Aνταπόκριση από την Εύα Δημοκωστούλα
Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε προχτές (Τετάρτη 1 Ιούνη), η εκδήλωση του Ξεκινήματος για το εργοστάσιο καύσης σκουπιδιών που σχεδιάζουν να φτιάξουν στο Βελεστίνο. Παρευρέθηκαν 35 – 40 άτομα, ένας αριθμός αρκετά ικανοποιητικός, αν λάβουμε υπόψη το γενικό κλίμα στην κοινωνία που έχει στρέψει την προσοχή της στο κίνημα των «Αγανακτισμένων, αλλά και τη γενική αίσθηση που επικρατεί στις υπόλοιπες οργανώσεις της αριστεράς αλλά και στον κόσμο πως το θέμα του εργοστασίου έχει παγώσει. Αυτό συμβαίνει γιατί οι Δήμοι Βόλου και Ρ.Φεραίου έχουν πάρει αρνητικές αποφάσεις και οι Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων έχουν επιστραφεί από το Υπουργείο για διορθώσεις.
Το «θέμα» όμως δεν έχει «κλείσει» καθόλου! Γιατί τα οικονομικά συμφέροντα που υπάρχουν από την κατασκευή του εργοστασίου είναι τεράστια και επίσης δεν μπορούμε να έχουμε καμία εμπιστοσύνη σε κανέναν Δήμαρχο ότι δεν θα αλλάξει άποψη.
Κεντρικοί ομιλητές ήταν ο Θωμάς Κλημόπουλος, Δημοτικός Σύμβουλος Βόλου και ενεργό μέλος σε προηγούμενα περιβαλλοντικά κινήματα της πόλης και ο Βαγγέλης Στογιάννης, μέλος της ΠΡΟ.ΣΥ.ΝΑΤ (Πρωτοβουλία για τη συνεννόηση για τη διαχείριση απορριμμάτων στην Αττική) και του «Ξ».
Ο Θωμάς Κλημόπουλος καταπιάστηκε κυρίως με το θέμα του εργοστασίου, παρουσίασε την έκταση του οικονομικού και περιβαλλοντικού σκανδάλου που πρόκειται να συντελεστεί και έβαλε ως επιτακτική την ανάγκη να οργανωθούμε τοπικά για τη μη δημιουργία του εργοστασίου (περισσότερα για το εργοστάσιο καύσης μπορείτε να διαβάσετε στην τοπική προκήρυξη του «Ξ» εδώ).
Ο σ. Βαγγέλης Στογιάννης τόνισε πως η καύση αποτελεί κεντρική πολιτική επιλογή των κυβερνώντων και των συμφερόντων που εκπροσωπούν και για να αντιμετωπιστεί είναι αναγκαίος ο πανελλαδικός συντονισμός και κινητοποίηση. Έδωσε έμφαση στην εναλλακτική πρόταση διαχείρισης απορριμμάτων, που προϋποθέτει την διαλογή στην πηγή, μικρές, τοπικές μονάδες ανακύκλωσης και κομποστοποίησης, με σκοπό το κοινωνικό όφελος κι όχι το κέρδος (περισσότερα για την εναλλακτική πρόταση στη διαχείριση των απορριμμάτων εδώ).
Η συζήτηση που ακολούθησε ήταν πλούσια, με ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις και προτάσεις από τους παρευρισκόμενους.
Ο Ζήσης Περσουφλιώτης, πρόεδρος του εξωραϊστικού συλλόγου του Παλιού Λιμεναρχείου και ηγετική μορφή του κινήματος των κατοίκων της περιοχής ενάντια στην αέρια ρύπανση, τόνισε την σημαντικότητα του ζητήματος και την ανάγκη πραγματοποίησης εκδήλωσης στο Βελεστίνο, καθώς οι κάτοικοι της περιοχής αυτής θα πληγούν άμεσα από την κατασκευή του εργοστασίου.
Ο Μπάμπης Μουργελάς, μέλος περιβαλλοντικής ομάδας στα Τρίκαλα και ηγετική μορφή του κινήματος κατά των μεταλλαγμένων, έβαλε την αναγκαιότητα του συντονισμού σε πανθεσσαλικό επίπεδο, καθώς η δημιουργία του εργοστασίου δεν θα έχει επιπτώσεις μόνο στην υγεία και την παραγωγική διαδικασία των κατοίκων της Μαγνησίας, αλλά ολόκληρης της Θεσσαλίας.
Σημαντική ήταν η παρέμβαση της Ιταλίδας μετανάστριας Φλάβια, που παρουσίασε τις τρομακτικές επιπτώσεις που έχει η καύση σκουπιδιών που λειτουργεί στην Ιταλία εδώ και πάνω από δέκα χρόνια, με ραγδαία αύξηση του καρκίνου και εμφάνισή του σε πολύ νεαρές ηλικίες και δήλωσε πως θα προσπαθήσει να έρθει σ’ επαφή με Ιταλούς κατοίκους ώστε να συνταχθεί ένα κείμενο υπογραφών που θα καταδικάζει την δημιουργία εργοστασίων καύσης σκουπιδιών στην Ελλάδα.
Γενικότερη αίσθηση της συζήτησης αποτέλεσε το ότι τα περιβαλλοντικά ζητήματα δεν είναι πολυτέλεια αλλά ζητήματα ζωής και θανάτου και όσο αν σε κάποιους στην σημερινή συγκυρία της εξαθλίωσης φαντάζουν δευτερεύοντα, είναι μείζονος σημασίας. Γιατί όσο εγκληματικό είναι να σου “κλέβουν” το δικαίωμα στην παιδεία και την εργασία, άλλο τόσο κι ακόμα περισσότερο εγκληματικό είναι να σου “κλέβουν” το δικαίωμα ν’ αναπνέεις, να ζεις.
Επειδή όπως αναφέρθηκε το ζήτημα του εργοστασίου δεν έχει λήξει, θα πρέπει να επωφεληθούμε από το προσωρινό «μούδιασμα» του θέματος. Πρέπει να γίνει σωστή και εκτενής ενημέρωση στον κόσμο για τη σημασία και την επικινδυνότητα του ζητήματος, να στηθούν επιτροπές, όχι απλά της αριστεράς, αλλά στις οποίες να συμμετέχει πλατιά ο κόσμος, προετοιμάζοντας το έδαφος για τη δημιουργία ενός μαζικού τοπικού κινήματος, βλέποντας την επέκταση του σε πανθεσσαλικό επίπεδο, που θα έρθει σε επαφή και συντονισμό με τα υπόλοιπα περιβαλλοντικά κινήματα της Ελλάδας.
Έτσι μόνο θα μπορέσουμε να σταθούμε εμπόδιο στα σχέδια τους και αυτός ο αγώνας θα έχει νικηφόρα έκβαση.
