Της Νατάσσας Αργυράκη
ΙΣΠΑΝΙΑ
Μετά τα γεγονότα στη Βαλένθια και την αστυνομική βία απέναντι στις διαδηλώσεις των μαθητών (βλέπε https://xekinima.org/arthra/view/article/ispania-i-anoiksi-tis-balenthia-apantisi-stin-astyno/ ), οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται από τους φοιτητές πολλών πόλεων της Ισπανίας ενάντια στις νέες περικοπές για την παιδεία που αποφάσισε η νεοεκλεγείσα δεξιά κυβέρνηση του Ραχόι.
Πορείες είχαν προγραμματιστεί σε περίπου 40 πόλεις της χώρας,καταγγέλοντας την πολιτική λιτότητας που ασκεί η κυβέρνηση προκειμένου να μειωθεί το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού από το 8.51% του ΑΕΠ το 2011 στο 6%.
Στο πλαίσιο των νέων μέτρων, η κυβέρνηση ανακοίνωσε περικοπές 1,1 δισ. ευρώ στην παιδεία. (Στοιχεία από Καθημερινή, 29-02-12)
Μαζικές διαδηλώσεις
Οι διαδηλώσεις που ξεκίνησαν στις 29 Φεβρουαρίου είχαν μαζική συμμετοχή. Στη Μαδρίτ η φοιτητές και μαθητές διαδήλωσαν με κεντρικά συνθήματα όπως «Καλωσήλθατε στην αγορά εργασίας. Η εργασία απελευθερώνει», συνθήματα ενάντια στην ανεργία, που πλήττει έναν στους δύο νέους στη χώρα, αλλά και ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας. Το κίνημα Tomalafacultad («Κατάλαβε τη σχολή») πρότεινε καταλήψεις πανεπιστημίων και προώθησε την κατάληψη της έδρας της Φιλοσοφίας και Γραμμάτων του Πανεπιστημίου Κομπλουτένσε.
Στη Βαρκελώνη αντίστοιχα οι φοιτητές κατέλαβαν πέντε σχολές και έκλεισαν την κυκλοφορία σε κεντρικούς δρόμους,προκαλώντας κυκλοφοριακή συμφόρηση. Η αστυνομική βία ήταν για άλλη μια φορά πολύ έντονη,με δώδεκα συλληφθέντες και εννιά τραυματισμένους τις πρώτες ώρες των διαδηλώσεων (στοιχεία από την εφημερίδα El público). Με συνθήματα όπως «Λιγότερη αστυνομία περισσότερη παιδεία» και «Είμαστε φοιτητές και όχι εγκληματίες», οι φοιτητές προσπάθησαν να αντιδράσουν στην έντονη αστυνομική καταστολή. Η μαζικότητα έφτασε τους 70.000 διαδηλωτές σύμφωνα με τους ίδιους (25.000 σύμφωνα με τα στοιχεία της αστυνομίας) και οι καμένοι σκουπιδοτενεκέδες και αυτοκίνητα ήταν το μόνο ενδιαφέρον που είχαν να σχολιάσουν τα διεθνή και εγχώρια ΜΜΕ(βλέπε πρωτοσέλιδο The New Yorks Times).
Για ακόμα μια φορά αποδεικνύεται πως μια καμένη πόλη, όσο κι αν θέλουν κάποιοι να την εξιδανικεύσουν, δεν παύει να είναι το βούτυρο στο ψωμί των κυβερνήσεων διεθνώς και να εντείνει την καταστολή και την προπαγάνδα ενάντια σε κάθε κινητοποίηση. Δεν είναι τυχαίο ότι στην Ισπανία, μια χώρα στην οποία ακολουθούνται πολιτικές λιτότητας όπως και στην Ελλάδα,η κυρίαρχη προπαγάνδα υποστηρίζει ότι «δεν είμαστε σαν τους Έλληνες».
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Άννα Μποτέγια, δημάρχου της Μαδρίτης και συζύγου του Αθνάρ, που σε πρόσφατη δήλωσή της τόνιζε πως «δεν πρέπει να συγκρίνουμε την Ισπανία και την Ελλάδα. Εμείς είμαστε σοβαροί»(εφημερίδα El público).
Όσον αφορά στη Βαλένθια,οι μαθητές και οι φοιτητές που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις κατήγγειλαν πέρα από τις περικοπές στην παιδεία και την αστυνομική βία που έλαβε χώρα στην πόλη τους πριν κάποιες βδομάδες. Η περιοχή της Βαλένθια είναι η πλέον χρεωμένη στην επικράτεια της Ισπανίας, λόγω της αλόγιστης ανέγερσης τεράστιων και συχνά άχρηστων οικοδομών με υπερβολική σπατάλη δημοσίου χρήματος.
ΤΣΕΧΙΑ:
φοιτητικές διαδηλώσεις στην Πράγα
Στις 29 Φεβρουαρίου επίσης διαδήλωσαν χιλιάδες φοιτητές στην Πράγα ενάντια στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση την οποία προσπαθεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση του Γιόζεφ Ντόμπες,που προβλέπει καταβολή διδάκτρων και αύξηση του αριθμού των εκπροσώπων της κυβέρνησης στα διοικητικά όργανα των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων.
Οι διαδηλωτές έφτασαν πολύ πάνω από τους 7.000 που δίνει η αστυνομία και συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Γιαν Πάλατς, φωνάζοντας συνθήματα όπως «η μεταρρύθμιση βρωμάει» και «απολύστε τον Ντόμπες». Οι φοιτητές οργάνωσαν πορεία προς την έδρα της κυβέρνησης. (Στοιχεία από Καθημερινή 29-02-12)
Συμπεράσματα
Παρατηρώντας τις κινητοποιήσεις της νεολαίας σε πολλά μέρη του κόσμου δεν μπορούμε παρά να συμπεράνουμε πως πλέον η αλληλεγγύη είναι πιο επιτακτική από ποτέ και ο διεθνής αγώνας πρέπει να τεθεί στην πράξη. Η άμεση εμπλοκή του εργατικού κινήματος, όπως και η πραγματοποίηση διεθνών δράσεων και απεργιακών κινητοποιήσεων, μπορούν να μας δώσουν νίκες και πρέπει να δοθεί η μάχη γι’αυτές.
