Διεξάγεται σήμερα στην Αθήνα η ετήσια γενική συνέλευση των εργαζομένων στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας, η οποία θα ακολουθηθεί σύντομα από τις εκλογές για την ανάδειξη της διοίκησης του Σωματείου. Το «Ξ» παρεμβαίνει στην συνέλευση αυτή με την πιο κάτω προκήρυξη στην οποία διατυπώνει και τη θέση του για τις εκλογές.

Μπορούμε να σταματήσουμε την επίθεση που δεχόμαστε;

Κρίσιμη στιγμή για το εργασιακό μας μέλλον!

 

Με τη μισθοδοσία του Μαρτίου ξεκινάει άμεσα η εφαρμογή του νόμου 4046, δηλαδή του μνημονίου 2. Το πρώτο άμεσο μέτρο είναι το πάγωμα της ωρίμανσης, δηλ. του επιδόματος πολυετείας και του βηματισμού που είχαμε κάθε χρόνο στο βασικό μισθολόγιο.

Είναι σε όλους μας κατανοητό ότι το παραπάνω μέτρο δεν είναι παρά μόνο η αρχή της γενικευμένης επίθεσης που σχεδιάζει να εξαπολύσει η διοίκηση στο μισθό και τα δικαιώματά μας. Αξίζει να φέρουμε στο νου μας τη δεδηλωμένη επιθυμία της διοίκησης για μείωση του λειτουργικού κόστους (κόστος ονομάζουν την εργασία μας χάρη στην οποία την προηγούμενη δεκαετία αποκόμισαν ασύλληπτα κέρδη) κατά 110 εκ €.

Ας δούμε επίσης τις διατάξεις του νέου μνημονίου που προβλέπει συρρίκνωση κατά 22% του κατώτερου μισθού, γεγονός το οποίο θα ασκήσει ασφυκτικές πιέσεις σε όλους τους κλάδους με ρυθμισμένα επίπεδα αμοιβών, την απαξίωση των συλλογικών συμβάσεων μέσω του περιορισμού της μετενέργειας και του ΟΜΕΔ, κ.α.

Στο στόχαστρο της κυβέρνησης και της εργοδοσίας είναι ο ίδιος ο θεσμός των Συλλογικών Συμβάσεων, οι οποίες καταργούνται στον ένα κλάδο μετά τον άλλο και οι οποίες αναιρούνται με το δεύτερο μνημόνιο! Χαρακτηριστικό παράδειγμα των «άγριων» διαθέσεων της διοίκησης είναι  μονομερής καταγγελία των συλλογικών συμβάσεων των εργαζομένων στην Εθνική Ασφαλιστική που θα σημάνει μείωση των εισοδημάτων από 10-40%.

Ο κλάδος των τραπεζοϋπαλλήλων έχει ήδη μπει στην κλίνη του Προκρούστη- η κάθετη μείωση των μισθών, των επιδομάτων και των δικαιωμάτων μας είναι στις άμεσες προτεραιότητες των διοικήσεων και των κυβερνώντων. Έχουμε μόνο ένα τρόπο να αντιμετωπίσουμε αυτή την επίθεση: με αποφασιστική αντίσταση. Έχουμε ευθύνη απέναντι όχι μόνο στους εαυτούς μας, αλλά και στα παιδιά μας, στη νέα γενιά και γενικά στο μέλλον του τόπου μας, να αντισταθούμε, να δηλώσουμε καθαρά πως στόχος μας είναι η ανατροπή αυτών των πολιτικών και αυτών που τις εκπροσωπούν και τις εφαρμόζουν.

Όλα αυτά την στιγμή που οι τράπεζες έχουν πάρει από την Ελληνική Κυβέρνηση ήδη πάνω από 100δις € με την μορφή ρευστού και εγγυήσεων, και ετοιμάζονται για νέο πακέτο εν όψει του “κουρέματος”. Ας μην μας λένε λοιπόν ότι “λεφτά δεν υπάρχουν”…

Πως μπορούμε να απαντήσουμε;

Στις 10-11-12 Φλεβάρη (όπως και τον Οκτώβρη που πέρασε, τον Ιούνη, κοκ) αποδείχτηκε περίτρανα ότι οι εργαζόμενοι έχουμε διάθεση για αγώνα. Εκατοντάδες χιλιάδες βγήκαμε στους δρόμους. Δυστυχώς όμως οι συνδικαλιστικές μας ηγεσίες δεν ήταν διατεθειμένες να δώσουν μια σοβαρή μάχη για την ανατροπή της κυβέρνησης. Ταυτίζονται πλήρως με τη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ καλώντας απεργίες σκόρπιες, ανοργάνωτες, ασυντόνιστες, «τουφεκιές στον αέρα» και επομένως χωρίς καμιά προοπτική νίκης.

