Γράφει ο Γιώργος Κασαμπαλάκος–μέλος Δ.Σ. Πανελλήνιου Συλλόγου Εργαζομένων σε Εταιρίες Παροχής Υπηρεσιών (ΠΑΣΕΕΠΥ)
Οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις θα πάνε προς ψήφιση από τη βουλή πιθανότατα μέσα στο καλοκαίρι. Προβλέπουν στα βασικά τους σημεία ότι θα απελευθερωθούν οι απολύσεις, θα περιοριστεί το ύψος των αποζημιώσεων, θα μειωθούν οι μισθοί των νέων έως 25 ετών και θα αχρηστευτεί ουσιαστικά ο θεσμός της διαιτησίας.
Απελευθέρωση απολύσεων-μείωση
αποζημιώσεων
Απαίτηση της «τρόικας» είναι η απελευθέρωση των απολύσεων. Μέχρι τώρα υπάρχει το όριο του 2% για τις μεγάλες επιχειρήσεις, σαν ποσοστό επί του συνόλου των εργαζομένων που επιτρέπεται από το νόμο να απολυθεί κάθε μήνα. Ο ισχύων μάλιστα νόμος προβλέπει ενημέρωση του υπουργείου για απολύσεις τέτοιου μεγέθους, κάτι που φυσικά έχει καταργηθεί στην πράξη. Το ποσοστό αυτό σχεδιάζεται να φτάσει το 4%, κάτι που σημαίνει μαζικές απολύσεις σε μεγάλες εταιρίες. Άλλωστε, όπως έχει φανεί από την πραγματικότητα, οι απολύσεις γίνονται με στόχο περισσότερη δουλειά από λιγότερους εργαζόμενους άρα μεγιστοποίηση των κερδών και των μερισμάτων. Από την άλλη, αναμένεται η μείωση των αποζημιώσεων στο μισό, και μάλιστα χωρίς την υποχρέωση να δοθεί εφάπαξ αλλά σε 6 δόσεις! Οι απολυμένοι πλέον θα αυξηθούν δραματικά, με την ταυτόχρονη κατάρρευση του βιοτικού τους επιπέδου.
«μαθητεία» αντί για εργασία
Οι νέοι έως 25 ετών ανήκουν σίγουρα στους μεγάλους χαμένους των ανατροπών που έρχονται. Ο βασικός μισθός όσων εργάζονται πρώτη φορά θα μειωθεί από τα 740 ευρώ που προβλέπεται σήμερα στα 592 ευρώ μεικτά, κάτι που ανατρέπει και τις ίδιες τις συλλογικές συμβάσεις. Με το καθεστώς αυτό, θα διευκολυνθεί υποτίθεται μια επιχείρηση να προσλάβει νέους ώστε να μειωθεί η ανεργία στις ηλικίες αυτές. Στην πράξη, θεσμοθετείται η μείωση μισθών για όλους, μέσα από αυτή τη ρύθμιση, αφού οι κεφαλαιοκράτες θα εκβιάζουν τους εργαζομένους και θα τους αναγκάζουν να δουλεύουν με το μισθό του νέου, ειδικά τη στιγμή που –λόγω της ανεργίας- δεν θα έχουν άλλη επιλογή.
Κατάργηση της μονομερούς προσφυγής στον ΟΜΕΔ (οργανισμού μεσολάβησης και διαιτησίας)
Στις περιπτώσεις που υπήρχαν εργοδοτικές αυθαιρεσίες, οι εργαζόμενοι είχαν το αποκούμπι του θεσμού της διαιτησίας, ακόμα και αν δεν συμφωνούσαν οι εργοδότες. Μπορούσαν δηλαδή να προσφύγουν στον ΟΜΕΔ, ο οποίος καλούσε εργαζόμενο και εργοδότη και προσπαθούσε να τους τα συμβιβάσει. Τώρα για να γίνει προσφυγή πρέπει να συμφωνούν και οι εργοδότες. Παρά το γεγονός ότι ο οργανισμός αυτός υπολειτουργούσε και δεν δικαίωνε πάντα τον εργαζόμενο, η κατάργησή της δυνατότητας για μονομερή προσφυγή σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη διευκόλυνση στην εργοδοτική αυθαιρεσία.
Ποιες συλλογικές συμβάσεις;
Οι συλλογικές συμβάσεις καταστρατηγούνται στην πράξη με όλα τα παραπάνω. Πλέον όμως θα χτυπηθούν και θεσμικά, αφού προβλέπεται γενίκευση των τοπικών συμφώνων απασχόλησης, ενός θεσμού που το ΠΑΣΟΚ στην προηγούμενη κυβέρνησή του είχε εισάγει στην εργασία. Είναι χαρακτηριστικό ότι για πρώτη φορά ο ΣΕΒ πήγε στο «τραπέζι» των διαπραγματεύσεων με τη ΓΣΕΕ για τη σύναψη της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, με πρόταση για 3 χρόνια πάγωμα μισθών στον ιδιωτικό τομέα, δηλαδή στην πράξη μείωση αποδοχών.
