Σχόλιο από το «Ξ»
Στις 6 Σεπτέμβρη δημοσιεύτηκε η ετήσια έκθεση του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ για την ελληνική οικονομία και την απασχόληση[1]. Η έκθεση προσφέρει πολλά και σημαντικά στοιχεία που δείχνουν την ταξική πολιτική της κυβέρνησης ενάντια στα λαϊκά στρώματα, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων προς όφελος του κεφαλαίου και τη δραματική υποβάθμιση της μισθωτής εργασίας.
Σύμφωνα με την έκθεση η συσσωρευτική μείωση του ΑΕΠ από το 2008 φτάνει το 25%[2] ενώ η ανεργία έχει φτάσει στο 27%. Σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, η ανεργία το 2014 θα φτάσει το 31,5%[3]!
Ακόμα μάλιστα και με τα πιο αισιόδοξα σενάρια, ότι δηλαδή κάποια στιγμή τα Μνημόνια και οι πολιτικές κοινωνικής ισοπέδωσης θα προκαλέσουν ανάπτυξη και νέες θέσεις εργασίας (!!) θα χρειαστούν 20 χρόνια (!!) για να πέσει η ανεργία κάτω από το 10% και να ξεκινήσει η συζήτηση (;) για αυξήσεις μισθών που θα αναπληρώνουν τις απώλειες εισοδήματος που έχουν υποστεί οι μισθωτοί τα τελευταία χρόνια[4].
Αγοραστική δύναμη μισθωτών: μείον 44 – 50%
Την περίοδο 2010-2013, μέσα σε τέσσερα χρόνια δηλαδή, οι μισθωτοί έχουν χάσει το 37,2% της αγοραστικής τους δύναμης χωρίς να υπολογίζονται οι επιπλέον φόροι. Αν στο ποσοστό αυτό προστεθεί και η επιβάρυνση από την αύξηση της άμεσης και έμμεσης φορολογίας, τότε η απώλεια της αγοραστικής δύναμης φτάνει το 44%!
Διαβάζουμε ακόμα στην έκθεση:
«Εάν πραγματοποιηθούν οι λιγότερο αισιόδοξες προβλέψεις του ΟΟΣΑ για το επόμενο έτος, το 2014 οι μισθωτοί στο σύνολό τους, δηλαδή ως κοινωνική ομάδα, θα έχουν απολέσει το περίπου το 50% της αγοραστικής δύναμης που είχαν το 2009»[5].
Εργασιακός «μεσαίωνας»
Η έκθεση μας δίνει και μια εικόνα για το τι συμβαίνει στην αγορά εργασίας και τις συνθήκες «ζούγκλας» που έχουν επιβάλει οι εργοδότες μέσω των Μνημονίων. Διαβάζουμε χαρακτηριστικά, σχετικά με τις αλλαγές στον κατώτατο μισθό:
«Η εφαρμογή των ρυθμίσεων (Μνημόνια 2 & 3) μειώνει τις ετήσιες αποδοχές, για τους άγαμους εργαζόμενους άνω των 25 ετών με προϋπηρεσία 0-3 έτη, κατά 2.314,34 ευρώ, περικόπτονται δηλαδή ετησίως 3,08 μισθοί (για τους νέους μέχρι 25 ετών κατά 3366,16 € και 4,5 μισθούς αντίστοιχα) και σε περίπτωση μη καταβολής από τους εργοδότες του επιδόματος γάμου, για τους έγγαμους άνω των 25 ετών με προϋπηρεσία 0-3 έτη, κατά 3366,44 ευρώ, περικόπτονται δηλαδή ετησίως 4,07 μισθοί (για τους νέους μέχρι 25 ετών κατά 4418,26 € και 5,35 μισθούς αντίστοιχα)»[6].
Την ίδια στιγμή οι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης μετατρέπονται σε είδος προς εξαφάνιση. Στις νέες προσλήψεις, το 45% των νέων συμβάσεων (από 21% το 2009) αποτελείται από ευέλικτες μορφές εργασίας (εκ περιτροπής και μερική εργασία).
Η δε μετατροπή συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε ευέλικτες συμβάσεις έχει αυξηθεί από το 2009 κατά 397,97%! Συγκεκριμένα, από 16.997 μετατροπές το 2009 φτάσαμε στις 84.490 το 2012 [7]! Και προφανώς τα στοιχεία για το 2013 θα δείχνουν περεταίρω αύξηση…
Μείωση φορολογίας επιχειρήσεων, ληστεία των φτωχών!
Η πολιτική της κυβέρνησης συνοψίζεται στο εξής: διαμόρφωση ενός εργασιακού περιβάλλοντος ευνοϊκού για τη διατήρηση και την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Η κυβέρνηση καταργεί το ένα μετά το άλλο τα εργασιακά δικαιώματα, μειώνοντας τους μισθούς και διαλύοντας την πλήρη και σταθερή δουλειά. Από την άλλη «στραγγίζει» τους μισθωτούς μέσα από την υπερφορολόγησή του.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών (Ιούλης 2013) η φορολόγηση του εισοδήματος των μισθωτών και συνταξιούχων αυξήθηκε το 2011 σε σχέση με το 2010 κατά 52 % την ίδια στιγμή που το μέσο δηλωθέν εισόδημα τους μειώθηκε κατά 18%!
Αντίθετα, η φορολόγηση των νομικών προσώπων (των επιχειρήσεων δηλαδή) μειώθηκε το ίδιο διάστημα κατά 37,9%[8].
Συμπληρωματικά, μπορούμε να προσθέσουμε και τα στοιχεία από τα Στατιστικά Δελτία Φορολογικών Δεδομένων του Υπουργείου Οικονομικών: ενώ το 2004 οι φόροι που πλήρωναν οι επιχειρήσεις αποτελούσαν το 45,96% των συνολικών φορολογικών εσόδων, το 2011 αποτελούσαν μόλις το 29,47% [9]!!
στο δρόμο του αγώνα
Η εικόνα είναι ξεκάθαρη. Η πολιτική της κυβέρνησης υπηρετεί ένα και μοναδικό στόχο: να πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα για να αυξάνεται η κερδοφορία του κεφαλαίου
Υπάρχει μόνο ένας δρόμος ανοικτός για το εργατικό και λαϊκό κίνημα, κι αυτός είναι ο δρόμος της ανατροπής των κυβερνώντων. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από ένα μαζικό απεργιακό κίνημα, παράλληλα με καταλήψεις, διαδηλώσεις και αποκλεισμούς. Τη στιγμή που γράφονται αυτά μια σειρά από κλάδοι ξεκινούν κινητοποιήσεις (βλέπε άλλα σχετικά άρθρα). Η δημιουργία ενός μαζικού απεργιακού μετώπου διαρκείας είναι εφικτή και στη βάση του συντονισμού από τα κάτω, της κλιμάκωσης και του σχεδιασμού των αγώνων μπορεί να φέρει σε πέρας το στόχο της ανατροπής και της αντεπίθεσης από τη μεριά του κινήματος.