Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ» (τεύχος 594) που κυκλοφόρησε την Παρασκευή 13 Μάη.
Ευρωεκλογές 2024:
Μαύρο στα κόμματα του συστήματος και την ακροδεξιά
Ψήφο στα κόμματα της Αριστεράς (ΚΚΕ, ΜΕΡΑ 25, ΑΝΤΑΡΣΥΑ)
Όπως και στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις (εθνικές και αυτοδιοικητικές εκλογές) οι ευρωεκλογές αναμένεται να χαρακτηριστούν από το υψηλό ποσοστό αποχής. Η αδιαφορία ή η συνειδητή αποχή από τις κάλπες δεν αντανακλούν τίποτε άλλο από την απαξίωση του πολιτικού σκηνικού.
Στα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία υπάρχει οργή. Η ακρίβεια στα βασικά καταναλωτικά αγαθά συνεχίζει να καλπάζει ενώ τα ενοίκια έχουν ξεφύγει. Η Ελλάδα έχει το υψηλότερο κόστος στέγασης σε σχέση με το διαθέσιμό εισόδημα στην ΕΕ, με το ενοίκιο να αντιπροσωπεύει πλέον πάνω από το 40% του διαθέσιμου εισοδήματος. Στα τρόφιμα οι αυξήσεις είναι συνεχείς. Το 2023 ήταν κατά μέσο όρο 11,7 ενώ το 2024 οι ανατιμήσεις συνεχίζονται και αυτό είναι κάτι που πρέπει «να συνηθίσουμε» σύμφωνα με τον γενικό διευθυντή του ΙΟΒΕ (Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών) Νίκο Βέττα…
Η κυβέρνηση και τα επιτελεία της προσπαθούν να παρουσιάσουν μια πλασματική εικόνα. Παρουσιάζουν σαν επιτυχία ότι ο μέσος μισθός πλησιάζει πλέον το μέσο μισθό του 2009 – πριν την οικονομική κρίση. Δεν αναφέρουν όμως ότι ο πληθωρισμός εδώ και χρόνια βρίσκεται στα ύψη αλλά και οι φόροι (άμεσοι και έμμεσοι) είναι σε πολύ υψηλότερα επίπεδα σε σχέση με το 2009 – πράγμα που σημαίνει ότι η αγοραστική δύναμη των λαϊκών στρωμάτων και το βιοτικό επίπεδο είναι πολύ πιο κάτω από του 2009 (το οποία απείχε έτσι κι αλλιώς πάρα πολύ από το έστω ικανοποιητικό).
Ό,τι αφήγημα όμως κι αν εφεύρουν, η πραγματικότητα δεν μπορεί να κρυφτεί. Σε πρόσφατη έρευνα το 82% των πολιτών δήλωσε ότι κρίνει την κατάσταση στην εθνική οικονομία εντελώς κακή και δεν περιμένει ότι το επόμενο διάστημα θα βελτιωθεί.
Και βέβαια η κυβέρνηση δεν μπορεί να κρύψει την εικόνα διάλυσης των δημόσιων υπηρεσιών και ιδιαίτερα της δημόσιας Υγείας. Μόνο στα νοσοκομεία Παίδων Αγία Σοφία και Αγλαϊα Κυριακού στην Αθήνα οι λίστες των τακτικών χειρουργείων φτάνουν τα 3.000 παιδιά, με 2.000 από αυτά να περιμένουν για πάνω από 4 μήνες. Σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό παραιτούνται. Δεν αντέχουν τα εξαντλητικά ωράρια που επιβάλλονται επειδή η κυβέρνηση αρνείται να προσλάβει προσωπικό που να καλύπτει στοιχειωδώς τις ανάγκες, ούτε αντέχουν την ευθύνη να καλύπτουν εφημερίες ειδικοτήτων για τις οποίες δεν έχουν τις απαιτούμενες γνώσεις, πράγμα που μαζί με την εντατικοποίηση και την εξάντληση έχουν συνέπειες στην ποιότητα της περίθαλψης και βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή των ασθενών.
Παρά τον στρατό των ΜΜΕ που έχει η ΝΔ στη διάθεσή της, δεν μπορεί να πείσει και να δημιουργήσει κλίμα εμπιστοσύνης στην πλειοψηφία της κοινωνίας. 71% των πολιτών δεν εμπιστεύονται καθόλου την κυβέρνηση. Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά τα πράγματα, όταν για το έγκλημα των Τεμπών δεν πήγε κανένας από τους πραγματικούς υπεύθυνους φυλακή, αλλά στήθηκε μπροστά στα μάτια μας η μεγαλύτερη επιχείρηση συγκάλυψης; Πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά όταν η ίδια η κυβέρνηση παραβιάζει το Σύνταγμα για να εξυπηρετήσει τα επιχειρηματικά συμφέροντα που θέλουν να ιδρύσουν ιδιωτικά πανεπιστήμια; Πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά όταν για πολλοστή φορά τον χειμώνα πνιγόμαστε και το καλοκαίρι καιγόμαστε…
Παρόλα αυτά η ΝΔ παραμένει πρώτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις. Βρίσκεται στο 31%, 10 μονάδες χαμηλότερα από τα ποσοστά των εθνικών εκλογών, συντηρεί όμως μια μεγάλη απόσταση από τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Και αυτή είναι μια διαφορά που ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν να καλύψουν πρώτα και κύρια γιατί σε όλες τις κεντρικές πολιτικές της κυβέρνησης δεν έχουν κάποια διαφορετική πρόταση. Έτσι η «αντιπολίτευση» περιορίζεται σε δευτερεύοντα θέματα, εξυπνακίστικες ατάκες και, στην περίπτωση του Κασσελάκη στο lifestyle.
