Άρθρο της Σύνταξης από το νέο τεύχος του «Ξ», 492, 3 – 16 Μάη
Στις ευρωεκλογές της 26ης Μάη θα εκφραστούν και εκλογικά οι δυνάμεις που συγκρούονται αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη.
Από τη μια πλευρά:
- Το διευθυντήριο των Βρυξελλών που επιβάλλει πολιτικές λιτότητας στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Μέσω της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, μέσω των «συνθηκών» και των «Μνημονίων», επιβάλλουν την πολιτική που ευνοεί την οικονομική ελίτ της Ευρώπης, προκειμένου να αυξήσει τα κέρδη της. Επιβάλλουν μια πολιτική που φορτώνει τα βάρη της κρίσης που αυτοί δημιούργησαν στις πλάτες των εργαζομένων και της κοινωνίας.
- Οι αντιδημοκρατικές πρακτικές επιβολής αυτών των πολιτικών στην υποτιθέμενη «δημοκρατική Ευρώπη». Ο Μακρόν κατεβάζει το στρατό ενάντια στα Κίτρινα Γιλέκα στη Γαλλία, το ισπανικό κράτος ακύρωσε το Δημοψήφισμα στην Καταλονία με στρατό και αστυνομία και φυλακίζει τους ηγέτες του κινήματος, η Κομισιόν εκβιάζει με οικονομικό στραγγαλισμό χώρες αν δεν ακολουθήσουν τις εντολές της.
- Οι πολυεθνικές που επιβάλλουν τα συμφέροντα τους. Πάνω από 1 δις ευρώ το χρόνο ξοδεύουν 25.000 λομπίστες στις Βρυξέλλες για να «προωθήσουν» συγκεκριμένες διατάξεις που αυξάνουν την κερδοφορία των επιχειρήσεων που υπηρετούν. Η διαφθορά είναι ενδημική στον καπιταλισμό και στην ΕΕ, όπως αποδείχτηκε και από τα σκάνδαλα «LuxLeaks», «PanamaPapers», κτλ.
- Το τραπεζικό κεφάλαιο που το πληρώνουμε όλοι εμείς με την αύξηση του δημόσιου χρέους. Η διεθνής οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2007-08 χτύπησε τον τραπεζικό τομέα. Όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ετοίμασαν τεράστια «πακέτα διάσωσης» προκειμένου να μην καταρρεύσουν οι τράπεζες, αυξάνοντας έτσι κατακόρυφα το δημόσιο χρέος που πληρώνουμε τώρα όλοι εμείς, ενώ οι τραπεζίτες συνεχίζουν να κερδοσκοπούν.
- Οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις. Τα τελευταία χρόνια σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν αποκαλυφθεί σκάνδαλα διαφθοράς με ευνοϊκή μεταχείριση μεγάλων επιχειρήσεων, μίζες, κτλ. Γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι οι κυβερνήσεις των κομμάτων του ευρωπαϊκού κατεστημένου εξυπηρετούν τους «λίγους» και στρέφονται ενάντια στους «πολλούς».
- Η απανθρωπιά στους πρόσφυγες και μετανάστες. Πάνω από 35.000 πρόσφυγες και μετανάστες πέθαναν στην προσπάθεια τους να φτάσουν στην Ευρώπη τα τελευταία 25 χρόνια, λόγω της πολιτικής της «Ευρώπης-φρούριο». Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες αντιμετωπίζονται από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις απάνθρωπα, ρατσιστικά και κλείνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όλα αυτά την στιγμή που η ΕΕ συμμετέχει στους πολέμους που προκαλούν την προσφυγιά, και ευθύνεται για αποικιοκρατικές πολιτικές που προκαλούν τη μετανάστευση.
- Η Ακροδεξιά και οι Νεοναζί. Όλα αυτά προσπαθεί να τα εκμεταλλευτεί η Ακροδεξιά, για να προωθήσει το μίσος, τον ρατσισμό, και τα εθνικά συμφέροντα των καπιταλιστών της κάθε χώρας. Προσπαθεί να αξιοποιήσει την οργή ενάντια στην ΕΕ και να την στρέψει σε εθνικιστική κατεύθυνση. Και με αυτό τον τρόπο ενισχύει και τους νεοναζί. Η άνοδος των ακροδεξιών και των φασιστών διχάζει τα λαϊκά στρώματα και δημιουργεί τον κίνδυνο εθνικιστικών ανταγωνισμών και πολέμων.
Από την άλλη πλευρά όμως υπάρχουν:
- Οι μαζικοί αγώνες ενάντια στη λιτότητα. Από τα Κίτρινα Γιλέκα στη Γαλλία που συνεχίζουν τον αγώνα ενάντια στο Μακρόν μέχρι τους 100.000 εργαζόμενους που διαδήλωσαν πέρσι ενάντια στο 12ωρο στην Αυστρία. Από τη νίκη ενάντια στο φόρο στο νερό στην Ιρλανδία μέσω ενός μαζικού κινήματος άρνησης πληρωμής το ’16 μέχρι τις μάχες στην Ελλάδα από το ΄10 μέχρι το ΄15 ενάντια στην Τρόικα. Οι εργαζόμενοι στην Ευρώπη έχουν δείξει ξανά και ξανά την αποφασιστικότητα τους να παλέψουν, παρά και ενάντια στις ηγεσίες τους.
