεμάτος ικανοποίηση. Ακολούθησε η «Αυγή» με πηχυαίους τίτλους «για πρώτη φορά κανονικά με δασκάλους και βιβλία άνοιξαν τα σχολεία» προβάλλοντας το αυτονόητο ως τεράστιο κατόρθωμα. Ενδιάμεσα ο πρωθυπουργός είχε επισκεφθεί το Υπουργείο Παιδείας για να ενημερωθεί από αρμόδιους παράγοντες. Εκεί, στο Μαρούσι, είχαμε και την κορύφωση του σόου στην τηλεδιάσκεψη που είχε ο κ. Τσίπρας με 13 διορισμένους και άρα ελεγχόμενους περιφερειακούς διευθυντές. Με ερωτήσεις-σκονάκια θέλησε να πληροφορηθεί πώς πήγε η πρώτη ημέρα. Το «ενδιαφέρον» του δε ήταν τόσο μεγάλο ώστε ρώτησε ειδικότερα αν πήγε νηπιαγωγός στη Θύμαινα( νησάκι κοντά στους Φούρνους) για το μοναδικό νήπιο που φοιτά εκεί(!) Αφού τελείωσε την εξέταση ανακοίνωσε ότι ο κ. Φίλης πήρε άριστα 20. Για τα πραγματικά προβλήματα, όμως, της εκπαίδευσης ούτε κουβέντα. Δεν ξέρω ειλικρινά αν ο πρωθυπουργός της χώρας τα γνωρίζει σε βάθος. Αν, ωστόσο, ενδιαφερόταν να μάθει ποια είναι η κατάσταση στην εκπαίδευση χωρίς εξωραϊσμούς, ας έπαιρνε μέρος σε μια τηλεδιάσκεψη με εκπροσώπους των τοπικών ΕΛΜΕ και όχι σε μια στημένη στην υπηρεσία της κυβερνητικής προπαγάνδας. Γιατί τα προβλήματα βέβαια δεν ξεκινούν τώρα αλλά και ούτε λύνονται με προσλήψεις κακοπληρωμένων αναπληρωτών.
Αυτό που χρειάζεται για να αρχίσει σταδιακά να αλλάζει η κατάσταση είναι μια άλλη πολιτική με γενναία χρηματοδότηση, προσλήψεις για να καλυφθούν όλα τα κενά, μείωση του αριθμού των μαθητών στα τμήματα, νέα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία, επιμόρφωση κ.α. Πράγματι το σύστημα των προσλήψεων λειτούργησε φέτος καλύτερα από τα προηγούμενα χρόνια, αλλά αυτό δεν είναι για επευφημίες. Δεν πέρασε δα και πολύς καιρός που ακούγαμε υποσχέσεις από τη σημερινή κυβέρνηση για μόνιμο διορισμό 20.000 εκπαιδευτικών και για ποιοτική αναβάθμιση της εκπαίδευσης. Αυτή η διαδικασία μετατίθεται από υπουργό σε υπουργό και από χρονιά σε χρονιά. Αντί γι αυτό είδαμε να διορίζονται οι περιφερειακούς διευθυντές που θα παύονταν, να αυξάνεται το ωράριο των εκπαιδευτικών, το ολοήμερο σχολείο και το τρίωρο για τους υπεύθυνους των εργαστηρίων να καταργείται, να περικόπτονται ώρες, να ξεχειλώνουν οι αναθέσεις των μαθημάτων κλπ. Όλα αυτά υποτίθεται ότι γίνονται για το καλό των μαθητών, ενώ στην πραγματικότητα στόχος είναι η δημιουργία εκπαιδευτικών που πλεονάζουν και η πρόσληψη λιγότερων αναπληρωτών. Τελικά ούτε αυτή η απόπειρα ωραιοποίησης της πραγματικότητας πέρασε. Γιατί παρά τους διορισμούς εξακολουθούν να υπάρχουν πάρα πολλά κενά σε όλη την επικράτεια και θα χαθούν και πάλι χιλιάδες διδακτικές ώρες. Τα χρόνια προβλήματα της εκπαίδευσης θα συνεχιστούν όσο θα υπάρχουν αντιλαϊκές πολιτικές, μνημόνια και πιστές κυβερνήσεις που τα υπηρετούν και όσο η κοινωνία και οι συλλογικότητες της θα παρακολουθούν κακόγουστες κυβερνητικές παραστάσεις και δε θα βρίσκουν βηματισμούς για να απαντήσουν.
