Για τους ανθρώπους της εργασίας, οι εργασιακές συνθήκες, οι μισθοί που δεν επαρκούν για να καλύψουν ούτε τις βασικές ανάγκες και σε κάποιες περιπτώσεις το ρίσκο που παίρνουν καθημερινά πηγαίνοντας στα πόστα τους είναι γνωστά, αφού τα βιώνουν καθημερινά στο πετσί τους. Παρόλα αυτά, οι έρευνες και τα ρεπορτάζ που δημοσιεύονται κατά καιρούς αποδεικνύουν ότι αυτού του είδους οι συνθήκες δεν είναι «εξαίρεση» ή «προσωπικό βίωμα» κάποιων «άτυχων» εργαζόμενων, αλλά ο κανόνας που επιβάλλει το καπιταλιστικό σύστημα για να εξασφαλίσει την κερδοφορία του.
Οι πιο σκληρά εργαζόμενοι στην ΕΕ
Κατά την προηγούμενη οικονομική κρίση (2008-9), δανειστές, Ευρωπαίοι ηγέτες και ελληνικές κυβερνήσεις προσπαθούσαν εξαιρετικά επίμονα να μας πείσουν ότι για την κρίση και τα μνημόνια που την ακολούθησαν έφταιγαν οι «τεμπέληδες» Έλληνες εργαζόμενοι, κλπ.
Αν και θεωρητικά έχουμε βγει από τα μνημόνια (με τις πολιτικές και τις συνέπειές τους να υπάρχουν μέχρι και σήμερα), η προπαγάνδα για τον «τεμπέλη Έλληνα» καλά κρατεί. Σήμερα έρχεται μια ακόμα έρευνα της Eurostat που αποδεικνύει αυτό που οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα γνωρίζουν πολύ καλά μέσα από την εμπειρία τους.
Οι Έλληνες εργαζόμενοι όχι μόνο δεν είναι τεμπέληδες αλλά αντιθέτως, είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι στην ΕΕ! Πιο συγκεκριμένα, το 12,6% των εργαζομένων στην Ελλάδα δούλεψε 49 ώρες την εβδομάδα μέσα στο 2022, με τον μέσο όρο της ΕΕ να είναι στο 7%.
Φυσικά, για τα κυβερνητικά επιτελεία, την ΕΕ, το ΔΝΤ, κλπ, τέτοιου είδους έρευνες είναι «ψιλά γράμματα»…
Η νεολαία που ζει στη φτώχεια
Η Eurostat όμως έχει άσχημα νέα και για τη νέα γενιά.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με έρευνά της, το 26% των νέων ανάμεσα στις ηλικίες 15-29 στην Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπο με τον κίνδυνο της φτώχειας, ενώ το 14,1% των νέων υπέστη σημαντικές υλικές και κοινωνικές στερήσεις το 2021.
Οι άνθρωποι που κινδυνεύουν από φτώχεια ορίζεται να είναι όσοι ζουν με εισόδημα μικρότερο του 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος, ενώ το ποσοστό του πληθυσμού που βιώνει υλικές και κοινωνικές στερήσεις, είναι όσοι/ες στερούνται τουλάχιστον 7 από τα 13 είδη, ανάμεσα στα οποία είναι: η ικανότητα να πληρώνουν λογαριασμούς, ενοίκια και δάνεια, η ικανότητα να τρώνε κρέας, ψάρι, κοτόπουλο ή ισοδύναμο χορτοφαγικό γεύμα κάθε δεύτερη μέρα, το να διαθέτουν τουλάχιστον 2 ζευγάρια παπούτσια, να μπορούν να ανταποκριθούν στα έξοδα για την προσωπική τους υγιεινή κ.α.
Σε αυτή τη ζοφερή κατάσταση βρίσκεται μεγάλο κομμάτι της νεολαίας, και πάλι συχνά θα ακούσουμε ότι η ευθύνη ανήκει στην ίδια τη νέα γενιά που είναι «αχάριστη» και που δεν θέλει να δουλέψει, αλλά προτιμάει τα επιδόματα και το «χαρτζιλίκι του μπαμπά», την ίδια ώρα που τα αφεντικά «παρακαλάνε» για να βρουν εργαζόμενους.