- Οι αγώνες της νεολαίας ενάντια στην κλιματική αλλαγή. 1,5 εκατομμύριο νέοι σε 123 χώρες και 2.200 πόλεις έκλεισαν τα σχολεία τους και έστειλαν ένα συγκλονιστικό μήνυμα ενάντια στην περιβαλλοντική καταστροφή που προκαλεί το καπιταλιστικό σύστημα. Αυτό το κίνημα ξεκίνησε από την Ευρώπη.
- Οι αγώνες του γυναικείου κινήματος ενάντια στην ανισότητα. Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει την δυναμική επιστροφή του γυναικείου κινήματος με εκατομμύρια στους δρόμους για ίσα δικαιώματα στην εργασία και στο σπίτι και ενάντια στο σεξισμό και τη βία κατά των γυναικών. Το περιβάλλον και το θέμα της γυναικείας καταπίεσης σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση, την ανεργία και τη στέρηση δικαιωμάτων ριζοσπαστικοποιούν μια νέα γενιά, που αναζητά απαντήσεις έξω από τις παραδοσιακές οργανώσεις της Αριστεράς και ενάντια στο σύστημα.
- Οι αγώνες ενάντια στην Ακροδεξιά και για δημοκρατικά δικαιώματα. Η άνοδος της Ακροδεξιάς σε πανευρωπαϊκό επίπεδο οδήγησε σε μια σειρά χώρες σε μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στην Ακροδεξιά και το ρατσισμό: 150.000 πέρσι στο Βερολίνο, 200.000 φέτος στο Μιλάνο, ενώ σε πάρα πολλές ευρωπαϊκές πόλεις που προσπαθούν οι ακροδεξιοί να εμφανιστούν οργανώνονται αντιφασιστικές συγκεντρώσεις. Στο επίπεδο των δημοκρατικών δικαιωμάτων, το κορυφαίο παράδειγμα είναι η Καταλονία, της οποίας ο λαός έδωσε το 2017 έναν τεράστιο αγώνα για το δικαίωμα του στην αυτοδιάθεση. Ηττήθηκε μόνο μετά από την πολύ σκληρή καταστολή του ισπανικού κράτους και την ατολμία των ηγεσιών του. Όμως ο αγώνας αυτός δεν έχει τελειώσει.
- Η συνεργασία των λαών και η αλληλεγγύη. Όλοι όσοι αγωνίζονται, συνειδητά και επίμονα, για να μην επικρατήσουν οι εθνικισμοί, για να μην διολισθήσει ξανά η Ευρώπη σε εθνικούς ανταγωνισμούς και πολεμικές συγκρούσεις, για να επικρατήσει η λογική της ισότιμης συνεργασίας και συνεννόησης μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών.
- Ο πλούτος στα χέρια των εργαζομένων. Όλοι όσοι παλεύουν για να μπει ένα τέρμα στις πολιτικές της ανεργίας, της λιτότητας και της φτώχειας, για να περάσει ο πλούτος της κοινωνίας στα χέρια αυτών που τον παράγουν. Αυτό σημαίνει την κοινωνικοποίηση/εθνικοποίηση των στρατηγικών τομέων και επιχειρήσεων της οικονομίας, και την λειτουργία τους κάτω από κοινωνικό και εργατικό έλεγχο και διαχείριση. Σημαίνει αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου που επιβάλλει την δικτατορία των αγορών ενάντια στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
- Αγώνας για Ενωμένη Σοσιαλιστική Ευρώπη. Όσες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις αγωνίζονται για την ανατροπή του καπιταλισμού και την εγκαθίδρυση μιας εθελοντικής σοσιαλιστικής ομοσπονδίας των λαών της Ευρώπης, που είναι και η μόνη βάση πάνω στην οποία μπορεί να υπάρξει πραγματικά ενωμένη Ευρώπη, η μόνη βάση πάνω στην οποία μπορεί να υπάρξει ευημερία και πρόοδος με σεβασμό στο περιβάλλον.
- Αγώνας για μια μαζική επαναστατική αριστερά. Όλοι όσοι καταλαβαίνουν ότι για να έχουν νικηφόρα έκβαση οι πιο πάνω αγώνες χρειάζεται η συγκρότηση μιας μαζικής επαναστατικής Αριστεράς με ενωτικά χαρακτηριστικά που να τεθεί μπροστά στα κινήματα των εργαζομένων, των γυναικών και της νεολαίας, προβάλλοντας την προοπτική της ανατροπής του καπιταλισμού και για το χτίσιμο της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας βέβαια που καμία σχέση δεν έχει με τα ψέματα του ΠΑΣΟΚ ή του ΣΥΡΙΖΑ ή με τις μονοκομματικές δικτατορίες που υπήρχαν στο πρώην σοβιετικό μπλοκ και που, δυστυχώς, το ΚΚΕ συνεχίζει ακόμα να υποστηρίζει.
Ανάμεσα στις δύο πλευρές εμείς φυσικά έχουμε διαλέξει τη δεύτερη. Καλούμε όσους συμφωνούν με τα παραπάνω, να δώσουν μαζί μας αυτή τη μάχη, καθημερινά, αλλά και στο πεδίο των ευρωεκλογών. Το «Ξεκίνημα» σε αυτές τις εκλογές συνεργάζεται με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ με υποψήφιο τον Νίκο Κανελλή. Σας καλούμε να μας στηρίξετε σε αυτό τον αγώνα!
