Οι νεκροί του Φαρμακονησίου δεν μπορούν να μιλήσουν. Όμως μίλησαν οι συγγενείς και οι συνταξιδιώτες τους. Και όλοι, χωρίς εξαίρεση, κατήγγειλαν το Λιμενικό πως προκάλεσε το θάνατο 4 γυναικών και 8 παιδιών σε μια αποτυχημένη απόπειρα επαναπροώθησης προς τα Τουρκικά παράλια.
Κάπου εδώ τελειώνει η συζήτηση για το τι φταίει. Κι ανοίγει η συζήτηση: δεν θέλουμε άλλους νεκρούς, δεν θέλουμε το Αιγαίο να είναι σπαρμένο με πτώματα.
Για να μην πάνε λοιπόν «χαμένοι» οι νεκροί -σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία από τον Αύγουστο του 2012, 136 πρόσφυγες πνίγηκαν στο Αιγαίο- χρειάζεται να παλέψουμε για:
- Να δοθεί τέλος στις άτυπες επαναπροωθήσεις. Η κοινωνία και το εργατικό κίνημα να απαιτήσουν – κάτω από τη δική τους εποπτεία –έρευνα και τιμωρία για όλα τα εγκλήματα στα σύνορα του «πολιτισμού» μας.
- Να δοθεί άσυλο στους πρόσφυγες και όσους προέρχονται από χώρες με ιμπεριαλιστική κατοχή, εμφύλιο πόλεμο ή δικτατορία.
- Να σταματήσουν τα μέτρα καταστολής στα σύνορα και η ανάθεση στην FRONTEX. Η καταστολή δεν κοστίζει μόνο πολλά λεφτά – «πεταμένα» γιατί δεν μπορούν να σταματήσουν απελπισμένους ανθρώπους από την προσφυγιά – αλλά και πολλές ζωές.
- Να διατεθούν οι ισοδύναμοι πόροι για ανθρώπινους και δημόσιους χώρους φιλοξενίας και όχι στρατόπεδα συγκέντρωσης. Με ιατροφαρμακευτική φροντίδα, σίτιση, εκπαίδευση, διερμηνεία και νομική αρωγή. Με ειδική μέριμνα για ανήλικους, άρρωστους και τα θύματα κυκλωμάτων εμπορίας.
- Να δοθούν ταξιδιωτικά έγγραφα σε όσους θέλουν να πάνε σε άλλο μέλος της Ε.Ε., με ανυπακοή στη Σένγκεν και τον Κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ.
