Ανταπόκριση των Karin Wallmark, Jonas Brannberg και Johannes Lundberg, μελών του Rattvisepartiet Socialisterna (σουηδικό τμήμα της CWI), που επισκέφτηκαν το Κέμι της Φιλανδίας.
«Είμαστε έτοιμοι να απεργήσουμε για όσο χρειαστεί, δεν έχουμε άλλη επιλογή», δηλώνει η Annikki Kronback, μία από τους απεργούς εργαζόμενους στο εργοστάσιο της Stora Enso στο Κέμι της βόρειας Φιλανδίας.
Από την Κυριακή 15 Μαΐου, 24000 χαρτεργάτες στην Φιλανδία απεργούν λόγω της μετωπικής επίθεσης της εργοδοσίας ενάντια στις συνθήκες εργασίας τους. Όταν τους επισκεφτήκαμε, την Τρίτη 17 Μάη, γινόταν διαπραγματεύσεις αλλά οι απόψεις εργοδοτών και σωματείου απείχαν μακρά και η απεργία θα συνεχίζονταν για άλλες 3 ημέρες.
Η πρώτη παν-φιλανδική απεργία στη χαρτοβιομηχανία ξέσπασε μετά από μία σειρά επιθέσεων της εργοδοσίας. Οι εργοδότες ζητούν να μην πληρώνονται για 2 ημέρες οι εργαζόμενοι όταν είναι άρρωστοι, σπαστές άδειες στις διακοπές, συνεχόμενη παραγωγή στις διακοπές, τα σαββατοκύριακα και τις αργίες, 12ωρη εργασία όποτε απαιτείται από τον εργοδότη, ελαστικό ωράριο το καλοκαίρι και το δικαίωμα να εκχωρούν περισσότερες λειτουργίες σε υπεργολαβίες.
«Δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα, παίζουν με τις ζωές μας. Και επιπλέον με το νέο σύστημα δεν θα υπάρχει ανάγκη για εποχιακούς εργαζόμενους το καλοκαίρι γεγονός που χτυπά ιδιαίτερα τη νεολαία», σχολιάζει η Annikki.
Οι χαρτοβιομήχανοι απάντησαν στην απεργία με ανακοίνωση για 13 ημερών λοκ άουτ (έκλεισαν τα εργοστάσια αρνούμενοι να αφήσουν τους εργαζόμενους να μπουν και να δουλέψουν). Στόχος τους είναι να περάσουν με σκληρό τρόπο τις απαιτήσεις τους και πιστεύουν ότι μπορούν να διαλύσουν το συνδικάτο.
«Η απεργία κοστίζει πολύ στις εταιρείες που χάνουν 40 εκ.€ την ημέρα (όπως υποστηρίζουν). Επιπλέον επηρεάζονται η χημική βιομηχανία και οι μεταφορές σε στεριά και θάλασσα», υποστηρίζει ο Juha Veittikoski. «Οι βιομήχανοι μας απειλούν με μεταφορά των εργοστασίων στο εξωτερικό, αλλά στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουν για τι πράγμα μιλάνε», συνεχίζει.
Παρά την επιθετική στάση της εργοδοσίας, οι εργάτες είναι αισιόδοξοι για την νίκη: «έχουμε ισχυρή στήριξη από όλους τους εργαζόμενους γιατί κατανοούν ότι αυτή είναι μόνο η αρχή. Αν οι καπιταλιστές κερδίσουν, θα έχουν τις ίδιες απαιτήσεις απ’ όλους τους εργαζόμενους. Στα πιο βασικά μας αιτήματα πιστεύουμε πως θα κερδίσουμε. Ακόμα και τα κατώτερα στελέχη των εταιριών σκέφτονται να απεργήσουν για υποστήριξή μας» λέει η Annikki. Μας είπε επίσης ότι τα συνδικάτα μετάλλου, μεταφορών και της χημικής βιομηχανίας ετοιμάζουν μέτρα στήριξης της απεργίας. Παρόλα αυτά το συνδικάτο της χαρτοβιομηχανίας, το Paperiliitto, δεν έχει ζητήσει ακόμα υποστήριξη.
Ο Erkki Hakala δουλεύει για 31 χρόνια στο εργοστάσιο Stora Enso’s στο Κέμι και μας είπε για τα κέρδη της βιομηχανίας: «σε 10 χρόνια ο αριθμός των εργαζομένων στο εργοστάσιο του Κέμι, έχει πέσει από τους 1800 στους 1000, αλλά η ημερήσια παραγωγή έχει αυξηθεί.» οι εργαζόμενοι πιστεύουν ότι αυτή η επίθεση πηγάζει από την ΕΚ την φιλανδική ομοσπονδία των εργοδοτών.
Μπορεί το συνδικάτο μας να μην είναι το μεγαλύτερο αλλά είναι το πιο δυνατό γι’ αυτό και θέλουν να κάμψουν πρώτα εμάς» λέει ο Juha. Αυτός ο αγώνας έχει κάποιες ομοιότητες με την επίθεση της Θάτσερ ενάντια στο ισχυρό βρετανικό συνδικάτο των ανθρακωρύχων, το NUM, τη δεκαετία του ’80. Η νίκη ενάντια στους ανθρακωρύχους ήταν προϋπόθεση για την παραπέρα επίθεση στην εργατική τάξη της Βρετανίας που περιλάμβανε ιδιωτικοποιήσεις και νόμους ενάντια στα συνδικάτα.
Η ηγεσία του συνδικάτου έχει μεγάλη στήριξη και οι εργάτες δεν πιστεύουν ότι θα υποχωρήσει. Αντίθετα ο αγώνας τους δεν έχει καμία υποστήριξη από τα πολιτικά κόμματα.
«Κανένα από τα υποτιθέμενα εργατικά κόμματα (σοσιαλδημοκράτες, και το αριστερό κόμμα) δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη» λέει ο Erkki.
Όταν τους μιλήσαμε για την πλήρη δεξιά στροφή της σοσιαλδημοκρατίας στη Σουηδία και γιατί το Rattvisepartiet Socialisterna (CWI στη Σουηδία) παλεύει για ένα νέο εργατικό κόμμα, η απάντηση των εργαζομένων ήταν ότι η κατάσταση στη Φιλανδία είναι παρόμοια.
Μέχρι τώρα το συνδικάτο στο Κέμι δεν έχει οργανώσει διαδηλώσεις ή άλλες δημόσιες κινητοποιήσεις.
«Είχαμε να κάνουμε πολλά για την οργάνωση των απεργιών (πριν από αυτή την απεργία υπήρξαν αρκετές 24ωρες απεργίες), αλλά πρέπει να κάνουμε και κάποια πράγματα τώρα» λέει η Annikki Kronback.
Αυτή και οι συνάδελφοί της δεν ξεχνούν να ευχαριστήσουν τα σουηδικά συνδικάτα για την άρνηση τους να δουλεύουν υπερωρίες σαν υποστήριξη στην απεργία: «ο πρόεδρος των χαρτοβιομηχάνων, Arto Tahtinen, δεν πίστευε ότι μπορούσαμε να έχουμε διεθνή υποστήριξη και απειλούσε να μεταφέρει την παραγωγή στο εξωτερικό. Είναι πολύ σημαντική η υποστήριξη των Σουηδών εργαζομένων. Αν δεν τις σταματήσουμε, αυτές οι επιθέσεις θα εξαπλωθούν τόσο στην Σουηδία όσο και στα εργοστάσια της Stora Enso παντού και όχι μόνο στον κλάδο της χαρτοβιομηχανίας.», μας λέει η Annikki.
