Του Πέτρου Τζομάκα
Όχι μόνο δεν προσφέρει τα απαραίτητα και απαιτούμενα στην εργατική τάξη η εργοδοσία και ο ΣΕΒ, αλλά απαιτούν και την ουσιαστική διάλυση του ελάχιστου κεκτημένου της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ).
Αυτό είναι το συμπέρασμα που βγαίνει από τις μέχρι τώρα διαπραγματεύσεις μεταξύ της ΓΣΕΕ και του ΣΕΒ – των δήθεν «κοινωνικών εταίρων». Ενώ η ΓΣΕΕ ζητά αύξηση στους μισθούς της τάξης του 10,5%, ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ) πρότεινε αρχικά 3-3.5% και στη δεύτερη σύσκεψη 4%. Ποσοστό που δεν καλύπτει καν τον πραγματικό πληθωρισμό και δεν προνοεί βέβαια κανένα βήμα για την έξοδο από τη φτώχεια εκατοντάδων χιλιάδων νέων και παλιών εργαζομένων.
Δεν φτάνει αυτό. Μεταξύ άλλων ο ΣΕΒ θέτει ως απαίτηση όχι μόνο την κατ’ ουσία μείωση στους μισθούς αλλά και την προσαρμογή της Συλλογικής Σύμβασης έτσι ώστε να πληθαίνουν οι ειδικότητες που καλύπτονται απ’ αυτήν, να εξαιρούνται από αυτήν μεγάλα ποσοστά της εργατικής τάξης όπως νέοι εργαζόμενοι και απασχολήσιμοι και σε συνδυασμό με το θεσμό της «δια βίου εκπαίδευσης» (την αναγωγή δηλαδή του εργαζόμενου σε παραγωγικό μαθητή και άρα κακοπληρωμένο έως απλήρωτο) να καταργείται επί της ουσίας η ίδια η Συλλογική Σύμβαση.
Ασφαλώς, σε αυτές τις «διαπραγματεύσεις» οι εργαζόμενοι δεν μπορούμε να μείνουμε «εκτός». Κι αυτό σημαίνει κλιμάκωση των κινητοποιήσεων μας, στην επόμενη περίοδο.