Και σαν να μην έφτανε αυτό στην τελευταία ανακοίνωση του ΣΥΕΤΕ (24.2.2012) η μόνη πρόταση  που καταθέτει είναι ότι θα κινηθεί νομικά εναντίον της διοίκησης!…

Αρνούνται να δουν την πραγματικότητα κατάματα! Ο μόνος τρόπος να αλλάξει αυτή η κατάσταση είναι με δυναμικές καθολικές κινητοποιήσεις διαρκείας! Αρνούνται να αναγνωρίσουν τη δύναμη του κλάδου μας – τη δύναμη γενικά των εργαζομένων! Το γεγονός ότι κρατάμε την ροή του χρήματος στα χέρια μας, μας δίνει ένα εξαιρετικό πλεονέκτημα και ισχύ. Γιατί σημαίνει ότι μπορούμε να μπλοκάρουμε το σύστημα, αν κινηθούμε μαζικά και αποφασιστικά! Θα αξιοποιήσουμε ποτέ αυτή τη δύναμη; Αν δεν θέλουν ή δεν μπορούν οι ηγεσίες, οι εργαζόμενοι δεν έχουμε καμία άλλη επιλογή από το να πάρουμε πρωτοβουλίες στη βάση!

Ποια είναι τα δεδομένα που πρέπει να έχουμε υπόψη μας; 

• Ο «εχθρός» μας (Τρόικα, κυβέρνηση, ντόπιο κεφάλαιο) είναι οργανωμένος. Έχει «σχέδιο», ξέρει τι θέλει να πετύχει και πώς θα το πετύχει. Το εργατικό κίνημα, από την άλλη δεν έχει κανένα σχέδιο για την αντιμετώπιση αυτής της επίθεσης!
• Από την προηγούμενη περίοδο πρέπει να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι μόνοι μας δεν μπορούμε να κερδίσουμε. Όσοι δοκίμασαν να αντισταθούν μόνοι τους, δεν μπόρεσαν να νικήσουν. Χρειάζεται, επομένως, να επιδιώξουμε καταρχήν τον συντονισμό με τους υπόλοιπους τραπεζοϋπαλλήλους που αυτήν την στιγμή χτυπιούνται (Εμπορική, Πειραιώς, ΑΤΕ, κα) και να επεξεργαστούμε ένα κοινό σχέδιο απεργιακών κινητοποιήσεων.
• Αυτή την περίοδο δίνονται μια σειρά από πολύ σημαντικές μάχες, όπως της Ελευθεροτυπίας, της Χαλυβουργίας, του Alter, η κατάληψη του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας, η πρόσφατη δυναμική κατάληψη του υπουργείου Υγείας κ.α. Είναι αναγκαίο να συνδεθούμε μαζί τους όπως και με τις μεγάλες Ομοσπονδίες και σωματεία (ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, ΠΟΕ-ΟΤΑ, ΟΛΜΕ, ΔΟΕ, αστικές συγκοινωνίες, κα) με στόχο το χτίσιμο ενός κοινού απεργιακού μετώπου, ικανού να μετατρέψει τις απεργίες ανά κλάδο σε ένα γενικευμένο απεργιακό κίνημα διαρκείας. Αυτό μάλιστα, αν συνδυαστεί και με δημοκρατικές και ζωντανές καταλήψεις (όσον αφορά εμάς σε νευραλγικά καταστήματα και τομείς της τράπεζας) που θα λειτουργούν ως κέντρα αγώνα, μπορεί να αποτελέσει ένα χείμαρρο που θα ανατρέψει τα σχέδια τραπεζιτών- κυβέρνησης – Τρόικα.

