Η Ευρωπαϊκή Εβδομάδα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία βρήκε την Ελλάδα με 6.333 εργατικά ατυχήματα κατά τη διάρκεια του 2004, από τα οποία τα 127 ήταν θανατηφόρα. Ως χώρα “εξυμνήσαμε” την εκπληκτική μας πρόοδο, αφού οι θάνατοι σε χώρους εργασίας μειώθηκαν σε 18 λιγότερους απ’ το 2003…
Δεν είναι μόνο ο ιδιωτικός τομέας στον οποίο συμβαίνουν εργατικά ατυχήματα. Πριν 1 μήνα, άλλος ένας εργάτης στο εργοστάσιο της ΔΕΗ στην Πτολεμαϊδα έχασε τη ζωή του από τις κακές συνθήκες εργασίας
Όλοι γνωρίζουμε, με πρόσφατο παράδειγμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, ότι για την κατασκευή έργων παραχωρούνται τερατώδη ποσά, μέρος των οποίων τυπικά προορίζεται για τα μέτρα ασφάλειας και υγιεινής στους χώρους εργασίας.
Το σίγουρο πάντως με όλους αυτούς τους θανάτους και τα “ατυχήματα” των εργατών, είναι ότι απ’ αυτά τα αστρονομικά ποσά ελάχιστα επενδύονται για την ασφάλεια και την υγιεινή στα εργοτάξια, κατά παράβαση όχι μόνο των κανόνων που επιβάλλει η Επιθεώρηση Εργασίας- ΣΕΠΕ, αλλά και η εργατική νομοθεσία.
Οι τεχνικές και υγειονομικές επιθεωρήσεις πραγματοποίησαν το περασμένο χρόνο 26.161 ελέγχους και επέβαλαν 5.719 κυρώσεις (μηνύσεις, πρόστιμα, διακοπές εργασιών). Δηλαδή 1 στις 5 περίπου επιχειρήσεις παρανομούσε.
Τα πρόστιμα αυτά πάντως δεν ανέκοψαν την επιθυμία κάποιων να τελειώσουν σε όσο γίνεται μικρότερο χρονικό διάστημα διάφορες κατασκευές, με το λιγότερο χρηματικό κόστος και το μεγαλύτερο κέρδος. Και βέβαια μαζί με τα διαρκώς αυξανόμενα κέρδη διαφόρων κατασκευαστικών εταιριών μεγαλώνει και η περιφρόνηση για την πρόληψη των εργατικών ατυχημάτων.
Γι’ αυτό, την ασφάλεια μας πρέπει να τη δούμε σαν καθαρά δική μας υπόθεση – κι αυτό σημαίνει οργάνωση, πάλη για την επιβολή συνθηκών ασφάλειας στην εργασία, καταγγελία των εργοδοτών που παρανομούν, απαίτηση για παραδειγματικές κι όχι συμβολικές τιμωρίες.
Τάσος Τσολακίδης, οικοδόμος
