Ένα νέο κύμα ρατσισμού σαρώνει την ελληνική κοινωνία, με πρωταγωνιστές κάποιους από τους γνωστούς καναλάρχες… Αυτή τη φορά αφορά «τους Κινέζους», τους οποίους παρουσιάζουν σαν υπεύθυνους για την καταστροφή χιλιάδων επιχειρήσεων επειδή έχουν κατακλύσει την αγορά με φθηνά κινεζικά είδη.
Αυτή η προσέγγιση παραβλέπει ολοκληρωτικά το γεγονός πως η ελληνική οικονομία είχε τα χάλια της, πολύ πριν την «εισβολή» των Κινέζων, αλλά και ότι τη μικρή ελληνική επιχείρηση τη ρημάξανε εδώ και πολλά χρόνια τα μεγάλα ΕΛΛΗΝΙΚΑ κεφάλαια – χαρακτηριστικό παράδειγμα οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ που εξαφάνισαν τις μικρές συνοικιακές αγορές.
Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει πρόβλημα για ένα σημαντικό αριθμό μικρών επιχειρήσεων λόγω των κινέζικων εισαγωγών.
Φταίνε όμως «οι Κινέζοι» γι’ αυτό;
Το πρώτο πράμα που χρειάζεται να τονίσουμε είναι πως το πρόβλημα αυτό δεν το δημιουργεί η παρουσία στην Ελλάδα των κινέζων εμπόρων καθ’ εαυτών, αλλά το γεγονός ότι από τις αρχές του χρόνου μπορούν να εισάγονται ελεύθερα φτηνά εμπορεύματα από την Κίνα στην ΕΕ σαν σύνολο.(*)
Εισαγωγές από την Κίνα δεν κάνουν μόνο οι Κινέζου έμποροι που ζουν στην Ελλάδα, κάνουν και οι Έλληνες έμποροι. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας Κινέζος έμπορος εδώ, τα κινέζικα εμπορεύματα θα τα εισάγανε εξ ολοκλήρου Έλληνες έμποροι – και το πρόβλημα για κάποιους άλλους Έλληνες εμπόρους θα ήταν ακριβώς το ίδιο!
Την απελευθέρωση του εμπορίου της Ελλάδας με την Κίνα δεν την αποφάσισε ο «κινέζος έμπορος» που ζει στην Ελλάδα! Την αποφάσισαν οι κυβερνήσεις της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής. Ας αφήσουμε λοιπόν τον ταλαίπωρο Κινέζο εμποράκο στην ησυχία του και ας πάμε στην ουσία, που είναι η απελευθέρωση του εμπορίου ανάμεσα στην ΕΕ και την Κίνα.
Η Κίνα από τις αρχές του χρόνου πουλά ελεύθερα στην ΕΕ φτηνά ηλεκτρικά είδη, είδη ένδυσης και υπόδησης, κλπ, ενώ η ΕΕ πουλά στην Κίνα ότι αυτή δεν έχει: αεροπλάνα, πολεμικό εξοπλισμό, τεχνογνωσία για την κατασκευή σύγχρονων αυτοκινήτων και άλλων μηχανών που απαιτούν υψηλή τεχνολογία.
Την υψηλή τεχνολογία στην ΕΕ την κατέχουν οι πλούσιες χώρες του Βορρά – Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία, Ολλανδία, κλπ. Αυτές έχουν να κερδίσουν. Οι χώρες που στηρίζονται στην κλωστοϋφαντουργία και τη μικρή παραγωγή, είναι οι χώρες του Νότου, ανάμεσα σ’ αυτές και η Ελλάδα. Αυτές οι οικονομίες θα χάσουν – γιατί οι εξαγωγές τους θα μειώνονται και οι εισαγωγές τους θα αυξάνονται.
Αποκαλυπτικό των αντικρουόμενων συμφερόντων μέσα στην ΕΕ είναι πως όταν τέθηκε το ζήτημα, από την ευρωπαϊκή επιτροπή, ποιες χώρες θεωρούν πως υπάρχει επείγον πρόβλημα με τις κινέζικες εισαγωγές, μόνο 4 από τις 25 (Ελλάδα, Ιταλία, Γαλλία, Πορτογαλία) ανταποκρίθηκαν!!
Αν κάποιοι θέλουν λοιπόν να δουν τη ρίζα του προβλήματος για «τη μικρή ελληνική επιχείρηση», ας ξεκινήσουν από τη διαρκή απελευθέρωση του εμπορίου και το ρόλο των διεθνών οργανισμών, όπως είναι ο ΠΟΕ, ή των περιφερειακών σχηματισμών, όπως είναι η ΕΕ.
Ας δουν πως πίσω από την μαζική εισροή των κινεζικών εισαγωγών, βρίσκονται τα συμφέροντα των πλούσιων χωρών που θέλουν να πουλούν αεροπλάνα και όπλα στην Κίνα και να μπορούν να επενδύουν ελεύθερα τα κεφάλαια τους στην κινεζική αγορά. Κι ας καταλάβουν πως πίσω απ’ τη διαρκή απελευθέρωση των αγορών βρίσκεται η ίδια η λογική του καπιταλιστικού συστήματος.
Η απάντηση σ’ αυτά τα προβλήματα δεν είναι η περιχαράκωση στα όρια της εθνικής οικονομίας (γνωστή με τον όρο «προστατευτισμός»).
Κατ’ αρχήν αυτό είναι ανεδαφικό – στον καπιταλισμό η διεθνοποίηση των αγορών, όπως και η δημιουργία μονοπωλίων και πολυεθνικών, είναι νομοτελειακά.
Κατά δεύτερο είναι καταδικασμένο σε αδιέξοδο – δηλαδή, ακόμα κι αν βρεθεί κάποια αστική τάξη που επιλέξει να επιβάλει απομόνωση από το διεθνές εμπόριο, το αποτέλεσμα θα είναι ακόμα χειρότερο. Μπορεί κανείς να φανταστεί τη ζωή στην Ελλάδα χωρίς εισαγωγές;
Ο εχθρός επομένως είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Όσοι εντοπίζουν το πρόβλημα «στους κινέζους» βασικά αποπροσανατολίζουν από την ουσία του προβλήματος, και συνειδητά πλειοδοτούν στην ανάπτυξη του ρατσισμού. Η πάλη πρέπει να είναι ενάντια στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Κι αυτό δεν πρέπει να γίνει σε εθνική αλλά σε διεθνή βάση.
Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να σωθεί από την υπερεκμετάλλευση και την εξόντωση και ο Έλληνας και ο Πορτογάλος εργαζόμενος, και γενικά οι εργαζόμενοι στην Ευρώπη που συνθλίβονται από το διεθνή ανταγωνισμό των κεφαλαίων, αλλά, τελικά, και οι κινέζοι εργαζόμενοι, είτε αυτοί είναι στην Ελλάδα, όπου στην πλειοψηφία τους αντιμετωπίζουν και τη φτώχεια και το ρατσισμό, είτε στην («κομμουνιστική»!!! σύμφωνα με το ΚΚΕ) Κίνα όπου η εκμετάλλευση ξεπερνά κάθε όριο.
(*) Στα πλαίσια του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, ΠΟΕ, του οποίου η Κίνα έγινε μέλος τον περασμένο χρόνο και στον οποίο ανήκουν όλες οι χώρες της ΕΕ.