Το δικό μας κίνημα μπορεί και οφείλει να επιδιώξει να αποτελέσει τμήμα του ευρύτερου κινήματος αντίστασης της ελληνικής κοινωνίας. Είναι αυτό-καταστροφικό να προσεγγίσουμε την πάλη μας μέσα από «συντεχνιακές» λογικές. Μπορούμε να «δέσουμε» την πάλη μας μ’ αυτή των υπόλοιπων λαϊκών στρωμάτων προβάλλοντας αιτήματα που εξυπηρετούν όχι μόνο εμάς, αλλά το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Υπάρχουν δύο τέτοια, κρίσιμης σημασίας αιτήματα, που αφορούν όλη την κοινωνία:

1.      Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος κάτω από τον έλεγχο και τη διαχείριση των εργαζομένων και της κοινωνίας, με αποζημίωση μόνο των μικρομετόχων

2.      Άρνηση πληρωμής του χρέους στους διεθνείς και ντόπιους τραπεζίτες-τοκογλύφους και την Τρόικα.

Τα μέτρα αυτά σημαίνουν

• Την απαλλαγή από την οικονομική αιμορραγία που έχει δημιουργήσει στην κοινωνία ο πακτωλός χρημάτων που έχουν δοθεί τα τελευταία χρόνια στις τράπεζες.
• Χτύπημα της διαφθοράς, χωρίς διορισμένους από τις κυβερνήσεις manager και μεγαλοστελέχη- golden boy, καθώς οι διοικήσεις θα εκλέγονται από εμάς και θα αμείβονται με κοινό μισθολόγιο.
• Φτηνά δάνεια, για επενδύσεις και για κατανάλωση, αντί των πολιτικών της κερδοσκοπίας με τα επιτόκια και των «επενδυτικών» φούσκων που δημιουργούν οι σημερινές διοικήσεις.
• Αξιοποίηση των σχεδόν 200 δις αποθεματικών των τραπεζών για τις ανάγκες της οικονομίας και της κοινωνίας αντί για τα κέρδη των τραπεζιτών
• Η άρνηση πληρωμής του χρέους σημαίνει μια τεράστια εξοικονόμηση παραγόμενου πλούτου και πόρων που διαφορετικά πάνε χαμένοι στην μαύρη τρύπα που έχει ανοίξει η Τρόικα και καταδικάζουν την κοινωνία μας για ολόκληρες δεκαετίες. Αυτό το χρέος δεν το δημιούργησε ο ελληνικός λαός. Δεν μπορεί να το ξεπληρώσει! Δεν πρέπει να «εξοντωθεί» και να διαλυθεί η κοινωνία για να πάρουν οι τραπεζίτες και η Τρόικα τα λεφτά τους!

Η εξοικονόμηση των πιο πάνω, κολοσσιαίων για την οικονομία μας ποσών, θα μπορούσε να κάνει θαύματα στην οικονομία, αν κατευθυνόταν σε κοινωνικές ανάγκες και παραγωγικές επενδύσεις.

Αυτή όμως η πολιτική δεν πρόκειται ποτέ να εφαρμοστεί από τα κόμματα εξουσίας, το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ , που έχουν αποδείξει και στον πιο αφελή, ότι είναι  ένα και το αυτό: κόμματα του κεφαλαίου, διεφθαρμένα, παρασιτικά, καταστροφικά για την κοινωνία μας.

Η σημερινή κρίση ζητά ευθύνες και θέτει καθήκοντα στην Αριστερά, γιατί είναι η μόνη που μιλά για εναλλακτική κοινωνία κι ένα εναλλακτικό οικονομικό μοντέλο. Και γενικά, αλλά και ειδικά στο χώρο μας: η αριστερά χρειάζεται να κινηθεί ενωτικά, να συνεργαστεί στην κατεύθυνση των πιο πάνω στόχων.

Ενότητα στους αγώνες μας

Σ’ αυτές τις κρίσιμες στιγμές που όλοι ζούμε οι δυνάμεις της αριστεράς οφείλουν, παρά τις υπαρκτές πολιτικές διαφορές, να συνεργαστούν προβάλλοντας ένα κοινό αριστερό-ανατρεπτικό πρόγραμμα, που να βάλει στόχο την ανατροπή των συσχετισμών στο Σύλλογο! Η ενίσχυση της αριστεράς στις εκλογές, και η –έστω μετεκλογική– συνεργασία τους θα πρέπει να βάλει τις βάσεις για μια συνολική αλλαγή της κατάστασης στο χώρο μας.

Με βάση την πιο πάνω προσέγγιση, στηρίζουμε-συνεργαζόμαστε με την Δημοκρατική Αγωνιστική Συσπείρωση (ΔΑΣ). Συμμετέχουμε με υποψήφιο τον

Μαρίνη Αθανάσιο

Κατ/μα Σταυρού (875)

Τηλ.2397061182/e-mail: [email protected]