Της Σύνταξης του «Ξ»
«… Μόνο τις τελευταίες τρεις μέρες έχουμε πέντε συναδέλφους οικοδόμους νεκρούς και πάνω από 5 σοβαρά τραυματίες σε έργα σε όλη τη χώρα. Η εντατικοποίηση και η δουλειά ήλιο με ήλιο κοντεύει να γίνει καθεστώς. Και εδώ στο Ελληνικό, όπως καταγγείλαμε σε προηγούμενη ανακοίνωση, έχουμε τραυματισμούς συναδέλφων οι οποίοι μετακινήθηκαν στα νοσοκομεία με αυτοκίνητα των εταιρειών επειδή τα ασθενοφόρα αργούσαν να έρθουν.»
Το παραπάνω απόσπασμα από το Δελτίο Τύπου του Σωματείου Εργαζομένων στο έργο «Ανάπτυξη του μητροπολιτικού πόλου του Ελληνικού – Αγ. Κοσμά», περιγράφει γλαφυρά τη σκοτεινή πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι. Εξαντλητικά ωράρια και άθλιες συνθήκες εργασίας, εργατικά ατυχήματα και δυστυχήματα και κοινωνικές υπηρεσίες υπό κατάρρευση. Και όλα αυτά για πενιχρούς μισθούς…
Στα εργοτάξια του Ελληνικού, μέσα σε λίγες μέρες σημειώθηκαν 5 εργατικά ατυχήματα. Σε αντίστοιχο μικρό χρονικό διάστημα έγιναν δύο εργατικά ατυχήματα στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος, ενώ ένας εργάτης σε επιχείρηση στον Ασπρόπυργο καταπλακώθηκε από μεταλλική κατασκευή και βρήκε ακαριαίο θάνατο. Το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας κατήγγειλε για μια ακόμα φορά τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες «που αφορούν τις συνθήκες εντατικοποίησης, τα ελλιπή μέτρα υγείας και ασφάλειας» στη σήραγγα των έργων του μέτρο της ΑΒΑΞ στην Κατεχάκη, που είχαν σαν αποτέλεσμα ακόμα ένα εργατικό ατύχημα την Παρασκευή 12 Απρίλη.
Και η λίστα συνεχίζεται. Από την εργαζόμενη στην καθαριότητα του Δήμου στο Κιλκίς, στον οικοδόμο στην Πτολεμαΐδα και στην εργαζόμενη στην καθαριότητα στο Πήλιο, τα εργατικά ατυχήματα δεν έχουν τέλος. Και αυτά που γίνονται γνωστά αποτελούν μόλις ένα μέρος των ατυχημάτων και δυστυχημάτων που γίνονται καθημερινά, με την εργοδοσία συχνά να συγκαλύπτει ατυχήματα με απειλές και εκβιασμούς.
Το 2023, 179 εργαζόμενοι έχασαν την ζωή τους σε εργατικά ατυχήματα, δηλαδή ένας νεκρός ανά 2 μέρες!
Όμως, γιατί; Δεν θα μπορούσαν να σωθούν αυτές οι ζωές;
Τα εξαντλητικά ωράρια, η πλήρης έλλειψη σοβαρών μέτρων ασφαλείας, οι υπερβολικές απαιτήσεις για αύξηση της παραγωγής και της αποδοτικότητας, η «μαύρη» και αδήλωτη εργασία είναι οι βασικές αιτίες που οι εργαζόμενοι καταλήγουν να τραυματίζονται ή και να χάνουν τη ζωή τους στην εργασία τους. Δηλαδή, οι εργάτες αυτοί έπεσαν νεκροί στο βωμό του κέρδους.
Οι εργοδότες μπορεί να είναι οι βασικοί υπεύθυνοι για αυτούς τους θανάτους, αλλά δεν κάνουν μόνοι τους τη «βρωμοδουλειά». Έχουν στο πλευρό τους τις κυβερνήσεις που όλα τα τελευταία χρόνια τους στρώνουν τον δρόμο για να μπορούν να αυθαιρετούν, να ξεζουμίζουν τους εργαζόμενούς τους, να βγάζουν στις πλάτες τους τεράστια κέρδη και να μη βρίσκουν καμία αντίσταση.
Η Επιθεώρηση Εργασίας έχει μετατραπεί σχεδόν σε «αστικό θρύλο» αφού από τη μία της έχουν αφαιρεθεί ουσιαστικές αρμοδιότητες και δυνατότητες παρέμβασης απέναντι σε εργοδοτικές αυθαιρεσίες και από την άλλη αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υποστελέχωσης. Οι αντεργατικοί νόμοι έχουν καταργήσει στην πράξη το 8ωρο και το δικαίωμα σε αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, ενισχύοντας την απληστία και τις απαιτήσεις των εργοδοτών για υπερωρίες, «μαύρη» εργασία κλπ.
Απέναντι σε αυτήν την ανίερη συμμαχία, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που εξ ορισμού οφείλουν να υπερασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων, αρνούνται συνειδητά να πάρουν πρωτοβουλίες και να οργανώσουν το εργατικό κίνημα ενάντια στις εργοδοτικές αυθαιρεσίες, τους αντεργατικούς νόμους και τους χαμηλούς μισθούς, καλούν σε απεργίες – ντουφεκιές στον αέρα. Με αυτό τον τρόπο τελικά, παίζουν το παιχνίδι των εργοδοτών.
Σε αντίθεση με την κυρίαρχη προπαγάνδα, οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα δουλεύουν τις πιο πολλές ώρες στην ΕΕ, ενώ έχουν έναν από τους πιο χαμηλούς μισθούς. Αντιμετωπίζουν σε πολλά αγαθά εξωφρενικά υψηλές τιμές, ενώ οι δημόσιες υπηρεσίες καταρρέουν. Και μέσα σε όλα αυτά, αφήνονται να πεθαίνουν εν ώρα εργασίας χωρίς τα στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας.
Οι άνθρωποι που πεθαίνουν σε αυτά τα εργατικά ατυχήματα είναι οι νεκροί ενός ακήρυχτου ταξικού πολέμου. Ο μόνος τρόπος που έχουν οι εργαζόμενοι για να αντιμετωπίσουν αυτή τη λαίλαπα είναι να οργανωθούν σε εργασιακούς χώρους και γειτονιές ώστε να δώσουν μαζική και μαχητική απάντηση σε εργοδότες και κυβέρνηση. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει!