Ένα κομμάτι της κοινωνίας θα συνεχίζει να ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, χωρίς αυταπάτες σ’ αυτά τα κόμματα, αλλά σε μια λογική «μικρότερου κακού» για να περιοριστούν τα ποσοστά και η επιθετικότητα της ΝΔ. Είναι όμως μια ψήφος λαθεμένη. Με το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ να μην έχουν καμία διαφορά στα κεντρικά πολιτικά ζητήματα από την ΝΔ (και αυτό έχει αποδειχτεί στην πράξη από τις πολιτικές που άσκησαν ως κυβερνήσεις), η ψήφος στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ συντηρεί τα συμφέροντα, τους μηχανισμούς, το σύστημα συνολικά που κερδίζει από τη φτωχοποίηση και την εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας.
Η Νέα Αριστερά προσπαθεί να παρουσιαστεί σαν ένα αριστερό κόμμα, που στηρίζει και συμμετέχει στα «κινήματα». Όμως υπερασπίζεται πλήρως τις μνημονιακές αντιλαϊκές πολιτικές που άσκησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, από τον οποίο άλλωστε αποχώρησε όταν έχασε τις εσωκομματικές εκλογές για την ηγεσία του. Η επανεμφάνιση της Νέας Αριστεράς σε κάποιες κινηματικές διαδικασίες και χώρους, έχει ως στόχο το ψάρεμα ψήφων από τον κόσμο της Αριστεράς και δεν έχει να κάνει με κάποια αυτοκριτική και ειλικρινή αλλαγή πορείας.
Από τη σήψη των κομμάτων του κατεστημένου κερδίζει αυτή τη στιγμή η Ακροδεξιά, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και συνολικά στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα η Ελληνική Λύση έχει διπλασιάσει τα ποσοστά της (7,3%), ενώ και η Νίκη έχει μια μικρή άνοδο (βρίσκεται στο 3,8%).
Τα κόμματα αυτά μπορεί να μην έχουν ομάδες κρούσης (όπως είχε η Χρυσή Αυγή) και να μην απειλούν με φυσική βία και τρομοκρατία τους πρόσφυγες, την Αριστερά και τους εργαζόμενους που αγωνίζονται, παραμένουν όμως πολύ επικίνδυνα. Στο κεντρικό πεδίο της οικονομίας δεν έχουν καμία διαφορά από τα κόμματα του κατεστημένου, αλλά στο κοινωνικό πεδίο διαμορφώνουν συνειδήσεις, σπρώχνοντας όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας στον εθνικισμό και τη μισαλλοδοξία, απαιτώντας περιορισμό των δικαιωμάτων όχι μόνο των μεταναστών, αλλά και των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙΑ ατόμων και φυσικά οποιουδήποτε αμφισβητεί το τρίπτυχο «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια». Το σίγουρο είναι πως όσο δυναμώνουν αυτές οι φωνές, θα στρώνεται το έδαφος για την επανεμφάνιση και το δυνάμωμα των αναπολόγητων φασιστών και νεοναζί, των ομάδων κρούσης και των πολιτικών δολοφονιών.
Η απάντηση τόσο στην κυβερνητική πολιτική όσο και στην άνοδο της Ακροδεξιάς δεν μπορεί να είναι η αποχή που εξυπηρετεί τα κόμματα του κατεστημένου, δίνοντας μια ψευδή εικόνα για την απήχησή τους στην κοινωνία, ενισχύοντας ένα κλίμα μη ενασχόλησης με την πολιτική και τελικά μη αντίστασης στις αντιλαϊκές πολιτικές. Πρέπει να είναι η ψήφος στα κόμματα της Αριστεράς: ΚΚΕ, ΜΕΡΑ25-Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά και ΑΝΤΑΡΣΥΑ – Ανατρεπτική Συνεργασία.
Σαν Ξεκίνημα δεν έχουμε επιλεκτική στήριξη σε κάποιον από τους 3 αυτούς συνδυασμούς. Τα προβλήματα και των τριών αυτών κομμάτων είναι διαφορετικού χαρακτήρα αλλά μεγάλα. Γι’ αυτό άλλωστε κανένα από αυτά δεν έχει καταφέρει να καλύψει το πολιτικό κενό στην Αριστερά που άφησε η συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ και η Ακροδεξιά εμφανίζεται πλέον σε μεγάλα στρώματα της κοινωνίας σαν μια μαχητική και αντισυστημική πρόταση. Την ίδια στιγμή, δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι οι δυνάμεις αυτές τις Αριστεράς δίνουν μάχες στο πλευρό των εργαζομένων και της νεολαίας, είναι οι μόνοι σύμμαχοι των λαϊκών στρωμάτων και η μόνη Αριστερά που έχουμε σε αυτές τις εκλογές.
Σ’ αυτές τις εκλογές επιλέγουμε να ψηφίσουμε έναν από τους συνδυασμούς ΚΚΕ, «ΜΕΡΑ25-Ανατρεπτική Οικολογική Αριστερά» και «ΑΝΤΑΡΣΥΑ – Ανατρεπτική Συνεργασία» και συνεχίζουμε τον αγώνα για την Αριστερά που θέλουμε και έχουμε ανάγκη. Μια Αριστερά μαχητική, μαζική, ενωτική, με στόχο την πάλη ενάντια στον καπιταλισμό και για μια εναλλακτική σοσιαλιστική κοινωνία.