Φυσικά, «ξεχνάνε» να αναφέρουν τις άθλιες εργασιακές συνθήκες, τα μεροκάματα της πείνας και τη βαθιά εκμετάλλευση που προσφέρουν στους εργαζόμενους μαζί με μια θέση εργασίας. Η ιστορία είναι γνωστή: αυτοί που στερούν από τη νέα γενιά αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και ανθρώπινους μισθούς, είναι οι ίδιοι που την κατηγορούν για τα αδιέξοδα στα οποία την οδηγούν.
Οι εργαζόμενοι που σκοτώνονται σε εργατικά δυστυχήματα
Λίγα 24ωρα πριν την εργατική Πρωτομαγιά, στις 28 Απρίλη, Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία δόθηκαν στη δημοσιότητα στοιχεία για τα εργατικά δυστυχήματα στην Ελλάδα.
Τα στοιχεία δείχνουν εκτόξευση των εργατικών δυστυχημάτων, αφού μόλις το πρώτο 4μηνο του 2023, 57 εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους σε εργατικά δυστυχήματα, όταν ολόκληρο το 2022 ο αριθμός των θυμάτων ήταν 107! Και αυτά είναι τα επίσημα στοιχεία, η πραγματικότητα είναι χειρότερη αφού πολλά εργατικά ατυχήματα και δυστυχήματα δεν καταγράφονται ως τέτοια.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το έγκλημα στα Τέμπη, με το υπουργείο Εργασίας να μην αναγνωρίζει τους νεκρούς εργαζόμενους σιδηροδρομικούς στα εργατικά δυστυχήματα, αλλά να τους χαρακτηρίζει θύματα τροχαίου δυστυχήματος!
Για μια ακόμα φορά, τα στοιχεία αυτά και η στάση των κυβερνώντων αποδεικνύουν στην πράξη πως όσες «παγκόσμιες ημέρες» και αν καθιερώσουμε, οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις θα χύσουν κάποια κροκοδείλια δάκρυα και στη συνέχεια θα νομοθετήσουν υπέρ των αφεντικών και σε βάρος των εργαζομένων.
Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Εργαζομένων Τεχνικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΟΣΕΤΕ) Ανδρέας Στοϊμενίδης σημειώνει ότι μόνο τα τελευταία χρόνια στα οποία με υπουργικές αποφάσεις και νόμους εντατικοποιήθηκε η εργασία και χτυπήθηκαν τα συνδικαλιστικά δικαιώματα (νόμος 4808 του 2021), το υπουργείο Ανάπτυξης έδωσε στους εργοδότες τη δυνατότητα να έχουν μη αδειοδοτημένους εργαζόμενους στον χειρισμό ανυψωτικών μηχανημάτων έως 2 τόνους και το υπουργείο Περιβάλλοντος τους έδωσε τη δυνατότητα να έχουν μη αδειοδοτημένους ηλεκτρολόγους οι οποίοι να εργάζονται στο έδαφος.
Ανάγκη για την ανασύσταση του εργατικού κινήματος
Διαχρονικά και από τη φύση της η άρχουσα τάξη εκμεταλλεύεται και αδιαφορεί για τις ζωές των εργαζομένων. Και όσο δεν συναντά αντιστάσεις από το εργατικό κίνημα, νιώθει όλο και περισσότερη αυτοπεποίθηση για να εντείνει τις επιθέσεις της.
Σήμερα, μετά από αρκετά χρόνια που το εργατικό κίνημα βρισκόταν σε υποχώρηση, το βλέπουμε να ανασυντάσσεται σταδιακά, σημειώνοντας σε μερικές περιπτώσεις νίκες. Ειδικά οι μέρες που ακολούθησαν το έγκλημα στα Τέμπη, με εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου να βγαίνει στους δρόμους, αναδεικνύουν τη διάθεση των εργαζομένων για αγώνα ενάντια στις κυβερνητικές πολιτικές και την εκμετάλλευση από τους εργοδότες.
Παράλληλα όμως αναδείχτηκε για μια ακόμα φορά η ξεπουλημένη στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών, που αρνήθηκαν πεισματικά να οργανώσουν τους αγώνες των εργαζομένων. Η ανάγκη να ξαναχτιστούν οι εργατικές οργανώσεις και το εργατικό κίνημα, με δημοκρατικές δομές είναι επιτακτική ώστε να ξεφύγουμε από τη βαρβαρότητα των εργοδοτών και του καπιταλιστικού συστήματος συνολικά.
